Regisseur van de maand Michael Haneke

[Lakigigar]

Met de Oostenrijkse regisseur Michael Haneke is het de tijd voor de volgende regisseur. Geen onbekende man in de filmwereld met ook zijn aandeel filmprijzen. Haneke heeft zijn passie voor films al lang mee. Na er niet in geslaagd te zijn om gecast te worden als regisseur, studeerde hij psychologie, filosofie en drama aan de universiteit van Wenen, maar het merendeel van zijn tijd spendeerde hij aan het bekijken van films in het lokale filmhuis of in de cinema. Nadien ging hij te werk als een filmcriticus maar ook een dramaturg en editor en mocht hij in 1974 zijn eerste TV film regisseren. In 1989 regisseerde hij zijn eerste feature film met Der siebente Kontinent, het begin van een mooie carrière. Later zou hij ook nog meer toneelwerk en ook operawerken regisseren.

FILMOGRAFIE:
Der siebente Kontinent - The Seventh Continent (1989)
Benny's Video (1992)
71 Fragments of a Chronology of Chance (1994)
Funny Games (1997)
Code inconnu : Récit incomplet de divers voyages) (2000)
La Pianiste - The Piano Teacher (2001)
Le temps du loup - Time of the Wolf (2003)
Caché (2005)
Funny Games U.S (2007)
Das weiße Band - The White Ribbon (2009)
Amour (2012)
Happy End (2017)

-> met daarnaast ook een heleboel TV films, en een contribute voor Lumière et Compagnie.

Amour is de film die de meeste prijzen in de wacht heeft gesleept, maar ook The White Ribbon en Caché waren successen. Funny Games en The Piano Teacher zijn in tussentijd ook vrij bekende films in de filmwereld geworden.

 

[FlyingHorseman]

Ik heb nog niet zoveel van Haneke gezien maar twee films waren alvast top: Das Weisse Band en Caché. Vooral die laatste film heeft een diepe indruk op me gemaakt toen ik rond mijn 16de-17de mijn filmhorizon begon te verleggen. Een mysterieuze, verontrustende film die onder je huid kruipt en het vertikt om makkelijke antwoorden te geven. Eigenlijk zou ik nog eens werk moeten maken van een derde kijkbeurt.

Verder heb ik Funny Games (US) en Le Temps Du Loups nog gezien. Erg lang geleden maar van wat ik er nog van weet, kwamen die minder goed bij me over.

Ik heb een aantal films van de man klaar staan: Amour (op Amazon Prime), La Pianiste en Code Inconnu (op Mubi) en Happy End. Alleen kom ik dan wel bij een minpunt van zijn werk: omdat het uitdagende, zware films zijn, moet ik er wel wat in the mood voor zijn en denk ik niet dat ik ze snel op elkaar ga kunnen bekijken.

 

[ikbenben]

Alleen nog maar Funny Games US gezien maar Das weiße Band staat sowieso nog op de to watch list.

 

[Bauhaus]

Amour, Funny Games ('97), Benny's Video en La pianiste gezien.
Eerste twee vond ik heel goed, met Amour op top.
La pianiste herinner ik me niet veel meer van en ik moet die eens herbekijken.
White Ribbon zal ik misschien eens bekijken al zal ik net als FlyingHorseman in de mood moeten zijn.

 

[Lakigigar]

Enkel Amour gezien, helaas geen fan, maar The White Ribbon en Caché liggen hier nog op DVD en Funny Games wil ik ook graag eens zien (de originele).

 

[DwightSchrute]

Een van mijn favoriete regisseurs en dan ook mijn nominatie.

Bekijk zeker
Funny Games (1997)
La Pianiste - The Piano Teacher (2001)
Caché (2005)
Das weiße Band - The White Ribbon (2009)
Amour (2012)

Bekijk zeker - experimenteel
Der siebente Kontinent - The Seventh Continent (1989)
Benny's Video (1992)

Optioneel
71 Fragments of a Chronology of Chance (1994)
Code inconnu : Récit incomplet de divers voyages) (2000)
Le temps du loup - Time of the Wolf (2003)
Happy End (2017)
Funny Games U.S (2007)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik zie hier al enkele keren voorbij komen dat men 'in the mood' moet zijn voor film X van Haneke en dat klopt helemaal. Haneke daagt zijn kijkers uit en betrekt zijn publiek bij de film, uiteindelijk laat hij wel weten dat enkel hij de touwtjes in handen heeft.

Funny Games zal 95% wel kunnen smaken, op 1 scène na misschien. Met deze zou ik dan ook beginnen. Daarna is Caché wel een goede optie, mysterieus en een film met heel wat replayability.
Das Weisse Band is een goeie derde, een waar meesterwerk zonder twijfel die door filmfanaten absoluut niet mag overgeslagen worden.

Dan volgen nog La Pianiste en Amour. La Pianiste is één van mijn persoonlijke favorieten terwijl Amour me net iets minder lag. Amour krijgt wel de hoogste scores globaal gezien.

Indien je wel wat cinema aankan mag je zeker Der Siebente Kontinent bekijken, een film die ik een 8/10 gaf na het bekijken. Na een week zat die film nog in mijn hoofd, op onverwachte momenten kan dat nu zelfs nog gebeuren. Als een film dat kan, verdient die niet minder dan een 10/10.

Benny's Video is iets minder legendarisch maar nog steeds een goeie film.

 

[arevee]

Potverdekke he ik geraak achter na ozu en wilder den derde absolute topper waar ik meer van wil zien. Das Weisse Band is fantastisch en Amour was ook zeer goed

 

[PBR Streetgang]

Enorme fan van Caché, Das weiße Band en Der siebente Kontinent. Jammer genoeg werd die laatste gespoiled voor mij en wist ik op voorhand al waar de film naartoe zou gaan. Ook heb ik genoten van Happy End, al voelde die een beetje aan als Haneke op autopiloot.

