Heb jij een lief?

[Mulan]

Dank u... Doet wel pijn deze moet ik zeggen. Omdat wij voor de rest wel heel gelukkig waren samen.. Zien mekaar ook echt graag.
Ik heb zelfs geen idee hoe ik moet beginnen om dit uit te leggen aan mijn dochter... Het kind gaat daar weer kapot van zijn.

Zolang de boodschap maar niet is dat je ex haar er niet bij wou nemen.
Hoe was de situatie, als je elkaar wel nog graag ziet, is een lat geen optie?

 

[kay-gell]

Net na een relatie van een jaar te horen gekregen dat mijn partner mijn dochter uit een vorige relatie er toch niet kan bijnemen... Relatie voorbij dus.

Hoezo komt ze er na een jaar pas achter?
Allee, ik ben oprecht benieuwd. Dat is toch iets dat vanaf dag 1 geweten is of heeft ze het onderschat of?

 

[Green Mamba]

Hoezo komt ze er na een jaar pas achter?
Allee, ik ben oprecht benieuwd. Dat is toch iets dat vanaf dag 1 geweten is of heeft ze het onderschat of?

Ze had het vast makkelijker verwacht, er een ander beeld bij gehad. Het kan zowat alle kanten uit he.

 

[insane01]

Wij woonden nog niet samen. En zagen elkaar paar keer in de week. Mijn dochter heeft ze op een jaar tijd 10x gezien ofzo. Omdat ik mijn dochter maar 2 dagen per week heb.

Ze wist inderdaad van dag 1 dat ik papa was. Vorige week was ze nog mee geweest naar school om ze voor de 1e keer mee te gaan halen.

De momenten dat ze haar dan zag was ze heel goed voor mijn dochter. Maar ze heeft een ideaal beeld/scenario in haar hoofd en mijn kind voldoet niet aan dat beeld. Ze voelt haar niet comfortabel in die rol als eventuele plus ouder zegt ze.

Jammer want wij zien mekaar graag en dit voelt aan als een verhaal dat 30 jaar te vroeg stopt.

 

[kay-gell]

Wij woonden nog niet samen. En zagen elkaar paar keer in de week. Mijn dochter heeft ze op een jaar tijd 10x gezien ofzo. Omdat ik mijn dochter maar 2 dagen per week heb.

Ze wist inderdaad van dag 1 dat ik papa was. Vorige week was ze nog mee geweest naar school om ze voor de 1e keer mee te gaan halen.

De momenten dat ze haar dan zag was ze heel goed voor mijn dochter. Maar ze heeft een ideaal beeld/scenario in haar hoofd en mijn kind voldoet niet aan dat beeld. Ze voelt haar niet comfortabel in die rol als eventuele plus ouder zegt ze.

Jammer want wij zien mekaar graag en dit voelt aan als een verhaal dat 30 jaar te vroeg stopt.

Hmmm en kan ze niet werken aan dat ideaalbeeld?

Want als je enkel op zoek bent naar het ideale ga je natuurlijk nog lang moeten zoeken want dat bestaat niet.
Enfin, ik heb dat een paar maand geleden ook geleerd en ben daar niet rouwig om.
Zal niet zeggen dat dat makkelijk is maar imo toch het waard als je elkaar graag ziet denk ik?

Al is een kind natuurlijk een niet te onderschatten "horde" en "belasting". (I know het zijn niet de ideale woorden maar je verstaat wat ik bedoel).

 

[Mulan]

Hmmm en kan ze niet werken aan dat ideaalbeeld?

Ik kan hier niet invullen voor een ander natuurlijk, maar mensen zonder kinderen idealiseren heel vaak het leven met kinderen.
Misschien dacht ze BFF's te kunnen worden met de plusdochter vooraf en dacht ze zelfs beter af te zijn dan de moeder zelf want: geen verantwoordelijkheid voor dat meisje dus ook geen zaken als straffen moeten uitdelen, geen verantwoording moeten afleggen,...
Om dan in realiteit misschien te zien dat dat meisje (geen idee van haar leeftijd) geen kneit geeft om die onbekende die haar papa wat komt inpikken... Zelfs zonder dat ze daarom vijandig moet zijn, verstoort dat dat ideaalbeeld waarvan elke ouder op voorhand weet: keep on dreaming!

