Heb je ooit al eens gevreesd voor je leven?

D

Deleted member 451

Guest
Ik dacht dat hier al een thread van was, of was dit op 9lives? Anyway ik kan die niet meer terug vinden.

Als kind:

Eens een oude burcht bezocht met de ouders, en daar was toen in die toren een uitsprong/uitkijk gat (beetje zoals een schiet gat) , waar ik in kroop. Dat gat was afgedicht met een metalen rooster, maar toen ik naar beneden wou kijken, en mijn handen daar tegen zette, bleken die onderste vijzen kapot geroest, en 1 daarvan kwam los. Dat rooster schoof meteen 20 cm vooruit. Wat veel is voor een klein manneke natuurlijk.

Later:

Afgedreven op een strand in Turkije met opeens zware golven. Volledig de kracht van het water onderschat. Heb toen een heel eind niet meer in zee gedurfd

Afgelegen gebied gefietst als 14 jarige in Bulgarije, achterna gezeten door 2 straathonden die me wouden aanvallen. Met schuim op hun bek, en vastberaden... Ik was er toch niet gerust in.

Voetbalmatch Club Brugge - Standard, waarbij Club 4-1 voor stond, maar Standard nog 4-4 maakte in extremis, in het naar huis fietsen had ik mijn rode sjaal onder mijn jas gestopt. Auto kwam van de match , reed achteruit, reed mij aan. Maar van compassie was geen sprake, toen ze zagen dat ik een rode sjaal aan had.

Experimentje met drugs. Ik had ketamine genomen in mijn kamer, deed mijn ogen toe, en luisterde naar tibetaanse relaxatie muziek. Zolang ik mijn ogen toe bleef houden, zat ik precies in een multiverse van de chinese ming dynastie. Maar opeens voelde ik precies een prop bloed die moeite had om van of naar mijn hersenen te gaan of vertrekken. Toen heb ik serieus verschoten. Ik dacht: dit zou zomaar even een hersenbloeding kunnen geweest zijn? De gevaren totaal niet ingezien van zoiets onschuldig, want ik had dit wel al meerdere keren gedaan, dus ik dacht volkomen safe.
 
  • Leuk
Waarderingen: 515
1) meningitis toen ik 8 jaar was, dacht echt da ik eraan was

2) overdosis van een harddrug in mijn tienerjaren waarbij ze me effectief hebben moeten reanimeren

3) onlangs 2 tumoren vastgesteld, toen ik het nieuws vernam effe in mijn broek gescheten van de angst. Na bijkomende testen bleek het goedaardig te zijn en ondertussen werden ze operatief verwijderd
 
Gevreesd voor mijn leven niet / nog nooit maar ik heb ooit wel eens veel chance gehad.

1 ) Toen ik nog jong was ben ik eens met de fiets gevallen recht op mijn hoofd op de rijbaan, net toen er een wagen voorbij reed.
Ik weet dit nog goed. De reden? De chauffeur is toen letterlijk over mijn haar gereden. (Dit is voor de afwisseling geen overdreven Makila grap)

Ik ben toen wat haar kwijt geraakt doordat ik ook meteen poogde recht te grabbelen en ik een snok voelde (ah ja een autoband over mijn haar) Dus 1 cm dichter met mijn hoofd tegen de banden en ik had best case een gebroken schedel gehad, worst case, hadden ze mij toen kunnen bijeenrapen.

Die chauffeur is toen gestopt en heeft nog geroepen tegen mij: Ben je OK?
Waarom ik zei: Ja ja, ik ben ok.

2) In 2020 de diagnose kanker gekregen bij de specialist (ze sprak voor haar beurt). Maar dat bleek na onderzoeken vals alarm.
Hier op dit forum is er iemand die dezelfde diagnose kreeg rond diezelfde periode en na onderzoeken helaas wel die kanker heeft.
Maar ik ga niet zeggen wie dat is he. Dat is privé. (Non Hodgkin Lymfoom)

3) Van horen zeggen. Ik kon niet zwemmen als peuter en ik sprong in het zwembad zonder zwembandjes aan. Mijn ouders waren enorm in paniek (ze konden zelf niet zwemmen). Ik was blijkbaar aan het wuiven op de bodem en toen de plaatselijke redder mij gered had was ik kwaad op die mens en schold ik hem uit :bow: (volgens mijn ouders). Als peuter begreep ik toen niet dat ik aan het verzuipen was en dat ze mij aan het redden waren.

