Ik moet eerlijk toegeven dat ik geen zo’n wilde voorstander ben van zuivere dobbelsteenspellen. Toen ik het spelmateriaal van dichterbij bekeek en zag dat er maar liefst 51 van die verdomde kubusvormige stenen in de doos zaten, was mijn vooroordeel al geveld: te grote geluksfactor, geen spel voor mij. Langs de andere kant zag ik ook nog een pak ander spelmateriaal blinken, waardoor mijn interesse toch getriggerd was om het spel een kans te geven. Of ik mijn vooroordeel moest bijstellen, kom je te weten in onderstaande review.
Toen we de speldoos van Dice Settlers van dichterbij bekeken, deed het artwork mij niet zo vreemd. Wat opzoekwerk bevestigde ons vermoeden: de illustraties van het spel zijn van de hand van Mihajlo Dimitrievski, de man die ook de illustraties van onder andere Rovers van de Noordzee voor zijn rekening nam. Een dikke pluim overigens voor het artwork, want op geen enkel moment is er iets onduidelijk, al blijft het artwork over het algemeen wat onbenut en komt het eigenlijk nooit echt “op” tafel, gezien het de achterkanten van de kaarten zijn die mijns inziens heel mooi zijn vormgegeven. Terwijl ik toch bezig was met opzoeken, gaf ik ook de bezieler van het spel even in: Dávid Turczi. Deze in Nederland wonende Hongaar werkte in vijf jaar tijd maar liefst zeventien verschillende bordspellen af, maar geen enkele van zijn titels deed bij mij een belletje rinkelen. Shame on me wellicht, want de man heeft in die korte tijd een enorme reputatie bij elkaar weten te bouwen, vooral bij de liefhebbers van solospelers, gezien de meeste van zijn spellen telkens voorzien zijn van een interactieve en veelbelovende solovariant.
Als het de eerste keer is dat Dice Settlers op tafel komt, neem dan zeker en vast ook voldoende tijd om door de spelregels te gaan, want met vijftien gevulde pagina’s is dit best wel uitgebreid. Pas op, laat je er ook niet door ontmoedigen, want eens je het spelletje fits hebt, dan heb je echt wel voldoende aan de uitleg die je ook terug kan vinden op je (daardoor ook wel veel te grote) spelersbord. Aan het begin van het spel krijgt iedere speler welgeteld vijf dobbelstenen, waarmee je basisacties kunt gaan uitvoeren, zoals het verkennen van nieuwe horizonten (nieuwe tegels nemen), grondstoffen verzamelen of nederzettingen bouwen op de reeds aanwezige tegels. Afhankelijk van het aantal spelers start je met twee, drie of vier tegels en in de loop van het spel komen daar enkel maar tegels bij. Naarmate de rondes vorderen, voeg je nieuwe en krachtigere dobbelstenen toen aan jouw trekzak (in jouw eigen kleur!), waaruit je iedere ronde een aantal dobbelstenen mag trekken. De dobbelstenen stellen jouw populatie voor, terwijl de blokjes (die vreemd genoeg tenten moeten voorstellen – kon er dan geen ontwerp gemaakt worden om tenten beter voor te stellen?) en huisjes jouw mogelijkheden zijn om een gebied te bebouwen.
Gelukkig zijn bepaalde symbolen voorzien op de dobbelstenen om bij een slechte uitkomst ervan, ze opnieuw te laten gooien, zodat de geluksfactor alweer een duwtje krijgt. Iets wat ik enkel maar kan toejuichen. Natuurlijk blijven ze de belangrijkste component van het spel, maar ook de technologiekaarten zorgen ervoor dat Dice Settlers veel meer is dan een dobbelspel. Net zoals de dobbelstenen zijn ze gecategoriseerd volgens kleur. Zo krijgen bijvoorbeeld de rode technologiekaarten het grote voordeel om op het einde van het spel extra overwinningspunten te scoren, maar kosten ze dan weer meer in termen van lantaarnsymbolen, die je meer op de gele dobbelstenen vindt. Variatie genoeg dus, zeker als je weet dat er ook nog eens vijftig verschillende technologiekaarten zijn meegeleverd in het spel, waardoor de herspeelbaarheid van het spel ook een serieuze boost krijgt. Mocht zelfs dat nog niet genoeg zijn en je écht geen genoeg kunt krijgen van het spel, dan voorzien ze ook nog standaard een mini-uitbreiding: “Explosieve technologieën” waarbij er nog een extra grijze kleur wordt toegevoegd aan de technologiekaarten om nóg meer variatie in het spel te brengen, maar eerlijkheid begoed mij om te zeggen dat wij deze uitbreiding niet uitgeprobeerd hebben.
