Album of the week JC Brooks and the Uptown Sound - Beat Of Our Own Drum
- Onderwerp starter Tonerider
- Startdatum
SnakeGodRovinin
Well-known member
Eerste drie nummers vond ik de betere van de rest, met daartussen '75 years of sex' tussengepropt.
FlyingHorseman
Well-known member
Ik vond het wel ok, maar er bleef niet echt veel hangen toen ik een eerste keer het wat op de achtergrond had opgezet. Ga het nog wel eens wat aandachtiger beluisteren.
Ik krijg het gevoel dat die mannen waarschijnlijk wel fan zijn van groepen of artiesten die ik zelf ook goed zou vinden, maar dat hun eigen muziek net iets speciaals mist wat die bands wel hebben.
Maar slecht was het niet.
Ik krijg het gevoel dat die mannen waarschijnlijk wel fan zijn van groepen of artiesten die ik zelf ook goed zou vinden, maar dat hun eigen muziek net iets speciaals mist wat die bands wel hebben.
Maar slecht was het niet.
Well, okay then. So this I like my opinion man.
Ik kon tijdens de hele plaat het gevoel niet loslaten dat deze band ergens over de middag stond geprogrammeerd op een lokaal festival. Je kent het wel, een groep vrienden die tegen de veertig aan schurken, veel thuis geoefenend hebben om hun instrument te beheersen en beslissen van toch nog eens een band te starten om misschien een grote doorbraak te kunnen scoren.
Zoals FlyingHorseman al aanhaalde zijn hun invloeden zeer herkenbaar, ze doen er helaas niets mee dat muziek muziek maakt. Ik kan niets inbrengen op het beheersen van de instrumenten, ze weten hoe ze moeten spelen (behalve de productie, dat laat ik ff terzijde). Wat ze voor mij doen is iets proberen te kopieren zonder ergens een ziel in te steken, voor mij was dit helaas een dertien in een dozijn kopie, quite generic.
Mijn tip aan de band zou zijn: stop met zo hard te proberen en laat je muziek wat ademen, doe een keer zot.
Tonerider
Well-known member
Pfoeh, dit is helaas mijn ding niet.
En dan bedoel ik niet het genre, de plaat pakt niet bij mij en had moeite om er door te geraken. Ik kan hier een rant posten over waarom, maar ik wil niet overkomen als een elitaire klootzak. Spijtig want alles leek erop dat ik dit de max ging vinden!
Eigenlijk vind ik deze laatste post veel interessanter dan de vorige en je juist minder een elitaire zak doen klinken
Dat terzijde: enige voorstellen van betere hedendaagse groepen?
kakature
Well-known member
Je kan wel breed gaan in "soul" en "funk".
Dit zijn enkele hedendaagse albums met - voor mij althans - een serieuze soul en/of funk invloed. Ik weet niet of ze volledig je ding gaan zijn, want geen enkele van deze albums klinkt als Beat of Our Own Drum. Sommige zijn meer hiphopachtig, andere neigen meer naar jazz, nog anderen zijn klassieker.
- Anderson Paak - Malibu
- Sault - Untitled (Rise) en Untitled (Black Is)
- Mac Miller - Circles
- Solange - A Seat At The Table en When I Get Home
- Frank Ocean - Blonde
- Jamila Woods - LEGACY! LEGACY!
- Tom Misch & Yussef Dayes - What Kinda Music
- Lianne La Havas - Lianne La Havas
- Thundercat - It Is What It Is
- Charles Bradley - Changes
- Monophonics - It's Only Us
- Swamp Dogg - Sorry You Couldn't Make It
clercqie
Well-known member
Heeeeel schoon lijstje, maar ge zijt D'Angelo vergeten!
kakature
Well-known member
Ooof, inderdaadHeeeeel schoon lijstje, maar ge zijt D'Angelo vergeten!
't Was nochtans de eerste waaraan ik dacht, maar door andere albums te zoeken ben ik 'm dan vergeten.
Heeeeel schoon lijstje, maar ge zijt D'Angelo vergeten!
En Bilal!
Maar D’Angelo is wel één van de GOATs. Misschien zelfs een inzending waard!
