Iets niet lusten is een luxeprobleem maar wat krijg je écht niet binnen?

[Valyra]

Elk gerecht met champignons in. En dan zeggen ze "maar haal de champignons er dan gewoon uit hé, dan kan je de rest nog eten."
Neen, dat werkt zo niet. Alle andere ingrediënten zijn dan volledig verchampignont, alles smaakt naar die vuile paddestoel.
Dan ga je naar de Chinees en bestel je Nasi. Zit daar toch wel champignons in zeker

 

[Kas de Kalebas]

Goh, iedereen zit er wel op een bepaald vlak mee in natuurlijk. Bij de ene is het verkeerd om je vork in je rechter hand te nemen of je elleboog op tafel te laten steunen, bij een andere is met je handen eten ok. Maar voor spaghetti denk ik gewoon dat ik vlotter eet zonder dat eerst te snijden hoor.

Veel van dat traditionele lijkt me soms nogal zinloos buiten de effectieve historische context.
De traditionele techniek om je pasta rond je vork te winden en die zo te eten bijvoorbeeld. O wee als iemand pasta met mes en vork eet.
Wat ze er dan wel bij vergeten is dat de Italianen 'traditioneel' een pastagerecht aten met 90% pasta en 10% saus, simpelweg omdat de bloem in de pasta de goedkoopste vorm van calorieën waren en de gerechten daar ook naar waren. Maak een 'moderne' pasta met een saus met veel groenten, en die techniek is al redelijk nutteloos als je een hap met zowel groenten als pasta wil.
Verder was de pasta die ze aten ook veel ruwer qua oppervlakte door de artisanale productiemethode. De saus bleef veel makkelijker plakken aan de pasta. Koop je vandaag spaghetti in de winkel, dan werden alle slierten hoogstwaarschijnlijk geëxtrudeerd door een teflon spuitmond met als resultaat een bijna perfect glad oppervlak. Je mag nog dat restje pastavocht onder je saus mengen zoals elke internetkok het tegenwoordig voorschrijft, veel saus zal er niet blijven plakken aan je pasta. In de praktijk komt de techniek dus meestal neer op je vork gebruiken voor de pasta, en dan je saus oplepelen als een soep. Dan denk ik dat mes en vork gebruiken niet onnozeler is dan dat.

 

[Eland]

Italianen zijn puristen en foodies springen graag mee op die bandwagon. Nu, ik probeer mijn carbonara ook het liefst "volgens het boekje" te maken met guanciale en pecorino romano en ik vind de kracht van de Italiaanse keuken net de eenvoud ervan: met enkele kwalitatieve, verse producten een fantastisch lekker gerecht klaarmaken. En ik vind het grappig dat sommige culinaire influencers moord en brand schreeuwen bij reacties op ingestuurde filmpjes. Maar als iemand zijn carbonara nu liever lust met room en erwtjes, dan moet die dat weten.

Voor mij is het simpel. 'Pizza' of 'pasta' die niet 'Italiaans' is, mag voor mij bestaan. Wie dat lekker vindt, mag dat vooral eten. Benoem het gewoon niet alsof het typisch Italiaans is. Een 'Italiaanse pizzeria' die BBQ Chicken meets Mexican Taco 'pizza' verkoopt, kan echt niet. Die pik je er echter gemakkelijk tussenuit, en daar zet ik nooit een voet binnen.

De zogezegde 'echte Italianen' die alleen pizza en pasta met origineel klinkende namen verkopen, maar dan afkomen met iets waarvoor je onteigend zou worden in Italië, en dan vaak ook de meest populaire Italiaanse restaurants in de omgeving zijn, vind ik veel frustrerender.

 

[anders.]

Ik ben altijd een moeilijke eter geweest omdat er 1 ding is dat ik niet lust. "saus". En dat in de algemene vorm: mayonaise, ketchup, looksaus, cocktail, bbq, ... Dus waarschijnlijk iets structuur-gebasseerd ipv smaak.

Vroeger lustte ik ook geen spaghettisaus, maar dat blijkt vooral te komen omdat mijn mama geen lekkere spaghettisaus maakt (imo, anderen vinden haar saus superlekker).

