Vorig jaar liet ik mijn review los op jullie van Calavera, wat uiteindelijk beter meeviel dan verwacht, gezien mijn niet gehele voorkeur voor dobbelsteenspellen. Toen we in de mogelijkheid waren om Yu-Ca-Tan te reviewen dacht ik dan ook dat dit wel een meevaller zou zijn. Mijn enthousiasme werd echter wel ook meteen gekelderd toen ik de ondertitel las van het spel: “Wie heeft het meeste dobbelgeluk?”. Vooroordelen zijn er om onderuit gehaald te worden, dus gaven we het alsnog een kans.
Boxartgewijs kan het alvast tippen aan Calavera en krijgt het dus ook de nodige kudos van mij. Niet moeilijk, beide doosjes zijn exact hetzelfde. Ze worden dan ook door dezelfde uitgever Tucker's Fun Factory verdeeld, maar Yu-Ca-Tan
krijgt met Carlo Emanuele Lanzavecchia wel een designer van een andere rangorde dan Klaus-Jürgen Wrede. Qua design is er eigenlijk niet veel aan op te merken. De taartpunten vormen, als je ze aan elkaar legt, een sombrero, wat de ietwat vreemde naam van de game kan verklaren. Een sombrero is namelijk een heel populair hoofddeksel in Mexico en laat Yucatan nu ook toevallig een van de bekendste staten zijn in dat land, met onder andere de Chichen Itza als toeristische trekpleister. Tot zover deze aardrijkskundige insteek in deze review.
Als je de regels leest of je leest bovenstaande speluitleg, dan heb je het meteen ook door dat je dit spelletje niet kunt winnen zonder de nodige portie geluk. Tactiek komt er in dit spelletje totaal niet bij kijken, of je zou het “op tijd moeten kunnen stoppen” moeten aanhalen als tactische aspect. Natuurlijk is het slimmer om in jouw eerste worp te kiezen voor een cijfer, want statistisch gezien is de kans dan ook effectief groter dat er minstens één dobbelsteen jouw gekozen cijfer bevat. De fun is er voor mij dan ook wat van af, want het is werkelijk puur geluk. De adviesleeftijd van het spel is acht jaar, maar op zich kan spel ook aangeleerd worden aan een jongere leeftijdscategorie en eerlijk is eerlijk: dit spelletje catalogeer ik dan ook liever als een spel waar vooral kinderen plezier zullen aan beleven, dan een spel dat als tussendoortje kan dienen op een bordspelavond. Een tussendoortje is het wel, want zelfs al speel je vijf rondes, het spel rond je meestal af na zo'n vijftien minuten spelen, tenzij je natuurlijk beslist om vijftien rondes te spelen.
Yu-Ca-Tan heeft heel eenvoudige spelregels en bovendien moet je zelf dus kiezen hoeveel rondes je speelt. De eenvoudige spelregels zijn voor het niet behalen van de voorwaardes wat mij betreft veel te streng en bedierf het weinige spelplezier dat ik eraan had. Doordat de spelregels echter simpel zijn, kan je ze ook flexibel interpreteren en kan je zelf huisregels toepassen. Zo kan je er bijvoorbeeld voor zorgen dat je in plaats van geen punten, je behaalde punten gehalveerd worden (en naar beneden worden afgerond) en/of kan je de spelers opleggen om minimaal de helft van de dobbelstenen te gebruiken in een beurt vooraleer te stoppen. Er zijn mogelijkheden zat, en dat is dan ook weer een eerder positief punt aan dit spel, dat volgens de regels enkel toegankelijk is voor twee tot vijf spelers, al snap ik niet waarom je dit niet met meer dan vijf spelers zou kunnen spelen. Iemand?