En dat daar tijd over gaat is ook logisch. De meeste mensen betrekken de kinderen er pas maanden later in, dan geef je jezelf/elkaar nog enkele maanden aanpassingsperiode en voor je het weet ben je 6-9-12 maand verder en besef je dat je de persoon zelf wel graag kan zien, maar de kans op "het perfecte nieuw samengestelde gezin" er toch niet in zal zitten... Tenzij je wacht tot de dochter het huis uit is.

En dat staat dan nog los van zaken zoals of die vrouw een eigen kinderwens heeft of niet, wat ook nog eens een extra factor is vaak.

 

[insane01]

Ik kan hier niet invullen voor een ander natuurlijk, maar mensen zonder kinderen idealiseren heel vaak het leven met kinderen.
Misschien dacht ze BFF's te kunnen worden met de plusdochter vooraf en dacht ze zelfs beter af te zijn dan de moeder zelf want: geen verantwoordelijkheid voor dat meisje dus ook geen zaken als straffen moeten uitdelen, geen verantwoording moeten afleggen,...
Om dan in realiteit misschien te zien dat dat meisje (geen idee van haar leeftijd) geen kneit geeft om die onbekende die haar papa wat komt inpikken... Zelfs zonder dat ze daarom vijandig moet zijn, verstoort dat dat ideaalbeeld waarvan elke ouder op voorhand weet: keep on dreaming!

En dat daar tijd over gaat is ook logisch. De meeste mensen betrekken de kinderen er pas maanden later in, dan geef je jezelf/elkaar nog enkele maanden aanpassingsperiode en voor je het weet ben je 6-9-12 maand verder en besef je dat je de persoon zelf wel graag kan zien, maar de kans op "het perfecte nieuw samengestelde gezin" er toch niet in zal zitten... Tenzij je wacht tot de dochter het huis uit is.

En dat staat dan nog los van zaken zoals of die vrouw een eigen kinderwens heeft of niet, wat ook nog eens een extra factor is vaak.

Mijn dochter is bijna 6. En mijn dochter is een heel gemakkelijke, ik bedoel daar mee geen kuren, goed voor mijn partner, hing er heel hard aan etc.

Maar mijn partner, allez ex dus, is zo gefocust op haar ideaal beeld dat dit in de wegstond om daadwerkelijk de volgende stap te nemen. Bij het afscheid gisteren stonden we nog een uur voor mijn deur omdat ze zelf zei dat ze niet weg wou. Dus de liefde is er wel... En ik heb het gevoel dat dit verhaal kon werken.. Maar mijn ex is iemand die zich zelf niet goed genoeg vind en dan vaak vlucht. Want dat is vaak de makkelijkste oplossing om niet geconfronteerd te worden met uw persoonlijke issues vermoed ik..

 

[Mulan]

Maar mijn ex is iemand die zich zelf niet goed genoeg vind en dan vaak vlucht. Want dat is vaak de makkelijkste oplossing om niet geconfronteerd te worden met uw persoonlijke issues vermoed ik..

Dan ligt het "probleem" niet bij jouw dochter he... Dan ligt het probleem bij hoe zij omgaat met potentiële problemen.

 

[Str8_6]

Ik merk bij heel veel vrienden die nu een koppel zijn waarvan er 1 van de 2 kinderen heeft dat dit toch echt wel heel vaak de oorzaak is van frustraties en ruzies tussen hen.

De echte oorzaak is natuurlijk dat er van het begin geen afsrpaken over gemaakt zijn. Dan gaat het vaak over prullen zoals de dochter van de vrouw die niet wil opruimen. De plus papa zegt dat ze moet opruimen en de moeder zegt dan dat hij ze gerust moet laten dat ze de hele dag naar school is geweest.

Of een ander voorbeeld. Van de plus papa mogen ze niet op de playstation, ze gaan het dan aan de moeder gaan vragen en van haar mogen ze wel.

Als dat dan je eigen kinderen niet zijn ligt dit moeilijker dan dat je eigen kinderen je zoiets zouden lappen.

Is nu niet dat geval bij insane vermoed ik. Maar het lijkt me algemeen wel een moeilijk gegeven om een nieuwe relatie te hebben met kinderen uit een vorige relatie.

