Heb jij een lief?

Heb jij een lief?

  • Ja, iemand van het andere geslacht

    Stemmen: 275 66,9%
  • Ja, iemand van hetzelfde geslacht

    Stemmen: 17 4,1%
  • Nee, bewuste keuze

    Stemmen: 18 4,4%
  • Nee, maar wel op zoek

    Stemmen: 46 11,2%
  • Nee, maar wel verliefd

    Stemmen: 1 0,2%
  • Nee, en nog nooit een partner gehad

    Stemmen: 29 7,1%
  • Nee, iets gaan drinken en we zien wel?

    Stemmen: 18 4,4%
  • Andere: ik heb een antwoord dat niet in de lijst staat

    Stemmen: 7 1,7%

  • Totaal aantal stemmers
    411
Gij se godverdomste heten truffel!!
🤐
Hier 4 relaties van >3 jaar.

Toch geen enkele keer zoiets letterlijk uitgesproken in de zin van 'meen je dit serieus' of 'is dit exclusief', door geen van beiden.
Dat was in alle gevallen 100% intuïtief duidelijk, geen enkele twijfel mogelijk.
Dat zou zelfs gewoon awkward geweest zijn om dat zo te expliciteren.

Wel: dit was pré tinder.
Misschien verandert dat alles...
Ik heb gewoon spontaan gezegd (ik denk net voor onze 2de date? Geen idee!) Dat ik mijn profielen op datingsites gewist had.
Hij wist dat die er waren, is het gelijk duidelijk dat ik me op dat moment enkel op hem focus.
 
🤐

Ik heb gewoon spontaan gezegd (ik denk net voor onze 2de date? Geen idee!) Dat ik mijn profielen op datingsites gewist had.
Hij wist dat die er waren, is het gelijk duidelijk dat ik me op dat moment enkel op hem focus.

Amaai dat is vroeg.

Dat zou mij echt stress geven van zo snel te willen gaan
 
Amaai dat is vroeg.

Dat zou mij echt stress geven van zo snel te willen gaan
Mja, maar @MisterV en ik zijn meer gelijkgestemd op dat vlak, ik vermoed dat hij er net meer stress van zou gekregen hebben mocht hij weten dat ik op de momenten zonder hem, wel nog aan het swipen zou zijn. 😁

ik ben zelfs de "traagste" van ons 2 om ergens een stempel op te plakken.
 
Wat ik nu fantastisch vind aan hem, erger ik me volgende maand misschien wel dood aan!
Bvb: stel dat ik nu zou zeggen dat hij rustig is en ik dat super vind als tegengewicht voor alle chaos in mijn hoofd. Volgende maand maak ik daar misschien wel van dat hij een duffe sok is die nooit eens iets spontaan kan doen. Zo wordt een voordeel plots een nadeel.

Daarop aansluitend eens een andere vraag voor jullie allemaal :

In het pre-smartphone-tijdperk was de 'charme' om heel erg verlangend uit te kijken naar een volgende afspraak met je lief.
Soms zag je elkaar een paar dagen of zelfs een week niet en daardoor was het verlangen naar elkaar enorm groot.
Het hield ergens een zekere spanning in levende in een nieuwe relatie.

Tegenwoordig is de manier van communiceren zo hard veranderd dat je elkaar eigenlijk bijna constant kan horen of zien, virtueel dan...
Foto's versturen, texting, sexting, video-calls, ... alles is mogelijk op de momenten dat je elkaar niet ziet irl.

Uiteraard is het zo dat je in een nieuwe relatie heel erg naar elkaar kan verlangen, maar waar trekken jullie de grens?
Ik bedoel dus wel degelijk op het moment dat je over een relatie spreekt en niet meer aan het daten bent.

Is er geen risico voor overkill wanneer je elkaar constant (virtueel) hoort of ziet?
Kom je zo niet sneller in een fase waarbij je moet zeggen dat er bepaalde ergernissen ontstaan?

Het is niet hetzelfde wat @Mulan hierboven schreef, maar Ik moest hieraan denken toen ik het las...
 
Daarop aansluitend eens een andere vraag voor jullie allemaal :

In het pre-smartphone-tijdperk was de 'charme' om heel erg verlangend uit te kijken naar een volgende afspraak met je lief.
Soms zag je elkaar een paar dagen of zelfs een week niet en daardoor was het verlangen naar elkaar enorm groot.
Het hield ergens een zekere spanning in levende in een nieuwe relatie.

Tegenwoordig is de manier van communiceren zo hard veranderd dat je elkaar eigenlijk bijna constant kan horen of zien, virtueel dan...
Foto's versturen, texting, sexting, video-calls, ... alles is mogelijk op de momenten dat je elkaar niet ziet irl.

Uiteraard is het zo dat je in een nieuwe relatie heel erg naar elkaar kan verlangen, maar waar trekken jullie de grens?
Ik bedoel dus wel degelijk op het moment dat je over een relatie spreekt en niet meer aan het daten bent.

