Hoe vaak hebben we al films gezien die speculeren over het einde van de wereld? In L'ordine del tempo (The Order of Time) hangt opnieuw een apocalyptisch scenario in de lucht - een reusachtige asteroïde nadert de aarde met angstaanjagende snelheid. Deze film, The Order of Time, put inspiratie uit het gelijknamige boek van natuurkundige en schrijver Carlo Rovelli.
Liliana Cavani, geboren in 1933 en momenteel dus in haar negentiger jaren, verwierf bekendheid met haar langspeelfilm Il portiere di notte (The Night Porter) uit 1974. Deze film, met in de hoofdrollen Dirk Bogarde, Charlotte Rampling, Gabriele Ferzetti, Philippe Leroy en Isa Miranda ontving veel internationaal lof. Sindsdien heeft ze nog diverse successen gekend, waaronder de film Ripley's Game. Na een regiepauze sinds 2014, wekte haar terugkeer mijn nieuwsgierigheid en creëerde hoge verwachtingen.
Enrico en zijn collega's hebben berekeningen gemaakt die aangeven dat de kans op een daadwerkelijke botsing met de aarde één op vijf is - een catastrofe die een onmiddellijke dood voor iedereen zou betekenen. Terwijl paniek zich buiten de villa verspreidt, proberen de vrienden hun eigen angsten en onenigheden te overwinnen. De vraag rijst of de mensheid hetzelfde lot zal ondergaan als de dinosauriërs, machteloos tegenover de onafwendbare komst van de asteroïde.
Er zijn ook enkele positieve aspecten van de film die het vermelden waard zijn. Ik waardeerde het prachtige landschap en de enkele filmsetting die werd gebruikt. Het verhaal draait om het concept van tijd, wat zeer intrigerend is. Het doet je nadenken over de verschillende aspecten van tijd, inclusief het naderende einde ervan. De film biedt inzicht in de diverse termen die de Grieken hadden voor tijd, zoals χρόνος (chronos), καιρός (kairos), αἰών (aion), en ἐνιαυτός (eniautos). Deze termen belichten verschillende dimensies van tijd, zoals lineaire tijd, geschikte tijd, eeuwige tijd en specifieke tijdsintervallen, wat ook in de film wordt uitgediept.
Liliana Cavani, geboren in 1933 en momenteel dus in haar negentiger jaren, verwierf bekendheid met haar langspeelfilm Il portiere di notte (The Night Porter) uit 1974. Deze film, met in de hoofdrollen Dirk Bogarde, Charlotte Rampling, Gabriele Ferzetti, Philippe Leroy en Isa Miranda ontving veel internationaal lof. Sindsdien heeft ze nog diverse successen gekend, waaronder de film Ripley's Game. Na een regiepauze sinds 2014, wekte haar terugkeer mijn nieuwsgierigheid en creëerde hoge verwachtingen.
Een jaarlijks feest
In een luxueuze villa aan het strand verzamelt zich jaarlijks een groep vrienden om de verjaardag van Elsa te vieren; dit jaar wordt ze vijftig. Terwijl sommigen al aanwezig zijn, druppelen anderen geleidelijk binnen. De groep bestaat uit een diverse mix van vrienden, waaronder Enrico, een theoretisch natuurkundige die dit jaar niet helemaal enthousiast is over de reünie. Hij weet immers dat de recente geruchten over de dreigende impact van een immense asteroïde op aarde niet zomaar uit de lucht gegrepen zijn en licht zijn vrienden in.Er is één op vijf kans dat de asteroïde op aarde inslaat.
Enrico en zijn collega's hebben berekeningen gemaakt die aangeven dat de kans op een daadwerkelijke botsing met de aarde één op vijf is - een catastrofe die een onmiddellijke dood voor iedereen zou betekenen. Terwijl paniek zich buiten de villa verspreidt, proberen de vrienden hun eigen angsten en onenigheden te overwinnen. De vraag rijst of de mensheid hetzelfde lot zal ondergaan als de dinosauriërs, machteloos tegenover de onafwendbare komst van de asteroïde.
Ontdekking van tijd
De film doet eerder denken aan een toneelstuk, met scènes waarin personages op het toneel verschijnen en na hun bijdrage weer verdwijnen. Vooral een korte dansscène lijkt zo sterk geregisseerd dat ze geforceerd overkomt. Dit resulteert in een gekunstelde sfeer onder de acteurs, waardoor ik me herhaaldelijk afvroeg of dit aan het script lag of aan de regie. Het tempo van de film is traag, wat paradoxaal is gezien de dreigende komeet op slechts enkele uren afstand. De verhaallijnen, inclusief onthullingen van de hoofdpersonages en vreemde toenaderingen tussen oude liefdes, doen het verhaal moeizaam verlopen.Er zijn ook enkele positieve aspecten van de film die het vermelden waard zijn. Ik waardeerde het prachtige landschap en de enkele filmsetting die werd gebruikt. Het verhaal draait om het concept van tijd, wat zeer intrigerend is. Het doet je nadenken over de verschillende aspecten van tijd, inclusief het naderende einde ervan. De film biedt inzicht in de diverse termen die de Grieken hadden voor tijd, zoals χρόνος (chronos), καιρός (kairos), αἰών (aion), en ἐνιαυτός (eniautos). Deze termen belichten verschillende dimensies van tijd, zoals lineaire tijd, geschikte tijd, eeuwige tijd en specifieke tijdsintervallen, wat ook in de film wordt uitgediept.
Conclusie
In L'ordine del tempo biedt de prachtige setting en het concept van tijd stof tot nadenken. De film verkent verschillende facetten van tijd en nodigt uit tot een dieper begrip van deze complexe dimensie. Maar helaas vertoont de film tekortkomingen: de scènes lijken geforceerd en de verhaallijnen slepen zich moeizaam voort, wat resulteert in een teleurstellende kijkervaring.
Pro
- Visueel mooi
- Intrigerend concept
Con
- Enkel dialoog, geen actie
- Langdradig verhaal
- Teleurstellende regie en acteerwerk
5
Over deze film
Beschikbaar vanaf
17 april 2024
Genre
- Drama
Speelduur
113 minuten
Regie
Liliana Cavani
Cast
Claudia Gerini, Richard Sammel, Ángela Molina ...
Uitgever
Paradiso Films
