Is muziek tijdens je jeugd beter dan muziek nu ?

[Obi Wan Kenobi]

Hoi,

Dit is vooral een vraag voor de iets oudere mensen +25 jaar zou ik zo zeggen.

Ze zeggen dat "vroeger was alles beter"
Dus ook muziek, het maakt niet uit wanneer je bent geboren.
Nu ik zelf iets ouder ben (+30) , begin ik dit persoonlijk ook wel te merken en vroeg me af of ik hier alleen in ben of niet.

Ik heb niet echt een genre waar ik specifiek op gekleefd bent , maar ik heb natuurlijk mijn favorieten.
Hierdoor heb ik een vrij brede smaak.

Maar als ik bvb. een lijstje maak van muziek die ik echt goed vind komt al die muziek uit die iets jongere fase uit mijn leven
Er is nu nog altijd goede muziek die wordt uitgebracht maar gewoon heel veel minder dan vroeger (qua persoonlijke smaak).

Als ik bvb. de ultratop jaarlijst van het jaar dat ik 18 was bekijk , kan ik me uit de top 50 ieder liedje direct voor de geest halen en vind ik het meeste wel nog goed zelf.
Bij het jaar 2022 moet ik bij liedjes die buiten de top 15 staan al af en toe eens gaan opzoeken hoe het liedje ging.

Bvb. ook Festivals
Als ik naar de periode van mijn 18 jaar kijk , kom ik makkelijk boven de 15 muziekgroepen op pukkelpop alleen die ik zou willen bekijken
Als ik dit jaar naar pukkelpop en werchter kijk samen kom ik misschien aan 13 groepen die ik zou willen bekijken en dat zijn groepen die 16 jaar geleden ook op die line up stonden.

Hebben jullie dit toevallig ook ?

 

[Deckard]

Goh. Of hij beter is kan ik niet zeggen. Maar van de vele muziek die ik van mijn 16 tot 25 gretig consumeerde is wel het meest blijven hangen. Maar daar zat ook veel muziek bij 'van voor mijn tijd'. En moest ik ook een lijstje maken zullen de meeste artiesten ook uit die periode (16-25) komen. Daarna ben ik zowat 'afgehaakt' om alle nieuwe dingen te volgen. Mede door minder tijd enz. En is er ook minder muziek dat mij nog echt wegblaast. Regelmatig als ik eens een quiz op tv volg en ze laten een bekende artiest horen, weet ik ook niet wie dat is.

 

[Avondland]

Geen eenduidig antwoord.

Ja, want nostalgie is een krachtig ding en alles van vroeger krijgt een romantisch laagje over zich. Een vertekend beeld, ongetwijfeld, maar wel een schoon beeld.
Nee, want er wordt vandaag ook goede muziek gemaakt. En dat is de absolute waarheid: elk jaar worden prachtige releases gemaakt.
Nee, want ik was beter in een ander tijdperk geboren want de populaire muziek van de sixties en seventies vind ik nu eenmaal beter dan de populaire muziek van vandaag. Maar ook dat is een vertekend beeld, want niet alle muziek van die tijd wordt nog gespeeld. Er zijn ongetwijfeld massa's aan nummers die vandaag amper nog worden gedraaid of waar niemand interesse in heeft.

Je kan je muzieksmaak als 8-jarige ook niet vergelijken met hoe je vandaag tegenover muziek staat. Muzieksmaken evolueren ook. Als kind kon ik de nieuwste hits wel smaken, maar vandaag vind ik een commerciële top 30 een verschrikking. En de metalbands die ik als tiener goed vond vind ik vandaag niet altijd even goed. Er zijn wel nostalgieplaatjes die ik af en toe herontdek en misschien nog beter apprecieer dan vroeger, zoals Smash van The Offspring. Dat had nog een Album of the Week kunnen zijn.

