Opnieuw op eigen benen na een lange relatie

[MisterV]

Ik heb het al eerder gezegd en ik blijf er bij: het is niet omdat iemand uiteindelijk beslist uit een lange relatie te stappen, dat het daarom makkelijk is of geen verwerkingsproces nodig heeft. Ook JIJ neemt afscheid van een groot stuk leven samen dat waarschijnlijk ook heel mooie momenten heeft gekend met de mama van je kinderen.
Het is makkelijker dan voor de ander. Dat wel. Maar daarom niet easypeasy en enkel rozengeur en maneschijn.

Het blijft kak, gelijk wie nu degene was die er "officieel" een punt achter zette. Het zijn hier momenteel de typische rouwfasen die passeren, wel allemaal door elkaar en ontkenning was er eerder voor het "officieel" gedaan was.

Momenteel efkes een woedefase, die komt af en toe eens langs. Een bestelling van de pannenkoekenverkoop van de school doorgeven, meer was er niet voor nodig.

 

[Jenthe]

Hier even mijn kort verhaal doen, nog maar heel recentelijk uit elkaar. De conclusie bij ons was eigenlijk dat we een andere vorm van communicatie hadden, ook al vond ik dat ze onredelijk ‘onzeker’ was.. Zij was zogezegd heel gevoelig en ik meer de rationele. Vanuit haar perspectief reageerde ik té rationeel terwijl zij als ‘dubbele’ boodschap altijd om bevestiging vroeg. We hadden deze dynamiek al langer, en gisteren is het ontspoord tot we hebben besloten hadden dat we best uit elkaar gingen. Ik heb het altijd moeilijk gehad dat ze in, mijn ogen, kleine dingen herleide tot een bevestiging van dat ik te weinig commitment toonde. Het lijkt mij een traditionele tegenstelling man/vrouw maar weet niet hoe staan jullie over rationeel vs. emotioneel in relaties?

 

[glashelder]

Hier even mijn kort verhaal doen, nog maar heel recentelijk uit elkaar. De conclusie bij ons was eigenlijk dat we een andere vorm van communicatie hadden, ook al vond ik dat ze onredelijk ‘onzeker’ was.. Zij was zogezegd heel gevoelig en ik meer de rationele. Vanuit haar perspectief reageerde ik té rationeel terwijl zij als ‘dubbele’ boodschap altijd om bevestiging vroeg. We hadden deze dynamiek al langer, en gisteren is het ontspoord tot we hebben besloten hadden dat we best uit elkaar gingen. Ik heb het altijd moeilijk gehad dat ze in, mijn ogen, kleine dingen herleide tot een bevestiging van dat ik te weinig commitment toonde. Het lijkt mij een traditionele tegenstelling man/vrouw maar weet niet hoe staan jullie over rationeel vs. emotioneel in relaties?

Ik ken een koppel dat vaak hetzelfde voor had en die vragen dat gewoon aan elkaar: "Wil je een steunend gesprek of een oplossingsgericht gesprek?"

 

[Jenthe]

Ik ken een koppel dat vaak hetzelfde voor had en die vragen dat gewoon aan elkaar: "Wil je een steunend gesprek of een oplossingsgericht gesprek?"

Da’s een interessante/logische approach, probleem is dat het altijd zo onverwacht is/was dus dan moet je ‘on the spot’ die analyse maken. Voor mij komt het dan zo uit het niets en dan gaat mijn initiële reactie richting relativeren/rationeel gaan.

 

[Jenthe]

‘T is gewoon soms zo onnozel (in mijn perspectief) dat ik er soms moeite mee heb dat het tot ‘boel’ leidt, Voor haar gaat dat dan om dingen die langer geleden zijn maar die mijn ‘commitment’ in twijfel in trekken. Bijvoorbeeld, keer teveel gedronken hebben tijdens familie uitje, of niet genoeg geknuffeld in een weekend ofzo.

 

[glashelder]

Da’s een interessante/logische approach, probleem is dat het altijd zo onverwacht is/was dus dan moet je ‘on the spot’ die analyse maken. Voor mij komt het dan zo uit het niets en dan gaat mijn initiële reactie richting relativeren/rationeel gaan.

Ja, zo'n aanpak vraagt wel dat je ff uit de discussie stapt en gewoon samen kijkt van 'hoe zit het nu'. Maar bij hen wordt die vraag dus preventief gesteld

 

[Mulan]

Het lijkt mij een traditionele tegenstelling man/vrouw maar weet niet hoe staan jullie over rationeel vs. emotioneel in relaties?

Een cliche en daar blijft het bij.
Het idee dat mannen ten alle tijde rationele alfa's zijn die geen oog/tijd whatever hebben voor het emotioneel aspect van het vrouwtje is even grote bullshit als dat elke vrouw huilend in elkaar stort als ze een probleem ondervindt en geen enkel oor heeft voor een rationele oplossing.

Je had een verschillende communicatiestijl. That's it.

Sterkte trouwens met de breuk, hopelijk kunnen jullie het op een goeie manier afsluiten.

