Album of the week Deep Purple - Made in Japan (1972)

Wat de black album v Metallica betekende voor onze generatie, betekende "Made in Japan" v Deep Puple voor de generatie van onze ouders.
Een album dat bijna iedereen in huis heeft (origineel of op tape gekopieerd) en iedereen de hits kent (Smoke & Child).
Ook voor velen het begin van de interesse in heavy-metal/hardrock enz... .

Mijn pa heeft deze op vinyl, toen ik begon te luisten naar heavy-metal als 14 jarige, zei hij je moet hier eens naar luisteren jong...
Lange tijd op cassette gehad, later op cd gekregen met die extra nummer (black night etc... ).
Vond het zeer goed en vandaag ook maar de nummers zijn wat aan de lange kant.
Black Album kwam uit toen ik 4 was. Opgegroeid met Limp Bizkit. :unsure:
 
Dit forum doet me altijd oud voelen, maar meestal is dat omdat iedereen zich als nen ouwe zak gedraagt. Dat het deze keer is omdat de rest jonge snaken zijn is... een nieuwe ervaring. I don't like it :headshake:.
 
Mijn excuses voor het late reageren. Steek de schuld op de OS in Tokio.

'Highway Star': Een intro om 'U' tegen te zeggen. Al het gitaarwerk verdiende de zegening van Paulus VI.
'Child in Time': Zal een van de meest gekende screams aller tijden zijn. Tussenstuk halverwege: damn.
'Smoke on the Water': Improvisatie in het laatste stuk stuwt het naar een betere song dan het album.
'The Mule': Natuurlijk kon het drummen niet ontbreken in een solo bij een rockband van die tijd. Lekkernijtje.
'Strange kind of woman': Robert Plant - Jimmy Page-gevoel hierbij. Impressionante scream aan het einde.
'Lazy': Zonder de vocals, was het ook beestig goed geweest. Een van de betere van het album.
'Space Truckin'': Op de snelweg glijden met een truck, achteroverleunend en iedereen uit de weg rammen. Voor mij onlosmakend verbonden met het afscheid van Ash Williams van de Evil Dead-saga.
'Black Knight': Opgeslagen in mijn afspeellijst.
'Speed King': Eerste minuut komt lekker binnen. Orgelgedoe en scream (y). Nummer valt te combineren met 'Space Truckin' als je chaos op de baan wil veroorzaken.
'Lucille': Een zoveelste nummer met een vrouwennaam als titel, dat weldegelijk in mijn hoofd mag blijven weerklinken. Zijn er eigenlijk nummers met mannennamen als titel die een factor van betekenis in de muziek zijn?
 
Omdat ik wat achter sta met m'n albums van de week en deze al redelijk veel beluisterd heb, speel ik even vals en pen ik hier m'n mening neer zonder uitgebreide luisterbeurt. Ik heb het gisteren wel op gezet maar ik was spelletjes aan het spelen en aan het kleuren met de kindjes, dus verre van ideale omstandigheden.

Anyway: Deep Purple! Een band met een iconische status: niet alleen hebben ze een aantal tijdloze en legendarische nummers op hun conto staan, ze hebben daar bovenop nog eens een beresterke live status. Die reputatie van live band is duidelijk te horen op Made In Japan: vanaf de eerste noten van Highway Star, tot het slot akkoord van Space Truckin: zo veel feeling, zo'n geweldige vibe. Je voelt constant de energie van de band door de speakers blazen.

Hoogtepunten zijn legio maar als ik er moet uitpikken zullen de opener Highway Star zijn en de classic Child in Time. Die stonden ook de mixtapes die vroeger in de wagen van m'n pa lagen en zijn voor mij voor altijd gelinkt met de lange ritten in die we vroeger maakten.
Smoke on the Water is misschien wat grijs gedraaid en niet zo spannend maar ik geniet toch elke keer van dat o zo herkenbaar openingsriff. Voor wie het nog nooit gedaan heeft: check de lyrics! Ik blijf dat een fantastisch verhaal vinden.

Enig klein minpunt: ik ben niet zo gek van drumsolo's en dat geldt ook voor die dat in The Mule zit. Maar bon, een minder momentje is ze vergeven.
 
Al langer fan van Deep Purple. Dit live album is voor mij wel een dikke aanrader en heb het al een paar keer opgezet vooral in de wagen.
 
Terug
Bovenaan