Na Oma’s Woeste Waslijn was het de beurt aan een volgende topper uit het Megableu-gamma: Yeti in mijn Spaghetti. Benieuwd of ook deze een schot in de roos zou zijn. Na het eerste avontuur, raapte ik mijn overgebleven energie samen en ging ik ook deze uitdaging aan met mijn vierjarige zoon. Mijn bevindingen krijg je te lezen in onderstaande review!
Megableu is geen kleintje als het gaat om bordspellen voor kinderen. Het Franse bedrijf heeft sinds zijn ontstaan in 1994 een heuse reputatie opgebouwd op internationaal niveau. De basis ontstond bij een educatief spel om de woordenschat van kinderen te verrijken, maar het gamma groeide sindsdien verder uit, waardoor ook actiespellen, familiespellen, volwassenen spellen, et cetera beschikbaar zijn. Yeti in mijn Spaghetti
is een leuk familiespel om samen met de jongsten te ontdekken. Het concept is simpel, waardoor alles snel is opgezet en uitgelegd. Ben je op zoek naar een leuk kinderspel waar niet al te veel poespas bij komt kijken, dan is Yeti in mijn Spaghetti zeker een aanrader. Let wel op: de jonge monstertjes kunnen er honger van krijgen! Yeti in mijn Spaghetti is daar eentje van!
“Papa, wat is een Yeti?”
Het spel begon al … Opdracht één: uitgelegd krijgen aan mijn vierjarige zoon wat een ‘Yeti’ nu eigenlijk is. Na heel wat bochtenwerk en aanhoudend vragende blikken, toch maar beslist om de Yeti om te dopen tot “het monstertje”. Oef, die hebben we toch even kunnen omzeilen. Nu het spel installeren en de spelregels uitgelegd krijgen. Na een discussie over het feit dat hij ’s avonds toch liever spaghetti wou eten dan ‘wortelpatatjes met worst’, konden we er aan beginnen.
Blijf eens uit mijn bord!
Goed, aan de slag met het spel! In de doos zitten dertig spaghettislierten, een bord, de spelregels en uiteraard een Yeti. Het doel van het spel is simpel: de spaghettislierten worden op het bord gelegd, daarbovenop komt de Yeti en vervolgens is het de bedoeling dat iedereen een sliert wegneemt zonder dat de Yeti in het bord valt. De enige bijkomende regels zijn dat wanneer je een spaghettisliert hebt aangeraakt, je die sowieso moet wegnemen en dat je bij je actie maar één hand mag gebruiken. Je verliest pas wanneer de Yeti volledig in het bord valt. Hangt hij nog met één hand vast aan een spaghettisliert, dan blijf je gewoon verder spelen.
Yeti in mijn spaghetti kan je het best vergelijken als een soort kinderversie van Mikado, waarbij de Yeti toch voor de extra vrolijke noot zorgt. De opzet is zodanig simpel, dat de jongere spelertjes er ook voldoende snel mee weg zijn en zelfstandig een spel kunnen opstarten. Je moet natuurlijk wel wat geduld opbrengen om voldoende behendig de spaghettislierten te nemen, en laat dat nu net het zwakke punt zijn bij mijn zoontje. Ik hoef er niet bij te vertellen dat de slierten meer dan eens de grond op zijn gekeild. Daarmee werd ook meteen een nadeel duidelijk: de set bevat best veel spaghettislierten, waardoor het een heuse klus wordt om alles terug te verzamelen als je kolerieke kleuter alles van tafel heeft geveegd. Gelukkig zijn de onderdelen voldoende groot, zodat ze snel worden teruggevonden en toch ook steeds allemaal weer in de doos geraken. Desalniettemin zijn we toch even zoet geweest met het spelen van Yeti in mijn Spaghetti. Hoewel het spel niet die aantrekking had die Oma’s Woeste Waslijn wel had (ik steek het op de lach!), zal het toch nog regelmatig op tafel verschijnen!