Ik vind trouwens het idee "luxeprobleem" hier niet echt de goeie keuze. Want dat komt over alsof het "toch niet zo erg is". Wel, ik kan u oprecht zeggen dat het niet lusten van saus echt verschrikkelijk is.

 

[Sylverscythe]

Veel van dat traditionele lijkt me soms nogal zinloos buiten de effectieve historische context.
De traditionele techniek om je pasta rond je vork te winden en die zo te eten bijvoorbeeld. O wee als iemand pasta met mes en vork eet.
Wat ze er dan wel bij vergeten is dat de Italianen 'traditioneel' een pastagerecht aten met 90% pasta en 10% saus, simpelweg omdat de bloem in de pasta de goedkoopste vorm van calorieën waren en de gerechten daar ook naar waren. Maak een 'moderne' pasta met een saus met veel groenten, en die techniek is al redelijk nutteloos als je een hap met zowel groenten als pasta wil.
Verder was de pasta die ze aten ook veel ruwer qua oppervlakte door de artisanale productiemethode. De saus bleef veel makkelijker plakken aan de pasta. Koop je vandaag spaghetti in de winkel, dan werden alle slierten hoogstwaarschijnlijk geëxtrudeerd door een teflon spuitmond met als resultaat een bijna perfect glad oppervlak. Je mag nog dat restje pastavocht onder je saus mengen zoals elke internetkok het tegenwoordig voorschrijft, veel saus zal er niet blijven plakken aan je pasta. In de praktijk komt de techniek dus meestal neer op je vork gebruiken voor de pasta, en dan je saus oplepelen als een soep. Dan denk ik dat mes en vork gebruiken niet onnozeler is dan dat.

Maar het "nut" staat toch niet echt ter discussie? Allezja, ik vind het evengoed niet nuttig om mensen aan te leren dat je met rechts moet snijden en dan met de vork links het eten naar je mond brengt. Ik eet mijn steak ook wel sneller als ik er bij wijze van spreken mijn mes doorsteek en er dan een beet van neem

Krijg je trouwens volgens de traditionele Italiaanse keuken sowieso niet nog altijd vrij "weinig" saus?

 

[Cattadelic]

Hier is het wel of niet eten vooral verbonden met mijn gedachte erover of de geur ervan

Zowiezo niets van orgaanvlees. Vroeger kookten mijn ouders af en toe lever voor de honden. En dat stonk af-grij-se-lijk. Insekten en consoorten? Nee dank u. Schaal- en weekdieren lust ik het meeste wel van qua smaak, maar als ik dan er teveel over denk word ik er mottig van. Zal dat ook nooit vrijwillig kiezen.

Eieren nog zo iets. Ik lust dat echt doodgraag, maar soms besluipt me dan de gedachte dat ik een geklutste embryo aan het eten ben en dan begin ik te kokhalzen. En dan eet ik dus soms periodes lang geen eieren. Om vervolgens weer dagelijks omeletjes te bakken... and repeat.

 

[Avondland]

Hier is het wel of niet eten vooral verbonden met mijn gedachte erover of de geur ervan

Zowiezo niets van orgaanvlees. Vroeger kookten mijn ouders af en toe lever voor de honden. En dat stonk af-grij-se-lijk. Insekten en consoorten? Nee dank u. Schaal- en weekdieren lust ik het meeste wel van qua smaak, maar als ik dan er teveel over denk word ik er mottig van. Zal dat ook nooit vrijwillig kiezen.

Eieren nog zo iets. Ik lust dat echt doodgraag, maar soms besluipt me dan de gedachte dat ik een geklutste embryo aan het eten ben en dan begin ik te kokhalzen. En dan eet ik dus soms periodes lang geen eieren. Om vervolgens weer dagelijks omeletjes te bakken... and repeat.

Geur speelt inderdaad wel een rol, daarom dat durian zoveel mensen afstoot terwijl het best wel lekker smaakt. Met vlees moet je ook niet denken aan levende dieren die allemaal naar de slachtbank worden vervoerd en worden geëxecuteerd en dan worden gevild, ontdarmd en in stukken gesneden. En dat het lekkere stukje vlees dat voor je licht eigenlijk een dierenlijk is en dat je een lijkeneter bent. Een klassieker bij de afkeer bij het "denken eraan" zijn mosselen, die er, toegegeven, weinig smakelijk uitzien. Of escargots en wulken en andere schaaldieren. Lammetjes en konijntjes zijn dan weer schattig.

