De wereld is om zeep en we mogen ons uitleven op een nieuwe planeet om die ook om zeep te helpen. Dat is zowat het uitgangspunt van Planet B, waarin een goeie dosis ironie en zwarte humor niet geschuwd worden. Een vergane wereld is niks nieuws in het bordspellenlandschap, daar zijn de vele post-apocalyptische spellen het bewijs van. Ook nieuwe planeten leefbaar maken is ons niet vreemd, maar Planet B gooit het concept van deze zaken over een volledig andere boeg, dus we krijgen een spel voorgeschoteld met een originele inslag. Lees even mee om te ontdekken hoeveel plezier we beleefden aan het ruïneren van deze tweederangs-aardbol.
Toegegeven: het is niet écht de bedoeling om ook deze planeet naar de knoppen te helpen, maar de gameplay is zodanig doorspekt met elementen die doen denken aan hedendaagse, aardse problematiek, waaruit we kunnen afleiden dat spelbedenker Johannes Natterer onze toekomst maar somber inziet als de mensheid ooit effectief een nieuwe planeet zou koloniseren. In Planet B staan bergen geld, goed draaiende en soms dubieuze industrie en corrupte politiek centraal. Je zult middelen vergaren, investeren in zaken die op termijn geld en populariteit opleveren en er woedt een constante strijd om macht en het presidentschap.
Immorele presidenten en lama's
In je beurt plaats je een koffer bij een ondernemingskaart. Er liggen drie zulke kaarten op het centrale speelbord, en ze bepalen welke acties je in je beurt kunt uitvoeren. De ondernemingskaarten hebben twee kanten: een grijze en een rode. De rode kant levert iets meer of betere acties op, maar je zult ook moeten inboeten aan populariteit, wat invloed heeft op de verkiezingen. Afhankelijk van het aantal spelers, worden ondernemingskaarten omgedraaid, of ingeruild voor een nieuwe, nadat er een aantal koffers bij liggen. De speler die de laatste koffer bij een ondernemingskaart kon leggen, triggert een aantal gebeurtenissen, waaronder het vooruitgaan van het verkiezingsspoor en de wijziging van de marktwaarde van goederen. Er zijn allerlei mogelijke acties die afgebeeld staan op de kaarten, zoals het toevoegen van stembiljetten aan de buidel, het produceren van goederen, het inzetten van werkers in je gebouwen, en het trekken van nieuwskaarten. Planet B draait rond politiek, actualiteit en economie, dus deze nieuwskaarten maken een belangrijk deel uit van het spel. Ze leveren bepaalde bonusacties of punten op, en ze kunnen ook een symbool bevatten dat bepaalt dat jij door het spelen van die kaart “immoreel” wordt. Immoraliteit heeft invloed op andere zaken in het spel, en je blijft immoreel totdat je een nieuwe nieuwskaart speelt die je terug neutraal maakt.
Vooral in de eerste fase van het spel zul je ook gebouwen willen bouwen om daar later van te profiteren. Dit doe je door een kaart uit je hand te spelen, maar je moet er natuurlijk ook voor betalen, en geld is in het begin vrij schaars. Door je werkers slim in te zetten en specifieke acties te kiezen, of handelswaren te verkopen, kun je gelukkig heel wat geld verdienen. Gebouwen zijn er in allerlei soorten, en ze zijn erg handige manier om punten te scoren en extra voordelen en acties te krijgen. Om deze te benutten, moet je er eerst werkers op kunnen zetten. Verder is er ook nog het fractiespoor. Dit bestaat uit drie fracties die verschillende belangen vertegenwoordigen. Hoe verder je op het betreffende spoor vordert, hoe hoger je reputatie van die fractie. Het is een handige manier om punten, stembiljetten, geld of werkers te verkrijgen. Ten slotte zijn er nog de verkiezingen, die een cruciale rol spelen in Planet B. Doorheen het spel zul je op allerlei manieren stembiljetten in de buidel steken en populariteit winnen. Eens de schijf op het verkiezingsspoor het laatste veld bereikt heeft, wordt door de stembiljetten in de buidel bepaald wie welke politieke rol krijgt, met bijhorende punten en voordelen. De te verdelen rollen zijn president, vice, L.A.M.A en D.O.D.O.