 

[MisterV]

Hier even mijn kort verhaal doen, nog maar heel recentelijk uit elkaar. De conclusie bij ons was eigenlijk dat we een andere vorm van communicatie hadden, ook al vond ik dat ze onredelijk ‘onzeker’ was.. Zij was zogezegd heel gevoelig en ik meer de rationele. Vanuit haar perspectief reageerde ik té rationeel terwijl zij als ‘dubbele’ boodschap altijd om bevestiging vroeg. We hadden deze dynamiek al langer, en gisteren is het ontspoord tot we hebben besloten hadden dat we best uit elkaar gingen. Ik heb het altijd moeilijk gehad dat ze in, mijn ogen, kleine dingen herleide tot een bevestiging van dat ik te weinig commitment toonde. Het lijkt mij een traditionele tegenstelling man/vrouw maar weet niet hoe staan jullie over rationeel vs. emotioneel in relaties?

Sterkte met de breuk en het hele verwerkingsproces.

"Gemiddeld gezien" zullen er waarschijnlijk wel meer vrouwen emotionele steun willen krijgen en meer mannen denken in praktische oplossingen, maar swat, het is vooral de stijl van de persoon tegenover jou die ertoe doet. Mannen hebben ook emotionele steun nodig alleen zijn ze vaak minder goed in het herkennen van die nood bij zichzelf.

Ik herken een paar dingen uit mijn eigen relatie. Het ding is, op zich hoeven verschillende verwachtingen geen probleem te zijn. Als je er bewust van bent dat dat verschil er is kan je met duidelijke communicatie wel het gesprek in de juiste richting sturen én weet je ook dat de andere kant geen onwil heeft maar gewoon op een andere manier communiceert of andere behoeften heeft dan jouw aanpak. En dan kan je elkaar daar ergens wel in vinden.

Natuurlijk, als je al vast zit in een soort destructief patroon is het niet simpel om daar uit te raken en je moet daar ook voor twee mee zijn. En dan stopt het gewoon op een bepaald punt.

 

[MisterV]

Ik heb hier een concrete situatie/vraag waarop iemand met meer juridische kennis van zaken misschien een antwoord heeft:

In scheiding, wettelijk samenwonend geweest, puur verklaring afgelegd in het gemeentehuis, geen registratie van speciallekes bij een notaris of zo.
Er was een gemeenschappelijke spaarrekening waarop de overschotten van de gemeenschappelijke zichtrekening werden gestort, elk zijn aandeel van dit geld kan in principe beschouwd worden als hoe elk heeft bijgedragen aan dit geld (in de praktijk: verhouding tussen beide nettolonen), behalve dan centen waarvan iemand kan aantonen dat deze eigen ingebracht vermogen zijn.

Bij aankoop van gezinswoning werd een bedrag(je) geleend bij de ouders van één van de partners. Onderhands geregeld met een documentje op naam van beide partners. Lening werd afbetaald vanaf de gemeenschappelijke zichtrekening.
Op een bepaald moment willen de ouders die de lening hebben verleend een bedrag(je) "schenken" dat zij zelf hebben gekregen uit een erfenis binnen de familie.
Er wordt afgesproken dat het deel dat nog openstaat van de onderhandse lening (die op naam van beide partners staat) in één keer wordt afgelost met dit bedrag, de overschot (te schenken bedrag - openstaande aflossing) wordt gestort op de gemeenschappelijke spaarrekening met als mededeling "verbouwing" (gemeenschappelijke spaarrekening noemde "verbouwingsrekening"). Er is geen registratie of iets dergelijke, noch via notaris noch onderhands. Gaat dus puur om een storting op de gemeenschappelijke spaarrekening, meer dan een rekeninguitreksel dat de storting aantoont staat er dus niet op papier.
Een tweetal maanden later wordt een auto gekocht op naam van één van de partners, specifiek het kind van de ouders waarvan hierboven sprake. De auto wordt betaald met geld van de gemeenschappelijke spaarrekening waarvan hierboven sprake.


In hoeverre moet bij de verdeling van het spaargeld van die gemeenschappelijke spaarrekening rekening worden gehouden met deze gift? Hierbij kan je verschillende standpunten innemen:
* Het gaat hier om een gift van de ouders dus dat geld is in principe voor hun kind, schoonkind heeft daar niks mee te zien.
of
* Het geld werd op een gemeenschappelijke rekening gestort en werd deels gebruikt om een gemeenschappelijke lening af te lossen. Kan dus beschouwd worden als gemeenschappelijk en moet verdeeld worden tussen beide partners.
of
* Kort na het geld werd een auto aangekocht die meer kostte dan het geschonken geld. Het geld kan dus worden beschouwd als uitgegeven.

 

[Mulan]

@grungywout weet jij hier het juridisch correct antwoord op?

 

[Pikachu]

Denk dat het zal afhangen wat in mededeling staat van de gift. Als er niets beschreven staat in de mededeling is het delen door 2.

 

[MisterV]

Denk dat het zal afhangen wat in mededeling staat van de gift. Als er niets beschreven staat in de mededeling is het delen door 2.

