Hallo,
Na een eerdere studie ben ik begonnen aan de opleiding geneeskunde aan de UGent, en zit ik intussen in mijn tweede jaar.
Toch heb ik op sommige vlakken mijn twijfels bij mijn huidige studiekeuze, of toch meer specifiek de organisatie van de richting en de weerslag die dit heeft op de mentaliteit bij de studenten. Ik vind de opleiding heel groot, met dik 400 studenten per jaar, en vind de mentaliteit die er hangt eigenlijk nogal asociaal. Alle lessen worden opgenomen, waardoor je meer dan de helft van je jaar de facto enkel op examens te zien krijgt. Ook zijn er bijna enkel lessen 's voormiddags, waardoor er bij niemand incentive is om te blijven hangen. De campus is niet uitnodigend om rond te hangen, er zijn enkel een paar bankjes, een kleine cafetaria en een restaurant dat gedeeld wordt met het ziekenhuis. De machtsafstand tussen studenten en proffen of studentenorganisaties is erg groot. De practica die worden georganiseerd zijn heel beperkt omdat er gewoonweg te weinig middelen voor zijn; hetzelfde geldt voor de examens, die bijna zonder uitzondering meerkeuze zijn omdat proffen geen tijd hebben om ze zelf te verbeteren.
De druk om te excelleren en later een mooie specialisatiecarrière uit te bouwen bij medestudenten is heel groot, er hangt nu reeds in het tweede jaar een competitieve en wantrouwige sfeer. Mensen zijn ook niet aanspreekbaar; velen zijn heel hard gefocust op de studie zelf, en het is moeilijk om een gesprek aan te knopen dat niet over prof X, student Y of vak Z gaat. Hard om te zeggen, maar ik merk ook dat een significant deel van de richting meer gedreven wordt door status en geld dan door een oprecht verlangen om mensen te helpen, en velen zijn er zelfs helemaal niet subtiel in; er zit bij sommigen nu al een soort elitarisme tegenover niet-artsen. Als er al niet-verplichte extracurriculaire activiteiten worden georganiseerd, is er amper interesse in, tenzij het alcoholgerelateerde dingen zijn ("Als we iets niet met alcohol doen, komen er gewoon geen mensen op af" volgens iemand van de studentenvereniging...).
Omdat ik al een eerdere (veel kleinere) opleiding heb gevolgd, ook aan de UGent, waarin al deze dingen zo veel beter verliepen, voel ik me nu wat eenzaam en gefrustreerd. Hoewel ik zeker al vrienden heb gemaakt in de richting, vind ik het eigenlijk geen aangename sfeer. Ik vind het erg moeilijk een connectie te maken met de meerderheid van de richting. Ik wil dit ook niet te veel veralgemenen, ik heb zeker al oprecht goede mensen ontmoet, maar heb gewoon niet het gevoel dat zij in de meerderheid zijn... Mijn oorspronkelijk plan was om naar de Vrije Universiteit Brussel te gaan, maar Gent leek me vertrouwder, betaalbaarder en toegankelijker. Achteraf gezien heb ik daar ietwat spijt van.
Nu ben ik eventueel aan het overwegen om de switch te maken naar de V.U.B. (ofwel na de bacheloropleiding, of in het extreemste geval al volgend jaar). Ik ga op 17 maart informeren op hun opendeurdag. Nu vraag ik me gewoon af of het gras niet groener is aan de overkant? Mijn beeld van de VUB is dat de opleiding meer praktijkgericht is en minder focust op droge theorie, dat er een minder tense sfeer hangt en dat de mensen die er naartoe gaan minder gedreven worden door het prestige dat Gent en vooral Leuven wel oproepen. Ik weet dat de opleiding aan de V.U.B. waarschijnlijk ook haar issues heeft, die misschien heel goed vergelijkbaar zijn met die aan de UGent, en ik weet ook dat het werkveld nog altijd dezelfde mensen bevat als die in Gent, maar toch... Ik zal de bachelor in Brussel gemist hebben, en zal niet zo veel les meer moeten hebben, maar ook het idee van meer autonomie hebben over je eigen stages en een meer op het buitenland gerichte oriëntatie spreekt me wel meer aan, naast de kleinere groepen. Welke ervaringen hebben studenten geneeskunde aan de V.U.B. met hun opleiding? Wat zijn de grootste verschillen?
