Mulan
Well-known member
@JPV ik vind zelf niet direct cijfers terug over wat de armoededrempel is voor alleenstaanden MET kinderlast?
Kan jij die vinden?
Zelf denk ik niet ver daar vanaf te zitten (al kan 200 euro per maand wel een hemelsbreed verschil uitmaken voor mensen in armoede natuurlijk) maar ik voel me totaal niet arm, heb de kasten en diepvries vol zitten en hoewel sommige maanden heel krap zijn, is het nooit een situatie van jarenlange miserie geweest op financieel vlak, hooguit enkele maanden.
Nuja, ik heb
1. Ouders gehad die me heel hard gestimuleerd hebben in financieel bewustzijn en prioriteiten stellen.
2. Ik heb een eigendom kunnen kopen in tijden dat je nog aan 100% kon lenen én mijn ouders hebben me geholpen met mijn voorschot te betalen. In uiterste nood kan ik de boel verkopen en een sociale woning scoren.
3. Ik heb samen met mijn vader mijn huis gerenoveerd, dankzij zijn kennis en vaardigheden tientallen duizenden euro's kunnen uitsparen
4. Ik ben niet bijzonder gevoelig voor materieel vertoon of geld = sociale status.
5. In geval van nood, leenden mijn ouders me wel geld.
Om enkele concrete voorbeelden te geven: eerste tewerkstelling in het onderwijs: november. Eerste ontvangen loon: 1 Februari. Je zal maar huur moeten betalen en maanden op je geld moeten wachten...
Jarenlang van interim naar interim in het onderwijs gegaan, dus vaak maanden van 1000 euro loon die 1 of 2 maanden later wél werden rechtgezet. Maar ik heb nog moeten vragen aan mijn ouders om me geld te lenen om benzine te kunnen betalen of mijn trein abonnement om te KUNNEN gaan werken. En natuurlijk schoven ze dan gewoon een bordje bij als ze hoorden dat het weer een krappe maand was.
Zonder mijn ouders was ik misschien wél een deel van deze statistieken? Of misschien toch niet, ik kan in elk geval niet met zekerheid zeggen "mij zal het nooit overkomen!" Maar wel "ik kan gelukkig heel veel doen om het wél te voorkomen".
Kan jij die vinden?
Zelf denk ik niet ver daar vanaf te zitten (al kan 200 euro per maand wel een hemelsbreed verschil uitmaken voor mensen in armoede natuurlijk) maar ik voel me totaal niet arm, heb de kasten en diepvries vol zitten en hoewel sommige maanden heel krap zijn, is het nooit een situatie van jarenlange miserie geweest op financieel vlak, hooguit enkele maanden.
Nuja, ik heb
1. Ouders gehad die me heel hard gestimuleerd hebben in financieel bewustzijn en prioriteiten stellen.
2. Ik heb een eigendom kunnen kopen in tijden dat je nog aan 100% kon lenen én mijn ouders hebben me geholpen met mijn voorschot te betalen. In uiterste nood kan ik de boel verkopen en een sociale woning scoren.
3. Ik heb samen met mijn vader mijn huis gerenoveerd, dankzij zijn kennis en vaardigheden tientallen duizenden euro's kunnen uitsparen
4. Ik ben niet bijzonder gevoelig voor materieel vertoon of geld = sociale status.
5. In geval van nood, leenden mijn ouders me wel geld.
Om enkele concrete voorbeelden te geven: eerste tewerkstelling in het onderwijs: november. Eerste ontvangen loon: 1 Februari. Je zal maar huur moeten betalen en maanden op je geld moeten wachten...
Jarenlang van interim naar interim in het onderwijs gegaan, dus vaak maanden van 1000 euro loon die 1 of 2 maanden later wél werden rechtgezet. Maar ik heb nog moeten vragen aan mijn ouders om me geld te lenen om benzine te kunnen betalen of mijn trein abonnement om te KUNNEN gaan werken. En natuurlijk schoven ze dan gewoon een bordje bij als ze hoorden dat het weer een krappe maand was.
Zonder mijn ouders was ik misschien wél een deel van deze statistieken? Of misschien toch niet, ik kan in elk geval niet met zekerheid zeggen "mij zal het nooit overkomen!" Maar wel "ik kan gelukkig heel veel doen om het wél te voorkomen".