In de mededeling staat verbouwingen.

 

[Pikachu]

In de mededeling staat verbouwingen.

Dat zal je aan een advocaat moeten vragen of dat volstaat. De vraag is vooral. Je hebt nu een goede verhouding met u ex van de kinderen is het waard om dat op het spel te zetten. Zeker omdat je weet dat het een schenking was voor hun dochter en niet voor u.

 

[JanusDR]

Enkel op basis van die info is er een sterke case dat dat als eigen geld van het kind beschouwd wordt.

Aangezien nergens duidelijk is dat het de intentie van de ouders is om:
1. Het geld te schenken (je zou volgens mij juridisch een vrij sterke case hebben dat het een lening is)
2. Het geld ook te schenken aan het schoonkind. Bij getrouwden is de default regel bij schenkingen dat het eigen vermogen van de ontvanger is. Dus al zeker bij samenwonenden.

De auto wordt gekocht op naam van het kind, wat doet veronderstellen dat de auto zijn eigendom is, tenzij de tegenpartij een bewijs van het tegendeel kan leveren. Waar die tegenpartij al zwakker staat gezien de eerdere storting van geld van de ouders.
Want ofwel is dan die auto eigen, ofwel dat gekregen geld.

Maar niet-juridisch:

- wat was de intentie van de ouders?
- wat was jullie afspraak onderling hierover?
- wat denkt het schoonkind er van?
- hoe belangrijk is het geld (hoogte bedrag?) ten opzichte van eventuele ruzie met de expartner?

 

[MisterV]

Het probleem is dat ik met een ex zit die haarzelf rijk rekent met een nogal éénzijdige kijk op de dingen. Mijn initiële voorstel was om het spaargeld, waar dus ook die gift in zit maar evengoed een (kleinere) gift van mijn ouders, te verdelen tussen ons twee. Nu komt ze op haar strepen staan en vindt dat het aandeel van die gift in het spaargeld haar toekomt.

Op zich is dat correct en heb ik daar weinig tegen in te brengen. Maar: naast dat zij het recht heeft haar aandeel op te eisen is het evengoed ook mijn recht om mijn persoonlijk aandeel in dat spaargeld op te eisen, en dat vergeet ze precies. Waarschijnlijk omdat mijn aandeel, ondanks die gift, wel een stukje groter is... M.a.w., inbreng individueel bekijken komt mij financieel gezien eigenlijk beter uit.

Mijn voorstel is van het spaargeld gewoon te verdelen zonder nog veel te kijken naar wie heeft daar hoeveel in gestoken. Dat is ook gewoon een kluwen hé, er is geld op gezet, er is geld af gegaan: geïnvesteerd in het huis, auto's gekocht, reizen mee betaald, ... Als we dat allemaal tot in detail gaan uitvissen dan gaat dat veel tijd en energie kosten en op het einde van de rit zal het mij beter uitkomen.

 

[MisterV]

Intussen ook het eerste familiefeest(je) achter de rug sinds de breuk. Dat voelt toch ergens vies om alleen met uw kinderen daar naartoe te gaan. De eerste feestdagen gaan waarschijnlijk ook een lastige worden

 

[Mulan]

Intussen ook het eerste familiefeest(je) achter de rug sinds de breuk. Dat voelt toch ergens vies om alleen met uw kinderen daar naartoe te gaan. De eerste feestdagen gaan waarschijnlijk ook een lastige worden

Hangt af van de vibe, hier was dat net beter/makkelijker.

 

[MisterV]

Hangt af van de vibe, hier was dat net beter/makkelijker.

Omwille van de dynamiek die toen tussen jullie twee hing? Of die tussen uw ex en de familie? Of ...?

Ik krijg op zich veel steun van mijn familie, maar het voelt wel als een gat dat daar precies een persoon ontbreekt. Ook gewoon de rit van en naar huis is anders met twee kinderen dan met twee kinderen en twee volwassenen. (het was ook wel een lange rit)

 

[MisterV]

Lastig momentje weer, k had beter het interview met Rika Ponnet in de gazet niet gelezen (zit achter paywall maar staat ook op haar blog zonder paywall). Er passeren in dat interview veel te veel dingen waarover ik heb moeten trekken en sleuren aan mijn ex zonder dat er beweging in kwam.

En heel het verhaal rond hare collega, ik krijg daar rare signalen rond. Ik zou dat beter loslaten maar iedereen die in zo'n situatie heeft gezeten weet ook wel dat dat niet altijd evident is en op en af gaat.

 

[Chelark007]

Lastig momentje weer, k had beter het interview met Rika Ponnet in de gazet niet gelezen (zit achter paywall maar staat ook op haar blog zonder paywall). Er passeren in dat interview veel te veel dingen waarover ik heb moeten trekken en sleuren aan mijn ex zonder dat er beweging in kwam.

En heel het verhaal rond hare collega, ik krijg daar rare signalen rond. Ik zou dat beter loslaten maar iedereen die in zo'n situatie heeft gezeten weet ook wel dat dat niet altijd evident is en op en af gaat.

Mooi artikel en herkenbaar.