Dus ja - soms zit het verschil tussen geluk en ongeluk in een klein hoekske. :S
 
Laatst bewerkt:
Toen ik 18 was een onverantwoord inhaalmanoeuvre gedaan vlak voor verkeersheuvel, tegen hoge snelheid.
Op paar cm na een katapult omhoog vermeden.
Geen idee of ik aan de dood toen ben ontsnapt, maar alleszins toch aan een handicap.

Ik rook toen echt precies sulfur, een heel vreemde geur.
 
Toen ik een jaar of 9 was ging ik met mijn ouders richting de Ardennen, bezoekdag van de scouts bij mijn broer.
We reden op de linkerrijstrook, met naast ons zo'n grote reisbus, toen er spookrijder op ons afkwam. Mijn vader kon het gaspedaal nog verder indrukken en net voor de bus de andere rijstrook opdraaien. Ik herinner me nog dat ik door de achteruit keek en een serieuze vuurbal zag. De spookrijder was op iemand anders ingereden. Nadien is het dan wel in het nieuws geweest en er waren verschillende doden. Mijn vader heeft nooit meer op het linkerbaanvak van een autostrade gereden (met 3 of meer baanvakken).
 
Als kleine pagadder van 1.5 ooit eens tussen twee "worsten" van de bodem van een sketchy springkasteel gesukkeld, met mijn hoofd naar beneden en juist mijn voetjes nog boven de naad. Had volgens mijn pa toen ook niet veel gescheeld eer hij doorhad waar ik was en hij er me vantussen getrokken had.

1x bijna onder een mestkar (zo'n PEECON-kar met drie assen en banden die breder zijn dan hoog) gesukkeld toen een boer zonder kijken zijn erf opreed en ik met mijn fiets op het fietspad reed.

Iedere keer als ik met mijn moeder in de auto zit.
 
Iedere keer als ik met mijn moeder in de auto zit.
373F7B2300000578-0-image-a-4_1471250552079.jpg
 
In het zwembad toen ik nog maar net kon zwemmen. Er waren van die drijvende schuimmatten op het water en ik wilde eronderdoor zwemmen maar 'k kon niet ver genoeg zwemmen en wilde boven water komen maar kon niet door die mat. Door de spanning wilde die niet omhoog en plakte die precies aan het water. Ik kon toen ook niet onder water m'n ogen open doen dus had geen idee welke richting ik uit moest zwemmen en begon al vlug te panikeren. Gelukkig toen net op tijd toch terug boven water geraakt doordat kindjes de mat hadden verschoven, maar het had echt geen tien seconden langer moeten duren. Erna geloofde niemand mij toen ik zei dat ik bijna was verdronken :(

Op een trip door Wabakimi Park in noord Ontario waar ik werkte als cameravrouw en fotograaf voor een documentaire. Onze laatste avond sliepen we op een mini-eilandje midden in een van de grote meren waar een watervliegtuig ons de volgende dag zou komen ophalen. Echter was er die avond een gigantische storm zoals ik nog nooit heb gezien. Bliksem en donder (maar echt constant) en een enorme windhoos die langs ons passeerde en ongeveer de helft van de bomen op dat eilandje uit de grond had gerukt. Ik had mij in mijn tent onder mijn opengevouwen statief gezet om toch nog iets te hebben om mijn hoofd te beschermen. Uiteindelijk zijn er een paar bomen op mijn tent (en statief) gevallen maar redelijk jonge/lichte bomen gelukkig, buiten wat gaten in mijn tent en wat blauwe plekken niets serieus. Verder had ik ook ons kampvuur niet voldoende geblust en had de windhoos het vuur terug aangewakkerd en de tent van onze gids en zijn zoon doen beginnen smelten, whoops! Gelukkig was niemand gewonden, enkel door het slechte weer kon het vliegtuig ons niet komen halen en moesten we nog een extra nacht blijven.