De muziek die je hebt ontdekt tijdens de ontwikkeling van je huidige muzieksmaak zal altijd wel een speciaal plekje krijgen in je hart. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar die smaak heeft zich ontwikkeld tussen mijn 14 en 25. Ik sta nog altijd open voor nieuwe dingen, maar ik ga nu eerder in de diepte dan in de breedte.

 

[quo_vadis]

Geen eenduidig antwoord.

Ja, want nostalgie is een krachtig ding en alles van vroeger krijgt een romantisch laagje over zich. Een vertekend beeld, ongetwijfeld, maar wel een schoon beeld.
Nee, want er wordt vandaag ook goede muziek gemaakt. En dat is de absolute waarheid: elk jaar worden prachtige releases gemaakt.
Nee, want ik was beter in een ander tijdperk geboren want de populaire muziek van de sixties en seventies vind ik nu eenmaal beter dan de populaire muziek van vandaag. Maar ook dat is een vertekend beeld, want niet alle muziek van die tijd wordt nog gespeeld. Er zijn ongetwijfeld massa's aan nummers die vandaag amper nog worden gedraaid of waar niemand interesse in heeft.

Je kan je muzieksmaak als 8-jarige ook niet vergelijken met hoe je vandaag tegenover muziek staat. Muzieksmaken evolueren ook. Als kind kon ik de nieuwste hits wel smaken, maar vandaag vind ik een commerciële top 30 een verschrikking. En de metalbands die ik als tiener goed vond vind ik vandaag niet altijd even goed. Er zijn wel nostalgieplaatjes die ik af en toe herontdek en misschien nog beter apprecieer dan vroeger, zoals Smash van The Offspring. Dat had nog een Album of the Week kunnen zijn.

De muziek die je hebt ontdekt tijdens de ontwikkeling van je huidige muzieksmaak zal altijd wel een speciaal plekje krijgen in je hart. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar die smaak heeft zich ontwikkeld tussen mijn 14 en 25. Ik sta nog altijd open voor nieuwe dingen, maar ik ga nu eerder in de diepte dan in de breedte.

ik zou het niet beter kunnen omschrijven

 

[Sond]

Er zijn ongetwijfeld massa's aan nummers die vandaag amper nog worden gedraaid of waar niemand interesse in heeft.

Dit toch vooral denk ik...
Tussen elke 2 legendarische nummers had je hoogstwaarschijnlijk hopen rommel die de tand des tijds gewoon niet overleefd hebben waardoor het nu precies is alsof er in de jaren '60-'80 alleen maar goeie muziek is uitgekomen. Ik ga er vanuit dat er in 2040 hetzelfde wordt gedacht over de periode 2010-2020.

Mijn favoriete platen komen ook uit de 'voor mijn tijd' periode trouwens maar er zijn genoeg nieuwe zaken die ook wel echt goed zijn. Dus daar zal nostalgie wel meer mee te maken hebben.

 

[Tonerider]

Veel van mijn favoriete groepen: Pink Floyd, Deep Purple, Stevie Ray Vaughan and Double Trouble zijn uit een periode van toen ik nog niet bestond of nog te jong was om van hun bestaan af te weten, zeker aangezien mijn vader naar zaken als Duitse schlagers, Nana Moeskoeri, Paul anka, Barbara Streisand, ... luisterde.
Ik was tijdens m'n tienerjaren (jaren 80) fan van Elvis Presley en synthesizer muziek. Pas rond m'n 17de heb ik Blues en Hard rock ontdekt.
Jaren 80 en 90 muziek heeft natuurlijk een speciaal plaatsje in m'n muzikaal hart want ook toen had je goede groepen en je hebt de nostalgie van naar de radio luisteren en met cassette liedjes opnemen en het latere uitgaansleven.
Maar ook nu ontdek ik nog steeds nieuwe goede groepen. De hoeveelheid baggermuziek is groter, maar het is nu niet beter of slechter. Anders, maar nog genoeg talent op aarde hoor en dat zal ook zo blijven

 

[DwightSchrute]

