Allereerst complimenten voor de mooie openingspost.
Ik ken ook beschamend weinig van klassieke muziek, ik ken veel van de grote componisten wel maar kan niet altijd meteen de juiste muziek bij de juiste componist plaatsen. Het eerste waar ik bij Bach aan denk, is niet toevallig het enige van de goede man die ik af en toe nog eens uit mezelf opzet: De Goldberg variaties in de versie van Glenn Gould. Ter voorbereiding nog wat dingen opgezocht en dan komt uiteraard nog een hoop bekend materiaal aan de oppervlakte, zoals onder andere die overbekende Toccata en de Brandenberg Concertos (die ik ook wel echt goed vond toen ik ze gisteren beluisterde).
Maar goed, dit was dus een voorsmaakje voor het echte werk: bijna drie uur Matheuspassie. Omdat ik vakantie heb, heb ik dit volledig en in één keer uitgeluisterd, maar ik moet bekennen dat ik ondertussen me uiteraard bezig hield met wat andere dingen. Hier met volle aandacht naar luisteren zou momenteel waarschijnlijk een te grote uitdaging geweest zijn. Ik heb niet zoveel met dit soort barokke muziek en net zoals
@Bauhaus was de solozang niet echt mijn ding en vooral de mannelijke zangstemmen waren een drempel voor mij. Het vrouwelijk gezang (en de koorzangen) gaat voor mij veel mooier op in de muziek terwijl de kracht en kleur van de mannelijke stemmen te veel op de voorgrond komen en wat "los" van de muziek komt? Geen idee hoe ik het precies moet benoemen, maar dat stak me geregeld wat tegen. Het narratieve aspect van de muziek zegt me ook niet zoveel, misschien omdat ik ook weinig voeling heb met het bronmateriaal.
Over de hele lijn vond ik de muziek zelf wel mooi, maar zoals hier ook gezegd werd hier en daar nogal saai, ook al omdat het gewoon zo véél is. Bij momenten was Bach me dus even kwijt, maar ik moet wel zeggen dat de mooiste stukken wel telkens mijn aandacht terug naar de muziek trokken. Het was ook dan dat ik begreep waarom Bach zo hoog aangeschreven staat. Het laatste deel vond ik erg goed en een hier en daar was er een stuk dat me bekend voor kwam.
Ik denk achteraf dat ik inderdaad beter een "beste delen" versie van dit stuk beluisterd had. Voor een leek is dit gewoon heel veel om te verteren en het leek me zonde om zelf hier en daar op goed geluk wat stukken uit te kiezen. Maar tegelijk ben ik ook wel blij dat ik het werk in z'n geheel gehoord heb door dit AOTW, uiteindelijk is dit een culturele mijlpaal. Ik denk dat ik nog wel eens wat Bach uit mezelf ga opzoeken, maar dat zullen dan wel wat meer voor de hand liggende stukken worden.
Bach wordt op last.fm nu ook meteen mijn meest beluisterde artiest van de laatste 30 dagen, springt over Viagra Boys heen. Voila, 300 jaar muzikale evolutie zij aan zij.