Monopolygeld
Het spel eindigt nadat de laatste ondernemingstegel op het bord wordt gelegd. Elke speler krijgt dan nog een beurt. Daarna ga je over naar de eindtelling waarbij een heel aantal zaken nog punten kunnen opleveren. Het is hoe dan ook spannend tot het laatste moment omdat je moeilijk kunt inschatten hoeveel punten je tegenstanders hebben, maar we komen hier ironisch genoeg bij een enorm groot punt van kritiek aan: de biljetten die dienst doen als geld én punten. Hun dubbelfunctie is niet zozeer een groot probleem, hun functie hangt af van de zichtbare zijde. De ene kant toont de geldwaarde, de andere kant beeldt overwinningspunten af. Het probleem zit in de materiaalkeuze. We kregen even flashbacks naar tijden van een spelletje Monopoly, want je moet het doen met briefjes van waardeloos papier. Hier hadden we toch veel liever karton gezien, maar ik vermoed dat dit geen optie was gezien de grote hoeveelheid geld en punten die je constant kunt samenrapen. Een al helemaal onbegrijpelijke keuze van de spelbedenker is dat in de spelregels letterlijk staat dat je de briefjes die fungeren als overwinningspunten in je broekzak moet steken. Euh … Als je dat echt doet, kun je het spel welgeteld één keer deftig spelen aangezien het papier gewoon niet geschikt is om verfrommeld in je zakken te steken. Toch wel érg vreemde designkeuzes. Het uitgangspunt zal zijn dat je tegenstanders geen inzage mogen hebben in je vergaarde punten, maar wij hielden onze briefjes toch gewoon netjes in een stapel.
Planet B is een spel dat onze verwachtingen niet helemaal kon waarmaken, we hielden er een dubbel gevoel aan over. De spelregels zijn in eerste instantie wat verwarrend omdat de gameplay afwijkt van wat we gewend zijn, maar toch ben je snel helemaal mee en dan bleek dit enkel een voordeel te zijn, want het voelt wel aan als een vrij origineel spel. Er komt echter heel wat boekhouding bij kijken en het is bijna onvermijdelijk dat je bijvoorbeeld eens punten vergeet te claimen, omdat er zo veel manieren zijn waarmee je punten scoort. Ze hebben duidelijk hun best gedaan om alles zo overzichtelijk mogelijk te maken, maar er is gewoon veel om rekening mee te houden dus het is natuurlijk de verantwoordelijkheid van de speler om aan alles te denken. Toch een pluim voor de vormgeving, want eens je mee bent met alle symbolen en betekenissen op het centrale bord en de spelersborden, is alles erg duidelijk. Er zit humor verweven doorheen het spel en de spelregels, maar vooral de humor in de handleiding vind ik aan de flauwe kant. Het ideale aantal spelers is volgens mij exact drie. Met twee speelt het spel erg vlot maar is er minder gaande op politiek vlak, en met vier spelers lijkt er maar geen eind te komen aan Planet B, waardoor we ons allen wat verveeld doorheen het laatste kwart van het spel sleurden. Ik ben er wel van overtuigd dat Planet B heel wat spelers zal kunnen bekoren, maar je zult enkele minpunten door de vingers moeten kunnen zien.
Toegegeven: het is niet écht de bedoeling om ook deze planeet naar de knoppen te helpen, maar de gameplay is zodanig doorspekt met elementen die doen denken aan hedendaagse, aardse problematiek, waaruit we kunnen afleiden dat spelbedenker Johannes Natterer onze toekomst maar somber inziet als de mensheid ooit effectief een nieuwe planeet zou koloniseren. In Planet B staan bergen geld, goed draaiende en soms dubieuze industrie en corrupte politiek centraal. Je zult middelen vergaren, investeren in zaken die op termijn geld en populariteit opleveren en er woedt een constante strijd om macht en het presidentschap.
