Album of the week Inter Arma - The Cavern

'Op een kalme oceaan verdwijnt de sluier van Nyx en maakt ze plaats voor mistgordijnen, waardoor we een zeilschip rustig door zien varen.
Het schip dendert verder, tot Aegir zijn razernij loslaat met metershoge golven die het zeilschip bestoken en een verdoken drakkar langs de zijkant voorbij vaart en het miezerig ding in tweeën klieft. De stem van de vikingleider resoneert minutenlang door de golven heen met de goedkeuring van Týr'.
Zo ervaarde ik de eerste dertien minuten.
Sorry, ik kon het niet laten.

Halverwege moest ik even kort denken aan een Dark Lunacy-nummer.
De clean vocals-stuk vond ik niet erg passen, maar werd opgevangen door een lekkere gitaarsolo en nog meer gitaar daarna.
 
Ietwat later dan ik mezelf had voorgenomen heb ik deze opgezet. Ik had de voorbije week niet veel zin, en dat is dan vooral omdat ik ook een beetje een metal-overload voelde en ik wou dan ook niet met tegenzin aan de plaat beginnen, dat zou niet eerlijk zijn en gij kunt er natuurlijk ook niet aan doen dat andere mensen voor u ook metal kiezen voor hun week. Maar bon, op zich groot metalfan en vandaag stond ik op met een goed gevoel dus we zijn er voor gegaan.

Op zich ben ik geen fan van die extreem lange nummers die een album zijn op zichzelf, op enkele uitzonderingen na, dus daar moest ik mij ook een beetje over zetten. Er zit inderdaad een beetje vanalles in qua stijlen en sound, en de overgangen waren vaak een pak beter uitgewerkt dan ik had gedacht (lang niet op het niveau van Opeth die werkelijk de meesters zijn van sudden change, maar toch), dus dat zal wel goed. De afzonderlijke passages bevielen mij eigenlijk allemaal wel, of hadden minstens zaken die ik positief vond. Voor mij persoonlijk had dit mits enkele kleine aanpassingen gerust een concept album kunnen zijn mét afzonderlijke nummers, en dat zou de replayability zeker ten goede gekomen zijn want nu hangt ge er toch meteen voor 40+ minuten aan vast als ge zo een dag hebt van "ik wil eens naar Inter Arma" luisteren. Beetje spijtig maar eigenlijk mag dit totaal geen argument zijn tegen de muziek zelf.

De riffs zijn stevig en bovendien voldoende complex (en voorzien van wat extra sfeerscheppende toeters en bellen op de achtergrond!, heerlijk!) om ze niet als repetitief te ervaren ondanks dat ze langdurig herhaald worden. Dikke chapeau dus daarvoor. Het drumwerk kon me in zijn geheel iets minder bekoren en naar het einde toe was er een passage waar ik het zelfs een beetje rommelig begon te vinden. De vergelijking met Led Zeppelin is bij momenten weliswaar zeker niet verkeerd, maar John Bonham zou het toch niet graag gehoord hebben vrees ik. Gitaarsolo was ook on point maar liet een minder verpletterende indruk na dan de riffs, die voor mij toch de ster zijn van dit album. Het Pink Floyd momentje stelde ook zeker niet teleur, dat gaat er altijd goed in!

Over de vocals dan (zeer belangrijk bij dit soort muziek): er zit veel variatie in en ge hoort dat die kerel echt een dijk van een stem heeft op verschillende vlakken. Ook de gastpassages dragen veel bij aan het geheel en dus al bij al was dat zeer prima, maar ik moet zeggen dat ik echt geen fan ben van de keuze om de vocals zo laag in de mix te steken. Het had voor mij echt veel prominenter mogen zijn, daarom niet per se doorheen heel het nummer maar op bepaalde momenten had dat toch voor een pak meer impact gezorgd.

Dus conclusie: een aantal verkeerde keuzes in het schrijf- en productieproces, voor mij dan toch, maar anderzijds ook heel erg veel goede tot steengoede elementen. Ik hoor hier best wel een vleugje The Ocean in btw, geen idee of dat een terechte vergelijking is maar van de bands waar ik regelmatig naar luister komt die het dichtste in de buurt bij dit.