Er werd slechte en goede muziek gemaakt en dat is nog altijd zo, alleen is het vandaag makkelijker om te filteren.
Niet zo lang geleden kwam ik toevallig een lijst van meest afgespeelde songs op Spotify tegen en Nr. 2 met (geen typfout) 50 MILJARD streams was een artiest genaamd 'Bad Bunny'. Ik zweer op het hoofd van mijn moeder dat ik nog nooit in mijn leven die artiest ben tegengekomen en na een song op te zetten kan ik alleen maar blij zijn. Dit was vroeger niet mogelijk geweest natuurlijk, ik ben opgegroeid met TMF, MTV, JIM, CD en radio. Mainstream radio is en was altijd 90% bagger en dit ontlopen was geen optie.

Waar ik dan wel op ging als tiener waren bv. My Chemical Romance, Linkin Park, Sum 41, etc.
Bands die me niet veel zouden zeggen moest ik ze nu ontdekken maar door nostalgie luister ik daar nog altijd graag naar .

 

[Tijdloos]

een artiest genaamd 'Bad Bunny'. Ik zweer op het hoofd van mijn moeder dat ik nog nooit in mijn leven die artiest ben tegengekomen

Dit haalt ook weer een ander interessant aspect aan. Muziek is nu veel internationaler door de vele online mogelijkheden om muziek te ontdekken.


De kans dat wij een Latin artiest zouden kennen in de jaren 80 is vrij tot zeer klein. Nu geef ik er mijn eigen draai een beetje aan, maar ik denk dat door hoge migratiecijfers de laatste decennia ook veel meer mensen per gebied meer talen spreken (zoals Spaans bv), wat muziek zoals Bad Bunny weer de kans geeft om toch ook onze markt te betreden.

Ik luisterde x aantal jaren terug veel naar Braziliaanse Funk. Ik versta 0,0 Portugees, maar de "feeling" bij het nummer trok me wel aan. Ik heb dit dan ook enkel leren kennen door een vriendin die een jaar in Brazilië woonde. Een 3-Tal jaar geleden zijn veel invloeden van die muziek plotseling stevig in de Nederlandstalige hip-hop nummers beland. Ik gok ook weer door 1 grote artiest die op zo een mega-nummer stuitte op youtube en dacht "I like it".

Tijden veranderen en het mooie is dat we tegenwoordig geen album meer moeten hebben van dat ene nummer van 20 jaar geleden. Spotify een 2000's lijst en je bent vertrokken.

 

[Sir.Killalot]

Ik heb even goed gestemd, omdat ik enerzijds vind dat er nog steeds heel erg goeie muziek wordt gemaakt, maar ook omdat veel van de artiesten en genres waar ik van houd van ver voor mijn eigen kindertijd zijn.

 

[CerumenCrevice]

even goed, procentueel komt er volgens mij nog evenveel bagger uit nu als vroeger, maar ook evenveel toppers nu als vroeger.
vroeger was het 'songwriting' gedeelte een pak belangrijker, lijkt me. Als in focus op 'de inhoud van tekst die gezongen wordt'.
nu lijkt het mij minder te gaan over die tekst en wordt er meer met instrumenten gesproken.

pop muziek gaat altijd een vulgarisering zijn van muziek, daar kan ik mij geen oordeel op vormen. de huidige popmuziek, voor zover ik die ken, kan mij op geen enkel vlak bekoren. Die van vroeger, ook geen idee van, maar lijkt me hetzelfde.

 

[Avondland]

even goed, procentueel komt er volgens mij nog evenveel bagger uit nu als vroeger, maar ook evenveel toppers nu als vroeger.
vroeger was het 'songwriting' gedeelte een pak belangrijker, lijkt me. Als in focus op 'de inhoud van tekst die gezongen wordt'.
nu lijkt het mij minder te gaan over die tekst en wordt er meer met instrumenten gesproken.

pop muziek gaat altijd een vulgarisering zijn van muziek, daar kan ik mij geen oordeel op vormen. de huidige popmuziek, voor zover ik die ken, kan mij op geen enkel vlak bekoren. Die van vroeger, ook geen idee van, maar lijkt me hetzelfde.