Na een eerdere studie ben ik begonnen aan de opleiding geneeskunde aan de UGent, en zit ik intussen in mijn tweede jaar.
Toch heb ik op sommige vlakken mijn twijfels bij mijn huidige studiekeuze, of toch meer specifiek de organisatie van de richting en de weerslag die dit heeft op de mentaliteit bij de studenten. Ik vind de opleiding heel groot, met dik 400 studenten per jaar, en vind de mentaliteit die er hangt eigenlijk nogal asociaal. Alle lessen worden opgenomen, waardoor je meer dan de helft van je jaar de facto enkel op examens te zien krijgt. Ook zijn er bijna enkel lessen 's voormiddags, waardoor er bij niemand incentive is om te blijven hangen. De campus is niet uitnodigend om rond te hangen, er zijn enkel een paar bankjes, een kleine cafetaria en een restaurant dat gedeeld wordt met het ziekenhuis. De machtsafstand tussen studenten en proffen of studentenorganisaties is erg groot. De practica die worden georganiseerd zijn heel beperkt omdat er gewoonweg te weinig middelen voor zijn; hetzelfde geldt voor de examens, die bijna zonder uitzondering meerkeuze zijn omdat proffen geen tijd hebben om ze zelf te verbeteren.
De druk om te excelleren en later een mooie specialisatiecarrière uit te bouwen bij medestudenten is heel groot, er hangt nu reeds in het tweede jaar een competitieve en wantrouwige sfeer. Mensen zijn ook niet aanspreekbaar; velen zijn heel hard gefocust op de studie zelf, en het is moeilijk om een gesprek aan te knopen dat niet over prof X, student Y of vak Z gaat. Hard om te zeggen, maar ik merk ook dat een significant deel van de richting meer gedreven wordt door status en geld dan door een oprecht verlangen om mensen te helpen, en velen zijn er zelfs helemaal niet subtiel in; er zit bij sommigen nu al een soort elitarisme tegenover niet-artsen. Als er al niet-verplichte extracurriculaire activiteiten worden georganiseerd, is er amper interesse in, tenzij het alcoholgerelateerde dingen zijn ("Als we iets niet met alcohol doen, komen er gewoon geen mensen op af" volgens iemand van de studentenvereniging...).
Omdat ik al een eerdere (veel kleinere) opleiding heb gevolgd, ook aan de UGent, waarin al deze dingen zo veel beter verliepen, voel ik me nu wat eenzaam en gefrustreerd. Hoewel ik zeker al vrienden heb gemaakt in de richting, vind ik het eigenlijk geen aangename sfeer. Ik vind het erg moeilijk een connectie te maken met de meerderheid van de richting. Ik wil dit ook niet te veel veralgemenen, ik heb zeker al oprecht goede mensen ontmoet, maar heb gewoon niet het gevoel dat zij in de meerderheid zijn... Mijn oorspronkelijk plan was om naar de Vrije Universiteit Brussel te gaan, maar Gent leek me vertrouwder, betaalbaarder en toegankelijker. Achteraf gezien heb ik daar ietwat spijt van.
Nu ben ik eventueel aan het overwegen om de switch te maken naar de V.U.B. (ofwel na de bacheloropleiding, of in het extreemste geval al volgend jaar). Ik ga op 17 maart informeren op hun opendeurdag. Nu vraag ik me gewoon af of het gras niet groener is aan de overkant? Mijn beeld van de VUB is dat de opleiding meer praktijkgericht is en minder focust op droge theorie, dat er een minder tense sfeer hangt en dat de mensen die er naartoe gaan minder gedreven worden door het prestige dat Gent en vooral Leuven wel oproepen. Ik weet dat de opleiding aan de V.U.B. waarschijnlijk ook haar issues heeft, die misschien heel goed vergelijkbaar zijn met die aan de UGent, en ik weet ook dat het werkveld nog altijd dezelfde mensen bevat als die in Gent, maar toch... Ik zal de bachelor in Brussel gemist hebben, en zal niet zo veel les meer moeten hebben, maar ook het idee van meer autonomie hebben over je eigen stages en een meer op het buitenland gerichte oriëntatie spreekt me wel meer aan, naast de kleinere groepen. Welke ervaringen hebben studenten geneeskunde aan de V.U.B. met hun opleiding? Wat zijn de grootste verschillen?
