Album of the week Inter Arma - The Cavern

[UnFinished]

Zo boys en girls.... een dagje te laat, maar dat vergroot alleen maar de anticipatie toch?

Tientallen albums passeerden in mijn hoofd de revue. Uiteindelijk is er (wegens toch al wat black metal overload) gekozen voor de banger Inter Arma: The Cavern.

Twee redenen voor The Cavern: Ten eerste is Inter Arma net niet obscuur genoeg om eventueel ook niet-ingewijden te overtuigen, en daarnaast is dit specifiek album ook dé ideale hodgepodge van doom, sludge, stoner en classic rock. Niet te alternatief en voor ieder wat wils dus, en dat allemaal in één enkele song van 45 minuten. Sommigen zullen de acute mix van stijlen waarschijnlijk bekritiseren, wat ik zeker begrijp. Maar dit is voor mij dan ook de charme van het album. Ik heb namelijk altijd wel een boontje gehad voor artiesten die al hun invloeden niet onder stoelen of banken steken. Zo hoor je Pink Floyd en Led Zeppelin, maar tegelijkertijd ook Cult of Luna en Neurosis aan het werk. Fans van voorgaande artiesten zullen dus zeker aan hun trekken komen.

Als je met een open geest (en headphones!) aan deze plaat begint, ga je vast en zeker wel elementen appreciëren en misschien zelfs een goede tijd beleven. Qua technische riffs en drumwerk is het zeker een hoogstandje, maar vooral qua sfeerschepping doet de band het heel goed. Laat je bijvoorbeeld begeesteren door de monumentale, melancholische beginriff die maar liefst bijna 15 (!) minuten duurt. Voor mij persoonlijk is dit wel het minste deel van het nummer, want daarna varieert het meer en bloeit het echt open. Niet-metal liefhebbers (wie zijn ze, wat doen ze? ) raad ik aan om geduld te oefenen en zeker rond minuut 26 in te pikken, want daar begint het prachtige clean vocal gedeelte, verzorgd door Dorthia Cottrell van WIndhand. Afsluiten gebeurt met een zinderende gitaarsolo en dezelfde kolossale riff die je oorschelpen teisterden in het begin.

Enjoy! Ben zeer benieuwd naar jullie comments.

 

[Avondland]

Aha! Benieuwd! En vocals van Dorthia Cottrell van Windhand zijn al zeer fraaie bonuspunten. Eens meegepikt op Desertfest en dat was behoorlijk indrukwekkend.

 

[JDB]

Vlug eens opgelegd en het klinkt als iets dat in mijn winkel past.
Straks een lange autorit voor de boeg, ik ga het eens goed open zetten dan.

 

[Kid_C]

Cool! Ken ze enkel van naam, heel benieuwd.

 

[Obi-Jan]

Interessant. Ik heb Inter Arma ook eens meegepikt op Desertfest, daar was ik ook zeer van onder de indruk. Ik heb dan hun laatste plaat Sulphur English wel al eens beluisterd (en goed bevonden), maar deze ken ik niet! Ga het deze namiddag eens proberen op te zetten.

 

[Creeping Death]

Hoho, zware Inter Arma fan hier! Paradise Gallows is weliswaar m'n favoriete plaat maar The Cavern is ook heel goed.
Ik kan reageren zonder luisterbeurt maar dat zou wat cheaten zijn. Dus later deze week eens opleggen en wat noteren zoals bij de andere inzendingen

 

[Lint]

Nooit van gehoord, snel even erdoor geskipt, en dit klonk al uitermate lekker

 

[CerumenCrevice]

Zo boys en girls.... een dagje te laat, maar dat vergroot alleen maar de anticipatie toch?

hmmm

Tientallen albums passeerden in mijn hoofd de revue. Uiteindelijk is er (wegens toch al wat black metal overload) gekozen voor de banger Inter Arma: The Cavern.

ah dus dit is geen black metal?

Twee redenen voor The Cavern: Ten eerste is Inter Arma net niet obscuur genoeg om eventueel ook niet-ingewijden te overtuigen, en daarnaast is dit specifiek album ook dé ideale hodgepodge van doom, sludge, stoner en classic rock. Niet te alternatief en voor ieder wat wils dus, en dat allemaal in één enkele song van 45 minuten.

Zeker niet TE alternatief, goed verteerbaar zelfs, op sommige stukjes misschien na. Degelijke journey van 45 minuten, voor mij begon het pas goed te worden tegen de 14de minuut. Daarna is het een echte rollercoaster aan semi-chaotisch gedrum, overgoten met degelijk gitaarspel en wat gebrom van een zanger (?) die was precies wat op de achtergrond geduwd.