Populaire muziek is breedgedragen muziek. Ik denk dat AI daar mogelijk een rol in gaat spelen. Op basis van een aantal parameters ga je een oneindig aantal varianten van populaire muziek kunnen laten genereren die het goed gaan doen bij het grote publiek. Genoeg historische voorbeelden van hitlijsten met deuntjes die blijven terugkeren. Je gaat er dan wel een goeie zanger op moeten zetten met charisma. Anderzijds zullen er altijd wel self-made artiesten zijn zoals een Ed Sheeran die zelf zijn muziek schrijft.

Dat die muziek hetzelfde lijkt is omdat veel populaire liedjes herbewerkingen zijn van liedjes die eerder populair waren. Vroeger was dat ook niet abnormaal, dat is geen recent verschijnsel. Zelfs eeuwen geleden had je eindeloze variaties op eenzelfde thema. Originaliteit kan soms een meerwaarde zijn, maar de herontdekking van een interessant deuntje uit 1987 of 1927 en in een ander jasje gestoken kan soms een megahit worden.

Voorbeeld hoe breed dit kan gaan:

Dua Lipa - Love Again 2023

White Town - Your Woman 1997

Immortal - Pure Holocaust (vanaf 1:30) 1993

Imperial March van Star Wars 1980

My Woman 1932

 

[MisterV]

Het is normaal dat de muziek die je leerde kennen in uw jeugd het meest blijft hangen, dan wordt zowat uw muzieksmaak gevormd. Dat het vroeger allemaal beter was is vooral omdat je enkel de goeie nummers onthoudt en vergeet dat er ook toen veel bagger werd uitgebracht.

Er wordt nu nog steeds steengoeie muziek gemaakt, maar in de praktijk grijp ik toch vaak terug naar muziek uit mijn jeugd.

Het is dit dat een zender als Willy groot maakt. Die spelen de stubru muziek uit onze jonge jaren. Stubru speelt intussen de muziek voor de huidige jeugd.

 

[808 State]

In de jaren 50 tot 80 moest je wel effectief nog kunnen muziek spelen, zingen en performen om door te breken. Sinds de opkomst van de synthesizers en de vooruitgang in de geluidstechniek kreeg je meer en meer artiesten die het product waren geworden van de producers.

Maar er wordt sowieso nog meer dan genoeg goede muziek gemaakt. Enkel de manier waarop je deze manier opneemt is anders, maar dat is zoals gezegd louter gebaseerd op nostalgie.

Ik heb altijd een zwak gehad voor muziek uit de jaren 60 en 70, muziek van The Beatles, The Hollies, Herman's Hermits, The Kinks, Earth Wind & Fire, ... Allemaal muziek van voor mijn tijd. Maar ik heb die muziek vaak gehoord op cassetjes en plaatjes toen ik als kind bij mijn grootouders was. En omdat die hun woning ook in typische jaren 60/70 stijl was ben ik op de één of andere manier een affiniteit gaan kweken met die periode en die muziek.

 

[_-Butch-_]

Geen eenduidig antwoord.

Ja, want nostalgie is een krachtig ding en alles van vroeger krijgt een romantisch laagje over zich. Een vertekend beeld, ongetwijfeld, maar wel een schoon beeld.
Nee, want er wordt vandaag ook goede muziek gemaakt. En dat is de absolute waarheid: elk jaar worden prachtige releases gemaakt.
Nee, want ik was beter in een ander tijdperk geboren want de populaire muziek van de sixties en seventies vind ik nu eenmaal beter dan de populaire muziek van vandaag. Maar ook dat is een vertekend beeld, want niet alle muziek van die tijd wordt nog gespeeld. Er zijn ongetwijfeld massa's aan nummers die vandaag amper nog worden gedraaid of waar niemand interesse in heeft.

