Fraude bij sociale woningen

Doordat je zelf aanhaalt dat in jouw beeld van een sociale huurder geen dure auto past, wordt het bovenstaande juist bevestigd. Men verwacht van een iemand een sociale woning dat hij geen geld heeft en al zeker het geld dat hij heeft moet hij sparen en hij moet maar tevreden zijn met goedkopere dingen. Hij mag zich geen folies permitteren.
Is dat net niet heel het punt van een sociale woning? Een woning/appartement voorzien voor mensen die niet de middelen hebben om dit op de private markt te realiseren. En ook slechts als tijdelijke oplossing, tot men terug in staat is zich op de private markt te begeven.

Nogal logisch dat het niet normaal is dat je u foliekes van 60.000 euro niet mag permitteren als de maatschappij u moet sponsoren zodat je een dak boven uw hoofd hebt.
 
Is dat net niet heel het punt van een sociale woning? Een woning/appartement voorzien voor mensen die niet de middelen hebben om dit op de private markt te realiseren. En ook slechts als tijdelijke oplossing, tot men terug in staat is zich op de private markt te begeven.
Neen, omdat een sociale woning een recht moet zijn, net zoals een inkomen (leefloon), onderwijs,.... En geen gunst omdat je het niet kan betalen.

Waarom zou iemand verplicht moeten verhuizen omdat hij een goed inkomen heeft, hij verliest dan zijn thuis, de buurt die hij kent, zijn sociale contacten enz...Anderzijds zullen er genoeg zijn die wel zullen vertrekken als ze willen, het is niet dat ze zomaar kunnen doen wat ze willen met die woning. Regelmatig controle van de huisvestingsmaatschappij enz...

Bijkomend heeft de private huurmarkt niet voldoende aanbod om iedereen een fatsoenlijke huisvesting te voorzien.

Zolang er geen leefbare verhouding is tussen woonkost (huur/lening + nutsvoorzieningen) en inkomen blijft de vraag naar sociale huisvesting hoog.

Ofwel meer sociale woningen, ofwel een hoger inkomen ofwel de woonkost naar beneden. Men heeft dat laatste geprobeerd door de woonbonus en fiscale voordelen te geven aan eigenaars met een lening, huur premie en subsidies te geven. Met als pervers effect dat de huurprijzen en prijs van woningen omhoog gingen omdat de mensen de fiscale voordelen niet gebruikte om een betaalbare woning betaalbaarder te maken, maar om eigendommen te kunnen kopen die anders buiten hun budget vallen.
Nogal logisch dat het niet normaal is dat je u foliekes van 60.000 euro niet mag permitteren als de maatschappij u moet sponsoren zodat je een dak boven uw hoofd hebt.
Voor 60.000 EUR heb je nog altijd geen eigendom gekocht.

En als de maatschappij in zijn grondwet zet dat wonen een basisrecht is, moeten ze het voorzien ja, voor iedereen.
 
Waarom zou iemand verplicht moeten verhuizen omdat hij een goed inkomen heeft, hij verliest dan zijn thuis, de buurt die hij kent, zijn sociale contacten enz…
Omdat sociale woning een recht is, niet ‘een sociale woning waar je sociale contacten zitten en dergelijke’.
En vooral omdat je daarmee er voor zorgt dat er een ander gezin die het wel nodig heeft, gebruik van kan maken.
 
Omdat sociale woning een recht is, niet ‘een sociale woning waar je sociale contacten zitten en dergelijke’.
En vooral omdat je daarmee verhindert dat er een ander gezin die het wel nodig heeft, gebruik van kan maken.
Als men genoeg sociale woningen heeft is er geen probleem.

Zolang er schaarste is op de woningmarkt, speelt men degene die de woning het meest nodig hebben, tegen mekaar uit.

Bijkomend schieten huisvestingsmaatschappijen zichzelf in de voet, door kapitaal krachtige huurders uit hun woning te zetten. Die huurders brengen immers veel meer huur binnen (maximale huurprijs) ten opzichte van degene met een beperkt inkomen (bv leefloon). Aangezien de huur wordt berekend op inkomen kan de huisvestingsmaatschappij 100den euro's per maand verliezen aan inkomsten per woning en wie moet dat verlies compenseren denkt ge? Want de kosten van een sociaal huisvestingsmaatschappij blijven even hoog.
 