Nog op een docu reis in een provinciaal park in Ontario, grappig genoeg ook op de laatste avond. Wegens de aanwezigheid van beren moet je daar je ton met eten in een boom hangen zodat ze er niet aan zouden kunnen. 's Nachts werd ik wakker door het gegrom van een beer, op een paar meter van mij. Die was aan die ton geraakt en was 'm kapot aan't maken en erna fijn aan het smikkelen en smullen van ons eten. Toen had ik plots door dat er nog een zak nootjes en de aas om te vissen in mijn rugzak in mijn tent zat. Ik heb echt nog nooit zoveel schrik gehad in mijn leven, ik lag echt in mijn tent gepanikeerd te ademen zoals het er in de films altijd overdreven uitziet. De beer was gelukkig druk bezig met zijn food jackpot en de kans is klein dat de beren echt aanvallen, maar je weet nooit. Dikwijls gebeurt het als ze verschieten, dus ik was bang dat die beer die lekker ruikende snacks in mijn tas zou gaan zoeken en bij het verschieten van mij te zien plots mijn gezicht zou afbijten ofzo :unsure: Maar ik had geluk, een kerel van het kamp naast ons had het lawaai gehoord en had samen met zijn vrouw de beer afgeschrikt met airhorns en pannen.

Enkel bij die eerste was ik écht dichtbij, maar de kans bij de andere twee verhalen was toch aanzienlijk, en ik heb nog steeds een enorme angst voor beren.
 
Keer aan 60 per uur op boomsesteenweg met de moto beginnen slippen. Uiteindelijk redelijk gecontroleerd neergegaan en even over het asfalt geschuurd. Sowieso was dat te snel gebeurd om echt tijd te hebben om te vrezen' voor mijn leven maar in de minuten daarna trilde ik wel serieus.

Gelijkaardig aan TS, in Bulgarije in een steegje in een buitenwijk van Sofia 5 straathonden tegengekomen die heel agressief blaften. Ben letterlijk achterstevoren 100m die steeg weer uitgewandelen en een grote omweg gemaakt. Achteraf eens opgezocht en er zijn letterlijk al mensen opgegeten door de straathonden. Was tot enkele jaren geleden blijkbaar een ernstig probleem.
 
Eerste rijles met de moto... Direct in gietende regen op de autostrade. (E40) Ze waren werken aan het uitvoeren en de eerste rijstrook lag 5 a 10 cm hoger dan de andere rijstroken. Samen met rijinstructeur van baanvak 2 naar 1 gegaan. Beide net niet gevallen. Instructeur heeft zich daarachter nog serieus geëxcuseerd bij mij.

Na wijsheidstanden operatie onder volledige verdoving de longen vol bloed. Op die moment was ik me van geen kwaad bewust. Pas daarna gehoord dat ik daar keihard kon van doodvallen :unsure:

Zeilkamp arnemuiden CM met een grote groep in zee gaan zwemmen en het strand steeds verder zien afdrijven... Gelukkig als groep nog de intelligentie gehad om eerst langs de kustlijn te zwemmen om dan haaks weer naar het strand te zwemmen.
 
Eerste rijles met de moto... Direct in gietende regen op de autostrade. (E40) Ze waren werken aan het uitvoeren en de eerste rijstrook lag 5 a 10 cm hoger dan de andere rijstroken. Samen met rijinstructeur van baanvak 2 naar 1 gegaan. Beide net niet gevallen. Instructeur heeft zich daarachter nog serieus geëxcuseerd bij mij.

Na wijsheidstanden operatie onder volledige verdoving de longen vol bloed. Op die moment was ik me van geen kwaad bewust. Pas daarna gehoord dat ik daar keihard kon van doodvallen :unsure:

Zeilkamp arnemuiden CM met een grote groep in zee gaan zwemmen en het strand steeds verder zien afdrijven... Gelukkig als groep nog de intelligentie gehad om eerst langs de kustlijn te zwemmen om dan haaks weer naar het strand te zwemmen.
Haha hier tijdens de rijschool. Ik wil remmen aan het rood licht (maar te traag naar de zin van de instructeur) en hij schreeuwde het plots uit: 'STOPPEN!!!!!'''

Wat denk je dat ik toen deed? :unsure:
Ik schrok dusdanig van zijn gebrul dan ik plots op de gas drukte ipv de rem en ik reed dus los door het rood.
 
Toen ik een jaar of 16 was ben ik rond 4u snachts eens even met mijn fiets "gekaapt" geweest aan een rood licht ter hoogte van één van de zijstraten in de buurt van carnotstraat(achterkant zoo Antwerpen/oude hoerenbuurt).