FlyingHorseman
Well-known member
Een andere plaat waar ik aan moest denken bij dit album, maar dat er eigenlijk ook niet heel nauw bij aansluit qua geluid is Ultraglide In Black van The Dirtbombs. Een plaat met covers van funk en soul nummers door de garage rock grootheden.
Ik had deze week zin in dit type muziek, dus ben ik door de recommendations hier ge-meanderd.
Voor de rest vind ik dit wat te druk en noisey (garage rock indeed) voor de mood die ik wou.
Niettegestaande een goede recommendation die ik later zeker nog zal opleggen
/
Ik heb er echter 2 "artists to discover" door gevonden:
Het nummer Chains of Love kende ik al omdat het ooit in mijn Discover Weekly zat ... heel lekker nummer, en Underdog is ook very nice.
Voor de rest vind ik dit wat te druk en noisey (garage rock indeed) voor de mood die ik wou.
Niettegestaande een goede recommendation die ik later zeker nog zal opleggen
/Hier ben ik met goede moed aan begonnen, vooral omdat Bradley in uw lijst stond. Ik moet zeggen dat ik dit grotendeels niet kon smaken. Ik snap bij de meeste zelfs niet hoe jij dit linkt aan deze album of the week?
Ik heb er echter 2 "artists to discover" door gevonden:
- Sault: Howly foek hoe interessant is dees wel niet. Ik snap deze absoluut niet als recommendation hier, but I really really like it ... a LOT more than I expected
. - Swamp Dog: Ken ik wel al, maar nooit echt bewust naar geluisterd. Oh boy deze "vibed" enorm goed met mij, moet ik DRINGEND meer van luisteren. Past ook perfect in het verlengde van deze AOTW.
kakature
Well-known member
Awel het is eigenlijk heel simpel! Ik heb mezelf proberen in te dekken door twee dingen te vermeldenHier ben ik met goede moed aan begonnen, vooral omdat Bradley in uw lijst stond. Ik moet zeggen dat ik dit grotendeels niet kon smaken. Ik snap bij de meeste zelfs niet hoe jij dit linkt aan deze album of the week?
Ik heb er echter 2 "artists to discover" door gevonden:
- Sault: Howly foek hoe interessant is dees wel niet. Ik snap deze absoluut niet als recommendation hier, but I really really like it ... a LOT more than I expected
- Swamp Dog: Ken ik wel al, maar nooit echt bewust naar geluisterd. Oh boy deze "vibed" enorm goed met mij, moet ik DRINGEND meer van luisteren. Past ook perfect in het verlengde van deze AOTW.
- Dat je heel breed kan gaan in soul en funk
- Dat ik niet thuis ben in de klassiekere soul en funk
Swamp Dogg en Charles Bradley neigen dan nog het meest naar de klassiekere sound, de rest kan je grotendeels categoriseren onder hiphop, neo soul, jazz & R&B.
't Was trouwens ook niet mijn bedoeling om deze albums te linken aan Beat Of Our Own Drum hé, ik ken geen enkel album dat zo'n sound heeft eigenlijk
Ik wou alleen een paar goeie albums delen waarvan ik weet dat ze deels onder de noemer "funk" of "soul" kunnen vallen.Maar ik ben blij dat je ze een kans gegeven hebt en dat je Sault ontdekt hebt! Dat is ook mijn favoriete ontdekking van het laatste jaar denk ik
PolletPoulet_OG
Well-known member
Ik heb de thread niet gelezen, ik ga er straks pas door na dit bericht, om het mijn beoordeling niet te laten beinvloeden.
Ik ben ook apestoned btw.
En ik heb weinig met funk en soul. (Dat is het toch he? Of zoiets he mannen, labels enzo. Ik ben flex, ik ben flex)
En ik ben eigenlijk gewoon weggeblazen door het eerste nummer van deze plaat holy fuck. Dat is echt een belachelijk goed nummertje. Staat hier al in mijn permanent playlist. En volgend feestje hier in mijn living, als die degenerates van vrienden en vriendinnen van mij hier zijn, krijgen ze dat in hun strot geramt terwijl ik in een string met cowboyhoed op mijn zetel sta.