Je kan je muzieksmaak als 8-jarige ook niet vergelijken met hoe je vandaag tegenover muziek staat. Muzieksmaken evolueren ook. Als kind kon ik de nieuwste hits wel smaken, maar vandaag vind ik een commerciële top 30 een verschrikking. En de metalbands die ik als tiener goed vond vind ik vandaag niet altijd even goed. Er zijn wel nostalgieplaatjes die ik af en toe herontdek en misschien nog beter apprecieer dan vroeger, zoals Smash van The Offspring. Dat had nog een Album of the Week kunnen zijn.

De muziek die je hebt ontdekt tijdens de ontwikkeling van je huidige muzieksmaak zal altijd wel een speciaal plekje krijgen in je hart. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar die smaak heeft zich ontwikkeld tussen mijn 14 en 25. Ik sta nog altijd open voor nieuwe dingen, maar ik ga nu eerder in de diepte dan in de breedte.

The Offspring - Smash, één van de beste albums ooit!

 

[Sir.Killalot]

Ik grijp eigenlijk maar heel af en toe terug naar de muziek uit mijn middelbare schooltijd. In een nostalgische bui soms, maar da's dan eens een paar dagen en dan heb ik mijn fix wel weer gehad.

Ik denk dat mijn studententijd het meest mijn smaak gevormd heeft. De artiesten die ik toen echt ontdekte, zitten nu nog altijd bij mijn meest afgespeelde artiesten. Maar ik ontdek nog steeds veel (voor mij) nieuwe artiesten en genres die ik absoluut fantastisch vind. Ik ben zoals ik op dit forum al eerder vermeldde wel echt een muzikale veelvraat, die vooral genres en stemmingen draait in plaats van artiesten of albums.

Ik moet wel zeggen dat de muziek van artiesten en bands als Springsteen, Young, Dire Straits, Dylan, Fleetwood Mac, ... voor mij nog altijd ongeëvenaard is. Ik kan mij eigenlijk geen enkele hedendaagse rockgroep of -artiest voor de geest halen die de ongelofelijke kwaliteit haalt van die generatie muzikanten.

 

[clercqie]

Maar ik ontdek nog steeds veel (voor mij) nieuwe artiesten en genres die ik absoluut fantastisch vind.

Dit is voor mij de essentie. Ik kan elke dag nog op nieuwe ontdekkingen stoten (mede dankzij dit forum uiteraard ) en dan maakt dat niet uit of dat zaken zijn die gisteren of 50jaar terug zijn uitgekomen.

Het is ook een continu proces van blijven ontdekken en smaak die evolueert. Anderzijds vind ik het wel fijn om eens een album op te leggen dat ik in geen 10 jaar heb beluisterd en dan toch te kunnen vaststellen dat het nog steeds fantastisch is.

 

[Archaos]

Geen eenduidig antwoord.

Ja, want nostalgie is een krachtig ding en alles van vroeger krijgt een romantisch laagje over zich. Een vertekend beeld, ongetwijfeld, maar wel een schoon beeld.
Nee, want er wordt vandaag ook goede muziek gemaakt. En dat is de absolute waarheid: elk jaar worden prachtige releases gemaakt.
Nee, want ik was beter in een ander tijdperk geboren want de populaire muziek van de sixties en seventies vind ik nu eenmaal beter dan de populaire muziek van vandaag. Maar ook dat is een vertekend beeld, want niet alle muziek van die tijd wordt nog gespeeld. Er zijn ongetwijfeld massa's aan nummers die vandaag amper nog worden gedraaid of waar niemand interesse in heeft.