 

[anders.]

Geur speelt inderdaad wel een rol, daarom dat durian zoveel mensen afstoot terwijl het best wel lekker smaakt. Met vlees moet je ook niet denken aan levende dieren die allemaal naar de slachtbank worden vervoerd en worden geëxecuteerd en dan worden gevild, ontdarmd en in stukken gesneden. En dat het lekkere stukje vlees dat voor je licht eigenlijk een dierenlijk is en dat je een lijkeneter bent. Een klassieker bij de afkeer bij het "denken eraan" zijn mosselen, die er, toegegeven, weinig smakelijk uitzien. Of escargots en wulken en andere schaaldieren. Lammetjes en konijntjes zijn dan weer schattig.

Of curryworsten... "Ze draaien daar alles in". Don't care als het goed smaakt.
Hetzelfde voor pensen bvb.

Escargots is hier de geur die het hem doet (effectief tot kotsneigingen), dat stinkt echt verschrikkelijk.

 

[Cattadelic]

Geur speelt inderdaad wel een rol, daarom dat durian zoveel mensen afstoot terwijl het best wel lekker smaakt. Met vlees moet je ook niet denken aan levende dieren die allemaal naar de slachtbank worden vervoerd en worden geëxecuteerd en dan worden gevild, ontdarmd en in stukken gesneden. En dat het lekkere stukje vlees dat voor je licht eigenlijk een dierenlijk is en dat je een lijkeneter bent. Een klassieker bij de afkeer bij het "denken eraan" zijn mosselen, die er, toegegeven, weinig smakelijk uitzien. Of escargots en wulken en andere schaaldieren. Lammetjes en konijntjes zijn dan weer schattig.

Nee, slachten van dieren heb ik geen speciale gedachten over. Mosselen dan weer wel omdat je dat beest in zijn geheel (inclusief bv darmafvoer) binnenspeelt. Ziet er ook gewoon wansmakelijk uit

 

[Avondland]

Of curryworsten... "Ze draaien daar alles in". Don't care als het goed smaakt.
Hetzelfde voor pensen bvb.

Escargots is hier de geur die het hem doet (effectief tot kotsneigingen), dat stinkt echt verschrikkelijk.

Escargots worden toch met een veel look en boter in de oven gezet? Stinken doet dat niet, vind ik.

Nee, slachten van dieren heb ik geen speciale gedachten over. Mosselen dan weer wel omdat je dat beest in zijn geheel (inclusief bv darmafvoer) binnenspeelt. Ziet er ook gewoon wansmakelijk uit

Dat is waar, maar dat is een kwestie van er niet over na te denken.

 

[Li1quid]

Voor mij is het simpel. 'Pizza' of 'pasta' die niet 'Italiaans' is, mag voor mij bestaan. Wie dat lekker vindt, mag dat vooral eten. Benoem het gewoon niet alsof het typisch Italiaans is. Een 'Italiaanse pizzeria' die BBQ Chicken meets Mexican Taco 'pizza' verkoopt, kan echt niet. Die pik je er echter gemakkelijk tussenuit, en daar zet ik nooit een voet binnen.

De zogezegde 'echte Italianen' die alleen pizza en pasta met origineel klinkende namen verkopen, maar dan afkomen met iets waarvoor je onteigend zou worden in Italië, en dan vaak ook de meest populaire Italiaanse restaurants in de omgeving zijn, vind ik veel frustrerender.

Beide kunnen toch hun plaats hebben? Ik geniet evenveel van een pizza BBQ Chicken als een traditioneel Italiaanse.

Ik hoor ook vaak mensen zeggen: echte italianen doen dat niet, ze worden gek, dit en dat. Ananas op pizza is voor de duivel!!!! Ik weet niet waar jullie zoveel boze italianen ontmoeten. Dat is meer een karikatuur dan werkelijkheid.

 

[Sylverscythe]

Beide kunnen toch hun plaats hebben? Ik geniet evenveel van een pizza BBQ Chicken als een traditioneel Italiaanse.