Een niet al te nuchter individu zette zich met zijn benen over mijn voorwiel en heeft mij daar zeker een dik uur gehouden. Eerste aftastend, mijn net aangestoken sigaret geript. Herinner me nog perfect hoe de filter brak tussen mijn verstijfde pollen en hij te weg was voor het te beseffen. Begon mij direct te ondervragen met wie ik in die buurt optrok etc en verwarde mij met locale dealers. Ik zag er nochtans 12 uit.
Dacht dat ik gewoon geript ging worden, wat toen bijna wel een maandelijks iets was. Gelukkig had ik buiten weed, meestal nooit veel op zak.

Dan begon die na een tijdje een mes te laten zien en enorm verwarrende vragen te stellen. Zeker dat ik met drugdealers geassocieerd was.
Op een gegeven moment na de hele tijd mij te ondervragen en al ijsberend rond mij te wandelen zette hij zich achteraan op mijn fiets en liet hij mij de rug van het mes voelen op mijn keel. Zonder iets van aanleiding of echt gerichte reden.

Ik had eigenlijk al den bibber in mijn benen van voor da'k dat mes had gezien dus hoe ik die hele buurt niet heb wakker geschud met mijn krellig fietske is me een wonder.

Na verloop van tijd met zo wat meegaand in zijn "hak op de tak" dialogen te gaan tot besef gekomen dat hij nen locale dealer was die dringend van grote aantallen af moest en hem wijsgemaakt dat ik eventueel wel grote afnames zou kunnen fixen. Hij stuurde het gesprek daar enorm omslachtig en indirect naartoe maar vanaf dat ik dat besefte en daar in meeging veranderde zijn volledige attitude.

Beloofd dat ik binnen x aantal uur paar duizend pillen zou komen opkopen met een maat. Veel minder dan wat hij zelf had voorgesteld en probeerde af te dwingen, de sleutel naar geloofwaardigheid dacht ik toen. Met een volle broek in één trek naar huis gefietst. Hopende die idioot nooit meer tegen te komen.

2 maand later, aan de tramhalte die grenst met de achterkant van de zoo +- 500 meter van dat voorval, wie zie ik doodmoe met 2 blauw ogen net grenzen over mij in de tegenovergestelde tram? Die zelfde fuckin kut albanees.
 
1) Zal een jaar of 14 geweest zijn, in Griekenland lekker naar de boden duiken in de zee met kameraatjes, maar kwam dan plots in een enorme koude laag terecht waardoor mijn kuitspier in één been volledig verkrampten. Toen niet heel hard bij stilgestaan maar kan natuurlijk slecht aflopen als beide benen ferm verkrampen, gelukkig bleef ik heel rustig en dacht ik snel terug naar warmere laag.

2) Met mijn eerste auto eens rond vriestemperatuur aan 50 per uur de bocht uit, was bij ons op straat niet glad maar 3km verderop was het toch aangevroren. Ipv de bocht nemen ging ik dus rechtdoor. De tegenligger was al aan zicht, had geen 5 seconden later moeten gebeuren en een verlichtingspaal 2 meter verder had ik ook niet moeten meehebben want dan zat ik dit waarschijnlijk niet te typen, aan die snelheid frontaal met een oude Ford ...

Op zich valt het wel mee denk ik dan, wie leeft komt wel eens in een zotte situatie terecht zeker.
 
Vlak voor de geboorte van m'n dochter, tijdens een telefoontje naar mijn ouders terwijl ik de woorden niet vond om hen duidelijk te maken dat ik hen dankbaar was voor alles indien ik de bevalling niet zou overleven.

Ik had een zwangerschapsvergiftiging met zware complicatie HELLP. Ik ben van misselijk en bezoek aan de arts van wacht, op haar aanraden meteen naar de dichtstbijzijnde spoed gegaan en van daaruit een trip met de ambulance naar het UZ waar ik een dikke dag later een spoedkeizersnede heb gehad waardoor m'n dochter 10 weken prematuur geboren is (maar tis een straffe madame). Ik heb echt moeten vechten om bij bewustzijn te blijven maar eens de operatie afgelopen was, voelde ik me meteen veel beter. Dat alles binnen een tijdspanne van 36u.

