Paloma Sermon-Daï zet met haar tweede langspeelfilm de verhaallijn voort van haar kortfilm Makenzy uit 2017, waarin we een namiddag de kinderen Makenzy en Purdey konden volgen. De broer en zus bevinden zich nu in hun tienerjaren en groeien op te midden van armoede en verwaarlozing in een klein dorpje in Wallonië. De film verkent familiebanden en het alledaagse leven.
De gezinsdynamiek staat centraal in het werk van filmmaker Paloma Sermon-Daï. Gedurende de hele film wordt de relatie tussen broer en zus belicht, in de afwezigheid van hun moeder. Ze moeten op elkaar vertrouwen om vooruit te komen en elkaar beschermen. Dit alles vindt plaats binnen het sociaal-realistische filmgenre, wat in België vaak wordt verkend.
Purdey, bijna achttien, beseft dat ze iets moet doen om hun disfunctioneel ouderlijk huis te verlaten. Om geld te verdienen en te overleven zonder de steun van hun onverschillige moeder, neemt Purdey een baan als schoonmaakster aan. Ondertussen waagt Makenzy zich aan een onorthodoxe manier van geld verdienen als "fietsendief", samen met zijn beste vriend Donovan. Broer en zus proberen op hun eigen manier te overleven en een betere toekomst op te bouwen te midden van de uitdagingen van hun onstabiele thuissituatie.
We krijgen weinig inzicht in de moeder van Makenzy en Purdey, die regelmatig dagen- of zelfs wekenlang afwezig is. Wanneer ze thuiskomt, is het vaak stomdronken en altijd uitgeput. Haar genegenheid toont ze op haar eigen manier; zo staat ze erop dat haar kinderen niet thuis bij haar drinken (hoewel sigaretten roken geen probleem lijkt te zijn). Het gezin bevindt zich in een marginaal drama, waarbij het zowel figuurlijk als letterlijk binnen regent.
In tegenstelling tot veel films in dit genre, die vaak gebruikmaken van handheld camera's en geïmproviseerde dialogen, onderscheidt de cinematografie van deze film zich door zijn doordachte composities en gedetailleerde uitwerking van elk aspect. De film heeft daardoor een specifieke charme en valt op door de uitmuntende enscenering.
De gezinsdynamiek staat centraal in het werk van filmmaker Paloma Sermon-Daï. Gedurende de hele film wordt de relatie tussen broer en zus belicht, in de afwezigheid van hun moeder. Ze moeten op elkaar vertrouwen om vooruit te komen en elkaar beschermen. Dit alles vindt plaats binnen het sociaal-realistische filmgenre, wat in België vaak wordt verkend.
Een marginaal gezin
Makenzy en Purdey, broer en zus, wonen samen met hun moeder, een alcoholiste die vaak afwezig is, in een huis dat dringend aan renovatie toe is. Het regent binnen en de muren zijn bedekt met schimmel. Purdey heeft zelfs geen eigen kamer en slaapt op de bank of bij haar broer. Terwijl de zomervakantie is begonnen, volgen we Purdey en Makenzy in hun benarde situatie.Purdey, bijna achttien, beseft dat ze iets moet doen om hun disfunctioneel ouderlijk huis te verlaten. Om geld te verdienen en te overleven zonder de steun van hun onverschillige moeder, neemt Purdey een baan als schoonmaakster aan. Ondertussen waagt Makenzy zich aan een onorthodoxe manier van geld verdienen als "fietsendief", samen met zijn beste vriend Donovan. Broer en zus proberen op hun eigen manier te overleven en een betere toekomst op te bouwen te midden van de uitdagingen van hun onstabiele thuissituatie.
Wanneer moeder na weken van afwezigheid thuiskomt, is ze stomdronken.
We krijgen weinig inzicht in de moeder van Makenzy en Purdey, die regelmatig dagen- of zelfs wekenlang afwezig is. Wanneer ze thuiskomt, is het vaak stomdronken en altijd uitgeput. Haar genegenheid toont ze op haar eigen manier; zo staat ze erop dat haar kinderen niet thuis bij haar drinken (hoewel sigaretten roken geen probleem lijkt te zijn). Het gezin bevindt zich in een marginaal drama, waarbij het zowel figuurlijk als letterlijk binnen regent.
Een harde realiteit
Il pleut dans la maison onthult niet alleen de fysieke slechte staat van het huis, maar tevens de innerlijke strijd van een jonge vrouw die haar eerste stappen zet naar zelfstandigheid en haar eigen ruimte probeert te creëren. Het wordt echter duidelijk dat Purdey nog erg naïef is wanneer ze een huurappartement bezoekt met een makelaar en geen idee heeft hoe ze dit allemaal financieel zal kunnen dragen. Hoewel regisseur Sermon-Daï geen uitzichtloos portret schetst, biedt ze evenmin een optimistisch vooruitzicht.In tegenstelling tot veel films in dit genre, die vaak gebruikmaken van handheld camera's en geïmproviseerde dialogen, onderscheidt de cinematografie van deze film zich door zijn doordachte composities en gedetailleerde uitwerking van elk aspect. De film heeft daardoor een specifieke charme en valt op door de uitmuntende enscenering.
Conclusie
De film brengt een herkenbare, harde realiteit in een fictieve setting. De uitvoering is opmerkelijk en de acteurs brengen de emoties geloofwaardig over. Hoewel het verhaal geleidelijk voortkabbelt zonder uitgesproken spannende scènes of vreemde gebeurtenissen, brengt het de essentie van een puur sociaal-realistische film. Hierbij ontbreekt echter een duidelijk einde; het verhaal zou binnen enkele jaren weer opgepikt kunnen worden. Il pleut dans la maison is een film die niet voor iedereen weggelegd is maar een intrigerende kijk biedt op een wereld die vaak over het hoofd wordt gezien. Het resultaat is een tragisch drama met hoofdpersonages die vastbesloten zijn om hun eigen toekomst nooit op te geven.
Pro
- Uitstekende acteurs
- Uitmuntende enscenering
- Krachtig verhaal
Con
- Open einde
- Somber
7
Over deze film
Beschikbaar vanaf
10 april 2024
Genre
- Drama
- Familie
Speelduur
87 minuten
Regie
Paloma Sermon-Daï
Cast
Makenzy Lombet, Purdey Lombet, Donovan Nizet, Amine Hamidou, Louise Manteau ...
Uitgever
Cinéart
