Dit zal geen populaire mening zijn, maar ik vond om eerlijk te zijn de serie vrij zwak uitgevoerd voor wat het had kunnen worden. Enorm gericht op het emotionele (waar uiteraard plaats voor mag zijn), maar heel weinig op de structuren die het veroorzaken en weinig gevoel voor nuance en degelijke duiding. Men beschouwt de RKK als één zeer groot hiërarchisch geheel wat het feitelijk niet is. Eigenlijk opereren congregaties en bisdommen (bij ons +- provincies) vrij onafhankelijk en zoals bijvoorbeeld kort even naar boven kwam zag je bij bepaalde congregaties dat de problemen veel groter waren dan bij anderen. Het had mooi geweest als ze eens waren gaan kijken waar er grotere problemen waren en waarom. Organisationeel is dat -zeker met gebrek aan meldpunten- gewoon vragen om problemen. Nu komt het toch allemaal wat over als: Danneels (waarvan ik zelf geen al te grote fan van was) draagt de schuld van alles, terwijl die over de meeste zaken nooit ingelicht zal zijn geweest of niet over kon beslissen lijkt mij. Zijn reactie op Vangheluwe was dan wel weer hallucinant, ik denk dat sommige clerici echt wel soms de voeling met de realiteit verliezen. Verzoening is uiteraard optimaal, maar er bestaat nog zoiets als boetedoening, en die mag bij Roger echt wel wat zwaarder zijn dan 5 weesgegroetjes.
Maar ook vragen zoals hoeveel frequenter kwam het voor binnen de kerk in vergelijking met andere bevolkingsgroepen, hoe systematisch was het was, etc. (in de VS was er bv. een onderzoek dat aangaf dat 4% van de clerus dader was geweest van grensoverschrijdend gedrag).
Soms kwam de serie toch een beetje te eenzijdig over. Mij ontbrak de rol van justitie (we leven tenslotte toch in een land met scheiding van Kerk en staat) een beetje, waar waren zij in dit hele verhaal? Wanneer de pedofiele priesters veroordeeld moesten worden, of om operatie Kelk deftig uit te voeren. Het zou mij verder echt verbazen dat zij de daders -zeker de veelplegers- nooit in het vizier hebben gekregen.
Verder wel enorm pijnlijk om te zien, hoe die mensen ongelofelijk veel hebben geleden (en nog steeds lijden) en enorm spijtig hoe de meeste daders ermee zijn weggekomen. Ik hoop dat het voor de Kerk, maar ook alle andere organisaties, echt wel een wake-up call is om werk te maken van een beleid waarbij men keihard optreed tegen misbruikers en alle medewerking gaat verlenen. Ik blijf het enorm jammer vinden dat een afschaffing van verjaring voor zo een feiten niet retro-actief ingevoerd kan/kon worden. Voor daders en organisatoren van doofpotten. Het zou zoveel frustratie voorkomen. Want ik geloof oprecht dat het op zijn minst een vorm van rechtvaardigheidsgevoel kan opleveren voor de slachtoffers en hen - al was het maar een tikkeltje- erkenning te geven.
Bonny zal ondertussen door hebben dat zijn reactie toondoof was en zeggen dat niets het leed kan weg nemen, maar zelfs als hij niet zelf betrokken was, hij alle moeite doet om het aan te pakken.
Puur als mens is dat toch te verstaan? Als jij directeur van een school bent waar plots blijkt dat in de jaren 50-80 misbruik plaatsvond, dan ga je toch ook zeggen: "hier ben ik geen directeur voor geworden, om dit te moeten opkuisen."
Want dat ben je dan ook niet geworden om die reden lijkt mij. Je bent dat geworden om die school met veel ambitie te leiden en toffe plannen uit te voeren. Niet om u tien jaar lang te moeten verantwoorden en puinhopen van anderen op te ruimen. Dat neemt toch niet weg dat je geen medeleven kan voelen met de slachtoffers en afgrijzen voor de daden van de vroegere werknemers. Of dat je niet wil meewerken en helpen zoeken naar oplossingen.