De rest van de plaat is gewoon wel redelijk goed. Het ding is ook gewoon, en dat vergeten sommige mensen af en toe vind ik. Niet speciaal op dit forum, maar soms ook wel. Is dat muziek ook gewoon fun is, en niet alles technisch op en top moet zijn. Dat niet iedereen muziek maakt met als ultieme doel goddelijke interventie door de muziekgoden hunzelve.
Muziek kan ook gewoon old school fun zijn, met een pintje in elk hand.
Oh boy, als zoiets live komt spelen bij mij in de buurt trek ik mijn speciale rode cowboy botten aan.
Waar ik eigenlijk naartoe wil, is dat dit niet perse hoogstaande gecompliceerde muziek is. Of een plaat die mij voor 40 mins inzuigt. Maar gewoon good old fun. Een feestplaat als het ware.
Het gevoel van dansen, lachen en muilen, totally carefree. En dat is iets dat ik doorheen alle albums van AOTW al gemist heb tot hiertoe. Een plaatje dat fun ademt, losbandigheid.
Productie is verschrikkelijk. Ik geef het nog een kans op mijn speakers. Maar met hoofdtelefoon is het een dikke tegenvaller.
Artwork is lame als dit album effectief uit 2012 is. Dit ziet er echt artwork uit van in de jaren 50 of 60.
Wel jammer dat ze niet het niveau van het openingsnummer kunnen volhouden. Maar als dat zo geweest zou zijn, had iedereen van dit forum waarschijnlijk wel al van JC Brooks and the Uptown Sound gehoord. En hadden we wat dichter op elkaar geprakt gezeten als mensheid, want god dat openingsnummer maakt mij geil en nog allemaal andere dirty dirty toughts.
.. edit: Maar shit jong die productie is echt zonde. Heb het nu beneden op mijn speakers beluisterd. Jammer jammer jammer
Ik ben ook apestoned btw.
En ik heb weinig met funk en soul. (Dat is het toch he? Of zoiets he mannen, labels enzo. Ik ben flex, ik ben flex)
En ik ben eigenlijk gewoon weggeblazen door het eerste nummer van deze plaat holy fuck. Dat is echt een belachelijk goed nummertje. Staat hier al in mijn permanent playlist. En volgend feestje hier in mijn living, als die degenerates van vrienden en vriendinnen van mij hier zijn, krijgen ze dat in hun strot geramt terwijl ik in een string met cowboyhoed op mijn zetel sta.
De rest van de plaat is gewoon wel redelijk goed. Het ding is ook gewoon, en dat vergeten sommige mensen af en toe vind ik. Niet speciaal op dit forum, maar soms ook wel. Is dat muziek ook gewoon fun is, en niet alles technisch op en top moet zijn. Dat niet iedereen muziek maakt met als ultieme doel goddelijke interventie door de muziekgoden hunzelve.
Muziek kan ook gewoon old school fun zijn, met een pintje in elk hand.
Oh boy, als zoiets live komt spelen bij mij in de buurt trek ik mijn speciale rode cowboy botten aan.
Waar ik eigenlijk naartoe wil, is dat dit niet perse hoogstaande gecompliceerde muziek is. Of een plaat die mij voor 40 mins inzuigt. Maar gewoon good old fun. Een feestplaat als het ware.
Het gevoel van dansen, lachen en muilen, totally carefree. En dat is iets dat ik doorheen alle albums van AOTW al gemist heb tot hiertoe. Een plaatje dat fun ademt, losbandigheid.
Productie is verschrikkelijk. Ik geef het nog een kans op mijn speakers. Maar met hoofdtelefoon is het een dikke tegenvaller.
Artwork is lame als dit album effectief uit 2012 is. Dit ziet er echt artwork uit van in de jaren 50 of 60.
Wel jammer dat ze niet het niveau van het openingsnummer kunnen volhouden. Maar als dat zo geweest zou zijn, had iedereen van dit forum waarschijnlijk wel al van JC Brooks and the Uptown Sound gehoord. En hadden we wat dichter op elkaar geprakt gezeten als mensheid, want god dat openingsnummer maakt mij geil en nog allemaal andere dirty dirty toughts.
.. edit: Maar shit jong die productie is echt zonde. Heb het nu beneden op mijn speakers beluisterd. Jammer jammer jammer
Laatst bewerkt:
Vergelijkbare onderwerpen
