Album of the week Morbid Saint - Spectrum Of Death (1990)
- Onderwerp starter Radbraker
- Startdatum
PBR Streetgang
Well-known member
Reaction videos zijn echt beerputinternet
FlyingHorseman
Well-known member
Deze ochtend beluisterd tijdens het lopen, plaat was net lang genoeg voor 5 km en wat uitbollen. Zeer geschikte muziek om eens een halfuur goed op te hengsten.
Ik ken niet zoveel van thrash metal, maar er zijn wel wat hardcore punk bands waar ik fan van ben. Dat lijkt me een genre dat een beetje vergelijkbaar met thrash metal is, alleen is het gebrek aan variatie bij allebei geregeld een zwak punt. Ook bij deze plaat sprongen er niet echt nummers uit. Maar algemeen wel plezant om eens op te zetten, ik zie me dat deze week nog wel eens doen.
Ik ken niet zoveel van thrash metal, maar er zijn wel wat hardcore punk bands waar ik fan van ben. Dat lijkt me een genre dat een beetje vergelijkbaar met thrash metal is, alleen is het gebrek aan variatie bij allebei geregeld een zwak punt. Ook bij deze plaat sprongen er niet echt nummers uit. Maar algemeen wel plezant om eens op te zetten, ik zie me dat deze week nog wel eens doen.
Radbraker
Well-known member
Dan zal Crossover nog meer voor iets voor u zijn.
Is quasi een mix tussen thrash en hardcore/punk.
Crossover thrash - Wikipedia
Svartálfar
Well-known member
Bauhaus
Well-known member
PBR Streetgang
Well-known member
Misschien leuk voor sommigen om eens door te lezen:
Ken ik dus niet.
Straks eens kijken of ze op spotify te vinden zijn.
SnakeGodRovinin
Well-known member
Side 2 + 'Assassin' en 'Damien' > 'Lock up your children' - 'Burned at the Stake'.
Opgegroeid met Slayer en toen ik de zang van Kreator hoorde, moest ik wel even grinniken. Hier is dat niet anders
.
Wie weet was het andersom, als ik eerst verslingerd was geraakt aan Kreator en soortgelijke bands.
Maar hoe je het draait en keert, op de zang na is het heerlijk om terug te horen.
Coverfoto.
Opgegroeid met Slayer en toen ik de zang van Kreator hoorde, moest ik wel even grinniken. Hier is dat niet anders
.Wie weet was het andersom, als ik eerst verslingerd was geraakt aan Kreator en soortgelijke bands.
Maar hoe je het draait en keert, op de zang na is het heerlijk om terug te horen.
Coverfoto
.
Yeah! Stevige trash plaat die hier vroeger nog regelmatig nog heeft opgestaan
Wout likes
Wout likes
Moet het nog een deftige luisterbeurt geven maar eerste indruk is goed!
Hopelijk kom ik er deze week nog toe want zowel jij, @Radbraker als @SnakeGodRovinin hebben telkens wel goeie input in de andere aotw topics en ben dus benieuwd naar jullie albums!
Hopelijk kom ik er deze week nog toe want zowel jij, @Radbraker als @SnakeGodRovinin hebben telkens wel goeie input in de andere aotw topics en ben dus benieuwd naar jullie albums!
SnakeGodRovinin
Well-known member
Bwoah. Stuw mijn hoofd niet naar hogere sferen aub.
Om een wederkerend dankwoordje te returneren: bedankt voor uw album, dat mijn hoofd op hol heeft geslagen.
Allright, zoals al velen reeds voor me hebben gezegd: wat een beukende plaat!
Snel, vuil, agressief en toch genoeg variatie: alle hokjes voor een goeie thrashplaat worden afgevinkt. Voor variatie is belangrijk imo: een album met allemaal dezelfde snelle riffs gaat vervelen. Maar hier wordt genoeg gewisseld: de twee langste nummers Assassin en Scars zijn de meest voor de handliggende voor voorbeelden. In die nummers alleen al zit zoveel in om te ontdekken.
Maar ook de kortere nummers laten zich niet onbetuigd: Burned at the Stake gaat van snel tot sneller tot snelst, Damien dat wat zwaarder is, de blitse intro met die awesome drums van Crying for Death en uiteindelijk het waanzinnige Beyond the Gates of Hell met als een waanzinnige start met de rattelende drums gevolgd door solo op steroids.
Dat laatste is imo echt het track van het album. Na die intro blijft dat nummer maar gaan: zalig hoe het na die felle start een stapje of twee terug neemt met dat zalig riff tijdens de strofes. En bij het refrein gaan we weer een versnelling hoger om daarna nog eens helemaal los te gaan. Top schijf die ik persoonlijk voor de playlist zou genomineerd hebben.
Tot slot: de cover art is ook subliem.