Ik vind dat je hier met een heel gekleurde bril naar alle dingen kijkt, ik zal er een paar stukken uithalen om dit aan te kaarten:
In andere landen is er juist een veel grotere percentage sociale woningen op de woningmarkt als bij ons.
En in nog andere landen heb je een lager percentage. Wat is je punt?
cities-at-the-forefront-of-the-housing-challenge.jpg

bron

Neen, omdat een sociale woning een recht moet zijn, net zoals een inkomen (leefloon), onderwijs,.... En geen gunst omdat je het niet kan betalen.
Neen, toch niet. Want dan zou iedereen recht hebben op een "sociale woning" en heeft het geen enkel nut meer, want dan zal iedereen er toch voor betalen d.m.v. belastingen e.a. zaken. De enige manier dat sociale woningen, social tarieven, ... werken is als dit effectief is voor zij die het nodig hebben.
Waarom zou iemand verplicht moeten verhuizen omdat hij een goed inkomen heeft, hij verliest dan zijn thuis, de buurt die hij kent, zijn sociale contacten enz...
Zie hierboven, maar meer specifiek: omdat sociale woningen beperkt zijn, wat dus betekent dat men aan bepaalde voorwaarden moet voldoen. Indien men er geen recht op heeft, is het niet meer dan logisch dat men moet verhuizen (desnoods naar een andere sociale woning).
 
Als men genoeg sociale woningen heeft is er geen probleem.
Je bedoelt 'als men te veel sociale woningen heeft'.
Genoeg zou betekenen dat enkel de mensen die een nodig hebben, eentje hebben.
En iemand die vroeger arm was, maar er nu wilt blijven uit gemak omdat het sociale leven daar aanwezig is enzo, is niet iemand die eentje nodig heeft.
Hetzelfde geldt voor iemand die vroeger 4 kamers nodig had wegens heel groot gezin, als die kamers niet meer absoluut noodzakelijk zijn, hoort dat huis vrij te komen voor een ander gezin die het wel nodig heeft. Die eerste moet dan maar naar een sociale woning met minder kamers verhuizen als die nog nood heeft aan een sociale woning.
 
Neen, omdat een sociale woning een recht moet zijn, net zoals een inkomen (leefloon), onderwijs,.... En geen gunst omdat je het niet kan betalen.

Waarom zou iemand verplicht moeten verhuizen omdat hij een goed inkomen heeft, hij verliest dan zijn thuis, de buurt die hij kent, zijn sociale contacten enz...Anderzijds zullen er genoeg zijn die wel zullen vertrekken als ze willen, het is niet dat ze zomaar kunnen doen wat ze willen met die woning. Regelmatig controle van de huisvestingsmaatschappij enz...

Bijkomend heeft de private huurmarkt niet voldoende aanbod om iedereen een fatsoenlijke huisvesting te voorzien.

Zolang er geen leefbare verhouding is tussen woonkost (huur/lening + nutsvoorzieningen) en inkomen blijft de vraag naar sociale huisvesting hoog.

Ofwel meer sociale woningen, ofwel een hoger inkomen ofwel de woonkost naar beneden. Men heeft dat laatste geprobeerd door de woonbonus en fiscale voordelen te geven aan eigenaars met een lening, huur premie en subsidies te geven. Met als pervers effect dat de huurprijzen en prijs van woningen omhoog gingen omdat de mensen de fiscale voordelen niet gebruikte om een betaalbare woning betaalbaarder te maken, maar om eigendommen te kunnen kopen die anders buiten hun budget vallen.

Voor 60.000 EUR heb je nog altijd geen eigendom gekocht.