Sommigen zullen de acute mix van stijlen waarschijnlijk bekritiseren, wat ik zeker begrijp. Maar dit is voor mij dan ook de charme van het album. Ik heb namelijk altijd wel een boontje gehad voor artiesten die al hun invloeden niet onder stoelen of banken steken. Zo hoor je Pink Floyd en Led Zeppelin, maar tegelijkertijd ook Cult of Luna en Neurosis aan het werk. Fans van voorgaande artiesten zullen dus zeker aan hun trekken komen.

Als je met een open geest (en headphones!) aan deze plaat begint, ga je vast en zeker wel elementen appreciëren en misschien zelfs een goede tijd beleven.

De headphones heb ik gelaten (speakers FTW imo), zeker met open geest eraan begonnen en in positieve zin geëindigd.

Qua technische riffs en drumwerk is het zeker een hoogstandje, maar vooral qua sfeerschepping doet de band het heel goed. Laat je bijvoorbeeld begeesteren door de monumentale, melancholische beginriff die maar liefst bijna 15 (!) minuten duurt. Voor mij persoonlijk is dit wel het minste deel van het nummer, want daarna varieert het meer en bloeit het echt open.

Dat eerste stuk was met momenten saai te noemen, het was een ellenlange intro tot het echte deel. Mocht wat korter

Niet-metal liefhebbers (wie zijn ze, wat doen ze? )

niet naar metal luisteren? groot verschil met metal-haters, dewelke ik niet ben, maar metal vereist enige mindset bij mij die ik niet meteen als aangenaam beschouw. De instrumenten klinken allemaal wat te industrieel, het warme van een panfluit of een saxofoon bijvoorbeeld tegenover het kille van de drums en (elektrische) gitaren. Desalniettemin technisch indrukwekkend en zelfs aangenaam bij momenten.

raad ik aan om geduld te oefenen en zeker rond minuut 26 in te pikken, want daar begint het prachtige clean vocal gedeelte, verzorgd door Dorthia Cottrell van WIndhand. Afsluiten gebeurt met een zinderende gitaarsolo en dezelfde kolossale riff die je oorschelpen teisterden in het begin.

Enjoy! Ben zeer benieuwd naar jullie comments.

Niet slecht, goed zelfs, maar helaas wat te lang in het begin en wat eentonig qua timbre voor mij.

 

[Svartálfar]

Veel te veel metal fans met goede album keuzes, begin keuzestress te krijgen voor mijn week

Ik zie op metal archives dat dit als EP gecatalogeerd staat trouwens, met de lp's ben ik wat bekender (denk dat ik deze maar 1 keer ofzo geluisterd heb) gaat dus weer een leuke ontdekkingstocht worden.

 

[Bauhaus]

Eens in een haast opgelegd voor een eerste indruk en kan het wel waarderen, vooral die stroomversnelling rond 34:30 is nice.
Stem zegt me niet veel maar is toch maar op de achtergrond, en kon voor mij evengoed weggelaten worden.

 

[Avondland]

Op een vrij "luchtige" manier beluisterd vanmorgen, tussen het werken door. Dit album verdient echter de combinatie koptelefoon en drie kwartier met rust gelaten worden, dus ik hoop dat deze week nog te doen.

Ik ben wel van van zéér lange nummers (gaat nog tof worden voor het lijstje van @BlackOccult als een andere plezanterik Dopesmoker van Sleep of Satan Worshipping Doom van Bongripper nomineert). Dat schept heel veel ruimte voor sfeerschepping, wat dit album net als het vorige van @JDB te over heeft. Hier zitten heel boeiende lagen in met veel afwisseling. Knappe compositie! Omdat er zoveel ruimte is kan je denken dat het eerste kwartier, dat nogal monotoon kan aanvoelen, overbodig is maar zo voel ik het niet aan. Hier zit een fraaie opbouw in. Waarom je trouwens haasten?

De lyrics erbij nemen loont ook de moeite en ik permitteer me even lui te zijn en dit stukje van een review op MetalArchives te citeren:

The lyrics depict the last thoughts of a dying exile wrecked by emotional and physical turmoil. The song describes his exhaustion in excruciating detail as he travels through a desert, rests at a tree, and approaches a mountain: "In the shadow of a gnarled tree at the foot of the peak, I collapse / And with one remaining thought I yearn for a grave in which to lie" and "Can this be the end? Is this all I have left? To die at the foot of this towering peak?" A light at the mountain's peak calls to and enraptures him, so he enters a cavern to make a futile climb upward. At one point he passes out - "As my body falls numb and the light beings to fade / I know at this point I'll die" - and dreams of a voice who ponders over his "hunger" for atonement over his actions that led to exile, later asking him where he will find peace if "not in the sky / not in the water / down in the dirt." The Cavern ends with the man waking at the peak of the mountain as the aurora shines above him. A spectral woman appears who tells him not to be afraid as she takes his hand in hers and "everything turns black," which coincides with the instrumentation gradually becoming noisier and the lyrics more incomprehensible until everything ceases.

