Heb je ooit al eens gevreesd voor je leven?

[willydrama]

Te veel gedronken en met slapende medepassagier zonder gordel op landelijke weg aan 150 een auto bergop voorbijgestoken, zou er een tegenligger zijn gekomen dan waren we zo plat als een vijg geweest.

Duiktrip in Maleisië met overnachting in een soort palenhut op zee, urenlang tropische regenstorm doorstaan met donder van 100dB, het dak ging er net niet af, liters angstzweet gezweet.

Kameraad deed safari in Afrika, 's nachts werd z'n tent omsingeld door apen, blijkbaar de gevaarlijkste dieren in de wijde omtrek, die letterlijk uw ogen er uit kunnen krabben; hij zag vanbinnen ineens de rits traag omhoog gaan... Uiteindelijk gingen ze wel weg.

 

[Ruigen Das]

Ik denk @Mulan voor het ogenblik...

Iets met koffers enzo

 

[cege]

Ik heb ooit een val gemaakt bij het ijsklimmen. 4 vijzen waren ingedraaid, #4 en #3 zijn uitgebroken bij de val. Uiteindelijk na een val van een meter of 10-15 1m boven de grond blijven bengelen op vijs #2. New pants, please. Dat was voor mij de laatste keer. Te veel risico terwijl je alles juist doet.

Tijdens een normale alpinisme trip eens foutief gerapelled op een loodrechte wand van een bergske van niks. 50m naar beneden op een brokkelwand, recht naar beneden. Boven was een deftig ankerpunt, beneden niet. Rappel, touw teruggetrokken en dan 3 4 5 h op een richel van 1m op 5m 100m boven de gletsjer zitten briccoleren. Ongeveer elke steen geprobeerd om een anker van te maken, niks ging. Na 2h een Eureka moment. Alles geprepareerd. Nog finale check, eens goed tegen die rots shotten en dat spel dondert gewoon 100m naar beneden, als ik daarvan gerappeled was, was ik tomatenouree geweest... uiteindelijk is mijn copain ongeveer 20m ongezekerd naar boven geklommen met het koord aan zijn poep gebonden. Heeft zich aan een deftige rots kunnen vastbinden, het koord aan zich binden. Cege een pendule van 10m naar een beter stuk rots, daar alles prepareren, mijn copain terughalen en nog 2 rappels naar beneden. We zaten dus 10 of 20m mis (te vroeg afgedaald)... daarna nog door een half gesmolten gletsjer mogen ploeteren en we zijn dan om 8h savonds onder applaus in de berghut toegekomen. Er waren er die dag 6 op dezelfde berg gesneuveld... de dag nadien nog een 4000er gedaan en 3d later eentje van 3950m, wat mijn schoonste tocht ooit was. In al die tochten nooit iets meegemaakt en eerdere of latere ook niks, behalve bijna dikke miserie op een pruts oefenbergske van niks...

 

[Letsken]

Op de scouts had de leiding lange palen in 'tipi vorm' aaneen gesjord en daarin een autoband aan touwen vastgehangen. Deze werd dan volledig opgedraaid en je moest er met 2 aan de binnenkant in gaan zitten. Dan lieten ze die los en moest je je aan de touwen vasthouden en voorovergebogen blijven. Dat ding draaide zot snel, best leuk en spannend om in te zitten. Bij de tweede keer kreeg ik plots kramp in m'n arm en sloeg mijn bovenlichaam en dus ook hoofd volledig naar buiten. Kon me nog net puur op adrenaline met een gestrekte arm aan dat koord vasthouden terwijl die palen voorbijzoefden op 5 cm van m'n hoofd. Dat had echt een mega klop kunnen zijn, denk dat ze er daarna mee gestopt zijn

 

[Deleted member 5800]

OT niet echt neen.
Wel beginnen de twijfelen aan mijn houdbaarheidsdatum sinds het overlijden van men vader op zijn 65ste. Men opa op zijn 56.
Mijn doel was 2086 te halen maar vrees ervoor. ( )

 

[lammeken]

Ik zelf nog niet echt eigenlijk.
Mijn familie wel al over mij.
Na een auto ongeluk heb ik even tussen leven en dood gezweefd, maar daar heb ik zelf weinig van gemerkt omdat ik in coma lag toen.

 

[nTFs]

Toen ik jaren geleden, zwetend en mijn hart in overdrive, in het midden van de nacht wakker werd dacht ik dat mijn laatste uur geslagen was.
Ik wist toen nog niet dat ik over de vloer ging kruipen van de nakende niercrisis.