En als de maatschappij in zijn grondwet zet dat wonen een basisrecht is, moeten ze het voorzien ja, voor iedereen.
Omdat heel ons sociale stelsel net draait om het tijdelijk helpen van mensen tot ze er terug bovenop zijn. Niet om ze levenslang te ondersteunen, daar is het niet voor gemaakt en we zien de barsten nu al. Een leefloon of uitkering is de maatschappij die zegt: Kijk, we gaan je uiteraard niet meteen zonder geld laten vallen als je werkgever plots failliet is. Maar we verwachten uiteraard dat je nieuw werkt zoekt en dat dit een tijdelijke oplossing is. Hetzelfde met sociale woningen. Die moeten er zijn voor mensen die op dat moment problemen hebben (werk, gezondheid,...) voor wie de private markt op dat moment niet haalbaar is. En daar horen mensen die hun goesting niet vinden niet bij. Ik kan ook geen alleenstaande villa betalen, verdien ik dan volgens u sociale huisvesting?

Waarom iemand met een goed loon verplicht moet zijn om te verhuizen? Zodat die woning opnieuw beschikbaar is voor iemand die het wel nodig heeft. Als je een goed loon hebt kan je ook gewoon op de private markt gaan. Dat dit dan iets kleiner zal zijn is geen probleem dat de overheid voor u moet oplossen. Je blijft de uitkering van een werkzoekende toch ook niet gewoon doorbetalen nadat die terug werk heeft gevonden.

Met 60.000 euro kan je gerust iets huren en een heel deel aan de kant hebben. Dat een kleine appartement niet de juiste "status" heeft voor iemand is geen maatschappelijk probleem en is dus niet iets waar de maatschappij voor moet opdraaien. Als je dan de foute keuze maakt moet je er ook maar de gevolgen van dragen. Slechte financiële beslissingen moeten niet nog eens extra beloond worden met een goedkope of gratis woonst.

Langdurige of levenslange hulp is in mijn ogen enkel gerechtvaardigd voor een extreme minderheid. Mensen met een mentale of fysieke beperking bv. of mensen die langdurig en gerechtvaardigd op ziekenkas zijn. Niet voor Kyano die het niet kan verkroppen dat hij geen vrijstaand huis kan kopen terwijl hij van interim naar interim fladdert maar ondertussen wel meerdere jaarlonen aan leningen aangaat voor een auto.
 
Laatst bewerkt:
In verband met de fraude door een eigendom in het buitenland te hebben: zijn daar echt gegevens over te vinden? Vermoedelijk niet omwille van privacy. Maar wat wil zeggen: een eigendom in het buitenland? Is dat effectief een erfdeel op een stuk grond met huisje dat een waarde vertegenwoordigt van 5000 euro? Is dat een o zo mooie villa in het zonnige Turkije met een zwembad om u tegen te zeggen?

De wet schrijft voor dat er geen eigendom mag zijn, dus beide zijn fout. Maar in het veroordelen en beoordelen van de publieke opinie hebben beide situaties naar mijn aanvoelen toch een andere insteek. Ik vind het straf dat veel mensen daarover uitspraken doen zonder echt te weten wat voor fraude het was.
 
...

Voor 60.000 EUR heb je nog altijd geen eigendom gekocht.

En als de maatschappij in zijn grondwet zet dat wonen een basisrecht is, moeten ze het voorzien ja, voor iedereen.

Je hebt nu al een -soms pervers- effect dat iemand met een laag loon die 26 K€ spaargeld heeft staan, geen recht heeft op een sociale huurwoning, terwijl diezelfde persoon die beslist om van dat geld een auto te kopen, ineens wel in aanmerking komt.
Dus het lijkt me niet meer dan logisch dat er ook op andere grote vormen van bezit dan enkel spaargeld een limiet zou staan.
 
Neen, omdat een sociale woning een recht moet zijn, net zoals een inkomen (leefloon), onderwijs,.... En geen gunst omdat je het niet kan betalen.

Waarom zou iemand verplicht moeten verhuizen omdat hij een goed inkomen heeft, hij verliest dan zijn thuis, de buurt die hij kent, zijn sociale contacten enz...Anderzijds zullen er genoeg zijn die wel zullen vertrekken als ze willen, het is niet dat ze zomaar kunnen doen wat ze willen met die woning. Regelmatig controle van de huisvestingsmaatschappij enz...

...