Als ik mezelf er ook eens bij haal als kind. Mijn ouders waren ook gescheiden, en ik kon een andere vent buiten mijn echte vader gewoon niet verdragen in ons huis waardoor ik ook echt wel het ettertje uit gehangen heb terwijl die me eigenlijk ook niets verkeerd deden.

 

[Avondland]

Ik merk bij heel veel vrienden die nu een koppel zijn waarvan er 1 van de 2 kinderen heeft dat dit toch echt wel heel vaak de oorzaak is van frustraties en ruzies tussen hen.

De echte oorzaak is natuurlijk dat er van het begin geen afsrpaken over gemaakt zijn. Dan gaat het vaak over prullen zoals de dochter van de vrouw die niet wil opruimen. De plus papa zegt dat ze moet opruimen en de moeder zegt dan dat hij ze gerust moet laten dat ze de hele dag naar school is geweest.

Of een ander voorbeeld. Van de plus papa mogen ze niet op de playstation, ze gaan het dan aan de moeder gaan vragen en van haar mogen ze wel.

Als dat dan je eigen kinderen niet zijn ligt dit moeilijker dan dat je eigen kinderen je zoiets zouden lappen.

Is nu niet dat geval bij insane vermoed ik. Maar het lijkt me algemeen wel een moeilijk gegeven om een nieuwe relatie te hebben met kinderen uit een vorige relatie.

Als ik mezelf er ook eens bij haal als kind. Mijn ouders waren ook gescheiden, en ik kon een andere vent buiten mijn echte vader gewoon niet verdragen in ons huis waardoor ik ook echt wel het ettertje uit gehangen heb terwijl die me eigenlijk ook niets verkeerd deden.

Leeftijd van de kinderen zal ook wel een belangrijke rol spelen: een tweejarige tegenover een twaalfjarige is een wereld van verschil. Het is wel frustrerend als je een héél mooie relatie ziet openbloeien die dan wordt gedwarsboomd door het feit dat het niet klikt met het kind van de ene partner.

 

[Pikachu]

Ik merk bij heel veel vrienden die nu een koppel zijn waarvan er 1 van de 2 kinderen heeft dat dit toch echt wel heel vaak de oorzaak is van frustraties en ruzies tussen hen.

De echte oorzaak is natuurlijk dat er van het begin geen afsrpaken over gemaakt zijn. Dan gaat het vaak over prullen zoals de dochter van de vrouw die niet wil opruimen. De plus papa zegt dat ze moet opruimen en de moeder zegt dan dat hij ze gerust moet laten dat ze de hele dag naar school is geweest.

Of een ander voorbeeld. Van de plus papa mogen ze niet op de playstation, ze gaan het dan aan de moeder gaan vragen en van haar mogen ze wel.

Als dat dan je eigen kinderen niet zijn ligt dit moeilijker dan dat je eigen kinderen je zoiets zouden lappen.

Is nu niet dat geval bij insane vermoed ik. Maar het lijkt me algemeen wel een moeilijk gegeven om een nieuwe relatie te hebben met kinderen uit een vorige relatie.

Als ik mezelf er ook eens bij haal als kind. Mijn ouders waren ook gescheiden, en ik kon een andere vent buiten mijn echte vader gewoon niet verdragen in ons huis waardoor ik ook echt wel het ettertje uit gehangen heb terwijl die me eigenlijk ook niets verkeerd deden.

Klopt zo is mijn vorige relatie geëindigd. De relatie met de kinderen verzuurde gewoon doordat je er niets over te zeggen hebt en ze weten da snel.

Ook dat de ouder dan door de scheiding zich schuldig voelt waardoor ze nog meer toelaten.

 

[iamhollywood]

Ik merk bij heel veel vrienden die nu een koppel zijn waarvan er 1 van de 2 kinderen heeft dat dit toch echt wel heel vaak de oorzaak is van frustraties en ruzies tussen hen.

De echte oorzaak is natuurlijk dat er van het begin geen afsrpaken over gemaakt zijn. Dan gaat het vaak over prullen zoals de dochter van de vrouw die niet wil opruimen. De plus papa zegt dat ze moet opruimen en de moeder zegt dan dat hij ze gerust moet laten dat ze de hele dag naar school is geweest.

