Wat een masterclass in coaching op twee verschillende manieren.
Ik denk dat Mancini zijn wissels deze keer opmerkelijk beter waren en getuigen van enige vorm van reflectie. Toch een zeldzaam feit bij de internationale coaches dit tornooi.
Ik vind het zo vreemd (en laf) om als Engeland zijnde, thuis op Wembley, in een EK finale, na de prestatie van Spanje te hebben gezien en met de (imo) tweede meest talentvolle kern van het EK een dergelijke cynische opstelling te kiezen. 5 mans verdediging en twee controleurs ervoor. En dan maar counteren. Ok, dat is je goed recht natuurlijk. Én Italië had immers enorm veel moeite om een vuist te maken tegen dat blok. De Italianen hebben het desondanks énorm goed gedaan tegen die muur. Ze hielden de bal in de ploeg en op de helft van de tegenstander. Een écht eindresultaat bleef uit, maar dat is niet gek als daar 7 fysiek overheersende pitbulls alles dichtliepen. Het moest wel een klutsgoal worden door de nervositeit van Engeland want er was geen enkele Italiaan, behalve Chiesa, die opgewassen was om écht een uitgespeelde kans te creëren tegen deze ploeg.
En Engeland had eigenlijk gewoon nog twee kansen binnen moeten prikken. Maar als je ZO steunt op Sterling ga je vooral een match op een heel hoog tempo moeten hebben, met veel ruimte in de rug van de verdediging en waarbij je ongeveer 4-5 zuivere kansen kan voorschotelen en bij voorkeur een intikkertje. Aan alles voelde je dat er echt wel voetbal in Engeland zat, maar het kwam er niet helemaal uit. Ze hadden het voordeel op élk vlak. Ze waren veel sneller, groter en sterker. Ze hadden twee topspitsen, een eindeloze reeks gevaarlijke flankspelers en centrale middenvelders die quasi bij elke ploeg kunnen meeballen. Maar ze waren gewoon gehandicapt. En ze beseften het niet want na die vroege goal hielden ze het goed op slot en dat hielp het vertrouwen wel wat, maar ik had vooral hetzelfde gevoel als wanneer ik Frankrijk zag spelen. Een zeldzame uitgespeelde kans waar je meer mee moet doen en dan lachen naar elkaar alsof die kansen vanzelf blijven komen. Op zich zegt dat niet veel als men heel de match die speelse mentaliteit kan aanhouden, maar in de tweede helft waren al die lachjes omgeslagen naar toch ietwat pijnlijke blikken bij momenten, zelfs nog voor die klutsgoal viel.
Als ge zag hoe resoluut en professioneel Italië bleef verdedigen, dat is wel iets om jaloers op te zijn. Chiellini heeft daar enkele clearances uitgevoerd om U tegen te zeggen. Inkomen alsof hij iemand gaat vermoorden om dan toch zuiver die bal weg te krijgen. Hij bleef gewoon met kop en schouders overeind tegen een énorm imponerende ensemble van (jonge) sterren.
Soit, Mancini zag dat Immobile totaal geen nut had deze wedstrijd. Zijn kwaliteit dit EK was hooguit wat oorlog maken, maar die jongen kwam zo veel te kort op elk vlak tegen die verdediging dat het gewoon zielig was om aan te gluren. Bovendien stierf elke counter/combinatie aan zijn voeten. Dan maar met een soort valse 9 proberen te spelen. Toch eindelijk een echte tactische ingreep én een respectabele zelfs! Veel was er niet aan te merken op dat vlak. Ge zou kunnen zeggen "waarom nog steeds beginnen met Immobile?", maar ik kan volledig begrijpen dat ge eerst even wou kijken of Ciro toch geen dolle avond kon hebben.