Immorele presidenten en lama's
In je beurt plaats je een koffer bij een ondernemingskaart. Er liggen drie zulke kaarten op het centrale speelbord, en ze bepalen welke acties je in je beurt kunt uitvoeren. De ondernemingskaarten hebben twee kanten: een grijze en een rode. De rode kant levert iets meer of betere acties op, maar je zult ook moeten inboeten aan populariteit, wat invloed heeft op de verkiezingen. Afhankelijk van het aantal spelers, worden ondernemingskaarten omgedraaid, of ingeruild voor een nieuwe, nadat er een aantal koffers bij liggen. De speler die de laatste koffer bij een ondernemingskaart kon leggen, triggert een aantal gebeurtenissen, waaronder het vooruitgaan van het verkiezingsspoor en de wijziging van de marktwaarde van goederen. Er zijn allerlei mogelijke acties die afgebeeld staan op de kaarten, zoals het toevoegen van stembiljetten aan de buidel, het produceren van goederen, het inzetten van werkers in je gebouwen, en het trekken van nieuwskaarten. Planet B draait rond politiek, actualiteit en economie, dus deze nieuwskaarten maken een belangrijk deel uit van het spel. Ze leveren bepaalde bonusacties of punten op, en ze kunnen ook een symbool bevatten dat bepaalt dat jij door het spelen van die kaart “immoreel” wordt. Immoraliteit heeft invloed op andere zaken in het spel, en je blijft immoreel totdat je een nieuwe nieuwskaart speelt die je terug neutraal maakt.
Planet B neemt zichzelf helemaal niet serieus, alles in het spel is met een vette knipoog.
Vooral in de eerste fase van het spel zul je ook gebouwen willen bouwen om daar later van te profiteren. Dit doe je door een kaart uit je hand te spelen, maar je moet er natuurlijk ook voor betalen, en geld is in het begin vrij schaars. Door je werkers slim in te zetten en specifieke acties te kiezen, of handelswaren te verkopen, kun je gelukkig heel wat geld verdienen. Gebouwen zijn er in allerlei soorten, en ze zijn erg handige manier om punten te scoren en extra voordelen en acties te krijgen. Om deze te benutten, moet je er eerst werkers op kunnen zetten. Verder is er ook nog het fractiespoor. Dit bestaat uit drie fracties die verschillende belangen vertegenwoordigen. Hoe verder je op het betreffende spoor vordert, hoe hoger je reputatie van die fractie. Het is een handige manier om punten, stembiljetten, geld of werkers te verkrijgen. Ten slotte zijn er nog de verkiezingen, die een cruciale rol spelen in Planet B. Doorheen het spel zul je op allerlei manieren stembiljetten in de buidel steken en populariteit winnen. Eens de schijf op het verkiezingsspoor het laatste veld bereikt heeft, wordt door de stembiljetten in de buidel bepaald wie welke politieke rol krijgt, met bijhorende punten en voordelen. De te verdelen rollen zijn president, vice, L.A.M.A en D.O.D.O.