Voor 60.000 EUR heb je nog altijd geen eigendom gekocht.
Sociale woning een recht? Voor degene die het nodig hebben ja. Als je daarnaast voldoende middelen hebt om foliekes te betalen (zelfs met extra kosten van kopen op afbetaling) heb je deze m.i. niet nodig, of mag je huur aanzienlijk omhoog. Anders wil ik er ook wel één voor de rest van mijn leven, extra geld voor zotte reizen of andere foliekes.

Zoals gezegd, huisvesting is een recht, een sociale woning niet. Nergens is bepaald dat dit een "klassieke" eigendom moet zijn. Verder kan je, met een gewone auto van 20K al 40K eigen inbreng sparen voor een "klassieke" eigendom als dat de "norm" is en waarmee je toch al een degelijke start kan maken voor een aankoop. Als deze 60K een mobilhome is, is dit m.i. al een huisvesting op wielen en hebben ze zelf al in hun huisvesting voorzien, dus geen reden tot sociale woning.
Bijkomend schieten huisvestingsmaatschappijen zichzelf in de voet, door kapitaal krachtige huurders uit hun woning te zetten. Die huurders brengen immers veel meer huur binnen (maximale huurprijs) ten opzichte van degene met een beperkt inkomen (bv leefloon). Aangezien de huur wordt berekend op inkomen kan de huisvestingsmaatschappij 100den euro's per maand verliezen aan inkomsten per woning en wie moet dat verlies compenseren denkt ge? Want de kosten van een sociaal huisvestingsmaatschappij blijven even hoog.
Eigenlijk zeg je nu dat je de personen met extra middelen meer recht zou moeten geven op een sociale woning dan de zwaksten (met leefloon). Dit lijkt mij net het tegenovergestelde van het opzet.
En verlies compenseren? Je creëert net extra verlies door mensen onnodig in hun sociale woning te laten. Wie denk je dat de extra kost van al die bijkomende sociale woningen die men "wil" of "moet" creëren zal dragen?

Een sociale woning kost de maatschappij per definitie meer dan dat deze opbrengt (het "sociale" aspect weet je wel)

Basis wiskunde leert mij dan dat het goedkoper is om slechts één woning (met vb kostprijs 600/mnd) te verhuren aan een leefloner die 200/mnd betaald (= 400 verlies) dan dat je twee woningen moet voorzien, één verhuurd aan 500 EUR (aan die kapitaalkrachtige huurder) met dus 100 verlies, en die tweede aan 400 verlies aan de leefloner. Want dit kost je (of de staat) in totaal 500.

Ik zou het dus durven omdraaien, het niet uit huis zetten van die kapitaalkrachtige huurders kost in totaal dus net meer.
Tenzij je natuurlijk niet voor het "sociale" aspect gaat en vind dat de zwakste hier minder recht op hebben? Dan kan je natuurlijk best geen extra woningen voorzien en is jou kapitaalkrachtige huurder economisch het meest aangewezen uiteraard...
 
Je bedoelt 'als men te veel sociale woningen heeft'.
Genoeg zou betekenen dat enkel de mensen die een nodig hebben, eentje hebben.
En iemand die vroeger arm was, maar er nu wilt blijven uit gemak omdat het sociale leven daar aanwezig is enzo, is niet iemand die eentje nodig heeft.
Hetzelfde geldt voor iemand die vroeger 4 kamers nodig had wegens heel groot gezin, als die kamers niet meer absoluut noodzakelijk zijn, hoort dat huis vrij te komen voor een ander gezin die het wel nodig heeft. Die eerste moet dan maar naar een sociale woning met minder kamers verhuizen als die nog nood heeft aan een sociale woning.
Waarom zou er een verschil moeten zijn tussen eigenaars en sociale op het vlak van teveel slaapkamers.

Er is een krapte op woningmarkt. Veel nieuwbouw woningen zijn niet voorzien op een groot gezin. Waarom zou dan een eigenaar niet verplicht kunnen worden om een kleinere woning te moeten kopen omdat hij kamers te veel heeft.

Enkel en alleen omdat hij eigenaar is?Hij heeft die woning ook niet nodig he.
 
Waarom zou er een verschil moeten zijn tussen eigenaars en sociale op het vlak van teveel slaapkamers.