Wat er in die andere dugout gebeurde is dan weer compleet onbegrijpelijk. Ok, ge komt laf spelen, als ge zo uw beker wint gaat niemand klagen natuurlijk. En die goal van Italië is in essentie een anomalie. Ze begonnnen wel wat druk te ontwikkelen en hier en daar vonden ze ruimtes, maar Pickford moest tot dan maar één keer echt redding brengen. En ik denk ook niet dat Engeland die pot tot de tegengoal anders had benaderd indien zij géén vroege goal hadden gemaakt. Maar na de tegentreffer ging Southgate plots heel het systeem omgooien en vanaf dat moment kreeg Italië pas écht ruimte en ging het bij de Engelsen eigenlijk niet beter op aanvallend vlak. Niet heel gek want ge haalt een stabiele pion er uit voor Saka en ge gaat terug in de vorige opstelling spelen +-.
Bovendien haalt ie vlak daarna Rice er uit, die een dijk van een wedstrijd speelde én rust uitstraalde op het middenveld. Pure waanzin. Grealish, Rashford en Sancho die heel het EK al chump minutes krijgen mogen dan nog een heel ondankbare klus klaren. En ge hebt twee spelers die prima seizoenen hebben gedraaid, beter dan Saka en die gewoon wat steviger in hun schoenen staan... Die laat ge op het allerlaatste opkomen, één ervan moet zelfs rechtsback spelen om dan de belangrijkste penalties van hun carrière te trappen met niks gevoel in de benen en met een compleet verkloot zelfvertrouwen. De klap op de vuurpijl is dan dat Saka de 5de penalty trapt... Waanzin. Dat is een klus voor een veteraan of de kapitein, niet voor een knul van 19 jaar. Ook al geeft die zichzelf op. Dit zijn trouwens dingen die ge op voorhand al moet uitgedoktert hebben, maar het was pure chaos bij Engeland terwijl ge dan net rust moet scheppen en uitstralen als coach. Southgate zag er uit gelijk de dorpsgek in een middeleeuwse ridderfilm.
Wel prima vermakelijke match, leuk EK gehad.
Ik denk dat Mancini zijn wissels deze keer opmerkelijk beter waren en getuigen van enige vorm van reflectie. Toch een zeldzaam feit bij de internationale coaches dit tornooi.
Ik vind het zo vreemd (en laf) om als Engeland zijnde, thuis op Wembley, in een EK finale, na de prestatie van Spanje te hebben gezien en met de (imo) tweede meest talentvolle kern van het EK een dergelijke cynische opstelling te kiezen. 5 mans verdediging en twee controleurs ervoor. En dan maar counteren. Ok, dat is je goed recht natuurlijk. Én Italië had immers enorm veel moeite om een vuist te maken tegen dat blok. De Italianen hebben het desondanks énorm goed gedaan tegen die muur. Ze hielden de bal in de ploeg en op de helft van de tegenstander. Een écht eindresultaat bleef uit, maar dat is niet gek als daar 7 fysiek overheersende pitbulls alles dichtliepen. Het moest wel een klutsgoal worden door de nervositeit van Engeland want er was geen enkele Italiaan, behalve Chiesa, die opgewassen was om écht een uitgespeelde kans te creëren tegen deze ploeg.
En Engeland had eigenlijk gewoon nog twee kansen binnen moeten prikken. Maar als je ZO steunt op Sterling ga je vooral een match op een heel hoog tempo moeten hebben, met veel ruimte in de rug van de verdediging en waarbij je ongeveer 4-5 zuivere kansen kan voorschotelen en bij voorkeur een intikkertje. Aan alles voelde je dat er echt wel voetbal in Engeland zat, maar het kwam er niet helemaal uit. Ze hadden het voordeel op élk vlak. Ze waren veel sneller, groter en sterker. Ze hadden twee topspitsen, een eindeloze reeks gevaarlijke flankspelers en centrale middenvelders die quasi bij elke ploeg kunnen meeballen. Maar ze waren gewoon gehandicapt. En ze beseften het niet want na die vroege goal hielden ze het goed op slot en dat hielp het vertrouwen wel wat, maar ik had vooral hetzelfde gevoel als wanneer ik Frankrijk zag spelen. Een zeldzame uitgespeelde kans waar je meer mee moet doen en dan lachen naar elkaar alsof die kansen vanzelf blijven komen. Op zich zegt dat niet veel als men heel de match die speelse mentaliteit kan aanhouden, maar in de tweede helft waren al die lachjes omgeslagen naar toch ietwat pijnlijke blikken bij momenten, zelfs nog voor die klutsgoal viel.
