Grootmoederlijk probleem: collocatie?

[Kas de Kalebas]

Gedrags-, persoonlijkheids- en psychische veranderingen komen voor bij alle patiënten, maar staan bij patiënten met een zwaarder aangedane rechterhersenhelft meer op de voorgrond. Zij gedragen zich sociaal ongepast, geagiteerd en geïrriteerd. Ze uiten vaak verbale of fysieke dreigementen, terwijl patiënten met schade in de linkerhersenhelft vaak sociaal aangenaam en gepast zijn.[2] Bij beide groepen komt depressie voor, maar hoe de depressie zich uit, verschilt per groep. Patiënten met schade rechts hebben vaak een zeer beperkt ziekte-inzicht en ontkennen dan ook dat er iets mis is. Daarnaast gedragen ze zich soms excentriek, ze hullen zich bijvoorbeeld in kledingstukken die niet bij elkaar passen. Verder is hun persoonlijke hygiëne vaak slecht.[2] Bij patiënten met schade links uit de depressie zich op een klassiekere manier: zij ondervinden anhedonie, voelen zich waardeloos en moeten soms veel huilen.

Uit het wikipedia artikel van prefrontotemporale dementie.
Ik ben geen dokter, he, maar ""If it looks like a duck, swims like a duck, and quacks like a duck, then it probably is a duck."
Ga er gauw een andere arts bijhalen.

 

[Muscleduck]

Uit het wikipedia artikel van prefrontotemporale dementie.
Ik ben geen dokter, he, maar ""If it looks like a duck, swims like a duck, and quacks like a duck, then it probably is a duck."
Ga er gauw een andere arts bijhalen.

Ja voila, zoals ik ook dacht. Mijn vrouw werkt in een WZC en alles wat ik hier lees heb ik al van haar gehoord van bewoners.

 

[515]

Moeten mensen dan gedwongen worden zich te verzorgen?
Moeten wij beslissen wanneer iemand te vaak valt?
Is vallen en sterven geen rationele keuze die iemand kan maken?

Ik huiver bij de gedachte dat iemand je wilsbekwaamheid kan overnemen omdat je geen zin hebt je te verzorgen. Bij gediagnoseerde dementie heb ik daar minder issues mee, dan kan je vaststellen dat iemand zijn wilsbekwaamheid weg/verminderd is.

Wijze woorden. 't Is toch niet omdat iemand 94 is dat ze geen eigen keuzes meer mag maken, ook al zijn ze destructief voor zichzelf? Gedwongen opname is alleszins zelden een oplossing. Niet voor alcoholisten, niet voor personen met anorexia, waarschijnlijk ook niet voor meke's van 94 die hunkeren naar het einde.

Ik wens die mevrouw vooral iemand toe waar ze haar verhaal eens tegen kan doen, iemand die er gewoon is en naar haar luistert ongeacht welke keuzes ze nog maakt.

Dan zou het aan onze regering zijn om te zorgen voor een betere mogelijkheid voor iemand die er niet meer wilt zijn, zodat dit toch nog in waardige omstandigheden kan gebeuren, imo.

 

[kingjulie]

Dan zou het aan onze regering zijn om te zorgen voor een betere mogelijkheid voor iemand die er niet meer wilt zijn, zodat dit toch nog in waardige omstandigheden kan gebeuren, imo.

Mogelijkheid tot assisted suicide, 100% mee eens.
Wat waardig is moet echter niet door de overheid beslist worden. Ik kan mij imbeelden dat assisted suicide eng is voor iemand en die persoon zich gewoon wil laten gaan.
Pas op, ik vind dat erg he. Ik zou zelf het daar moeilijk mee hebben. Ik heb het ook moeilijk met mijn neef en zijn 7 kinders die allemaal op het ocmw leven en naar mijn mening marginaal leven. Ik zou ook hen die keuze niet afnemen (wel het ocmw zorgsysteem stopzetten )