Opnieuw op eigen benen na een lange relatie

[MisterV]

Misschien ook een beetje 'de tijd'? Zelfontwikkeling, zelfontplooiing, ... het is allemaal belangrijker geworden. Niets mis mee an sich, en zeker niet als frisse twintiger. Ook niets mis met de 'happy single' natuurlijk. Al is die laatste groep volgens mij toch nog altijd een minderheid, zeker bij 30+, terwijl het aantal singles in onze maatschappij wel blijft groeien.

Ik ga deze quote uit het blind getrouwd topic er efkes hier tussen gooien want ik wil niet elk topic kapen of betrekken op mijn eigen situatie nu. Maar dit is dus ook weer een punt waarop ik vastliep met mijn ex.

Zelfzorg, zelfontplooiing en zo verder, vind ik allemaal heel belangrijk hé, zeker gezien mijn eigen geschiedenis en rugzak. Maar de grens tussen zelfzorg en egocentrisme/egoïsme is vaag en dun. En bij haar sloeg het hoe langer hoe meer de verkeerde kant uit. Ik woonde soms meer samen met een wandelende zelfhulpboek dan wat anders. Ook nog eens aangewakkerd door een groep sociale media accounts die elkaar daarin versterken, geen idee hoe ik dat helder moet omschrijven. Zelfzorg is belangrijk, maar als het ten koste gaat van anderen wordt het wel een probleem.

 

[derp]

Ik snap niet zo goed wat ge daar mee wilt zeggen eigenlijk. Wanneer gaat zelfzorgen ten koste van anderen?

 

[MisterV]

Ik snap niet zo goed wat ge daar mee wilt zeggen eigenlijk. Wanneer gaat zelfzorgen ten koste van anderen?

Om het met een simpel en overdreven voorbeeld te zeggen: "Mama gaat vanaf nu telkens een hele week aan zelfzorg doen en niet meer naar de kindjes omkijken want mama heeft nood aan tijd voor zichzelf. We zien elkaar nog één uurtje per week."

(moeilijk om uit te leggen hoe dat hier dan concreet mis liep hoor)

 

[Sylverscythe]

Ik snap niet zo goed wat ge daar mee wilt zeggen eigenlijk. Wanneer gaat zelfzorgen ten koste van anderen?

Ik denk dat wat hij bedoelt meer de doorgedreven druk op zelfontplooiing en "het kan altijd beter" is. Het is moeilijk uit te drukken, maar ik denk nu ook wel dat er sneller bv. een relatie wordt opgeblazen dan vroeger omdat er veel meer het idee leeft dat je beter kan, jezelf moet verbeteren, enz.

Ook zelfontplooiing kan uiteindelijk richting individualisme gaan, zeker in onze drukke, overbevraagde volwassen levens. Dat maakt het niet slecht natuurlijk, maar ik denk dat altijd uitkijken naar meer en beter soms ook wat het geluk in de weg zit.

 

[derp]

Om het met een simpel en overdreven voorbeeld te zeggen: "Mama gaat vanaf nu telkens een hele week aan zelfzorg doen en niet meer naar de kindjes omkijken want mama heeft nood aan tijd voor zichzelf. We zien elkaar nog één uurtje per week."

(moeilijk om uit te leggen hoe dat hier dan concreet mis liep hoor)

Tja, als ge klein mannen hebt lijkt mij dat nogal evident dat ge er allebei wat probeert te staan. Als gij elk weekend gaat fietsen terwijl uw madam de was en de plas moet doen en voor de kinderen moet zorgen zijt ge natuurlijk gewoon een egoist, maar dat kon even goed op café zijn gaan. Of dat nu zelfontplooiing is of niet maakt eigenlijk niks uit. Ge moet gewoon zorgen dat ge uw verplichting nakomt, en dat ge daarnaast ook nog tijd vrijhoudt voor uw relatie en uw gezin.

Maar goed, ik denk dat veel er dan van afhangt wat die 'zelfzorg' is. Als mijn madam morgen beslist om een opleiding tot verpleegkundige te volgen en dat duurt drie jaar dan zal dat moeilijk te combineren vallen (wij verwachten ne kleine) maar dan zou ik haar daar wel in steunen en meer op mij pakken zodat zij achteraf hopelijk nog 30j een job kan doen waar ze deugd van heeft. Als het is om te gaan bloemschikken zal ik daar waarschijnlijk anders over denken.