Ga ik dit nog opzetten? Sowieso wel, maar veel minder vaak als had gekund.
Zeer mooie keuze dus, maar ik hoop oprecht dat we volgende week eens iets totaal anders te horen krijgen.
 
Ik sluit aan bij de meeste posts die hier al gepasseerd zijn. Helaas heb ik heb ook wat te lang uitgesteld wegens onvoldoende tijd en goesting. Ik heb ook een beetje vals gespeeld, in die zin dat ik eerst een paar andere nummers opgezet om de stijl van Inter Arma voor mezelf wat te ontdekken. Die nummers vond ik eigenlijk niet zo meteen mijn ding, maar dit album is mij oprecht bevallen. Ik denk dat het voorlopig mijn favoriete metal-AOTW is, waarvoor dus oprechte dank. Ik ga proberen om het vandaag of morgen nog eens op te zetten.

Ik zie alleen het nut niet van 1. Die intro/outro die belachelijk lang duurd. Dat heeft imo niks met sfeerschepping te maken. 2. Er 1 nummer van te maken. Tenzij om @BlackOccult te kloten. Dan is dat weer een positieve noot :unsure: *Gaat schuilen in het hondenhok*
Tijd voor een aanpassing van deze prent, @Gavin:

1625505741298.png


Ik verdenk iedereen hier van sabotage. :unsure:
 
Bon, zoals gezegd was ik er vorige week niet in geslaagd een aandachtige luistersessie te hebben. Bij deze is dat vandaag dus wel gepasseerd.
Ik heb ook nog eens door de reacties gelezen, en ik kan eigenlijk antwoorden met quotes van alle anderen ... dus dat ga ik dus ook doen:

Algemene punten:
Qua technische riffs en drumwerk is het zeker een hoogstandje
Ten eerste is Inter Arma net niet obscuur genoeg
=> Ze hebben nog niet eens een wikipedia pagina, duseuh ... :unsure:
technisch indrukwekkend en zelfs aangenaam bij momenten.
De lyrics erbij nemen loont ook de moeite
=> Ik ben half akkoord. Ik heb de lyrics gelezen samen met de muziek:
  1. En ja ... de 2 spelen echt mooi samen en scheppen een goed sfeer-beeld bij het verhaal. Dus opzet geslaagd in deze helft?
  2. Daarentegen ... als ge de lyrics gewoon leest, komt het een beetje over van 1 of andere puberende try-hard emo die nog niet helemaal goed doorheeft hoe ge moet schrijven. Dus die helft is minder geslaagd? 🤷‍♂️
    Ik moet toch es goed forlorn lachen met:
Rising from the desert
An exiled peak stands forlorn
A vast fortress whose facade
Defies the will of all men
Crawling from the desert
An exiled man weeps forlorn
A frail vessel whose will
Has been defied by all men
k zie alleen het nut niet van 1. Die intro/outro die belachelijk lang duurd. Dat heeft imo niks met sfeerschepping te maken. 2. Er 1 nummer van te maken.
@PolletPoulet_OG was niet in onder indruk van het drumwerk maar ik vind het wel goed; al ben ik verre van een kenner.
De afzonderlijke passages bevielen mij eigenlijk allemaal wel, of hadden minstens zaken die ik positief vond.
Voor mij persoonlijk had dit mits enkele kleine aanpassingen gerust een concept album kunnen zijn mét afzonderlijke nummers, en dat zou de replayability zeker ten goede gekomen zijn want nu hangt ge er toch meteen voor 40+ minuten aan vast als ge zo een dag hebt van "ik wil eens naar Inter Arma" luisteren.
De riffs zijn stevig en bovendien voldoende complex (en voorzien van wat extra sfeerscheppende toeters en bellen op de achtergrond!, heerlijk!)



:sop: - De intro / eerste 12 (ofzo) minuten:
Het begin doet mij ergens aan The Witcher denken :unsure:
Dat eerste stuk was met momenten saai te noemen, het was een ellenlange intro tot het echte deel. Mocht wat korter :unsure:
Holy fuck die riff dat inspringt op 7:52 :love: Lekkar.
=> Die is heel even leuk, maar we gaan immediately terug naar dezelfde (goede, maar fucking 10minuten uitgerekte) riff van ervoor
De eerste 15 minuten hadden zeker ingekort mogen worden naar 3 minuten imo.
Ik had heel de intro zoiets van `wanneer gaan ze nu eindelijk in gang schieten` en dan versnelden ze effe om weer stil te vallen. Not my cup of tea.


