Love Life, het lijkt wel een krachtig bevel om van het leven te houden. Je hebt een leven gekregen en daar moet je het mee doen. Je bepaalt voor een groot deel hoe je je leven indeelt en welke weg je wil inslaan, maar sommige wendingen heb je nu eenmaal niet te kiezen. Deze tiende langspeelfilm van regisseur Kôji Fukada gaat dan ook over een familiedrama dat abrupt een einde maakt aan de rooskleurige toekomst van de hoofdpersonages en de uitdaging om terug van het leven te genieten.
Japans regisseur Kôji Fukada is nog maar 43 jaar maar heeft al een indrukwekkend palmares opgebouwd. Zijn eerste films maakte hij als student aan de filmschool van Tokyo. Hij sloot zich later aan bij theatergezelschap Seinendan, onder leiding van Oriza Hirata – een hooggewaardeerd toneelschrijver en -regisseur – waar hij veel bijleerde over scripts en techniek. In 2016 won Kôji Fukada de juryprijs op het Festival de Cannes in de categorie “Un Certain Regard” voor zijn film Harmonium. In 2018 werd hem de Franse onderscheiding “Chevalier dans l'Ordre des Arts et des Lettres” toegekend.
Na een noodlottig ongeval duikt Park terug op en voelt Taeko zich verantwoordelijk om hem hulp te bieden met enkele administratieve taken: zij kan gebarentaal en wordt op deze manier terug in zijn leven meegesleurd. Jiro vindt steun bij Yamazaki (Hirona Yamazaki), een ex-vriendin die hij nog dagelijks ziet op zijn werk en waarmee hij bevriend is. De vervreemding tussen Taeko en Jiro dringt stilaan door: kan het vreselijke verlies hen uit elkaar gedreven hebben? Moeten ze zich herenigen met hun vorige partners?
De jonge Tetsuta Shimada – als Keita – is speels en innemend en is het hart van de film, maar ook Fumino Kimura zet een erg goede prestatie neer als Taeko. Zij voelt zich schuldig over het ongeval en dit is misschien de onderliggende reden waarom ze Park wil helpen. De onbeholpen manier van aandacht zoeken bij zijn vorige partner Yamazaki en de verlatenheid die hij voelt bij zijn vrouw wordt prima vertolkt door Kento Nagayama. Geen enkel personage zit op dezelfde lijn en dit zorgt voor onzekerheid en eenzaamheid.
Japans regisseur Kôji Fukada is nog maar 43 jaar maar heeft al een indrukwekkend palmares opgebouwd. Zijn eerste films maakte hij als student aan de filmschool van Tokyo. Hij sloot zich later aan bij theatergezelschap Seinendan, onder leiding van Oriza Hirata – een hooggewaardeerd toneelschrijver en -regisseur – waar hij veel bijleerde over scripts en techniek. In 2016 won Kôji Fukada de juryprijs op het Festival de Cannes in de categorie “Un Certain Regard” voor zijn film Harmonium. In 2018 werd hem de Franse onderscheiding “Chevalier dans l'Ordre des Arts et des Lettres” toegekend.
De zin van het leven
Taeko (Fumino Kimura) en haar echtgenoot Jiro (Kento Nagayama) leven in een klein appartement met de zesjarige Keita (Tetsuta Shimada). Keita is de zoon van Taeko uit haar eerste huwelijk met de dove Koreaan Park (Atom Sunada) die hen in de steek heeft gelaten. Jiro heeft Keita onder zijn hoede genomen en voedt hem op als zijn eigen zoon maar Jiro’s ouders hebben het moeilijk met de relatiekeuze van hun zoon. Vader Makoto noemt zijn schoondochter een afdankertje en moeder Myoe vraagt zich af wanneer ze een “echt” kleinkind mag verwachten.Vader Makoto vindt zijn schoondochter maar een afdankertje.
Na een noodlottig ongeval duikt Park terug op en voelt Taeko zich verantwoordelijk om hem hulp te bieden met enkele administratieve taken: zij kan gebarentaal en wordt op deze manier terug in zijn leven meegesleurd. Jiro vindt steun bij Yamazaki (Hirona Yamazaki), een ex-vriendin die hij nog dagelijks ziet op zijn werk en waarmee hij bevriend is. De vervreemding tussen Taeko en Jiro dringt stilaan door: kan het vreselijke verlies hen uit elkaar gedreven hebben? Moeten ze zich herenigen met hun vorige partners?
Mentale gezondheid
Love Life is een ogenschijnlijk simpel verhaal maar met een grote emotionele diepgang. De eenzaamheid en de groeiende afstand tussen het koppel creëert een pijnlijke sfeer met veel stiltes.Toch zijn er enkele momenten die onecht aanvoelen waardoor de reacties van de hoofdpersonages verwarrend zijn: het is uiteraard mogelijk dat intens verdriet geen duidelijk pad volgt en chaos tot gevolg heeft, maar voor de kijker kan dit soms moeilijk te plaatsen zijn. Hierdoor wordt het eindshot van de film ongeloofwaardig en heb je het gevoel de kern gemist te hebben, maar misschien is niets in de liefde onmogelijk en geen enkele afstand onoverbrugbaar.De jonge Tetsuta Shimada – als Keita – is speels en innemend en is het hart van de film, maar ook Fumino Kimura zet een erg goede prestatie neer als Taeko. Zij voelt zich schuldig over het ongeval en dit is misschien de onderliggende reden waarom ze Park wil helpen. De onbeholpen manier van aandacht zoeken bij zijn vorige partner Yamazaki en de verlatenheid die hij voelt bij zijn vrouw wordt prima vertolkt door Kento Nagayama. Geen enkel personage zit op dezelfde lijn en dit zorgt voor onzekerheid en eenzaamheid.
Conclusie
In Love Life volg je het leven van een gezin dat voor enorme uitdagingen komt te staan. Het is geen feelgoodfilm maar een drama waar eenzaamheid en verdriet het middelpunt vormen. Er werden enkele beslissingen genomen die in strijd lijken met het karakter van de personages, waardoor voornamelijk het einde van de film mij minder beviel en ongeloofwaardig overkomt. Toch zorgen de degelijke acteerprestaties, camerawerk en het algemene verhaal ervoor dat je dit wankel einde kan vergeven en is deze film het kijken waard.
Pro
- Mooi camerawerk
- Sereen en rustige film
- Goede acteerprestaties
Con
- Verliest soms focus van het hoofdverhaal
- Onwaarschijnlijk en bijzonder lang einde
6.5
Over deze film
Beschikbaar vanaf
14 juni 2023
Genre
- Drama
- Familie
Speelduur
123 minuten
Regie
Kôji Fukada
Cast
Fumino Kimura, Kento Nagayama, Tetta Shimada, Hirona Yamazaki ...
Uitgever
Imagine Film Distribution