Of een ander voorbeeld. Van de plus papa mogen ze niet op de playstation, ze gaan het dan aan de moeder gaan vragen en van haar mogen ze wel.

Als dat dan je eigen kinderen niet zijn ligt dit moeilijker dan dat je eigen kinderen je zoiets zouden lappen.

Is nu niet dat geval bij insane vermoed ik. Maar het lijkt me algemeen wel een moeilijk gegeven om een nieuwe relatie te hebben met kinderen uit een vorige relatie.

Als ik mezelf er ook eens bij haal als kind. Mijn ouders waren ook gescheiden, en ik kon een andere vent buiten mijn echte vader gewoon niet verdragen in ons huis waardoor ik ook echt wel het ettertje uit gehangen heb terwijl die me eigenlijk ook niets verkeerd deden.

Dit. Gaan samenwonen met een nieuwe partner vraagt al een zekere aanpassing aan elkaars gewoontes, laat staan dat daar nog eens de gewoontes qua opvoeding van andermans kinderen bijkomt. Kinderen waarover jijzelf in principe niet veel te zeggen hebt en continu op de toppen van uw tenen moet lopen om de andere niet te schofferen/ de expartner niet om uw nek te krijgen.
Is de reden waarom het bij mijn ouders hun nieuwe relaties ook altijd misliep. Eens de kinderen het huis uit zijn heeft ons mama iets stabiel kunnen opbouwen.
Ik denk dat als vrouw het ook altijd moeilijker zal zijn om pluskinderen te omarmen dan als man, hoe je het ook draait of keert, in meerendeel van de huishoudens neemt de vrouw nog de meeste planning/huishoudelijke taken op zich.

En dan is er de moeilijkheid qua successieplanning. Hoe zorg je ervoor dat de kinderen van uw partner bij een overlijden jou niet uit jouw eigen huis zetten.
Het kan allemaal werken, maar het is geen evidentie. Om heel eerlijk te zijn kus ik daarom beide pollekes dat ik nog iemand gevonden heb zonder kinderen.

Een vriendin verlaat nu haar man voor iemand waarmee ze al 2 jaar een affaire had. Ze gaan onmiddellijk samen een nieuwe woonst kopen, wetende dat hij nog nooit haar 5 kinderen gezien heeft. Ik geef het 3 maanden . De minnaar spelen die alle leuke momenten en aandacht geniet is iets helemaal anders dan de dagelijkse sleur en beperkingen van een gezin met 5 kinderen, het is daarop dat het gezin in kwestie ook uit elkaar gegroeid is, er was geen ruimte (zowel financieel als organisatorisch) meer voor ontspanning/daguitstapjes/reisjes etc.

 

[MisterV]

Een vriendin verlaat nu haar man voor iemand waarmee ze al 2 jaar een affaire had. Ze gaan onmiddellijk samen een nieuwe woonst kopen, wetende dat hij nog nooit haar 5 kinderen gezien heeft. Ik geef het 3 maanden . De minnaar spelen die alle leuke momenten en aandacht geniet is iets helemaal anders dan de dagelijkse sleur en beperkingen van een gezin met 5 kinderen, het is daarop dat het gezin in kwestie ook uit elkaar gegroeid is, er was geen ruimte (zowel financieel als organisatorisch) meer voor ontspanning/daguitstapjes/reisjes etc.

Okeee, die 5 kinderen gaan dat ongetwijfeld top vinden dat de nieuwe vlam van de papa mama er ineens bij komt, ze zien haar hem dan nog gegarandeerd als dé schuldige waarom mama & papa uit elkaar zijn. Als dat al 3 maanden gaat duren... Zijn die mentaal 25 of zo dat ze denken dat dat gaat werken?

 

[Mulan]

Okeee, die 5 kinderen gaan dat ongetwijfeld top vinden dat de nieuwe vlam van de papa er ineens bij komt, ze zien haar dan nog gegarandeerd als dé schuldige waarom mama & papa uit elkaar zijn. Als dat al 3 maanden gaat duren... Zijn die mentaal 25 of zo dat ze denken dat dat gaat werken?

Volgen he, het is de mama haar vlam die ineens de nieuwe man in huis wordt.