Er is een krapte op woningmarkt. Veel nieuwbouw woningen zijn niet voorzien op een groot gezin. Waarom zou dan een eigenaar niet verplicht kunnen worden om een kleinere woning te moeten kopen omdat hij kamers te veel heeft.

Enkel en alleen omdat hij eigenaar is?Hij heeft die woning ook niet nodig he.
Omdat die persoon zelf dat huis betaald, niet de maatschappij.
 
Omdat heel ons sociale stelsel net draait om het tijdelijk helpen van mensen tot ze er terug bovenop zijn. Niet om ze levenslang te ondersteunen, daar is het niet voor gemaakt en we zien de barsten nu al. Een leefloon of uitkering is de maatschappij die zegt: Kijk, we gaan je uiteraard niet meteen zonder geld laten vallen als je werkgever plots failliet is. Maar we verwachten uiteraard dat je nieuw werkt zoekt en dat dit een tijdelijke oplossing is. Hetzelfde met sociale woningen. Die moeten er zijn voor mensen die op dat moment problemen hebben (werk, gezondheid,...) voor wie de private markt op dat moment niet haalbaar is. En daar horen mensen die hun goesting niet vinden niet bij. Ik kan ook geen alleenstaande villa betalen, verdien ik dan volgens u sociale huisvesting?

Waarom iemand met een goed loon verplicht moet zijn om te verhuizen? Zodat die woning opnieuw beschikbaar is voor iemand die het wel nodig heeft. Als je een goed loon hebt kan je ook gewoon op de private markt gaan. Dat dit dan iets kleiner zal zijn is geen probleem dat de overheid voor u moet oplossen. Je blijft de uitkering van een werkzoekende toch ook niet gewoon doorbetalen nadat die terug werk heeft gevonden.

Met 60.000 euro kan je gerust iets huren en een heel deel aan de kant hebben. Dat een kleine appartement niet de juiste "status" heeft voor iemand is geen maatschappelijk probleem en is dus niet iets waar de maatschappij voor moet opdraaien. Als je dan de foute keuze maakt moet je er ook maar de gevolgen van dragen. Slechte financiële beslissingen moeten niet nog eens extra beloond worden met een goedkope of gratis woonst.

Langdurige of levenslange hulp is in mijn ogen enkel gerechtvaardigd voor een extreme minderheid. Mensen met een mentale of fysieke beperking bv. of mensen die langdurig en gerechtvaardigd op ziekenkas zijn. Niet voor Kyano die het niet kan verkroppen dat hij geen vrijstaand huis kan kopen terwijl hij van interim naar interim fladdert maar ondertussen wel meerdere jaarlonen aan leningen aangaat voor een auto.
Met 60.000 EUR kom je een paar jaar toe op de privaat huurmarkt. Daarna begint de onzekerheid over het hebben van een woning opnieuw.

Een langdurige garantie op wonen bestaat niet op de huurmarkt. Waar dit vroeger wel kon in de sociale huisvesting. Wil men iedereen zo snel mogelijk naar de privaat huurmarkt krijgen, gaat men toch iets aan de woonzekerheid doen.
 
Je hebt nu al een -soms pervers- effect dat iemand met een laag loon die 26 K€ spaargeld heeft staan, geen recht heeft op een sociale huurwoning, terwijl diezelfde persoon die beslist om van dat geld een auto te kopen, ineens wel in aanmerking komt.
Dus het lijkt me niet meer dan logisch dat er ook op andere grote vormen van bezit dan enkel spaargeld een limiet zou staan.
26k is er op de privaat huurmarkt zeer snel erdoor. Dan is gewoon het probleem met een paar jaar uitstellen.
 
Met 60.000 EUR kom je een paar jaar toe op de privaat huurmarkt. Daarna begint de onzekerheid over het hebben van een woning opnieuw.

Een langdurige garantie op wonen bestaat niet op de huurmarkt. Waar dit vroeger wel kon in de sociale huisvesting. Wil men iedereen zo snel mogelijk naar de privaat huurmarkt krijgen, gaat men toch iets aan de woonzekerheid doen.
Het is natuurlijk wel de bedoeling dat je niet blijft teren op je spaargeld en gaat werken zodat er maandelijks geld terug bijkomt. Met elke job in België kan je toch wel de huur van een appartement betalen. Op het einde van de maand kan er misschien niet zoveel op de spaarrekening, maar dat is nu eenmaal het leven.

