Parijs is al vaak het (hoofd)thema geweest voor een bordspel, maar nooit eerder - vermoed ik toch - nam een bordspeldesigner ons mee naar de stad in jaren 1900, gedurende de “Belle Epoque”, waar je als rijke vastgoedbelegger een aantal van de Parijse gebouwen probeert te kopen om winst te maken en investeringen te doen in de ontwikkeling en het onderhoud van enkele van deze monumenten. Met de fantastische gameopzet wist Michael Kiesling (bekend van Azul) en Wolfgang Kramer (El Grande) alvast onze aandacht te trekken. Was dit ook terecht?
Een fantastische gameopzet is toch het minste wat je kunt zeggen van Paris, want bij het openen van de bijna twee kilogram wegende box wacht er je een ware puzzel om de zes wijken, samen met de zes onderdelen van het scorespoor in elkaar te puzzelen. Daarnaast mag je ook (al is het geen verplichting) de Arc de Triomphe in elkaar knutselen en mag je voor iedere speler een spelersscherm opbouwen in de vorm van een herenhuis. Afhankelijk of je het spel met twee, drie of vier spelers speelt, moet je bepaalde scoretegels toevoegen of weglaten. Als laatste plaats je alle monumenttegels, bonustegels, overwinningspuntentegels, grondstoffiches en prestigefiches op hun juiste plaats. Ja, voor je een spelletje Paris kunt starten, ben je toch een twintigtal minuten bezig met opzetten, maar het resultaat is een prachtig speelveld, niet?
Simpele, maar tactische en goed doordachte spelregels!
Het doel van het spel is om als vastgoedbelegger proberen de prachtigste gebouwen van Parijs te kopen en zo overwinningspunten en bonustegels te scoren. Het spel zelf wordt gespeeld in een veranderlijk aantal rondes en op het einde van het spel (bij het nemen van de laatste eindtegel), wordt er overgegaan naar de puntentelling. Zoals zo vaak wint de speler met de meeste overwinningspunten het spel.
Het spel zelf bestaat simpelweg uit twee stappen: iedere speler neemt om beurten en zolang de voorraad strekt, een gebouwentegel en plaatst deze op zijn corresponderende plaats in de juiste wijk. Daarna moet je aan de slag met jouw persoonlijke voorraad aan sleutels: ofwel plaats je een sleutel op de Arc de Triomphe of je (ver)plaatst een sleutel om een gebouw te kopen. Op het einde van het spel komt daar nog de mogelijkheid bij om een eindspeltegel te nemen. As simple as that!
In je eerste beurt zal je sowieso een sleutel moeten plaatsen op één van de zes beschikbare banken. Per sleutel die je op de bank plaatst, krijg je een aantal Franken die je in een latere fase zult kunnen gebruiken om gebouwen te kopen. Je kunt geen gebouw kopen als er geen sleutel in het district ligt (tenzij je ervoor koos om de sleutel op de Arc de Triomphe te plaatsen, dan mag je een gebouw claimen in gelijk welk district). In een latere fase zal je dus ook eventueel de sleutels kunnen verplaatsen naar niet bezette gebouwen of monumenten, maar daarvoor moet je de nodige kosten betalen. In ruil levert het gebouw je overwinningspunten en grondstoffen of prestige op (die je in een latere fase nodig zult hebben om andere gebouwen en of monumenten te kunnen kopen). Heb je een gebouw getrokken van waarde één tot drie, dan mag je ook vooruitgaan op het bonusspoor en dit zover als je wilt! Houd daarbij wel rekening dat je nooit mag terugkeren op het spoor. Bonustegels kan je direct inwisselen voor zijn meerwaarde, of kan je later tactisch inzetten in het spel.
Brug tussen expertspel en normale eurogame
Tactisch is Paris wel en vormt wat mij betreft dan ook een perfecte brug tussen een ‘normaal’ Eurogame en de echte expertspellen. Je moet steeds vooruit denken bij iedere actie dat je uitstippelt, maar daarbij hoef je geen rekening te houden met 34 pagina’s aan spelregels, want alle regels staan mooi uitgetikt op vier duidelijke A4’tjes. Bovendien zal je het spel na een eerste keer te hebben gespeeld, vermoedelijk meteen heel anders spelen bij een tweede potje, want - spoiler alert - snelheid is niet altijd de sleutel (pun intended) om te winnen!
Een fantastische gameopzet is toch het minste wat je kunt zeggen van Paris, want bij het openen van de bijna twee kilogram wegende box wacht er je een ware puzzel om de zes wijken, samen met de zes onderdelen van het scorespoor in elkaar te puzzelen. Daarnaast mag je ook (al is het geen verplichting) de Arc de Triomphe in elkaar knutselen en mag je voor iedere speler een spelersscherm opbouwen in de vorm van een herenhuis. Afhankelijk of je het spel met twee, drie of vier spelers speelt, moet je bepaalde scoretegels toevoegen of weglaten. Als laatste plaats je alle monumenttegels, bonustegels, overwinningspuntentegels, grondstoffiches en prestigefiches op hun juiste plaats. Ja, voor je een spelletje Paris kunt starten, ben je toch een twintigtal minuten bezig met opzetten, maar het resultaat is een prachtig speelveld, niet?