 

[Str8_6]

2x waarvan de eerste echt freaky was:

- Had toen veel stress op het werk, mijn grootouders gestorven waarbij ik opgegroeid was, gewoon een rotte periode. Op een dag naar de kermis geweest met de kinderen. Daar dan op een snelle attractie gezeten met mijn zoon en ik moest hem echt goed vasthouden omdat ik het gevoel had dat hij er uit ging vallen.

Ik kom uit die attractie en 5 minuten later dacht ik dat mijn laatste uur geslagen had.
Plots heel duizelig, een immens benauwd gevoel op mijn borstkas, niet meer deftig kunnen ademen. Ik heb me daar in de grond gezet en voor mijn part mocht de mug komen. Toen ik even zat beterde het, dan maar naar huis gegaan en wat op de zetel gerust en het was voorbij.

Moet een paniekaanval geweest zijn, ik heb dan een hele periode datzelfde gevoel gehad op de autostrade, attracties en constant een duizelig gevoel. 1x op de autostrade me ook moeten aan de kant zetten en mijn vrouw laten verder rijden.
Tot ik begon te sporten en dan is dat traag maar helemaal weg gegaan. Als ik het eens opzoek dan moet het chronische hyperventilatie geweest zijn samen met paniekaanvallen.

- 2de keer was toen ik in de regen met de fiets op het fietspad rij aan tegen de 40km/h en er plots een auto van de baan afslaat recht voor me naar haar oprit.
Hetzelfde moment dacht ik dat het gedaan was en dat ik los door haar zijruit ging vliegen. Ik begin te remmen, maar door de regen remde het totaal niet de eerste meters, toen mijn rem uiteindelijk greep nog driftend voor haar auto langs op haar oprit gestuurd.
Net toen ik dacht dat ik het gered had schiet mijn voorwiel natuurlijk weg en ga ik tegen de grond.
Waarop madam de hoogbejaarde en totaal niet meer in staat om een auto te besturen gewoon haar garage binnen rijdt, haar taartjes uithaalt, eens kijkt en zegt "goh je lag daar plots".
Dat was de eerste keer dat ik bijna een bejaarde in elkaar ging slaan.

 

[mac-bc]

Als kind eens in een wildwaterbaan te lang onder water gebleven. Ik herinner mij nog de doodsangst en overlevingsdrang. Ben dan in het wild om mij heen beginnen spartelen en met een ultieme inspanning mij kunnen vastgrijpen aan een wildvreemde volwassene.

En onlangs nog een droom gehad waarbij ik terminaal was en echt doodsangsten heb uitgestaan, ook nog de eerste minuten dat ik terug wakker was. Heel angstaanjagend.

 

[R@ndom]

Ik rij op een voorrangsbaan aan +/- 90 km/h met een Honda CBR 600, uit een rechtse zijstraat komt een mini die op het tegengestelde vak wil invoegen maar ontdekt dat ze er nog niet tussen kan en volledig mijn vak verspert ... alles dicht geslagen maar dan besef je dat +/- 20 meter te kort is en je weet dat je gaat crashen maar hoe weet je niet, vlieg ik erover? Raak ik de wagen? Hoe raak ik de wagen? Dees gaat pijn doen? Passeert allemaal de revue in die paar seconden. Ben over de wagen katapulteert plus een 30 tal meter geschoven (schaaf- en brandwonden) en effe alle lucht kwijt van de slag op de grond, ben effe blijven liggen omdat ik niet meer wist wat of hoe, controle in het ziekenhuis maar verder niets ... voor hetzelfde geld raak je de auto vol en breek je je nek .

 

[dario]

Pukkelpop 2011

Ik stond aan de main stage te luisteren naar Skunk Anansie. Vrij snel werd de hemel een soort van donkergroen, heel absurd.
En op een zeer korte tijd is het dan echt goed losgebarsten. Ik had op voorhand al gekeken waar daar de nooduitgang was.
Voor mij was het kantelpunt het moment waarop Skin dan omver werd geblazen door de wind en dat de line arrays zeer hard op en neer gingen.

Dan de nooduitgang links van de mainstage gepakt en mij daar met mijne rug tegen een trailer gezet. Na de storm dan gemerkt dat er op die trailer een stelling lag met van die banners van Studio Brussel als die verder waren omgevallen, dan was ik plat geweest.