Is er geen risico voor overkill wanneer je elkaar constant (virtueel) hoort of ziet?
Kom je zo niet sneller in een fase waarbij je moet zeggen dat er bepaalde ergernissen ontstaan?

Het is niet hetzelfde wat @Mulan hierboven schreef, maar Ik moest hieraan denken toen ik het las...
Misschien dat iemand die nu opgroeit dat anders gaat zien, maar er is voor mij nog altijd een gigantisch verschil tussen allerhande digitale manieren van contact (en dan is er nog een verschil tussen wat tekst en video calls) en effectief elkaar ontmoeten, en dan ook elkaar kunnen vastpakken.

En net zoals vroeger enkel "in het echt" kon, lijkt het me dat digitaal er ook wel een verschil tussen koppels bestaat, waar sommigen inderdaad altijd zitten te sturen of te bellen en anderen daar wat minder gebruik van maken.

Persoonlijk lijkt mij het ontstaan van ergernissen, en dan ook wel de eerste grote test, toch wel gewoon wanneer je samenwoont.
 
Laatst bewerkt:
Daarop aansluitend eens een andere vraag voor jullie allemaal :

In het pre-smartphone-tijdperk was de 'charme' om heel erg verlangend uit te kijken naar een volgende afspraak met je lief.
Soms zag je elkaar een paar dagen of zelfs een week niet en daardoor was het verlangen naar elkaar enorm groot.
Het hield ergens een zekere spanning in levende in een nieuwe relatie.
Wij "moeten" omwille van de kinderen ook minimum 7 dagen wachten om elkaar te zien, meermaals 2 weken elkaar moeten missen.
Dat verlangen is niet anders nu dan 20j geleden wat mij betreft! 🤣
Tegenwoordig is de manier van communiceren zo hard veranderd dat je elkaar eigenlijk bijna constant kan horen of zien, virtueel dan...
Foto's versturen, texting, sexting, video-calls, ... alles is mogelijk op de momenten dat je elkaar niet ziet irl.
Technisch gezien: ja. Maar dat vervangt toch absoluut niet het echte werk? Misschien als je echt een lange afstandsrelatie hebt als in "mijn partner woont in een ander land" dat dat wel wat druk van de ketel haalt, maar ik wil gewoon zèlf mijn lief vastpakken, kussen,...
Is er geen risico voor overkill wanneer je elkaar constant (virtueel) hoort of ziet?
Kom je zo niet sneller in een fase waarbij je moet zeggen dat er bepaalde ergernissen ontstaan?
Goh, dat bepaal je toch vooral zelf? Als elkaar "te veel" virtueel horen/zien je stoort, kan je dat toch gewoon aangeven?
Als je beide wat dezelfde noden hebt, dezelfde manier van communicatie,... Zie ik daar niet per se een probleem in.
Wil jij daarentegen 300 berichten per uur sturen naar mij en ik 3 per dag naar jou, dan zal ik me daar zeker aan storen. Maar dan zal ik me waarschijnlijk IRL ook storen aan je getetter, nood aan bevestiging,...
Niet? (Fictief natuurlijk! 😁)
 
Als elkaar "te veel" virtueel horen/zien je stoort, kan je dat toch gewoon aangeven?
Als je beide wat dezelfde noden hebt, dezelfde manier van communicatie,... Zie ik daar niet per se een probleem in.
Wil jij daarentegen 300 berichten per uur sturen naar mij en ik 3 per dag naar jou, dan zal ik me daar zeker aan storen. Maar dan zal ik me waarschijnlijk IRL ook storen aan je getetter, nood aan bevestiging,...
Ja, ik denk dat het kunnen aangeven aan elkaar, heel cruciaal is.
Ook al is dit misschien in een beginfase van een relatie niet altijd makkelijk.

Mijn persoonlijk gevoel is dat er gerust een aantal dagen verlangen mag opgebouwd worden en dat je echt niet alles constant aan elkaar moet vertellen.
Maar natuurlijk, als de verliefdheid is ontstaan in het begin van een relatie, dan vrees ik dat je gewoon meegaat in het online verhaal, ook al stuurt je lief 300 berichten per dag.
Het zal zeker ook aangenaam zijn, maar ergens komt er bij mij dan meteen een destructief kantje naar boven dat vreest dat de relatie zo snel opgebrand geraakt.

Dat gevoel heb ik dan minder bij het idee om samen te wonen, maar misschien heeft dat vooral te maken dat bij het irl samenzijn het totaalpakketje mogelijk is ("het echte werk").
 
Het zal zeker ook aangenaam zijn, maar ergens komt er bij mij dan meteen een destructief kantje naar boven dat vreest dat de relatie zo snel opgebrand geraakt.

Dat gevoel heb ik dan minder bij het idee om samen te wonen, maar misschien heeft dat vooral te maken dat bij het irl samenzijn het totaalpakketje mogelijk is ("het echte werk").
Efkes naar hier verhuisd, lijkt me beter hier te passen.

