Vega
Well-known member
Dus bij het onderhandelen is liegen prima? Misschien een kwestie van andere ethiek te hebben, zelf heb ik nog nooit gelogen bij het onderhandelen over woonkrediet/loon/... en telkens toch mooi resultaat geboekt. Als ik solliciteer en ze vragen wat mijn loon momenteel is zeg ik dat ik die info voor mezelf hou en ze maar een aanbod moeten doen wat ze vinden dat mijn kandidatuur waard is. Zo hoef je niet te liegen en sta je nog steeds zeer sterk (ik snap sowieso niet dat mensen zomaar hun loongegevens aan een potentiële werkgever klakkeloos overmaken).Het is niet dat er van de bank gestolen wordt.
Ze verdienen nog altijd aan u.
Mocht ge nu letterlijk geld staan stelen, volledig akkoord dat het niet mag.
Als ik bij leverancier A een offerte krijg en bij B ook..en ik zeg "goh A was net onder uwe prijs. Kunt gij een efforke doen..dan ga ik voor u"
En B stemt ermee in...is dat geknoei? Of is dat onderhandelen?
Als B vindt dat em dan aan een te lage marge verkoopt, moet hij maar weigeren hé.
Is toch hetzelfde als ge van job verandert en ze vragen hoeveel ge verdient..en ge bluft en zegt dat ge 200€ meer verdient dan in werkelijkheid.
Is toch vraag en aanbod laten spelen. Als die werkgever u te duur vindt, ja kans verkeken als kandidaat. Als het pakt, mooi meegenomen.
Sorry, maar we moeten ook niet heiliger zijn dan de paus.
Dus omdat er bedrijven/politici/werkgevers zijn die liegen moeten we dat allemaal ook maar beginnen doen?Je bent toch een vreemd koekje hoor soms. Dus de klant die iets verzwijgt, liegt over een getal dat is de 'verrotte maatschappij en de oorzaak van alle verderf'
Maar elk bedrijf liegt, elke politicus liegt, elke werkgever liegt, etc En dat aanvaarden we allemaal maar en is allemaal ok.
En uw idiote onderscheid tussen bluffen en liegen. Er is geen verschil.
Soit, leuk om te onderhandelen met zo'n ingesteldheid, kijken wie het meest kan "bluffen".