Dan eigenlijk een hele tijd wat doelloos over de wei gelopen en voor mij was het al vrij snel duidelijk dat er wel zwaar gewonden gingen zijn: de boom op de proximustent, een ingevallen tent, omgevallen TVschemen, ...

Het felste vond ik wel het stukje "niemandsland" aan de inkom, het stuk tussen de bandjescontrole en de persoonlijke controle. Daar waren alleen maar vrijwilligers en die waren zwaar onder de indruk, maar het ergst waren toch wel de ouders en mensen aan de inkom, die aan het roepen waren op hun kinderen en die het terrein niet op mochten. Ook wel een groot contrast met de mensen die niet doorhadden wat er gebeurd was en die gewoon verder wouden feesten.

 

[Li1quid]

Pukkelpop 2011

Ik stond aan de main stage te luisteren naar Skunk Anansie. Vrij snel werd de hemel een soort van donkergroen, heel absurd.
En op een zeer korte tijd is het dan echt goed losgebarsten. Ik had op voorhand al gekeken waar daar de nooduitgang was.
Voor mij was het kantelpunt het moment waarop Skin dan omver werd geblazen door de wind en dat de line arrays zeer hard op en neer gingen.

Dan de nooduitgang links van de mainstage gepakt en mij daar met mijne rug tegen een trailer gezet. Na de storm dan gemerkt dat er op die trailer een stelling lag met van die banners van Studio Brussel als die verder waren omgevallen, dan was ik plat geweest.

Dan eigenlijk een hele tijd wat doelloos over de wei gelopen en voor mij was het al vrij snel duidelijk dat er wel zwaar gewonden gingen zijn: de boom op de proximustent, een ingevallen tent, omgevallen TVschemen, ...

Het felste vond ik wel het stukje "niemandsland" aan de inkom, het stuk tussen de bandjescontrole en de persoonlijke controle. Daar waren alleen maar vrijwilligers en die waren zwaar onder de indruk, maar het ergst waren toch wel de ouders en mensen aan de inkom, die aan het roepen waren op hun kinderen en die het terrein niet op mochten. Ook wel een groot contrast met de mensen die niet doorhadden wat er gebeurd was en die gewoon verder wouden feesten.

15min voor het losbreken was ik bij de Proximus stand een poncho gaan vragen.
"Nee die krijg je niet, we delen die pas uit wanneer het echt regent!"
"Maar kijk eens naar die lucht, het gaat toch zo regenen?"
"Kom maar terug wanneer het regent"

Half uur later lag er een grote boom op die stand.

 

[Coolguy]

15min voor het losbreken was ik bij de Proximus stand een poncho gaan vragen.
"Nee die krijg je niet, we delen die pas uit wanneer het echt regent!"
"Maar kijk eens naar die lucht, het gaat toch zo regenen?"
"Kom maar terug wanneer het regent"

Half uur later lag er een grote boom op die stand.

Immanente gerechtigdheid

 

[Mr.Anderson]

Toen ik jaren geleden, zwetend en mijn hart in overdrive, in het midden van de nacht wakker werd dacht ik dat mijn laatste uur geslagen was.
Ik wist toen nog niet dat ik over de vloer ging kruipen van de nakende niercrisis.

1x sleep paralysis meegemaakt een jaar of 2 geleden.

Midden in de nacht kwam ik wakker. Mijn ogen gingen open maar ik kon mij niet bewegen. Wat ik ook probeerde, m'n lichaam deed niets. Zelfs mijn vinger kon ik voor geen millimeter bewegen. Ik probeerde te praten en ook dat lukte niet. En toen dacht ik plots: fuck, ik ben hier één of andere aanval aan het doen of een hersenbloeding o.i.d. en m'n lichaam is er al aan.

Ik begon te panikeren en begon in m'n hoofd te schreeuwen. M'n vrouw lag vredig te slapen naast mij. Ik ben dan zwaar beginnen focussen op het bewegen van mijn vingers. Dat leek uren te duren, wat in werkelijkheid misschien 5 minuten was.

Plots kwam er beweging in m'n vingers en was het instant weg. Direct m'n vrouw vastgepakt.

Achteraf dan zelf beginnen opzoeken en 'sleep paralysis' tegengekomen.