 

[iamhollywood]

Okeee, die 5 kinderen gaan dat ongetwijfeld top vinden dat de nieuwe vlam van de papa mama er ineens bij komt, ze zien haar hem dan nog gegarandeerd als dé schuldige waarom mama & papa uit elkaar zijn. Als dat al 3 maanden gaat duren... Zijn die mentaal 25 of zo dat ze denken dat dat gaat werken?

Dat was dan ook de opmerking van de papa in kwestie bij discussie rond het kindergeld , ‘laat de kinderen maar bij mij, ik denk niet dat die met jullie meewillen’.
Ik kan hem ergens niet ongelijk geven..

Ik probeer er mij niet mee te moeien en neutraal te blijven, maar mijn hart brak wel als mijn petekindje (5 jaar) vroeg waarom zijn mama niet meer verliefd kon zijn op papa . Hoe jong ze ook zijn, ze snappen de reden wel.

 

[Pikachu]

Dat was dan ook de opmerking van de papa in kwestie bij discussie rond het kindergeld , ‘laat de kinderen maar bij mij, ik denk niet dat die met jullie meewillen’.
Ik kan hem ergens niet ongelijk geven..

Ik probeer er mij niet mee te moeien en neutraal te blijven, maar mijn hart brak wel als mijn petekindje (5 jaar) vroeg waarom zijn mama niet meer verliefd kon zijn op papa . Hoe jong ze ook zijn, ze snappen de reden wel.

Hier ook hij is bijna 6 en vroeg waarom zijn mama en papa niet samen wonen. Uitgelegd dat we toen veel ruzies hadden. Zijn antwoord maar nu hebben jullie toch geen ruzie meer.

 

[insane01]

Nu vraagt ze via bericht of het met me gaat en of ze iets kan doen... Ik denk dan in mezelf er zijn veel dingen die je kon doen ipv drastisch de handdoek in de ring te gooien. Maarja. Ik heb de fut ook niet om via WhatsApp heelder brieven te schrijven of om er nog veel contact mee te hebben momenteel. Net omdat dit verhaal zo drastisch is afgelopen en het helemaal niet aanvoelt als een geschreven hoofdstuk..

 

[Sylverscythe]

Ik merk bij heel veel vrienden die nu een koppel zijn waarvan er 1 van de 2 kinderen heeft dat dit toch echt wel heel vaak de oorzaak is van frustraties en ruzies tussen hen.

De echte oorzaak is natuurlijk dat er van het begin geen afsrpaken over gemaakt zijn. Dan gaat het vaak over prullen zoals de dochter van de vrouw die niet wil opruimen. De plus papa zegt dat ze moet opruimen en de moeder zegt dan dat hij ze gerust moet laten dat ze de hele dag naar school is geweest.

Of een ander voorbeeld. Van de plus papa mogen ze niet op de playstation, ze gaan het dan aan de moeder gaan vragen en van haar mogen ze wel.

Als dat dan je eigen kinderen niet zijn ligt dit moeilijker dan dat je eigen kinderen je zoiets zouden lappen.

Is nu niet dat geval bij insane vermoed ik. Maar het lijkt me algemeen wel een moeilijk gegeven om een nieuwe relatie te hebben met kinderen uit een vorige relatie.

Als ik mezelf er ook eens bij haal als kind. Mijn ouders waren ook gescheiden, en ik kon een andere vent buiten mijn echte vader gewoon niet verdragen in ons huis waardoor ik ook echt wel het ettertje uit gehangen heb terwijl die me eigenlijk ook niets verkeerd deden.

Kinderen zijn denk ik sowieso al de reden voor veel conflicten in een relatie, laat staan als een van de twee dan niet de "echte" vader/moeder is.

 

[insane01]

Ik ben wel blij dat ik mijn verhaal/verdriet met dit forum kan delen.

Ik ben daar dankbaar voor.. Dat ik mijn verhaal kwijt kan aan mensen die ik niet ken.. Maar als gebruikersnaam toch vertrouwd aanvoelen. Merci mensen.

 

[insane01]

Ze vroeg nogmaals of het met me ging en of ik wil babbelen.. Vanavond komt ze normaal voor een gesprek. Kweet niet wat ik daarvan moet verwachten en of er nog een mogelijkheid is om de relatie verder te zetten.