Enfin ja, beetje moeilijk om over te discussiëren wanneer het vaag is, maar snap wel dat ge geen zin hebt om in detail te treden. Sterkte daar in elk geval!

 

[MisterV]

Zelfontplooing en zelfzorg is zeker belangrijk. Uzelf verliezen in pinterest quotes en confirmation bias en daar uw hele persoonlijkheid aan ophangen, ten koste van veel andere mensen, is een ander verhaal. Ik had hier veel liever gezien dat ze bvb. een opleiding volgde om een job te kunnen doen die haar beter lag zodat ze niet moest blijven hangen in haar huidige job die haar ongelukkig maakt. Ik heb die kans ook meermaals gegeven, ook al wist ik dat dat financieel moeilijker ging zijn en de zorg voor de kinderen dan (nog) veel meer op mij terecht ging komen. Maar als je uw leven en persoonlijkheid liever bouwt rond wat motivational quotes en Instagram accounts van "sterke vrouwen" die vooral veel melige tekstjes rond zelfzorg delen, sjah. Da's vooral uzelf wijsmaken dat je aan zelfzorg doet denk ik.

 

[MisterV]

Het spijt mij mensen maar ik moet efkes ranten over mijn ex (die momenteel nog hier woont). Heb het op dit moment compleet gehad.

Ik kom vandaag thuis van school met mijn jongste zoon (oudste komt zelf met de fiets). Donderdag op vrijdag lag ik in de kliniek (slaaponderzoek) en vrijdag geen school, dus alle regeling van "wat moet er van't weekend gebeuren qua school" zijn voor haar, principe hier is dat wie ze de laatste dag van de schoolweek heeft dat doet.

Vandaag kijk ik in de schoolagenda's en blijkt dat er niks in orde is. Agenda's zijn niet getekend, Bingeltaak van de jongste is niet gemaakt, leeskaart is niet meegegaan naar school, oudste zijn agenda is ook niet gecheckt. En het is bijlange niet de eerste keer dat dit gebeurt. En te zeggen dat ik dit weekend nog heb gevraagd "heb je de agenda's gecheckt, moeten ze nog iets doen voor school?" Er was "niks nodig". Ik heb het echt gehad met het feit dat in de gaten houden wat er moet gebeuren, praktische dingen regelen zoals oudercontacten inplannen, zorgen dat de maandag alles mee is dat moet zijn, wanneer is het zwemles, schoolfoto's bestellen enzoverder altijd weer op mijn nek terecht komt.

Ze neemt ook amper een opvoedrol op. En het ding is, dat is nu niet gewoon "MisterV gaat wat zagen over zijn ex want het is hem efkes te veel", mensen zijn mij de laatste weken al genoeg spontaan komen vertellen dat ze al veel langer zien dat daar wat scheef zit. Zij wil vooral de vriendin spelen voor de kinderen en de opvoedrol is voor mij. Maar dat betekent dus dat ik wel continu de bad cop mag spelen omdat zij amper ergens op spreekt, tenzij het echt de spuitgaten uitloopt en ze haar geduld verliest. Onze jongste zoon (8) is één die heel duidelijke grenzen moet krijgen of hij gaat er los over. Hij zit nu in zijn "hihi seks is grappig" fase, aangewakkerd door een vriendje op school die er blijkbaar niet over kan zwijgen, en slaat dus overal ergens iets tussen rond seks en piemels en borsten en gekreun. Je kan al eens luchtig over seks praten maar hij gaat er regelmatig los over en zij spreekt daar niet op. Nog zo eentje is als ze een nee krijgen van mij ze onmiddellijk bij haar gaan hengelen achter een ja. (ze zit er op zo'n moment gewoon bij) Ook daar spreekt ze niet op terwijl de kinderen met een scheiding die nog heel vers is heel duidelijk moeten weten dat ze hun ouders niet tegen elkaar moeten uitspelen. En ik kan zo nog wel blijven doorgaan. Ze vraagt haar dan al jaren af waarom de kinderen als ze alleen bij mij zijn veel aangenamer zijn en bij haar het kot afbreken.