Maar als je een (of 2) week (weken) moet wachten bvb? Dan zou je dat al "te lang" vinden? Dat zou voor jou al de relatie de dieperik in kunnen sturen?

En ivm samenwonen: dan ken je elkaar natuurlijk ook al veel beter, alez, de uitzonderingen die na 1 week al zo goed als samenwonen buiten beschouwing gelaten natuurlijk! 🙈

En dan is dat ook nog eens heel persoonlijk, het tempo dat @kay-gell heeft met zijn vriendin zou voor @MisterV en mij dan weer "dodelijk" zijn. Ik moet er niet aan denken dat we al quasi samen zouden wonen, volledig los van onze kinderen en praktische zaken. 🙈 (Wat absoluut niet wil zeggen dat ik niet bij hem wil zijn!)
 
Maar als je een (of 2) week (weken) moet wachten bvb? Dan zou je dat al "te lang" vinden? Dat zou voor jou al de relatie de dieperik in kunnen sturen?
Nee, nee, het 1 of 2 weken wachten, zou ik zeker niet als negatief ervaren.
Misschien zelfs een beetje positief, doordat je het verlangen naar elkaar onbewust wat aanwakkert...

Alleen zou ik het moeilijk hebben met een overdaad aan berichten iedere dag (en vooral videocalls, vrees ik), omdat ik daar dan het gevoel heb dat je snel verbrand kunt geraken.
Dat online-gegeven voelt misschien (voor onze generatie) algauw geforceerd aan, waardoor ik dan misschien mijzelf minder interessant begin te vinden en ook niet meer weet wat ik nog online kan zeggen.

Wat ik dan niet heb bij het samen zijn irl, omdat je daar dan veel meer ervaringen/zaken kunt delen dan enkel platte communicatie...
 
Nee, nee, het 1 of 2 weken wachten, zou ik zeker niet als negatief ervaren.
Misschien zelfs een beetje positief, doordat je het verlangen naar elkaar onbewust wat aanwakkert...

Alleen zou ik het moeilijk hebben met een overdaad aan berichten iedere dag (en vooral videocalls, vrees ik), omdat ik daar dan het gevoel heb dat je snel verbrand kunt geraken.
Dat online-gegeven voelt misschien (voor onze generatie) algauw geforceerd aan, waardoor ik dan misschien mijzelf minder interessant begin te vinden en ook niet meer weet wat ik nog online kan zeggen.

Wat ik dan niet heb bij het samen zijn irl, omdat je daar dan veel meer ervaringen/zaken kunt delen dan enkel platte communicatie...
Maar als videocalls je ding niet zijn, doe je dat toch niet? Als 300 berichten per dag je storen, dan stuur je toch gewoon "ik voel dat de hoeveelheid berichten wat verstikkend werkt voor mij",... ?

Hoe en of een partner bij je past, heeft toch in de eerste (of toch zeker in de top 3) plaats toch ook te maken met hoe de communicatiestijl matcht?
 
Maar als videocalls je ding niet zijn, doe je dat toch niet? Als 300 berichten per dag je storen, dan stuur je toch gewoon "ik voel dat de hoeveelheid berichten wat verstikkend werkt voor mij",... ?
Verstikkend is misschien het goede woord, ja.
Maar zoals ik ook schreef in het ander topic, kan het perfect zijn dat ik die 300 berichten in eerste instantie best aangenaam vind, doordat de verliefdheid mee speelt.

Om misschien dan achteraf te realiseren dat het too much was en dat je ergens opgebrand geraakt.
Misschien ook dat de eerste ergernissen rapper de kop opsteken, dan wanneer er wat afstand online bewaard wordt.

Eigenlijk is hetgeen wat ik hier schrijf, ook gewoon onderdeel van het te volgen tempo, waarbij je je alletwee goed kan voelen.
 
Alleen zou ik het moeilijk hebben met een overdaad aan berichten iedere dag (en vooral videocalls, vrees ik), omdat ik daar dan het gevoel heb dat je snel verbrand kunt geraken.
Die vrees heb ik in het begin met @Mulan ook gehad hoor. Er is in het begin heel veel via berichten gecommuniceerd en veel op tafel gelegd toen en we wisten alletwee wel dat dat op den duur wat ging inzakken. De grote vraag is dan, eens dat dan inzakt, vinden we elkaar nog interessant genoeg om verder te gaan? Voorlopig wel 😊
Dat berichten uitwisselen was ergens ook wel een noodzaak omdat we door onze kindregelingen elkaar niet zo veel konden zien. Ik heb het op een bepaald moment ook gewoon gevraagd: of ik nu niet aan het overdrijven was met mijn berichten. Het is maar door het zelf te zeggen of af te toetsen bij elkaar dat je elkaars tempo daarin leert kennen.
 
Terug
Bovenaan