Toen we de speldoos van Dice Settlers van dichterbij bekeken, deed het artwork mij niet zo vreemd. Wat opzoekwerk bevestigde ons vermoeden: de illustraties van het spel zijn van de hand van Mihajlo Dimitrievski, de man die ook de illustraties van onder andere Rovers van de Noordzee voor zijn rekening nam. Een dikke pluim overigens voor het artwork, want op geen enkel moment is er iets onduidelijk, al blijft het artwork over het algemeen wat onbenut en komt het eigenlijk nooit echt “op” tafel, gezien het de achterkanten van de kaarten zijn die mijns inziens heel mooi zijn vormgegeven. Terwijl ik toch bezig was met opzoeken, gaf ik ook de bezieler van het spel even in: Dávid Turczi. Deze in Nederland wonende Hongaar werkte in vijf jaar tijd maar liefst zeventien verschillende bordspellen af, maar geen enkele van zijn titels deed bij mij een belletje rinkelen. Shame on me wellicht, want de man heeft in die korte tijd een enorme reputatie bij elkaar weten te bouwen, vooral bij de liefhebbers van solospelers, gezien de meeste van zijn spellen telkens voorzien zijn van een interactieve en veelbelovende solovariant.
Laat de uitgebreide spelregels je niet afschrikken
In Dice Settlers begin je, volgens de spelregels, samen met de andere kolonisten en pioniers, aan het avontuur van je leven. Een eigen stukje land, een handvol grondstoffen, een paar gezinnen en een hoofd vol dromen. Mooi omschreven toch? Maar goed, spelgewijs is Dice Settlers dus een civ-dobbelspel waarin je je eigen dobbelsteenvoorraad samenstelt, ze zorgvuldig sorteert om grondstoffen te verzamelen en om gebieden in de Nieuwe Wereld verder uit te breiden en te koloniseren. De speler die op het einde van het spel het meeste punten heeft verzameld, wint het spel. Een spelletje Dice Settlers duurt al snel langer dan een uur (ook met twee spelers) en de eerste paar keer mag je bijna twee uur uittrekken voor een sessie. Reken daarbij zeker nog een dik kwartier om alles klaar te zetten en op te ruimen, wat het zeker en vast een avondvullend spel maakt.De veelvuldige acties die je kunt doen met de dobbelstenen en het juist inzetten op technologiekaarten zorgt ervoor dat dit niet zomaar een gelukspelletje is.
Als het de eerste keer is dat Dice Settlers op tafel komt, neem dan zeker en vast ook voldoende tijd om door de spelregels te gaan, want met vijftien gevulde pagina’s is dit best wel uitgebreid. Pas op, laat je er ook niet door ontmoedigen, want eens je het spelletje fits hebt, dan heb je echt wel voldoende aan de uitleg die je ook terug kan vinden op je (daardoor ook wel veel te grote) spelersbord. Aan het begin van het spel krijgt iedere speler welgeteld vijf dobbelstenen, waarmee je basisacties kunt gaan uitvoeren, zoals het verkennen van nieuwe horizonten (nieuwe tegels nemen), grondstoffen verzamelen of nederzettingen bouwen op de reeds aanwezige tegels. Afhankelijk van het aantal spelers start je met twee, drie of vier tegels en in de loop van het spel komen daar enkel maar tegels bij. Naarmate de rondes vorderen, voeg je nieuwe en krachtigere dobbelstenen toen aan jouw trekzak (in jouw eigen kleur!), waaruit je iedere ronde een aantal dobbelstenen mag trekken. De dobbelstenen stellen jouw populatie voor, terwijl de blokjes (die vreemd genoeg tenten moeten voorstellen – kon er dan geen ontwerp gemaakt worden om tenten beter voor te stellen?) en huisjes jouw mogelijkheden zijn om een gebied te bebouwen.