 

[Tanuki_]

Pukkelpop 2011

Ik stond aan de main stage te luisteren naar Skunk Anansie. Vrij snel werd de hemel een soort van donkergroen, heel absurd.
En op een zeer korte tijd is het dan echt goed losgebarsten. Ik had op voorhand al gekeken waar daar de nooduitgang was.
Voor mij was het kantelpunt het moment waarop Skin dan omver werd geblazen door de wind en dat de line arrays zeer hard op en neer gingen.

Dan de nooduitgang links van de mainstage gepakt en mij daar met mijne rug tegen een trailer gezet. Na de storm dan gemerkt dat er op die trailer een stelling lag met van die banners van Studio Brussel als die verder waren omgevallen, dan was ik plat geweest.

Dan eigenlijk een hele tijd wat doelloos over de wei gelopen en voor mij was het al vrij snel duidelijk dat er wel zwaar gewonden gingen zijn: de boom op de proximustent, een ingevallen tent, omgevallen TVschemen, ...

Het felste vond ik wel het stukje "niemandsland" aan de inkom, het stuk tussen de bandjescontrole en de persoonlijke controle. Daar waren alleen maar vrijwilligers en die waren zwaar onder de indruk, maar het ergst waren toch wel de ouders en mensen aan de inkom, die aan het roepen waren op hun kinderen en die het terrein niet op mochten. Ook wel een groot contrast met de mensen die niet doorhadden wat er gebeurd was en die gewoon verder wouden feesten.

Ja dat donkergroene was echt gek en zo plots. Wij stonden net aan de ingang te wachten op mijn nicht die op het laatste moment een ticket had overgenomen van iemand. Toen het begon te regenen en erna dik hagelen liepen wij naar onze tent redelijk achteraan. Wat een apocalyptisch beeld was dat, echt gewoon tientallen tenten die rondvlogen in de lucht (waaronder de mijne bleek achteraf). Pikkedonker om 18u in de zomer, onderweg ook verschillende bomen en zo'n lichtstelling zien omvallen, wat een chaos. Mijn nicht heeft die dag 3u op de trein gezeten om dan te vluchten voor de storm en dan onder de modder en kleddernat op teenslippers van de weide naar 't station van Hasselt te wandelen om dan keilang en koud te wachten op een trein. Nuja er zijn er wel geweest die er nog veel slechter vanaf gekomen zijn. Ik weet nog dat ik die avond efkes bijna geloofde dat het een of andere straf was die van bovenaf kwam. Die storm was zo fel en precies zo vlak over het festivalterrein, dat kon bijna geen toeval zijn.

"Pukkelpop ontaardt in nachtmerrie"

't Stond trouwens al in de krant nog voor we thuisgeraakt waren :')

 

[MrPurple13]

1x in waterpretpark in Italië:
Hoge glijbaan met 2 man in bootje, afdaling-heuvel-afdaling.
Zo een vaart genomen dat we na die "heuvel" (op een hoogte van +/- 15 meter) enkele meters geen glijbaan meer raakten en over de rand gingen. Gelukkig wel terug in de glijbaan neergekomen.
-Had op film kunnen staan, maar meneer boven aan de glijbaan had me verplicht om de GoPro rond mijn nek uit te doen ...om veiligheidsredenen

1x in Everglades met een airboat:
Door de kijker van mijn reflexcamera aan het loeren en geen oog voor wat zeer dichtbij kwam.
Gator die eens wou proeven.
Van het verschieten wel knopje van camera ingedrukt gehouden en wat foto's aan overgehouden.
De gids heeft wel adequaat gereageerd...poke it with a stick

https://postimg.cc/gallery/Frm3NfX

 

[Prodigy]

PKP '11 ... alweer zo lang geleden dat vrienden/familie mij sms'ten dat er storm op komst was voor Kiewit en dan later dat er doden gevallen waren, en ik van niets wist wegens nog geen internet op zak.

De starende gezichten richting de ongezien harde regen buiten de Dance Hall en de dansende verlichting boven het hoofd, omstreeks 18u, ga ik niet snel vergeten

 

[Bloembak]

Tijdens de storm op PKP'11 was ik niet meteen in paniek maar het was confronterend om erna te zien dat als ik was blijven staan waar ik eerst stond te schuilen, dat ik dan zo plat als een vijg was geweest. Achteraf bleek dat ook de plek te zijn waar dat koppel gestorven is.

Nadien toch een tijdlang de reflex gehad om bij een evenement of mensenmassa steeds eerst te checken waar een nooduitgang of vluchtroute was.