Simpele, maar tactische en goed doordachte spelregels!
Het doel van het spel is om als vastgoedbelegger proberen de prachtigste gebouwen van Parijs te kopen en zo overwinningspunten en bonustegels te scoren. Het spel zelf wordt gespeeld in een veranderlijk aantal rondes en op het einde van het spel (bij het nemen van de laatste eindtegel), wordt er overgegaan naar de puntentelling. Zoals zo vaak wint de speler met de meeste overwinningspunten het spel.
Het spel zelf bestaat simpelweg uit twee stappen: iedere speler neemt om beurten en zolang de voorraad strekt, een gebouwentegel en plaatst deze op zijn corresponderende plaats in de juiste wijk. Daarna moet je aan de slag met jouw persoonlijke voorraad aan sleutels: ofwel plaats je een sleutel op de Arc de Triomphe of je (ver)plaatst een sleutel om een gebouw te kopen. Op het einde van het spel komt daar nog de mogelijkheid bij om een eindspeltegel te nemen. As simple as that!
In je eerste beurt zal je sowieso een sleutel moeten plaatsen op één van de zes beschikbare banken. Per sleutel die je op de bank plaatst, krijg je een aantal Franken die je in een latere fase zult kunnen gebruiken om gebouwen te kopen. Je kunt geen gebouw kopen als er geen sleutel in het district ligt (tenzij je ervoor koos om de sleutel op de Arc de Triomphe te plaatsen, dan mag je een gebouw claimen in gelijk welk district). In een latere fase zal je dus ook eventueel de sleutels kunnen verplaatsen naar niet bezette gebouwen of monumenten, maar daarvoor moet je de nodige kosten betalen. In ruil levert het gebouw je overwinningspunten en grondstoffen of prestige op (die je in een latere fase nodig zult hebben om andere gebouwen en of monumenten te kunnen kopen). Heb je een gebouw getrokken van waarde één tot drie, dan mag je ook vooruitgaan op het bonusspoor en dit zover als je wilt! Houd daarbij wel rekening dat je nooit mag terugkeren op het spoor. Bonustegels kan je direct inwisselen voor zijn meerwaarde, of kan je later tactisch inzetten in het spel.
Brug tussen expertspel en normale eurogame
Tactisch is Paris wel en vormt wat mij betreft dan ook een perfecte brug tussen een ‘normaal’ Eurogame en de echte expertspellen. Je moet steeds vooruit denken bij iedere actie dat je uitstippelt, maar daarbij hoef je geen rekening te houden met 34 pagina’s aan spelregels, want alle regels staan mooi uitgetikt op vier duidelijke A4’tjes. Bovendien zal je het spel na een eerste keer te hebben gespeeld, vermoedelijk meteen heel anders spelen bij een tweede potje, want - spoiler alert - snelheid is niet altijd de sleutel (pun intended) om te winnen!
Waar ik ook persoonlijk een enorme fan van ben, is van het mechanisme dat is toegepast op het bonusspoor: je mag zo ver gaan als je wilt, maar je mag nooit terugkeren. Je zal al snel in de verleiding komen om een paar stappen over te slaan, want hoe verder op het spoor, hoe groter en hoe beter de voordelen zijn die je kunt binnenrijven of die je voor de neus van jouw tegenstander(s) kunt wegkapen. Dat is dan ook zowat de enige rechtstreekse spelersinteractie die in het spel te beleven is. Voor de rest ben je grotendeels aangewezen op jouw eigen tactische keuzes, maar je tegenstanders uit het oog verliezen doe je beter nooit, want ook hier geldt het dat je best niet allemaal inzet op hetzelfde paard en je misschien beter via twee mindere paarden sneller winst kunt maken om een spelletje al winnend af te sluiten...Conclusie
Toegegeven, ik was na een eerste beurt niet zo wild van Paris, maar dat was voornamelijk omdat ik het niet met winst had afgesloten. Met de vrij eenvoudige gameplay (sleuteltje (ver)plaatsen en een gebouw kopen of geld incasseren) dacht ik het ook vrij snel te hebben gezien, maar toen mijn tegenspeler achteraf zijn tactiek uitlegde, kriebelde het echter meteen om het spel een tweede kans te geven en het over een volledig andere boeg te gooien. Oké, ook deze tweede manche moest ik met lede ogen toezien hoe de tegenstanders mij inmaakten, maar ondertussen was het wel duidelijk: Kiesling is er zeker en vast in geslaagd om, naast een prachtig vormgegeven geheel, ook de ideale opstap af te leveren voor mensen die de meeste Eurogames te licht vinden en de meeste expertspellen te heavy vinden. Een aanrader!
Pro
- Ideale brug tussen de lichtere Eurogames en de echte expertgames
- Unieke layout van het bordspel
- Simpele spelregels die toch zorgen voor voldoende tactisch inzicht
- Leuke spelmechanismen die je voor de nodige keuzestress plaatst
Con
- Spelopstelling volgens de basisopstelling duurt wel een eindje
- Bepaalde tegels lijken (te) goed op elkaar en moet je vaak meerdere keren bekijken
8.5