Megableu is geen kleintje als het gaat om bordspellen voor kinderen. Het Franse bedrijf heeft sinds zijn ontstaan in 1994 een heuse reputatie opgebouwd op internationaal niveau. De basis ontstond bij een educatief spel om de woordenschat van kinderen te verrijken, maar het gamma groeide sindsdien verder uit, waardoor ook actiespellen, familiespellen, volwassenen spellen, et cetera beschikbaar zijn. Yeti in mijn Spaghetti
“Papa, wat is een Yeti?”
Het spel begon al … Opdracht één: uitgelegd krijgen aan mijn vierjarige zoon wat een ‘Yeti’ nu eigenlijk is. Na heel wat bochtenwerk en aanhoudend vragende blikken, toch maar beslist om de Yeti om te dopen tot “het monstertje”. Oef, die hebben we toch even kunnen omzeilen. Nu het spel installeren en de spelregels uitgelegd krijgen. Na een discussie over het feit dat hij ’s avonds toch liever spaghetti wou eten dan ‘wortelpatatjes met worst’, konden we er aan beginnen.
Blijf eens uit mijn bord!
Goed, aan de slag met het spel! In de doos zitten dertig spaghettislierten, een bord, de spelregels en uiteraard een Yeti. Het doel van het spel is simpel: de spaghettislierten worden op het bord gelegd, daarbovenop komt de Yeti en vervolgens is het de bedoeling dat iedereen een sliert wegneemt zonder dat de Yeti in het bord valt. De enige bijkomende regels zijn dat wanneer je een spaghettisliert hebt aangeraakt, je die sowieso moet wegnemen en dat je bij je actie maar één hand mag gebruiken. Je verliest pas wanneer de Yeti volledig in het bord valt. Hangt hij nog met één hand vast aan een spaghettisliert, dan blijf je gewoon verder spelen.
Ben je op zoek naar een leuk kinderspel waar niet al te veel poespas bij komt kijken, dan is Yeti in mijn Spaghetti zeker een aanrader.
Yeti in mijn spaghetti kan je het best vergelijken als een soort kinderversie van Mikado, waarbij de Yeti toch voor de extra vrolijke noot zorgt. De opzet is zodanig simpel, dat de jongere spelertjes er ook voldoende snel mee weg zijn en zelfstandig een spel kunnen opstarten. Je moet natuurlijk wel wat geduld opbrengen om voldoende behendig de spaghettislierten te nemen, en laat dat nu net het zwakke punt zijn bij mijn zoontje. Ik hoef er niet bij te vertellen dat de slierten meer dan eens de grond op zijn gekeild. Daarmee werd ook meteen een nadeel duidelijk: de set bevat best veel spaghettislierten, waardoor het een heuse klus wordt om alles terug te verzamelen als je kolerieke kleuter alles van tafel heeft geveegd. Gelukkig zijn de onderdelen voldoende groot, zodat ze snel worden teruggevonden en toch ook steeds allemaal weer in de doos geraken. Desalniettemin zijn we toch even zoet geweest met het spelen van Yeti in mijn Spaghetti. Hoewel het spel niet die aantrekking had die Oma’s Woeste Waslijn wel had (ik steek het op de lach!), zal het toch nog regelmatig op tafel verschijnen!
Conclusie
Yeti in mijn Spaghetti is een leuk familiespel om samen met de jongsten te ontdekken. Het concept is simpel, waardoor alles snel is opgezet en uitgelegd. Ben je op zoek naar een leuk kinderspel waar niet al te veel poespas bij komt kijken, dan is Yeti in mijn Spaghetti zeker een aanrader. Let wel op: de jonge monstertjes kunnen er honger van krijgen!
Pro
- Onderdelen voelen voldoende stevig aan
- Snel opgezet en gespeeld
- Eenvoudig concept voor de jongsten, waardoor ze er snel zelf mee aan de slag kunnen
Con
- Losse onderdelen durven al eens verdwijnen met een driftige kleuter
- Mist nét die aantrekking die bv Oma's Woeste Waslijn wel had
7.5
Over
Designer
Megableu
Aantal spelers
2 of meer
Tijdsduur
10 - 15 minuten