Nee, dit nummer gaat niet de zomerhit van Q-Music worden ... maar er zit wel melancholische schoonheid in deze hodge podge van sludge, doom, (post) black metal, psych & stoner.

Dit is wel het tweede album op rij dat zich pal in mijn comfort zone nestelt, dus ik ben benieuwd of de volgende in rij toch een ander genre aanstipt. Bij @NDEFCB heb ik Onra ontdekt (dat hij zelf niet zo graag hoort) en die staat hier toch wel regelmatig op of toch zeker die drie Chinoiseries. Waarvoor dank!

 

[CerumenCrevice]

Dit is wel het tweede album op rij dat zich pal in mijn comfort zone nestelt, dus ik ben benieuwd of de volgende in rij toch een ander genre aanstipt. Bij @NDEFCB heb ik Onra ontdekt (dat hij zelf niet zo graag hoort) en die staat hier toch wel regelmatig op of toch zeker die drie Chinoiseries. Waarvoor dank!

Ik ga mijn mening van Onra moeten bijstellen: het blijkt wel mijn ding te zijn, al had ik toen wat te vluchtig geluisterd
Niet alles van Onra, helaas, maar er staan nu toch drie tracks van in mijn toplijst.
Ook een vondst voor mij dus, daarentegen dit EP gaat helaas niet in de playlists terecht komen, maar weer een ervaring en mening rijker.
We leven, we leren.

 

[de Waaslandwolf]

Inter Arma is een band die ik al enige jaren in de gaten hou wegens steengoed live, doch het bestaan van The Cavern is mij echter om een of andere reden ontgaan. Bij deze eens een allereerste luisterbeurt aan het geven, doch na een kwartier (die introriff is heerlijk qua sfeerschepping) mag ik vermoedelijk wel al zeggen dat dit een plaat is die ik net zoals hun andere werk beslist kan pruimen.

Ik hoop echt dat ze snel nog eens Europa aandoen, serieuze pletwals live, er zijn voor mij weinig bands die daar aan kunnen tippen.

 

[Lint]

Bij @NDEFCB heb ik Onra ontdekt (dat hij zelf niet zo graag hoort) en die staat hier toch wel regelmatig op of toch zeker die drie Chinoiseries. Waarvoor dank!

Ik ga mijn mening van Onra moeten bijstellen: het blijkt wel mijn ding te zijn, al had ik toen wat te vluchtig geluisterd

Onra is awesome

 

[willydrama]

Hoog 'doom' gehalte, ik zie weer een festivalwei met 80% mannen in zwarte t-shirts. Blijkbaar Amerikanen, had EU gegokt. Toegankelijkere vocalen dan vorige week, Neurosis sfeer hoor ik er wel in, QOTSA & co is meer mijn ding maar kan het appreciëren. Net paar covers van hen gecheckt, Neil Young & Cro-Mags, en originele songs maar dit is toch beter als geheel.

 

[Radbraker]

Volgens M-A: Sludge/Black/Death/Post-Metal

Ik ben benieuwd. Als het klinkt zoals Dragged Into Sunlight ben ik tevreden.

 

[PolletPoulet_OG]

Ik moet het eerlijk toegeven, na hier wat al gelezen te hebben ben ik er heel dik tegen mijn goesting aan begonnen.

1. Weeral metal
2. Weeral metal dat ni mijn ding is/meestal te slap voor mij
3. Weeral metal
4. Intro van 15 mins
5. Ik zag al ergens black staan.

Echter heb ik nog niet zo lang moeten wachten eer ik een eerste 'wait what?'-momentje had.

Holy fuck die riff dat inspringt op 7:52 Lekkar. (Je moet hem eens op 2x de speed spelen ook )

13:32 Facking lekker ook. Ook wederom fucking lekker op 2x speed.