Ik hoor ook vaak mensen zeggen: echte italianen doen dat niet, ze worden gek, dit en dat. Ananas op pizza is voor de duivel!!!! Ik weet niet waar jullie zoveel boze italianen ontmoeten. Dat is meer een karikatuur dan werkelijkheid.

Ik heb een Italiaanse collega die aan het arrogante stereotype voldoet wel. Al het eten is inferieur aan dat van Italië en durf geen interpretatie ervan lekker te vinden, gij barbaar.

Nu goed, ik vind Italianen en Grieken wel vaker nogal arrogant-chauvinistisch op heel wat vlakken.

 

[Kas de Kalebas]

Maar het "nut" staat toch niet echt ter discussie? Allezja, ik vind het evengoed niet nuttig om mensen aan te leren dat je met rechts moet snijden en dan met de vork links het eten naar je mond brengt. Ik eet mijn steak ook wel sneller als ik er bij wijze van spreken mijn mes doorsteek en er dan een beet van neem

Krijg je trouwens volgens de traditionele Italiaanse keuken sowieso niet nog altijd vrij "weinig" saus?

Het gaat niet over nut, het gaat over de zinloosheid van vasthouden aan 'traditioneel' eten in een hedendaagse context waar we weten dat 10% groentesaus ten opzichte van 90% pasta geen goeie voedselbalans is en waar de ingrediënten die we gebruiken niet hetzelfde zijn omdat ze industrieel geproduceerd werden.

Een Italiaan vandaag de dag leeft misschien met de voedselkennis opgedaan van zijn/haar groetmoeder die in een compleet andere wereld leefde.

 

[Avondland]

Het gaat niet over nut, het gaat over de zinloosheid van vasthouden aan 'traditioneel' eten in een hedendaagse context waar we weten dat 10% groentesaus ten opzichte van 90% pasta geen goeie voedselbalans is en waar de ingrediënten die we gebruiken niet hetzelfde zijn omdat ze industrieel geproduceerd werden.

Een Italiaan vandaag de dag leeft misschien met de voedselkennis opgedaan van zijn/haar groetmoeder die in een compleet andere wereld leefde.

"Traditioneel" moet je in elke keuken met een korrel zout nemen (pun intended). De spaghetti carbonara is er gekomen dankzij de Amerikanen, maar de Italianen hebben er gewoon hun eigen ding van gemaakt.

 

[Sylverscythe]

Het gaat niet over nut, het gaat over de zinloosheid van vasthouden aan 'traditioneel' eten in een hedendaagse context waar we weten dat 10% groentesaus ten opzichte van 90% pasta geen goeie voedselbalans is en waar de ingrediënten die we gebruiken niet hetzelfde zijn omdat ze industrieel geproduceerd werden.

Een Italiaan vandaag de dag leeft misschien met de voedselkennis opgedaan van zijn/haar groetmoeder die in een compleet andere wereld leefde.

Mja zinloosheid vind ik nogal aansluiten bij het hebben over het (gebrek aan) nut maar kom.

Er zijn veel traditionele gerechten die niet echt optimaal zijn op vlak van voedingsstoffen, omdat ze inderdaad uit een andere tijd stammen, toen ze misschien gewoon dienden om pakweg de winter levend door te komen. Anderzijds denk ik dat veel voedselkennis van de grootouders nog altijd relevant is want proefondervindelijk ok, terwijl ,misschien contradictorisch met de grote beschikbare kennis, de werkelijke voedselkennis bij de bevolking volgens mij zeker niet beter wordt.

Maar euhm, ik zei gewoon dat ik pasta met een vork eet waar ik die slierten mee oprol, en dat snijden me onhandig leek. Ik ben geen purist van de Italiaanse cultuur ofzo.

 

[Sir.Killalot]

Italianen zijn puristen en foodies springen graag mee op die bandwagon. Nu, ik probeer mijn carbonara ook het liefst "volgens het boekje" te maken met guanciale en pecorino romano en ik vind de kracht van de Italiaanse keuken net de eenvoud ervan: met enkele kwalitatieve, verse producten een fantastisch lekker gerecht klaarmaken. En ik vind het grappig dat sommige culinaire influencers moord en brand schreeuwen bij reacties op ingestuurde filmpjes. Maar als iemand zijn carbonara nu liever lust met room en erwtjes, dan moet die dat weten.