Snel, vuil, agressief en toch genoeg variatie: alle hokjes voor een goeie thrashplaat worden afgevinkt. Voor variatie is belangrijk imo: een album met allemaal dezelfde snelle riffs gaat vervelen. Maar hier wordt genoeg gewisseld: de twee langste nummers Assassin en Scars zijn de meest voor de handliggende voor voorbeelden. In die nummers alleen al zit zoveel in om te ontdekken.
Maar ook de kortere nummers laten zich niet onbetuigd: Burned at the Stake gaat van snel tot sneller tot snelst, Damien dat wat zwaarder is, de blitse intro met die awesome drums van Crying for Death en uiteindelijk het waanzinnige Beyond the Gates of Hell met als een waanzinnige start met de rattelende drums gevolgd door solo op steroids.
Dat laatste is imo echt het track van het album. Na die intro blijft dat nummer maar gaan: zalig hoe het na die felle start een stapje of twee terug neemt met dat zalig riff tijdens de strofes. En bij het refrein gaan we weer een versnelling hoger om daarna nog eens helemaal los te gaan. Top schijf die ik persoonlijk voor de playlist zou genomineerd hebben.
Tot slot: de cover art is ook subliem.
PolletPoulet_OG
Well-known member
Trash, een genre waar ik in het metal gegeven nooit naar grijp. Vraag mij ook niet om 5 trashploaten te noemen want dat kan ik niet.
Iets waar ik meteen aan denk bij het genre trash, en spontaan kots van in men bek krijg, zijn solo's op solo's op solo's die niets te maken hebben met de progressie, of compositie. Deels hebben ze mij niet telleurgesteld op dat vlak, en was het bij het eerste nummer al van jan. Aloewel dat ze voor de gemiddelde trash band zichzelf nog hebben ingehouden op dat vlak.
Ik lach en zaag graag over dat solo gegeven, maar het is iets dat mij uitermate stoort, en niet enkel in de trash scene. Maar er moet ook met lof gesmeten worden waar het hoort, en de solo in het nummer 'Scars' is zoals het in mijn oren hoort te zijn, aloewel de credits hier imo meer naar de drummer horen te gaan dan naar de gitarist maar bonne. Die Scars is trouwens in zijn geheel een dijk van een nummer zowel qua drums, bass en gitaarwerk. Dit nummer steekt er met kop en tenen bovenuit.
De rest van het album heb ik met volle teugen van genoten, maar niets springt eruit voor mij persoonlijk. Wel dikke kudos voor de drummer en bassist. Het gitaarwerk vind ik soms wat zo en zo, maar dat heeft eender met de consistentie ervan te maken. Zitten zeker een waaier aan dikke riffs in.
Opmerkingen over de productie die door de meeste hier gemaakt worden daar ben ik niet mee akkoord. Platen als dit horen deze productie te hebben. Vuil, rauw, imperfect. Maar dat is natuurlijk een persoonlijke mening. Een productie als dit maakt mij als een kind in de speeltuin, high as fuck van joy de vivre.
Album art is subliem.
Zeer hard genoten van deze plaat, echter zal ik nooit een echte trasher worden.
Iets waar ik meteen aan denk bij het genre trash, en spontaan kots van in men bek krijg, zijn solo's op solo's op solo's die niets te maken hebben met de progressie, of compositie. Deels hebben ze mij niet telleurgesteld op dat vlak, en was het bij het eerste nummer al van jan. Aloewel dat ze voor de gemiddelde trash band zichzelf nog hebben ingehouden op dat vlak.
Ik lach en zaag graag over dat solo gegeven, maar het is iets dat mij uitermate stoort, en niet enkel in de trash scene. Maar er moet ook met lof gesmeten worden waar het hoort, en de solo in het nummer 'Scars' is zoals het in mijn oren hoort te zijn, aloewel de credits hier imo meer naar de drummer horen te gaan dan naar de gitarist maar bonne. Die Scars is trouwens in zijn geheel een dijk van een nummer zowel qua drums, bass en gitaarwerk. Dit nummer steekt er met kop en tenen bovenuit.
De rest van het album heb ik met volle teugen van genoten, maar niets springt eruit voor mij persoonlijk. Wel dikke kudos voor de drummer en bassist. Het gitaarwerk vind ik soms wat zo en zo, maar dat heeft eender met de consistentie ervan te maken. Zitten zeker een waaier aan dikke riffs in.
Opmerkingen over de productie die door de meeste hier gemaakt worden daar ben ik niet mee akkoord. Platen als dit horen deze productie te hebben. Vuil, rauw, imperfect. Maar dat is natuurlijk een persoonlijke mening. Een productie als dit maakt mij als een kind in de speeltuin, high as fuck van joy de vivre.
Album art is subliem.
Zeer hard genoten van deze plaat, echter zal ik nooit een echte trasher worden.