19:12 doet mij een beetje denken aan een band waarvan ik ergens op mijnn sleeve een stukje albumcover heb staan. maar er effe ni kan opkomen hoe ze noemen

Stuk beginnende van 22:00 ish is echt ook een geniaal stuk, heel jammer dat de zang daar wat is weggestoken. Ik ben stiekem blij dat hij redelijk op de achtergrond staat voor het ganse nummer Maar over dat stuk dat een paar minuten doorgaat, mocht hij er wel dik opgelegen hebben, want hier laat hij wel zien dat hij een redelijk brutte keel heeft. Voor de rest zegt het me niets. Again, en dat zeg ik bij iedereen, dat is niet op uw album persoonlijk. Maar als het geen The Black Dahlia of Arsonists get All The Girls vocals heeft, boeit het me niet.

Vanaf dan wordt het voor mij wat hard verteerbaar omdat ik in mijn metal het schijt heb aan gitaar solo's en van die rustige interludes. Er zijn er maar enkele die dat goed doen, en die kan ik jammer genoeg op 1 hand tellen. Voor alle sololiefhebbers hier, sorry not sorry.

Vanaf 33:40 ish springt er weer zo'n loeiharde rif op, waarvan ik denk: "waarom ben ik daar nooit opgekomen vroeger", maar helaas, solo. Fuck solo's. Maar bonne, op dit moment had ik ze al uit m'n gehoor gefilterd, en de riffs die daar onder liggen, terwijl die solodude de komende veel te lange tijd debiel aan het doen is

Het einde is wat zoals het eerste in mijn ogen, iets te lang enzo.

Ik zie alleen het nut niet van 1. Die intro/outro die belachelijk lang duurd. Dat heeft imo niks met sfeerschepping te maken. 2. Er 1 nummer van te maken. Tenzij om @BlackOccult te kloten. Dan is dat weer een positieve noot *Gaat schuilen in het hondenhok*

Wel zitten er veel gestoorde, maar echt gestoorde riffs in, en het feit dat E standard is, en low E dropped to B (denk ik? ) maakt dat die er LOEIHARD uitkomen, en zorgt voor dat typische Sylosis sounds in de lage en hoge dingen. (Ze hebben denk ik dezelfde tuning, toch op een CD van 2008 dat ik gistere nog heb opgezet). Jammer dat ik er vroeger nooit ben opgekomen op die simpele loeiharde dingen.

Drum is wat ondermaats vind ik. Als ge ziet wat hij toch kan op sommige stukken van het album, vind ik het meeste wat braaf gespeeld. Maar bonne, het stoort me niet, want ik stoor me nogal snel aan drummers gewoon. Aloewel dat ik er geen fluit van ken hoor, van drum

Zang, I don't know. Echter op 22:00 ish komt er een gestoorde zanglijn, jammer dat hij daar zo stil staat, want dat is echt een bruut stuk gewoon.

Artwork I like.

TLDR: Stom dat ze dat ni in nummers hebben gedaan, maar 1 nummer van gemaakt hebben. Ik had sommige stukken als apparte nummers zeker voor altijd in mijn total random playlist gezet hebben. Maar om nu dat nummer in zen geheel erin te smijten. Das echt een shame.
Dikke riffs, brute muziek. Mag ik niet in mijn auto opzetten, want dan knal ik tegen een muur. Maar bonne, dat gaat niet wegens tjah. Drum is wa minder, wel goeie drummer. Zang, heeft best wel brutte stem, maar heel op de achtergrond is, wat 90% van de plaat tengoede komt denk ik Heel veel stukken zijn ook super beestig op 1.5 of 2.0 speed, het meeste gewoon 2.0

Dit is wel het tweede album op rij dat zich pal in mijn comfort zone nestelt, dus ik ben benieuwd of de volgende in rij toch een ander genre aanstipt. Bij @NDEFCB heb ik Onra ontdekt (dat hij zelf niet zo graag hoort) en die staat hier toch wel regelmatig op of toch zeker die drie Chinoiseries. Waarvoor dank!

Die heeft hier ook al veel opgestaan, waarvoor dank @NDEFCB

 

[Obi-Jan]

Ik word een beetje ongemakkelijk van het feit dat er blijkbaar mensen zijn die nummers op een andere snelheid als bedoeld zitten af te spelen

send help

 

[Svartálfar]

Ik word een beetje ongemakkelijk van het feit dat er blijkbaar mensen zijn die nummers op een andere snelheid als bedoeld zitten af te spelen

send help

Das precies nog erger dan mensen die een album op shuffle zetten.

 

[Radbraker]

Ik word een beetje ongemakkelijk van het feit dat er blijkbaar mensen zijn die nummers op een andere snelheid als bedoeld zitten af te spelen

send help

Wie heeft er nog niet eens per ongeluk een LP op de verkeerde toersnelheid gedraaid?
Guilty !