:smile: - De speedup vanaf minuut 12:
13:32 Facking lekker ook.


:love: - Die fucking perfect getimede slowdown op minuut 20 en speedup 1,5min later:
The Witcher komt even terug, best wel lekker.
vanaf minuut 20 begon ik ervan te genieten, alhoewel de zang niet 100% mijn ding is. Maar de instrumenten en tempo veranderingen maken het een enorm boeiend gedeelte.
En dat boeien blijft wel tot de laatste minuut dan.


:love: - Die extra speedup vanaf minuut 34:
vooral die stroomversnelling rond 34:30 is nice


En nu ga ik proberen om @Strijkijzer zijn plaat WEL binnen de week te beluisteren :unsure:.
 
Nooit gedacht dat er hier reviews puur op quotes gingen komen. Talking about dedication.

Ik ben zelf al overgegaan op de andere albums en die zijn minstens even goed. Ik pik ze sowieso eens live mee, met wat geluk spelen ze op desert fest ofzo. :unsure:
 
Blij om jullie comments te lezen en het feit dat dit album toch bij de meerderheid (en ook niet-metal fans - er is nog hoop in de wereld :unsure:) in de smaak is gevallen. Eens ook met de meeste kritiek die hier over The Cavern is gegeven. Zelf vind ik het ook zeker geen perfecte plaat, maar wel een semi-meesterwerkje dat imo zeker de moeite waard is om eens te beluisteren.

Aan diegenen die ze eens live aan het werk willen zien: Inter Arma in de piepkleine Music City is een van mijn meest memorabele concerten ooit. Wanneer de drummer met een gigantische tak op zijn drumstel begint te slaan en de PA's op de hoofden van het publiek vallen omdat de kamer zo hard trilt, weet je al wel dat het goed zit. Zeker een aanrader dus.
 
Blij om jullie comments te lezen en het feit dat dit album toch bij de meerderheid (en ook niet-metal fans - er is nog hoop in de wereld :unsure:) in de smaak is gevallen. Eens ook met de meeste kritiek die hier over The Cavern is gegeven. Zelf vind ik het ook zeker geen perfecte plaat, maar wel een semi-meesterwerkje dat imo zeker de moeite waard is om eens te beluisteren.

Aan diegenen die ze eens live aan het werk willen zien: Inter Arma in de piepkleine Music City is een van mijn meest memorabele concerten ooit. Wanneer de drummer met een gigantische tak op zijn drumstel begint te slaan en de PA's op de hoofden van het publiek vallen omdat de kamer zo hard trilt, weet je al wel dat het goed zit. Zeker een aanrader dus.
Inter Arma in de Music City, dat moet wat geweest zijn. :drool: Ik woon al een jaar of 10 op een handvol minuten wandelen van die keet, dat ik dat gemist heb, dju toch.

Deze plaat is bij mij toch al zeker een blijver gebleken. Het is een album van ruwweg 2 helften voor mij, waarvan ik vooral de eerste helft subliem vind. Een aantal namen waar ik me absoluut in kan vinden waren hier al vernoemd: YOB en Cult of Luna, niet toevallig twee van mijn favoriete bands. Dat eerste deel heeft echt een fenomenaal, groots en machtig geluid waarvoor ik blijf terugkeren. Het iets meer solo gitaarwerk bevalt me een tikkeltje minder maar het is nog steeds dik in orde. En dan dat psych/spacey gedeelte vind ik gewoon "goed", maar daarvoor zou ik het niet specifiek opleggen.

Maar die eerste helft, pfoe. Straks nóg eens opzetten.
 
Inter Arma in de Music City, dat moet wat geweest zijn. :drool: Ik woon al een jaar of 10 op een handvol minuten wandelen van die keet, dat ik dat gemist heb, dju toch.
Zwijgt, ik woon er ook 3 minuten fietsen van en heb dat indertijd laten schieten. Nog altijd spijt van. Gelukkig wél Bell Witch daar gezien, brutaal hard en luid. :biglaugh:
 
Terug
Bovenaan