Gisteren de plaat nog eens opgelegd. Zoals gezegd: ik ben een Inter Arma fan maar deze had al een tijdje niet meer op gestaan.
Ik weet dat het nummer over een tocht in de woestijn gaat maar voor mij voelt het meer als een tocht over zee aan. Een kabbelede intro die langzaam wat opbouwt en dreigend wordt om dan rond het kwartier los barsten. Alsof je dreigende lucht tegemoed vaart en los de storm in gaat.
Ik hou wel van zo'n lange intro, ik hou in het algemeen wel van muziek die je wat"test" en daarna je geduld beloont met iets goeds. Niet dat die intro me zo op de proef stelt maar ik snap dat dat niet voor iedereen is weggelegd.
@PolletPoulet_OG was niet in onder indruk van het drumwerk maar ik vind het wel goed; al ben ik verre van een kenner. Het is ook zeer aanwezig, het doet me wat denken aan (oudere) Mastodon. En dat zorgt wel voor een bepaalde sfeer, ietwat gejaagd bij momenten.
Terug naar de zeereis dan! Rond het kwartier vliegen we van links naar rechts om zo rond minuut 19.20 uit te komen in een windstil gebied maar wel ééntje waar het nog loeihard regent en dondert. Een enorm zware bui, die maar een dikke minuut duurt.
Daarna wordt het weer wat kalmer om weer wat op te bouwen. Zo gaat het even voort tot we terug in rustigere wateren verkeren. Zo rond minuut 27: in een zonnetje met een zeebries op het dek liggen en maar genieten.
Uiteindelijk herhaalt die voorgaande cyclus zich: waar komt er zwaarder weer maar de rustpunten worden zeldzamer en verdwijnen. En uiteindelijk gaat het schip gewoon ten onder.
@UnFinished zijn openingspost kon niet beter vind ik. Hier zit zo veel in, elke keer weer ontdek je iets nieuws. En je hoort ook goed wat die mannen die heeft beïnvloed.
Als ik wat hoogtepunten moet uitpikken: die intro en dat constante spelen met "gaat het nu beginnen?". Het stuk rond minuut 27 waar Dorthia Cottrell in valt en de zang even voor haar rekening neemt (grote Windhand fan ook btw). Tot slot ook de riff die start vlak voor minuut 34; dat riff en de solo doen me denken aan Fade To Black van Metallica, één van mijn favoriete nummers allertijde.
Tot slot: zoals door al een paar andere leden: live ook een pletwals van een band.