Je kan je muzieksmaak als 8-jarige ook niet vergelijken met hoe je vandaag tegenover muziek staat. Muzieksmaken evolueren ook. Als kind kon ik de nieuwste hits wel smaken, maar vandaag vind ik een commerciële top 30 een verschrikking. En de metalbands die ik als tiener goed vond vind ik vandaag niet altijd even goed. Er zijn wel nostalgieplaatjes die ik af en toe herontdek en misschien nog beter apprecieer dan vroeger, zoals Smash van The Offspring. Dat had nog een Album of the Week kunnen zijn.

De muziek die je hebt ontdekt tijdens de ontwikkeling van je huidige muzieksmaak zal altijd wel een speciaal plekje krijgen in je hart. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar die smaak heeft zich ontwikkeld tussen mijn 14 en 25. Ik sta nog altijd open voor nieuwe dingen, maar ik ga nu eerder in de diepte dan in de breedte.

²

In die periode maak je ook zoveel mee (afstuderen, eerste lief, uitgaan, ...) en dat koppel je toch altijd aan de muziek je dan ontdekt. Wat ook heel vaak de muziek van dat moment is.

Ik ga dus ook niet mee in uitspraken als 'ze maken geen muziek meer zoals vroeger' of 'nu is het 99% bagger'... Ik luister ook naar zaken uit de jaren 60, 70, ... maar evengoed naar hedendaagse muziek.

Hoe ouder ik terug word, hoe 'breeder' ik ook opnieuw word qua muzieksmaak, merk ik. Zeker als twintiger (en bij sommigen verdwijnt dat niet ) heb je toch ook wel een beetje de neiging om een bepaald imago hoog te houden. In die periode van 14 tot 25 zat ik toch ook meer in bepaalde genres te zoeken.

Nu maakt het mij allemaal niet meer uit. Als ik het goed vind, vind ik het goed. Of dat nu Jimi Hendrix of Dana Winner is (ja ja, iemand moest ze ooit in eenzelfde zin vernoemen ).

 

[Slyke]

Ik heb vooral de indruk dat je als kind of tiener veel meer "helden"/legendes ziet in de muziekartiesten.
Tina Turner, David Bowie, Michael Jackson, Paul McCartney, Nirvana, AC/DC, ... het waren echte halfgoden/godinnen.

Voor de huidige tieners en twintigers zijn bands als Arctic Monkeys of Muse waarschijnlijk ook ware legendes, omdat deze al bezig waren in hun kindertijd, terwijl ik heel veel moeite heb om die bands te beschouwen als tijdloos, laat staan ze te verafgoden.

 

[Str8_6]

Ik heb wel de indruk dat er toch geen nieuwe artiesten zijn die echt zot goed kippenvel live kunnen zingen zoals een Tina turner, Beyoncé, Michael Jackson,... Tegenwoordig is er goed uit zien en een beetje kunnen zingen belangrijker en de rest fixen ze wel met de knoppen.

Ook heb je niet meer veel van die liedjes die heel lang na datum nog vaak gespeeld worden. Het zijn precies meer eendagsvliegen geworden.

 

[Tonerider]

Ik vind ook wel spijtig dat show verkopen en looks dikwijls belangrijker zijn dan de muziek, maar er zijn toch een aantal hedendaagse popsterren die echt wel goed kunnen zingen.
Ik was vroeger bijv. geen fan van Miley Cyrus, juist vanwege de overdreven shows en haar gedrag, maar dan zag ik de backyard sessies en ik was er echt wel van onder de indruk.

Same voor Lady Gaga, nadruk lag altijd op dat extravagant gedrag, terwijl dat ze eigenlijk gewoon een steengoede zangeres is.

En genoeg oude sterren die ook veel met de knopkes spelen he. Looking at you Cher...
Das wel ook mijn verwijt naar muziek toe: teveel autotune en te cleane producties. Laat een stem nu toch gewoon een stem zijn, het moet niet allemaal pitch perfect zijn.

Daarmee dat youtube toch wel een zegen is: de groepen die ik al leren kennen heb via hun recommendation, Angelina Jordan, Blackbriar, Haley Reinhart, The Hu, ... toch allemaal goede groepen/zangeressen