Boxartgewijs kan het alvast tippen aan Calavera en krijgt het dus ook de nodige kudos van mij. Niet moeilijk, beide doosjes zijn exact hetzelfde. Ze worden dan ook door dezelfde uitgever Tucker's Fun Factory verdeeld, maar Yu-Ca-Tan
Heel eenvoudige spelregels
In Yu-Ca-Tan kan je punten verdienen door te gokken op een van de openliggende puntenkaarten en door de maar liefst twaalf (12!) dobbelstenen te gooien. Gokken kan je doen op specifieke getallen die je gooit, maar evengoed op kleuren, vormen, even en oneven getallen die op de openliggende puntenkaarten zijn afgebeeld. Als het aan jouw beurt is, moet je op voorhand zeggen op wat je inzet. Daarna moet je de twaalf dobbelstenen werpen en leg je de dobbelstenen die voldoen aan jouw gekozen voorwaarde aan de kant. Het aantal punten dat je hiermee scoort, staat telkens op de kaart afgebeeld. Als je bijvoorbeeld kiest om voor de “vieren” te gaan en je gooit er in je eerste worp twee, dan scoor je daarmee twee keer drie punten. Ik zeg in jouw eerste worp, want daarna moet je beslissen of je verder speelt of je het voor bekeken houdt en de punten scoort die je net behaalde. In negen op de tien keer zal je minimaal een tweede keer gooien. Opnieuw exact hetzelfde principe, op voorhand zeggen waarvoor je speelt en daarna de resterende dobbelstenen gooien. Daarbij zijn de oneven of even dobbelstenen telkens één punt waard, zijn de kleuren of de vormen er twee waard en zijn de getallen dus drie punten per dobbelsteen waard. Dit mag je blijven herhalen tot je beslist hebt dat je genoeg punten hebt verdiend en je dus jouw punten kunt uitrekenen.Geluksfactor veel te groot
Houd er bij iedere beurt wel rekening mee dat, wanneer je geen dobbelstenen gooit die voldoen aan jouw voorwaarde, je meteen jouw beurt verliest en bovendien ook de in jouw beurt eventueel eerder behaalde score(s) verliest en je dus een nulscore moet laten optekenen en de beurt doorgegeven wordt aan de volgende speler. En zo wisselen de beurten af tot je het aantal afgesproken rondes hebt afgewerkt. Afgesproken rondes inderdaad, want zo staat het ook effectief in de regels: spreek op voorhand het aantal rondes af dat je wilt spelen. Wij kozen telkens om vijf rondes af te werken met z’n tweeën, en dat was gezien de geluksfactor (of noem het eerder pechfactor) zeker genoeg, want als je één keer een nulscore laat optekenen, dan ben je quasi zeker verloren. Zoals in zoveel spellen wint de speler met het meeste aantal punten het spel.Yu-Ca-Tan is een spelletje waar vooral kinderen plezier zullen aan beleven.
Als je de regels leest of je leest bovenstaande speluitleg, dan heb je het meteen ook door dat je dit spelletje niet kunt winnen zonder de nodige portie geluk. Tactiek komt er in dit spelletje totaal niet bij kijken, of je zou het “op tijd moeten kunnen stoppen” moeten aanhalen als tactische aspect. Natuurlijk is het slimmer om in jouw eerste worp te kiezen voor een cijfer, want statistisch gezien is de kans dan ook effectief groter dat er minstens één dobbelsteen jouw gekozen cijfer bevat. De fun is er voor mij dan ook wat van af, want het is werkelijk puur geluk. De adviesleeftijd van het spel is acht jaar, maar op zich kan spel ook aangeleerd worden aan een jongere leeftijdscategorie en eerlijk is eerlijk: dit spelletje catalogeer ik dan ook liever als een spel waar vooral kinderen plezier zullen aan beleven, dan een spel dat als tussendoortje kan dienen op een bordspelavond. Een tussendoortje is het wel, want zelfs al speel je vijf rondes, het spel rond je meestal af na zo'n vijftien minuten spelen, tenzij je natuurlijk beslist om vijftien rondes te spelen.
Yu-Ca-Tan heeft heel eenvoudige spelregels en bovendien moet je zelf dus kiezen hoeveel rondes je speelt. De eenvoudige spelregels zijn voor het niet behalen van de voorwaardes wat mij betreft veel te streng en bedierf het weinige spelplezier dat ik eraan had. Doordat de spelregels echter simpel zijn, kan je ze ook flexibel interpreteren en kan je zelf huisregels toepassen. Zo kan je er bijvoorbeeld voor zorgen dat je in plaats van geen punten, je behaalde punten gehalveerd worden (en naar beneden worden afgerond) en/of kan je de spelers opleggen om minimaal de helft van de dobbelstenen te gebruiken in een beurt vooraleer te stoppen. Er zijn mogelijkheden zat, en dat is dan ook weer een eerder positief punt aan dit spel, dat volgens de regels enkel toegankelijk is voor twee tot vijf spelers, al snap ik niet waarom je dit niet met meer dan vijf spelers zou kunnen spelen. Iemand?
Conclusie
Yu-Ca-Tan is, zoals de titel al deed vermoeden, een 100% geluksspel waar weinig tactiek bij te pas komt. Gelukkig is de instapdrempel heel laag en kan dit wel een plezierig spelletje zijn voor jonge kinderen, die samen eens een spelletje met de papa en/of mama wil spelen. De regels voor het niet behalen van een voorwaarde op een gekozen taartpunt zijn volgens de spelregels veel te streng, maar gelukkig bestaat er zoiets als huisregels waarmee je hier gerust een mouw kunt aan passen.
Pro
- Compact doosje
- Heel toegankelijke voor kinderen
- Een spelletje is rap gespeeld
Con
- Te grote geluksfactor
- Te strenge regels voor het niet behalen van een doel
- Voelt al rap repetitief aan
6
Over
Uitgever
- Tucker's Fun Factory
Designer
Carlo Emanuele Lanzavechhia
Aantal spelers
2-5
Tijdsduur
15 minuten