Nog zo eentje is dat ze qua regelingen rond scheiding geen enkel initiatief neemt. Af en toe eens zagen en wat losse dingen zeggen, maar met concrete voorstellen afkomen doet ze niet. Ook hier moet ik er constant achter zitten om feedback te krijgen rond bvb. ouderschapsplan, centen, verdeling van alles in huis en zo verder. Het enige wat haar lijkt te interesseren is dat ze een groene Smeg frigo in haar appartement kan zetten. Wat ze wel kan doen is ergens in een hoekje wat gaan blèten want scheiden is toch zo lastig. Ze ging ervan uit dat wij dikke vriendjes gingen blijven en kan er niet mee om dat ik mij al vrij snel compleet losgemaakt heb van haar en ze emotioneel niet meer kan terugvallen op mij. Ha ja, wat verwacht je dan, dat is totaal mijn rol niet meer. Weer hetzelfde verhaal dat ik al zo vaak heb gezien bij haar van keuzes maken maar de negatieve consequenties van die keuzes er niet bij willen hebben.

Het is hier echt aftellen tot ze weg is... Nog een dikke twee weken. Ik vrees echt voor wat dat gaat geven met de kinderen wanneer ik er in haar week niet meer bij ben om die opvoedrol op te nemen. Dat gaat voor de kinderen totale onduidelijkheid zijn wat er wel of niet kan bij haar.

 

[Mulan]

@MisterV ik denk dat dat voor velen in co-ouderschap in meer of mindere mate herkenbaar is. En dat wordt een proces van loslaten helaas... Daar heb jij geen controle meer over zodra je niet meer onder hetzelfde dak woont. En de èchte frustraties moeten nog beginnen, het duurt makkelijk 1-2j eer je daar iets of wat balans in kan vinden vaak. Want er gaan er nog veel volgen...

Het kan ook positiever uitdraaien in die zin dat je kinderen ook zelfstandiger kunnen worden hierdoor: zelf leren plannen, hun agenda spontaan tonen,...

 

[MisterV]

@MisterV ik denk dat dat voor velen in co-ouderschap in meer of mindere mate herkenbaar is. En dat wordt een proces van loslaten helaas... Daar heb jij geen controle meer over zodra je niet meer onder hetzelfde dak woont. En de èchte frustraties moeten nog beginnen, het duurt makkelijk 1-2j eer je daar iets of wat balans in kan vinden vaak. Want er gaan er nog veel volgen...

Het kan ook positiever uitdraaien in die zin dat je kinderen ook zelfstandiger kunnen worden hierdoor: zelf leren plannen, hun agenda spontaan tonen,...

Daar zit ik net op te wachten, dat de boel hier geregeld geraakt en ze hier zo snel mogelijk weg is. Dan is alles wat misloopt bij haar ook haar probleem. Schooltaken in het weekend niet geregeld? De zaging op maandag zal voor haar zijn. Kinderen die haar nieuwe Smeg frigo afbreken? Voed ze dan op. Ik zorg wel dat ik het bij mij op orde heb. Het is nu vooral tanden bijten om die laatste twee weken te overbruggen.

 

[BlackOccult]

Sterkte, MisterV. Zeker in geval van kinderen zou ik daar zot van komen, vooral omdat er geen eenzelfde lijn in de opvoeding is. Waarschijnlijk nog tien keer frustrerender nu jullie nog samenwonen. Maar kinderen gaan snel doorhebben wat bij haar wel/niet kan, en wat bij jou. En in the end is duidelijkheid de beste opvoeding want dan weten ze wat ze aan papa hebben en kunnen verwachten. Nog even volhouden, sommigen moeten het nog iets langer dan 2 weken uithouden.

 

[Green Mamba]

Nog even volhouden, sommigen moeten het nog iets langer dan 2 weken uithouden.

Oei Blackie. Vertel.

 

[MisterV]

Maar kinderen gaan snel doorhebben wat bij haar wel/niet kan, en wat bij jou. En in the end is duidelijkheid de beste opvoeding want dan weten ze wat ze aan papa hebben en kunnen verwachten.

Daar zit mijn grootste vrees, dat ze bij haar geen duidelijkheid gaan krijgen en dat dat dan zijn weerslag gaat geven op hun welbevinden. Zelfs haar eigen ouders ergerden zich soms aan de manier waarop ze de opvoeding aanpakt. Mijn ouders gaan nog gelijk hebben met hun uitspraak dat ik precies jarenlang met een overjaarse puber heb samengeleefd.

 

[Mulan]

Daar zit ik net op te wachten, dat de boel hier geregeld geraakt en ze hier zo snel mogelijk weg is. Dan is alles wat misloopt bij haar ook haar probleem. Schooltaken in het weekend niet geregeld? De zaging op maandag zal voor haar zijn. Kinderen die haar nieuwe Smeg frigo afbreken? Voed ze dan op. Ik zorg wel dat ik het bij mij op orde heb. Het is nu vooral tanden bijten om die laatste twee weken te overbruggen.