Zolang je gewoon werkt is er absoluut wel woonzekerheid op de private markt. Jij doet precies alsof iedereen aan het begin van zijn leven een zak geld heeft gekregen en het daarmee moet doen voor de rest van zijn dagen.
 
met 60OOO euro in een auto steken heeft hij binnen 6 jaar ook een andere nodig. (zeker als het een stoefauto is).

Er zijn te veel mensen die recht hebben op een sociale woning, en te weinig die er effectief krijgen.
Daar kan ik volgen.
 
Sociale woning een recht? Voor degene die het nodig hebben ja. Als je daarnaast voldoende middelen hebt om foliekes te betalen (zelfs met extra kosten van kopen op afbetaling) heb je deze m.i. niet nodig, of mag je huur aanzienlijk omhoog. Anders wil ik er ook wel één voor de rest van mijn leven, extra geld voor zotte reizen of andere foliekes.

Ik ga akkoord dat dat laatste moet kunnen.
Zoals gezegd, huisvesting is een recht, een sociale woning niet. Nergens is bepaald dat dit een "klassieke" eigendom moet zijn. Verder kan je, met een gewone auto van 20K al 40K eigen inbreng sparen voor een "klassieke" eigendom als dat de "norm" is en waarmee je toch al een degelijke start kan maken voor een aankoop. Als deze 60K een mobilhome is, is dit m.i. al een huisvesting op wielen en hebben ze zelf al in hun huisvesting voorzien, dus geen reden tot sociale woning.
Alleen wordt een mobilhome/tiny house niet erkend volgens de Vlaamse wooncode
Eigenlijk zeg je nu dat je de personen met extra middelen meer recht zou moeten geven op een sociale woning dan de zwaksten (met leefloon). Dit lijkt mij net het tegenovergestelde van het opzet.
En verlies compenseren? Je creëert net extra verlies door mensen onnodig in hun sociale woning te laten. Wie denk je dat de extra kost van al die bijkomende sociale woningen die men "wil" of "moet" creëren zal dragen?

Een sociale woning kost de maatschappij per definitie meer dan dat deze opbrengt (het "sociale" aspect weet je wel)

Basis wiskunde leert mij dan dat het goedkoper is om slechts één woning (met vb kostprijs 600/mnd) te verhuren aan een leefloner die 200/mnd betaald (= 400 verlies) dan dat je twee woningen moet voorzien, één verhuurd aan 500 EUR (aan die kapitaalkrachtige huurder) met dus 100 verlies, en die tweede aan 400 verlies aan de leefloner. Want dit kost je (of de staat) in totaal 500.

Ik zou het dus durven omdraaien, het niet uit huis zetten van die kapitaalkrachtige huurders kost in totaal dus net meer.
Tenzij je natuurlijk niet voor het "sociale" aspect gaat en vind dat de zwakste hier minder recht op hebben? Dan kan je natuurlijk best geen extra woningen voorzien en is jou kapitaalkrachtige huurder economisch het meest aangewezen uiteraard...
Neen ik zeg bouw sociale woningen bij zodat men het inkomen van een kapitaal krachtige huurder kan gebruiken om degene die minder kapitaal krachtig zijn te compenseren
 
Zolang je gewoon werkt is er absoluut wel woonzekerheid op de private markt.
Mijn vorige rijwoning werd te huur aangeboden voor 850 euro. Met vaste kosten erbij dus vlotjes 1000 euro. Maar liefst 60 reacties, 59 mensen zijn dus teleurgesteld dat ze geen normale woning betaalbaar kunnen huren.
Tegenwoordig is een huurcontract voor een deftige, betaalbare woning vinden een beetje zoals spelen met de Loterij. Dus neen, ook met een normaal inkomen is het geen evidentie om te kunnen huren. En alleenstaanden met kinderen willen doorgaan net iets liever een huis met tuin dan een 1 of 2-slaapkamer appartement...
 
Terug
Bovenaan