De grap is dat een groot deel van die hun heilige gerechten jonger zou zijn dan onze grootouders. De Italiaanse keuken is een van de beste voorbeelden van gefabriceerde traditie, en naast een vorm van identiteits- en natievorming, een van de voornaamste exportproducten van het land. Verschillende gerechten zouden ook ontstaan zijn bij de Italiaanse diaspora in de VS, en pas geïntroduceerd in Italië nadat er migranten terugkeerden.

Maakt het allemaal niet minder lekker, maar dat 'purisme' is en die 'traditie' waar de Italianen prat op gaan is nogal onnozel als je weet dat veel gerechten niet ouder zijn dan 50 jaar, niet in Italië ontstaan zijn, of een gigantische hoeveelheid lokale varianten hebben.

 

[Avondland]

De grap is dat een groot deel van die hun heilige gerechten jonger zou zijn dan onze grootouders. De Italiaanse keuken is een van de beste voorbeelden van gefabriceerde traditie, en naast een vorm van identiteits- en natievorming, een van de voornaamste exportproducten van het land. Verschillende gerechten zouden ook ontstaan zijn bij de Italiaanse diaspora in de VS, en pas geïntroduceerd in Italië nadat er migranten terugkeerden.

Maakt het allemaal niet minder lekker, maar dat 'purisme' is en die 'traditie' waar de Italianen prat op gaan is nogal onnozel als je weet dat veel gerechten niet ouder zijn dan 50 jaar, niet in Italië ontstaan zijn, of een gigantische hoeveelheid lokale varianten hebben.

Italianen zijn - helaas - op meerdere vlakken wel een kneusje. Frivool, dramatisch, militair incapabel, ...

Tijdens mijn studies had ik ooit een artikel gelezen dat Ierse, Joodse en Italiaanse migranten vergeleek aan de hand van hun culinaire tradities. Helaas is er teveel alcohol in mijn lijf gegaan en heeft dat een gat in mijn geheugen gebrand, maar ik herinner me wel wat over kosher food wars en het feit dat de afstand tussen de Italiaanse/Ierse lage klasse en de adel een rol speelde.

 

[Eland]

Beide kunnen toch hun plaats hebben? Ik geniet evenveel van een pizza BBQ Chicken als een traditioneel Italiaanse.

Beiden kunnen hun plaats hebben. M'n post begint zelfs letterlijk met "Voor mij is het simpel. 'Pizza' of 'pasta' die niet 'Italiaans' is, mag voor mij bestaan. Wie dat lekker vindt, mag dat vooral eten."

Dat je mij geen plezier doet met een BBQ chicken pizza, is omdat ik in het algemeen niet gek sta van fast food.

Ik hoor ook vaak mensen zeggen: echte italianen doen dat niet, ze worden gek, dit en dat. Ananas op pizza is voor de duivel!!!! Ik weet niet waar jullie zoveel boze italianen ontmoeten. Dat is meer een karikatuur dan werkelijkheid.

Dat hangt zoals alles van de persoon af. Het stereotiep komt wel ergens vandaan. De twee geboren Napolitanen die ik ken vervloeken zelfs noordelijk Italiaanse vormen van pizza met dunne korst.

 

[coldplayke]

Eieren nog zo iets. Ik lust dat echt doodgraag, maar soms besluipt me dan de gedachte dat ik een geklutste embryo aan het eten ben en dan begin ik te kokhalzen.

Eerder kippenmaandstonden dan een embryo.

 

[Li1quid]

Dat je mij geen plezier doet met een BBQ chicken pizza, is omdat ik in het algemeen niet gek sta van fast food.

Is een echte Italiaanse pizza dan geen fast food?
In termen van calorieën/voedingswaarden gaat dat toch niet veel verschillen denk ik.

Ik bekijk een pizza altijd als ongezond door de hoeveelheid kaas en weinig groenten.
Langs de andere kant hoeft fastfood niet ongezond te zijn.