Helaas zie je het ietsje te optimistisch in over "dat zal dan haar probleem zijn" want de juf gaat jou evengoed aanspreken over factuur x voor uitstap y die nog niet betaald is, document C dat ècht wel voor datum x binnen moest zijn, het briefje voor het oudercontact dat niet is ingevuld,...
En dan heb ik het nog niet over de zaken buiten school: te laat of te vroeg komen wisselen met de kinderen, dingen over gezondheid of kapotte spullen niet doorgeven, mediatie vergeten meegeven die je wel degelijk nog door moet geven,...

Maar @BlackOccult heeft volledig gelijk dat kinderen de flexibiliteit hebben om zich aan te passen naar wat bij wie hoort. Ze gaan wel eens zagen maar als je rustig zegt: "dat kan wel zijn dat dat bij de ander hoort, maar hier gaat dat zo." dan leggen ze zich daar relatief rustig bij neer. En dan worden het tieners en krijg je ontspoorde monsters in beide huizen naar het schijnt.

 

[MisterV]

Helaas zie je het ietsje te optimistisch in over "dat zal dan haar probleem zijn" want de juf gaat jou evengoed aanspreken over factuur x voor uitstap y die nog niet betaald is, document C dat ècht wel voor datum x binnen moest zijn, het briefje voor het oudercontact dat niet is ingevuld,...
En dan heb ik het nog niet over de zaken buiten school: te laat of te vroeg komen wisselen met de kinderen, dingen over gezondheid of kapotte spullen niet doorgeven, mediatie vergeten meegeven die je wel degelijk nog door moet geven,...

Maar @BlackOccult heeft volledig gelijk dat kinderen de flexibiliteit hebben om zich aan te passen naar wat bij wie hoort. Ze gaan wel eens zagen maar als je rustig zegt: "dat kan wel zijn dat dat bij de ander hoort, maar hier gaat dat zo." dan leggen ze zich daar relatief rustig bij neer. En dan worden het tieners en krijg je ontspoorde monsters in beide huizen naar het schijnt.

Nog een geluk dat er hier veel via apps gaat en ik de schoolfacturen altijd betaal (of er stond hier wsl al een deurwaarder aan de deur). Ik verlang al naar alle misverstanden rond dingen die niet geregeld zijn
Véél liever alle gedoe rond regelingen die niet in orde zijn en info die niet doorstroomt dan alle zever van de laatste jaren. Ik verlang echt tot ze weg is en ik hier gewoon 100% mijn eigen ding kan beginnen doen.

En mijn tiener is gelukkig bijlange geen ontspoord monster. Ik vrees vooral voor de jongste binnen zoveel jaar als zijn moeder niet eindelijk eens wat duidelijker en rechtlijniger gaat opvoeden. Het is een lief manneke hé maar hij heeft totaal geen besef van grenzen.

 

[MisterV]

En dan heb ik het nog niet over de zaken buiten school: te laat of te vroeg komen wisselen met de kinderen, dingen over gezondheid of kapotte spullen niet doorgeven, mediatie vergeten meegeven die je wel degelijk nog door moet geven,...

En daarmee dat het ouderschapsplan zo'n boek is geworden dat heel wat situaties afdekt Met reden, want ik weet/vrees dat er veel dingen een probleem gaan worden als ik die stok achter de deur niet heb.

 

[BlackOccult]

Oei Blackie. Vertel.

Wij hebben eind vorig jaar de handdoek in de ring gegooid na een relatie van 10 jaar. Het was eigenlijk gewoon op, vooral langs mijn kant. Gelukkig zijn er geen kindjes. Ik denk eerlijk gezegd dat we dan nog sneller uit elkaar waren gegaan. Financiële zaken zijn volledig rond, maar momenteel zitten we nog in een soort cohousing-situatie en tel ik ook af totdat mijn ex-partner verhuist. Maar buiten dat gegeven ben ik momenteel perfect gelukkig en kijk ik uit naar de toekomst.

 

[Mulan]

En daarmee dat het ouderschapsplan zo'n boek is geworden dat heel wat situaties afdekt Met reden, want ik weet/vrees dat er veel dingen een probleem gaan worden als ik die stok achter de deur niet heb.