Als ge zag hoe resoluut en professioneel Italië bleef verdedigen, dat is wel iets om jaloers op te zijn. Chiellini heeft daar enkele clearances uitgevoerd om U tegen te zeggen. Inkomen alsof hij iemand gaat vermoorden om dan toch zuiver die bal weg te krijgen. Hij bleef gewoon met kop en schouders overeind tegen een énorm imponerende ensemble van (jonge) sterren.
Soit, Mancini zag dat Immobile totaal geen nut had deze wedstrijd. Zijn kwaliteit dit EK was hooguit wat oorlog maken, maar die jongen kwam zo veel te kort op elk vlak tegen die verdediging dat het gewoon zielig was om aan te gluren. Bovendien stierf elke counter/combinatie aan zijn voeten. Dan maar met een soort valse 9 proberen te spelen. Toch eindelijk een echte tactische ingreep én een respectabele zelfs! Veel was er niet aan te merken op dat vlak. Ge zou kunnen zeggen "waarom nog steeds beginnen met Immobile?", maar ik kan volledig begrijpen dat ge eerst even wou kijken of Ciro toch geen dolle avond kon hebben.
Wat er in die andere dugout gebeurde is dan weer compleet onbegrijpelijk. Ok, ge komt laf spelen, als ge zo uw beker wint gaat niemand klagen natuurlijk. En die goal van Italië is in essentie een anomalie. Ze begonnnen wel wat druk te ontwikkelen en hier en daar vonden ze ruimtes, maar Pickford moest tot dan maar één keer echt redding brengen. En ik denk ook niet dat Engeland die pot tot de tegengoal anders had benaderd indien zij géén vroege goal hadden gemaakt. Maar na de tegentreffer ging Southgate plots heel het systeem omgooien en vanaf dat moment kreeg Italië pas écht ruimte en ging het bij de Engelsen eigenlijk niet beter op aanvallend vlak. Niet heel gek want ge haalt een stabiele pion er uit voor Saka en ge gaat terug in de vorige opstelling spelen +-.
Bovendien haalt ie vlak daarna Rice er uit, die een dijk van een wedstrijd speelde én rust uitstraalde op het middenveld. Pure waanzin. Grealish, Rashford en Sancho die heel het EK al chump minutes krijgen mogen dan nog een heel ondankbare klus klaren. En ge hebt twee spelers die prima seizoenen hebben gedraaid, beter dan Saka en die gewoon wat steviger in hun schoenen staan... Die laat ge op het allerlaatste opkomen, één ervan moet zelfs rechtsback spelen om dan de belangrijkste penalties van hun carrière te trappen met niks gevoel in de benen en met een compleet verkloot zelfvertrouwen. De klap op de vuurpijl is dan dat Saka de 5de penalty trapt... Waanzin. Dat is een klus voor een veteraan of de kapitein, niet voor een knul van 19 jaar. Ook al geeft die zichzelf op. Dit zijn trouwens dingen die ge op voorhand al moet uitgedoktert hebben, maar het was pure chaos bij Engeland terwijl ge dan net rust moet scheppen en uitstralen als coach. Southgate zag er uit gelijk de dorpsgek in een middeleeuwse ridderfilm.
Wel prima vermakelijke match, leuk EK gehad.
. Vreemd aangezien Donnarumma speler van het tornooi is geworden. Pedri beste jongeling, wat begrijpelijk is.