 

[DarK-OnE]

Mijn eerste firmawagen was besteld en ondertussen reed ik met een aanloopwagen die nog op de parking stond bij mijn eerste werkgever. Een VW Golf 6. Ik ben die Golf gaan ophalen op een vrijdagavond. De dag erna, op zaterdagavond gebeurde dit: ik stond aan een groot kruispunt met rode lichten. Ik had rood licht en stond als eerste aan het kruispunt, met dubbele rijbanen in alle 4 de richtingen. Terwijl ik rood heb rijdt het verkeer dat van links naar rechts moet en omgekeerd wel normaal, want zij hebben groen licht. Ik sta mooi te wachten tot het groen wordt terwijl ik in mijn achteruitkijkspiegel een camionette zie aankomen tegen ongeveer 90 per uur (in die tijd mocht je nog 90 km/u daar). Ik zie die naderen en duidelijk niet afremmen. Omdat ik wist dat ik in dat kruisend verkeer zou vliegen stampte ik nog zo hard als ik kon op de rem en trok ik de handrem op. In een fractie van een seconde zie ik die chaffeur stokstijf voor zich uitstaren en voor ik het goed en wel besef vliegt die camionette tegen 90 per uur achter in die Golf. Ik word ineens vooruit gekatapulteerd door de klap en vlieg midden op 2 auto's die op hun beurt van links naar rechts aan het rijden waren en werd door een derde nog hard in de flank gegrepen. Het moment dat ik vooruit vloog richting het verkeer dat toen groen had dacht ik: ik ga dood.

Achteraf bleek dat die chauffeur van die camionette epilepsie had en al jaren geen rijbewijs meer had, maar nog wel rustig bleef rond rijden. De Golf was total loss nog geen 24u nadat ik hem was gaan ophalen. Ik ben met de ambulance afgevoerd naar de spoed maar buiten een whiplash had ik niks. Ik heb een paar weken met een steunverband om mijn nek moeten lopen. De dagen nadien was ik overal stijf. Natuurlijk droeg ik een gordel die letterlijk mijn leven gered heeft. Het was winter en ik droeg een Tshirt + trui + jas maar de afdruk van mijn gordel stond van mijn heup tot mijn schouder schuin over mijn lichaam. Dat was één knalrode lijn die ik nog geruime tijd gevoeld heb. Maar dat is natuurlijk veel minder erg dan wanneer ik geen gordel zou gedragen hebben dus ik klaag niet. Ik ben blij dat ik 't nog kan navertellen.

Volgens getuigen ben ik nooit buiten bewustzijn geweest en ben ik zelf uit het wrak gekropen maar toch is dat allemaal vaag. Het schijnt dat je op zo'n momenten zo'n adrenaline rush hebt dat het mogelijk is dat je achteraf details niet meer herinnert. Mijn herinnering stopt bij het moment dat ik dacht "ik ga dood" en opeens zat ik naast die Golf op de grond met 5 omstaanders die direct uitgestapt waren.

 

[makila]

x

Uw verhaal komt mij helaas bekend voor. Al had ik iets meer geluk.

Zo ook eens chance gehad dat ik alleen in de wagen zat. Ik stond te wachten aan een rood licht en ik hoor ineens een wagen aankomen en ik zet mij al schrap. Het was een camionette en die is gewoon tegen hoge snelheid (90km/u of zo denk ik - geen idee?) los van achter op mijn stilstaande wagen gereden. Er was een enorme klap, al mijn ramen sneuvelden en ik hing tussen de airbag te bengelen. Ik stap uit met een beetje pijn (maar ik had niks buiten wat kneuzingen) en die mens doet zijn deurke open en zegt: Alles okay?

Ik kijk naar mijn wagen en de achterkant was een sardinedoosje, daar was niks meer van over. Had daar iemand achteraan als passagier gezeten dan was die mens dood geweest. Ik had alleen nog de voorkant, de rest was weg. (alle ja ingedeukt tot en met, dat was gewoon absurd en kan je je eigenlijk niet goed voorstellen)

Ik had niks, ik was niet gewond maar ik stond daar toch even verdwaasd te kijken. We hebben het dan onderling geregeld met de verzekering.

x

Hier gordel + airbag. Gelukkig dat er toch nog enige beveilig is in moderne wagens he.
Airbag op jou is geen pretje (en ik ken mensen die daar breuken van hebben door de airbag). Maar beter dat dan 'dood of zwaargewond'.