Dit vond ik ook interessant. In deze paper argumenteert men dat er niet genoeg bewijs is voor eerdere klimaatfluctuaties zoals Roman Warm Period, Medieval Warm Period, etc. Maar voor de huidige periode dit wel het geval is. De manier hoe ik het zie is dat moderne human-made climate change de eerste periode is waarbij die opwarming zo goed als overal ter wereld duidelijk te zien is - behalve dan misschien Antarctica, waarbij dat bij eerdere "veranderingen" minder het geval is. Alsook dat we betere instrumenten hebben om dit te observeren hebben nu real-time, en ook dat de magnitude of dit event duidelijk ingrijpender is dan de voorgaande episodes (dus niet vergelijkbaar, maar gewoon andere orde)
Wat het er ook op wijst is dat fenomenen als "kleine IJstijd" wellicht duidelijker sterker te zien waren op het noordelijke halfrond (alsook andere), wat logisch zou zijn omdat onze geschiedenis - zeker de geschreven geschiedenis - voornamelijk afspeelde op het noordelijk halfrond. Of dat nu China, Europa, India of het Midden-Oosten is, alles was op het noordelijke halfrond. Daarmee wil ik niet zeggen dat het zuidelijke halfrond geen geschiedenis kent, maar de grootste mensenpopulaties en dergelijke - zelfs vandaag - bevinden zich op het noordelijk halfrond. En de grootste leefbare en bewoonbare landmassa's ook (Antarctica is dat bijvoorbeeld niet).
Ook in deze reconstructie kan je vrij vaag maar toch merkbaar sommige "vulkaanuitbarstingen" terugvinden. Dit is geen reconstructie van wereldtemperatuur maar van het percentage globale oppervlakte dat afwijkingen naar boven of naar beneden kende.
Opnieuw de koude periode begin 19e eeuw duidelijk te zien, waarbij een groter deel van de globale oppervlakte negatieve anomalies kende dan voorheen.
Ook merkbaar hier (en elders niet altijd te zien) is de
vulkanische winter tussen 1450-1460 die vermoedelijk erger was op het zuidelijk halfrond,
die van 1600-1601 die een
hongersnood veroorzaakte in Rusland, de
vulkanische winter van mid-6e eeuw en wellicht ook de uitbarsting van
Mount Churchill rond het jaar 700.
https://www.beyondgaming.be/threads/vulkanen-aardbevingen-thread.5888/page-8#post-457117
En de onrust bij de andere vulkanen in Alaska (of Aleutische eilanden samengevat), allemaal in de laatste zeven dagen. https://www.volcanodiscovery.com/great-sitkin/news/156394/Great-Sitkin-volcano-Aleutian-Islands-overflowed-magma-formed-lava-flow-fields-on-S-and-SW-flanks.html...
www.beyondgaming.be
Een tijdje terug beschreef ik in deze twee posten ook de events van begin 12e eeuw. Ook dat is hier eigenlijk duidelijk te zien.
Dat staat niet altijd gelijk aan de zwaarste uitbarstingen, maar dan hebben we het over uitbarstingen die de meeste impact hadden op de wereldtemperatuur of het klimaat in de jaren nadien, en dat zijn niet altijd dezelfden, want veel hangt ook af van andere factoren zoals de hoeveelheid gassen en welke gassen die de vulkanen uitstoten alsook de aard v/d uitbarsting.
En terugkerend op de kleine ijstijd, de reden waarom die zichtbaarder is op het noordelijk halfrond heeft wellicht te maken met de neerwaartse trend over millennia heen dat de (relatieve) zonkracht tijdens de zomer door de milankovich cycles geleidelijk aan steeds lager wordt dus een natuurlijke variatie van een koude periode afgewisseld met een zachtere periode zou dan als gevolg hebben dat de koude periode dan ook relatief kouder is dan voorgaande periodes.
De relatie met zonnevlekken en zonne-activiteiten vind ik zelf wat dubieus, die met vulkaanuitbarstingen eigenlijk ook omdat het meestal over enkele jaren tot decennia gaat in plaats van eeuwen (maar het kan wel een trigger zijn voor die natuurlijke variatie). Maar de grootste reden van onze perceptie is dus die focus op het noordelijk halfrond ten eerste en ten tweede het contrast met nu. Een duidelijker contrast heb je bijna niet, waardoor die perceptie uitvergroot wordt, ook al was het effectief een vrij koele periode vergeleken met eerdere periodes in de wereldgeschiedenis. Maar nu heb je één van de warmste periodes, en het is dat contrast dat voor die perceptie zorgt. En ook omdat de kleine IJstijd of het "einde ervan" niet als beginpunt wordt gezien of gebruikt om te vergelijken met het punt waarop we de toename van de wereldtemperatuur nu mee vergelijken.
Een bewijs van die Milankovich cycles met een neerwaartse trend over millennia heen op het noordelijk halfrond kan je soms zien bij de gletsjeraangroei tot kort in IJsland, zoals bij Vatnajökull: de grootste gletsjer van IJsland
www.vatnajokulsthjodgardur.is
Wat duidelijk erop wijst dat de temperatuur op het noordelijk halfrond, zeker tijdens de zomer in de laatste millennia al afnemende was tegenover het begin van het Holoceen (zie post hierboven over de Siberische Zomers).
www.vrt.be