Amour was goed, maar had niet dezelfde impact als zijn andere films. Misschien was ik nog wat te jong en zal ik de kracht van de film meer voelen als mijn lichaam wat begint af te takelen.

Niet zo'n fan van Funny Games want hou niet van het home invasion genre, en Le temps du loup ben ik beginnen kijken maar had me niet mee en ik wist dat ik niet in de mood was dus heb hem snel afgezet.

Ik probeer om in deze periode nog Das Schloss te zien, zijn tv-adaptatie van het boek van Kafka, en Code inconnu. La pianiste spreekt me iets minder aan for some reason.

 

[utred]

Funny Games zal 95% wel kunnen smaken, op 1 scène na misschien. Met deze zou ik dan ook beginnen.

Interessante woordkeuze voor een met opzet smakeloze film
Ik ben absoluut geen fan van Funny Games. Te aanvallend en belerend. Het is een kritiek op de kijker zelf, en wil in vraag stellen waarom we dit soort dingen willen zien in een film, maar ik hou sowieso niet van 'realistisch' geweld en martelingen enzo in films dus voelde me niet aangesproken, waardoor het voor mij simpelweg een onaangename ervaring zonder meerwaarde was.

Amour vond ik prachtig. Das Weise Band vond ik goed, maar niet het meesterwerk dat velen ervan maken. Misschien eens een rewatch nodig.

The Piano Teacher en Caché liggen klaar, maar ik moet me een beetje opladen om eraan te beginnen. Ik het het gevoel dat Haneke niet enorm mijn ding is. Zo koud en donker, en moeilijk/uitdagend op een manier die mij niet echt ligt. Hij doet graag denken en ik zie graag films die eerder doen voelen. Maar 3 films is waarschijnlijk wat vroeg om veel conclusies te trekken.



Dat gezegd zijnde: de regisseur van de maand staat hier on hold dat ik Elden Ring heb uitgespeeld

 

[arevee]

Der Siebente Kontinent - Ja typische Haneke denk ik dan. Veel vreugde of kleur valt er niet te rapen en toch is er de mooie opbouw richting een slot act die wel behoorlijk binnenkomt. Degelijk debuut. Proper gespeeld door het jonge meisje ook.

 

[FlyingHorseman]

De laatste tijd twee films van Haneke bekeken.

Amour vond ik heel erg sterk maar is een film die ik waarschijnlijk nooit opnieuw wil zien. Daarvoor kwam de aftakeling die in de film getoond wordt iets te dicht in de buurt van gelijkaardige ervaringen binnen mijn eigen familie. Dit was dus een erg donkere film, maar ik snap wel dat Amour zijn meest menselijke film wordt genoemd. Hij focust op het levenseinde van het koppel, maar achter de zware beproeving zit de insinuatie van een liefdevol leven.

Happy End was een milde teleurstelling. Leek een beetje een samenvatting van wat hij al eerder gedaan had, maar niet zo diepgravend. Ik had totaal geen voeling met de rijke familie die centraal stond waardoor de film gewoon wat voortkabbelde zonder echt ingrijpende gebeurtenissen. Ik heb de film zien omschreven worden als een “pikzwarte komedie” maar dat zag ik er ook niet in.

Ik volg @utred hierboven wel. Het werk van Haneke is voor mij ook donker, afstandelijk en belerend, hij bouwt zijn films regelmatig op als puzzels of vraagstukken waar hij de kijker geen makkelijke oplossing biedt. Soms kan dat al eens irriteren maar zijn beste films bleven wel altijd nog een tijd nazinderen en geven wel het gevoel dat ze iets te zeggen hebben.

 

[Hayrus]

Beide Funny Games zijn nog altijd wansmakelijk (en dat is hun sterkte). De US remake was voor mij overbodig. Das Weisse Band moet ik echt eens opnieuw zien, veel te lang geleden. Verder helaas niet thuis in Haneke's werk.

 

[Conradus]

Enkel Funny Games US gezien en daar vond ik niks aan. Niet iets waar ik behoefte aan heb om te zien, dus zal nog wel even duren eer ik iets anders van hem zien, hoewel das Weisse Band al een jaar of tien op een watchlist staat.

 

[DwightSchrute]

Enkel Funny Games US gezien en daar vond ik niks aan. Niet iets waar ik behoefte aan heb om te zien, dus zal nog wel even duren eer ik iets anders van hem zien, hoewel das Weisse Band al een jaar of tien op een watchlist staat.

Funny Games is op zich wel een buitenbeentje, het Haneke gehalte moet je vooral zoeken in het spelen met publiek en niet zo zeer in de schokkende scènes, dat is niet meteen eigen aan Haneke.

 

[arevee]

La Pianiste - Wat is Isabelle Hupert een actrice he. De intensiteit vooral in het tweede deel van de film is fabelachtig.

Voor de rest ook vintage Haneke, weinig kleurrijks of opbeurend te vinden. Maar wel een karakterstudie naar een vrouw met duidelijke mentale problemen en een ongezonde band met haar moeder. Grauw, grijs, en een zekere mate van afstandelijkheid. Relatief weinig spielerei met de camera. Gewoon het verhaal en de Hupert voor zich laten spreken. Paar keer toch vrij stevige beelden.

Haneke being Haneke denk ik dan, zeker in orde.

Haneke ranking:

Das Weisse Band
Amour
La Pianiste
Caché
Der Siebente Kontinent
Funny Games