Voldoende variaties mogelijk
De dobbelstenen in het spel zijn heel duidelijk en de vijf verschillende soorten zorgen ervoor dat het niet zomaar een gelukspel wordt, maar je ook strategisch moet gaan nadenken wanneer je welke dobbelsteen wilt gaan gebruiken. Richten we ons wat meer tot de dobbelstenen dan zien we dat vooral de gele dobbelstenen het lantaarnsymbool bevatten, wat nodig is om de technologiekaarten te onderzoeken, terwijl de grijze dobbelstenen dan weer meerdere keren het wapensymbool bevatten, wat nodig is om andere nederzettingen aan te kunnen vallen. Het wordt niet alleen strategisch om te weten wanneer je ze gebruikt, ze liggen ook niet zomaar voor het rapen en ze hebben allen ook nog eens bepaalde voorwaardes aan dewelke je moet voldoen. De strategie om een strategie te bepalen dus feitelijk, en dat maakt van Dice Settlers wel een leuke uitdaging, want door de steeds veranderende en groeiend aantal centrale tegels gaat de geluksfactor slechts voor een deeltje nog jouw strategie beïnvloeden. Een strategie die je gedurende de game wel een paar keer zal moeten bijschaven, want het zal al snel duidelijk worden dat je niet al jouw vooropgestelde doelen zult halen en je je oorspronkelijk bedachte strategie zult moeten aanpassen, omdat – bij wijze van voorbeeld - die dekselse tegenspeler jouw terrein heeft overvallen en er zo heeft voor gezorgd dat je geen meerderheid meer hebt op jouw gebied en je dus in de volgende ronde een dobbelsteen minder uit je trekzak mag nemen.Gelukkig zijn bepaalde symbolen voorzien op de dobbelstenen om bij een slechte uitkomst ervan, ze opnieuw te laten gooien, zodat de geluksfactor alweer een duwtje krijgt. Iets wat ik enkel maar kan toejuichen. Natuurlijk blijven ze de belangrijkste component van het spel, maar ook de technologiekaarten zorgen ervoor dat Dice Settlers veel meer is dan een dobbelspel. Net zoals de dobbelstenen zijn ze gecategoriseerd volgens kleur. Zo krijgen bijvoorbeeld de rode technologiekaarten het grote voordeel om op het einde van het spel extra overwinningspunten te scoren, maar kosten ze dan weer meer in termen van lantaarnsymbolen, die je meer op de gele dobbelstenen vindt. Variatie genoeg dus, zeker als je weet dat er ook nog eens vijftig verschillende technologiekaarten zijn meegeleverd in het spel, waardoor de herspeelbaarheid van het spel ook een serieuze boost krijgt. Mocht zelfs dat nog niet genoeg zijn en je écht geen genoeg kunt krijgen van het spel, dan voorzien ze ook nog standaard een mini-uitbreiding: “Explosieve technologieën” waarbij er nog een extra grijze kleur wordt toegevoegd aan de technologiekaarten om nóg meer variatie in het spel te brengen, maar eerlijkheid begoed mij om te zeggen dat wij deze uitbreiding niet uitgeprobeerd hebben.
Conclusie
Ik moet toegeven, na het spelen van Dice Settlers ben ik positief verrast over het spel en in hoeverre de geluksfactor van vijf tot misschien wel tien persoonlijke dobbelstenen tot een minimum wordt beperkt door de verschillende extra mogelijkheden (hergooien, aan de kant houden van dobbelstenen, de technologiekaarten, ...). Het is een beetje een atypisch eurogame die toch de klassieke componenten bevat. De regels zijn wat complex opgesteld, maar eens je ze doorsparteld hebt, is het eigenlijk een vrij 'simpel' spel dat een grote herspeelbaarheid heeft door de vele variaties in technologiekaarten. De uitgebreide solomodus zorgt er ook voor dat de solospeler hier lang genot van zal hebben. Een aanrader!
Pro
- Veel meer dan een dobbelspel
- Heel veel variatiemogelijkheden
- Prachtig artwork
Con
- Mooie artwork wordt te veel verstopt
- Te groot spelersbord voor wat het maar gebruikt wordt
- Complexe, maar wel complete uitleg van redelijk eenvoudige spelregels
8.5
Over
Uitgever
- Jumping Turtle Games
Designer
David Turćzi
Aantal spelers
1-4
Tijdsduur
90