Probleem is dat je niets kan afdwingen als dingen niet nagevolgd worden.
Hoe meer je noteert, hoe makkelijker je natuurlijk kan zeggen: "We hebben wel afgesproken dat situatie a op manier b hoort te verlopen" maar als die meermaals per maand foert zegt, kan je niets echt doen of afdwingen he. Uiteindelijk kan je naar de Rechtbank stappen als het echt fout loopt, maar daarmee raakt niemand echt vooruit en dat sluit ineens ook elke deur dan naar informele afspraken.
Ik heb geluk, mijn ex en ik doen veel dingen anders, we frustreren ons rot aan elkaar op sommige momenten, maar we hebben wel het vertrouwen in elkaar dat de ander het beste voor heeft met ons kind. Op veel plaatsen ontbreekt dat vertrouwen. Hopelijk zal het jouwe enkel groeien en hopelijk zal ze je uiteindelijk aangenaam verrassen.

 

[MisterV]

Hopelijk zal het jouwe enkel groeien en hopelijk zal ze je uiteindelijk aangenaam verrassen.

Ik hoop het, dat ik het nu negatief bekijk door de situatie nu. Maar hoe meer ik vanop een afstand kijk hoe alles hier is verlopen en hoe meer ik hoor wat anderen hebben gezien, hoe minder vertrouwen ik er momenteel in heb. Hoe ze met mij is omgegaan kan ik wel kaderen en daar zie ik ook wel mijn eigen aandeel in. Dat kan ik met haar vertrek ook afsluiten. De kinderen zijn een factor waardoor ik hoe dan ook niet volledig los kan komen van haar.

 

[Avondland]

Ik zou via cheaptickets de vlucht van mijn ex (we zijn uit elkaar) kunnen annuleren maar dat zou me iets van een +/- 400 euro kosten.
Heb een annulatieverzekering ook, maar vermoed dat die dat niet zal dekken. Visa ook nagevraagd of zij dat dekken, is er nog iets wat ik zou kunnen checken?

Voor mezelf heb ik nog geen idee of en hoe ik ga. Dus de hotels laat ik nog even, denk dat ik de week ervoor wel ga weten wat te doen.
Daar tips voor?

Effe hier zwieren, want mijn reactie heeft niets te maken met de ticket-technische kant van het verhaal. Sommige annulatieverzekeringen dekken relatiebreuken, dacht ik.

Ik zou in jouw plaats wellicht wél gaan, maar dan met een aangepast reisprogramma en gewoon volledig je eigen ding doen. Alleen reizen is een fantastische ervaring en je kan de dingen op een rijtje zetten.

Mijn ex en ik zijn in augustus 2013 uit elkaar gegaan en in september zijn we dan toch nog samen op reis geweest naar Thailand, Cambodja en Vietnam, dat we eerder dat jaar hebben geboekt. We gingen uit elkaar omdat we uit elkaar groeiden, dus er was geen bedrog mee gemoeid. Aanvankelijk was dat een beetje onwennig, maar eigenlijk hebben we best een leuke tijd gehad en onze relatie een mooie afsluiter gegeven.

 

[kay-gell]

Effe hier zwieren, want mijn reactie heeft niets te maken met de ticket-technische kant van het verhaal. Sommige annulatieverzekeringen dekken relatiebreuken, dacht ik.

Ik zou in jouw plaats wellicht wél gaan, maar dan met een aangepast reisprogramma en gewoon volledig je eigen ding doen. Alleen reizen is een fantastische ervaring en je kan de dingen op een rijtje zetten.

Mijn ex en ik zijn in augustus 2013 uit elkaar gegaan en in september zijn we dan toch nog samen op reis geweest naar Thailand, Cambodja en Vietnam, dat we eerder dat jaar hebben geboekt. We gingen uit elkaar omdat we uit elkaar groeiden, dus er was geen bedrog mee gemoeid. Aanvankelijk was dat een beetje onwennig, maar eigenlijk hebben we best een leuke tijd gehad en onze relatie een mooie afsluiter gegeven.

Ja, ik ga het op dat moment echt zelf bezien hoe of wat.
Een maand had ik al snel door dat het dat niet gaat zijn voor mij. Het plan was om bij mijn gastouders te blijven dan, maar alleen mijn gastpa is dan daar en toch beetje schrik dat ik wat eenzaam ga zijn.
Ik weet echt niet of ik dat kan en wil alleen reizen, mja dat wordt dus een last minute beslissing.