Om 3u 's nachts te horen krijgen dat je niet lang meer zal zwanger zijn, je ongeboren kindje geen kilo zal wegen door groeiachterstand en ze naar alle waarschijnlijkheid langer dan haar uitgetelde datum op de NICU zal moeten blijven, zal ook altijd surreëel zijn. Gelukkig zat ze wel mooi boven de kilo met haar gewicht en is ze na 8 weken naar een N* dichter bij huis gemogen en was ons sterk bolleke al 1 dag voor haar uitgetelde datum thuis.
 
Om de paar weken/maanden al eens na een (te) stevige nacht...

Enige serieuze moment dat ik me kan herinneren was toen ik een jaar of 4 was. De kleuterschool was op een 300 meter te voet en ik liep met mijn zus altijd een meter of 10 voor ons moeder. Opeens kwam er een guur uitziend figuur (ik beeld me hem in als dik, ongeschoren, vettig grijs haar en ongeveer een jaar of 50-60) die ons achterna begon te lopen en "speelde" alsof hij ons ging pakken. Mijn zus en ik doodsbang hebben de laatste 100 meter al sprintend afgelegd, ons moeder ons achterna. Ze moest ons in de kleuterschool zoeken want we hadden ons verborgen in ons klaslokaal.

Zal effectief wel een of andere pipo geweest zijn die er niets slechts bij bedoelde, op dat moment vreesde ik effectief voor mijn leven, ik heb er ook jaren nadien nog hevige nachtmerries van gehad.
 
De dag na het slagen voor m’n rij-examen ‘s morgens uit de bocht gegaan van een oprit naar de snelweg. Geschoven door een afwatering, tussen twee borden met rood-witte pijlen, door het struikgewas en toen ik besefte dat de auto bleef schuiven over pechstrook en rijvakken, zag ik een scenario van aangetikt worden door auto of vrachtwagen die op dat moment nog 90-120 reden en dat ik het verdere verloop sowieso niet zou overleven. Voor het verkeer op die snelweg kwam ik plots uit de bosjes geschoven, nog 500m voor de eigenlijke oprit.
Uiteindelijk perte totale tegen de middenberm tot stilstand gekomen, nog altijd vrezend dat er een auto aan 120 in zou rijden, maar da’s niet gebeurd. Ik ben er vanaf geraakt met een schaafplekje waar m’n elleboog tegen de deur gekwakt was.

De man van de takelwagen vertelde dat hij er een maand eerder een auto getakeld had die enkel door die afwatering was gegaan maar waarbij de bestuurder z’n nek gebroken had.
 
1) als 5-6 jarige was ik op straat aan het spelen met de gocar, gewoon de straat op en af aan het rijden. Mijn broer was met de buurjongens op straat aan het voetballen. Op de hoek van de straat kwamen twee oudere jongens?mannen? met me babbelen. Ze gaven me snoepjes en vroegen als ik niet mee ging met hun voor meer snoepjes en leuke spelletjes. Ik durfde gelukkig niet mee gaan. Ze bleven wel babbelen,mopjes maken en leuk doen met mij, ze bleven ook maar snoepjes geven. Op een bepaald moment begonnen ze me ook te kietelen en zo. En nog aan het proberen me te overtuigen mee te komen. Ik weet nog goed dat ik even getwijfeld heb. Iets in me zei gelukkig dat het geen goed idee was. Uiteindelijk hebben ze geprobeerd om mijn onderbroekje uit te trekken en toen ben ik gaan lopen. Gelukkig. Ik weet niet als ik voor mijn leven had moeten vrezen maar ik zou er alleszins toch emotioneel en fysiek beschadigd zijn uitgekomen denk ik. 😬


2) Op de autostrade aan het rijden, ik zet me links om twee vrachtwagens in te halen. Op het moment dat ik net langs de tweede vrachtwagen ben begint die ook aan een inhaalmanoeuvre. Hij had me niet gezien. Ik ben uitgeweken tegen de vangrail, ik weet nog dat ik langs me keek en het gigantische wiel van de vrachtwagen langs me zag. Een fractie van een seconde zat ik klem tussen de vangrail en de vrachtwagen. Toen had de chauffeur me in het oog en is hij uitgeweken en op de eerste vrachtwagen gereden.
Ik ben er met de schrik en een kapotte auto vanaf gekomen.
 
Ik heb precies maar een saai leven als ik dat hier allemaal zo lees.:help:
Paar kleine schrikmomentjes in het verkeer, niks spectaculairs. Meer kan ik niet meteen bedenken eigenlijk.
 
Terug
Bovenaan