Monopolygeld
Het spel eindigt nadat de laatste ondernemingstegel op het bord wordt gelegd. Elke speler krijgt dan nog een beurt. Daarna ga je over naar de eindtelling waarbij een heel aantal zaken nog punten kunnen opleveren. Het is hoe dan ook spannend tot het laatste moment omdat je moeilijk kunt inschatten hoeveel punten je tegenstanders hebben, maar we komen hier ironisch genoeg bij een enorm groot punt van kritiek aan: de biljetten die dienst doen als geld én punten. Hun dubbelfunctie is niet zozeer een groot probleem, hun functie hangt af van de zichtbare zijde. De ene kant toont de geldwaarde, de andere kant beeldt overwinningspunten af. Het probleem zit in de materiaalkeuze. We kregen even flashbacks naar tijden van een spelletje Monopoly, want je moet het doen met briefjes van waardeloos papier. Hier hadden we toch veel liever karton gezien, maar ik vermoed dat dit geen optie was gezien de grote hoeveelheid geld en punten die je constant kunt samenrapen. Een al helemaal onbegrijpelijke keuze van de spelbedenker is dat in de spelregels letterlijk staat dat je de briefjes die fungeren als overwinningspunten in je broekzak moet steken. Euh … Als je dat echt doet, kun je het spel welgeteld één keer deftig spelen aangezien het papier gewoon niet geschikt is om verfrommeld in je zakken te steken. Toch wel érg vreemde designkeuzes. Het uitgangspunt zal zijn dat je tegenstanders geen inzage mogen hebben in je vergaarde punten, maar wij hielden onze briefjes toch gewoon netjes in een stapel.
Ik ben ervan overtuigd dat Planet B heel wat spelers zal kunnen bekoren, maar je zult enkele minpunten door de vingers moeten kunnen zien.
Planet B is een spel dat onze verwachtingen niet helemaal kon waarmaken, we hielden er een dubbel gevoel aan over. De spelregels zijn in eerste instantie wat verwarrend omdat de gameplay afwijkt van wat we gewend zijn, maar toch ben je snel helemaal mee en dan bleek dit enkel een voordeel te zijn, want het voelt wel aan als een vrij origineel spel. Er komt echter heel wat boekhouding bij kijken en het is bijna onvermijdelijk dat je bijvoorbeeld eens punten vergeet te claimen, omdat er zo veel manieren zijn waarmee je punten scoort. Ze hebben duidelijk hun best gedaan om alles zo overzichtelijk mogelijk te maken, maar er is gewoon veel om rekening mee te houden dus het is natuurlijk de verantwoordelijkheid van de speler om aan alles te denken. Toch een pluim voor de vormgeving, want eens je mee bent met alle symbolen en betekenissen op het centrale bord en de spelersborden, is alles erg duidelijk. Er zit humor verweven doorheen het spel en de spelregels, maar vooral de humor in de handleiding vind ik aan de flauwe kant. Het ideale aantal spelers is volgens mij exact drie. Met twee speelt het spel erg vlot maar is er minder gaande op politiek vlak, en met vier spelers lijkt er maar geen eind te komen aan Planet B, waardoor we ons allen wat verveeld doorheen het laatste kwart van het spel sleurden. Ik ben er wel van overtuigd dat Planet B heel wat spelers zal kunnen bekoren, maar je zult enkele minpunten door de vingers moeten kunnen zien.
Conclusie
Planet B kon ons op een aantal vlakken zeker overtuigen, om het op andere vlakken dan te laten afweten. Politiek, actualiteit en economie zijn zaken die me in een bordspel normaal niet aanspreken, maar dit spel neemt zichzelf helemaal niet serieus, dus alles in het spel is met een vette knipoog. Voor mij werkt dat wel. Het is een spannende strijd waarin je met veel dingen rekening moet houden, maar waar je vooral het belang van de verkiezingen niet mag onderschatten. Als je niet minstens één keer president kunt worden, maak je volgens mij weinig kans op een eindoverwinning. Een aantal vreemde designkeuzes zoals het papieren geld dat ook dienst doet als overwinningspunten, bederven het spelplezier een beetje. Dat gezegd zijnde, haal ik mijn neus niet op als iemand Planet B op tafel wil zetten, het blijft al bij al een degelijk spel.
Pro
- Mooi design
- Corruptie en moraliteit
- Neemt zichzelf niet te ernstig
- Spannend tot het einde
Con
- Het papieren geld!
- Te langdradig met vier
- Iets te veel om rekening mee te houden
7
Over
Uitgever
- 999 Games
Designer
Johannes Natterer
Aantal spelers
2-4
Tijdsduur
60-180 minuten
