Het ontvangen van bordspellen gaat altijd samen met een gans ritueel: de gedeukte verzenddoos openen, de bijgeleverde levernota's direct verfrommelen, de speldoos uit de te grote doos halen, een grondige inspectie van zowel front- als backcover om als laatste stap het gevecht aan te gaan met de plastiek die rond de doos is gebrand in de sealmachine. Zo verging het ook toen ik eerder deze week L.A.M.A. ontving van 999 Games. Wat me bij de zorgvuldige inspectie van de cover meteen opviel, was de extra gekleefde sticker die aangaf dat dit spel de winnaar was van de Nederlandse spellenprijs "Speelgoed van het Jaar", editie 2020. Een lichte ontgoocheling overviel mij dan wel weer wanneer ik constateerde dat het gewonnen had in de categorie "8 en 9 jaar" en ik dus wellicht geen ingewikkelde spelregels moest verwachten.
Nadat we de volgende fase in het ritueel ook achter de rug hadden, zijnde het op Instagram bekende unboxing van de doos, konden we aan de slag met het ontvouwen van de spelregels en het ontfutselen van de folie rond de felgekleurde kaarten. Lama's op de achtergrond en kaarten in alle kleuren van de regenboog. Als je niet beter wist, zou je evenwel kunnen vermoeden dat er L.G.B.T. op de cover had kunnen staan. Alle gekheid op een stokje, de regels van L.A.M.A (met puntjes, want staat voor de afkorting Leg Alle Minpunten Af) lagen op mij te wachten om grondig te worden doorgenomen. Hetgeen ik al vermoedde, kwam ook daadwerkelijk tot waarheid, want amper 35 seconden later waren de regels doorspit en konden we al aan een eerste potje beginnen.
Spelregels in een notendop
Spreekwoordelijk natuurlijk, maar meer heb je eigenlijk ook niet nodig om de regels in te bewaren. Nadat je alle kaarten hebt geschud, via identificatie van de twee tot zes spelers bent te weten gekomen wie de jongste speler is en je vervolgens aan iedereen zes kaarten hebt gegeven, kan het spel beginnen. Tenminste als je van de overige kaarten een trekstapel hebt gemaakt en de bovenste kaart daarvan hebt omgedraaid. De omgedraaide kaart is de startkaart voor de jongste speler. Is de startkaart een 1, dan mag hij ervoor kiezen om ook een 1 te leggen of precies één hoger af te leggen. Is de kaart een 2, dan volgt logischerwijs de keuze tussen een kaart met waarde 2 of 3. Is de startkaart een 6, dan kan de speler die aan de beurt is, niet alleen kiezen voor een 6, maar kan hij ook één van de mogelijke lamakaarten spelen. Daarop mag enkel een andere kaart met een afgebeelde lama op gelegd worden of opnieuw een 1-kaart.
In het niet onlogische geval dat je geen zelfde of opvolgende kaart in je bezit hebt, moet je een nieuwe kaart van de stapel trekken (en op hand nemen) of beslissen om jouw lopende ronde te beëindigen. In dat laatste geval mogen de andere spelers verderspelen tot ze allemaal gepast hebben, of tot er één iemand al zijn kaarten heeft kwijtgespeeld, want dan stopt de ronde meteen voor iedereen en kunnen de minpunten worden geteld.
TAMINO: Tel Alle MINpunten Op
Het had evenwel de titel kunnen zijn van het spel, maar dan moest Reiner Knizia allemaal Taminootjes op de achterkanten laten ontwerpen, al zou Tamino voor ondergetekende wel passen in de rol van een nul-waarde. Soit, op het einde van de ronde moeten er natuurlijk nog punten verdeeld worden. In L.A.M.A zijn dit negatieve punten die je liever niet hebt. Voor iedere unieke kaart die je in je hand hebt, moet je het aantal fiches uit de algemene voorraad nemen als er punten zijn. Heb je op het einde van een ronde nog een 3 en twee 4'en over, dan moet je zeven muntjes nemen. Een lamakaart over? Pech, dan mag je een zwarte fiche nemen, die meteen tien minpunten oplevert. Ben je er deze ronde in geslaagd om als eerste al jouw kaarten weg te leggen, dan mag je zowaar een minpunt afleggen (L.A.M.A., remember?) naar de algemene stapel fiches. Zwart of wit, je kiest zelf welke fiche je teruglegt - al moet je een echte lama zijn om geen zwarte fiche terug te leggen, mocht je er één of meerdere in je bezit hebben. Witte fiches mag je trouwens vanaf tien stuks ruilen naar één zwarte fiche. Heeft er niemand 40 minpunten verzameld na het einde van deze ronde? Prima, dan start de volgende ronde met de speler die de vorige ronde beëindigde.
Tactiek of geluk?
Wij speelden L.A.M.A. met zijn tweeën. Al snel werd duidelijk dat de persoon die het meeste geluk had met de volgorde waarin de kaarten werden gespeeld, zou winnen. Toch wordt deze game als redelijk tactisch beschouwd. Tja, in de categorie waarin het zijn spellenprijs heeft gewonnen kan ik wel verstaan dat er "slim" gepast kan worden als je maar twee kaarten van een lage waarde in je hand hebt zitten. Voorts hebben we het na een paar potjes snel terug in zijn doos gestoken en zijn we van plan om het enkel nog boven te halen in gepast gezelschap. Wat is het gepaste gezelschap? Occasionele spelers die het gewoon zijn om Monopoly of Vier Op Een Rij te spelen of wanneer er kinderen vanaf zes, zeven jaar in het gezelschap zijn die ook een spelletje willen meespelen.
Nadat we de volgende fase in het ritueel ook achter de rug hadden, zijnde het op Instagram bekende unboxing van de doos, konden we aan de slag met het ontvouwen van de spelregels en het ontfutselen van de folie rond de felgekleurde kaarten. Lama's op de achtergrond en kaarten in alle kleuren van de regenboog. Als je niet beter wist, zou je evenwel kunnen vermoeden dat er L.G.B.T. op de cover had kunnen staan. Alle gekheid op een stokje, de regels van L.A.M.A (met puntjes, want staat voor de afkorting Leg Alle Minpunten Af) lagen op mij te wachten om grondig te worden doorgenomen. Hetgeen ik al vermoedde, kwam ook daadwerkelijk tot waarheid, want amper 35 seconden later waren de regels doorspit en konden we al aan een eerste potje beginnen.
Spelregels in een notendop
Spreekwoordelijk natuurlijk, maar meer heb je eigenlijk ook niet nodig om de regels in te bewaren. Nadat je alle kaarten hebt geschud, via identificatie van de twee tot zes spelers bent te weten gekomen wie de jongste speler is en je vervolgens aan iedereen zes kaarten hebt gegeven, kan het spel beginnen. Tenminste als je van de overige kaarten een trekstapel hebt gemaakt en de bovenste kaart daarvan hebt omgedraaid. De omgedraaide kaart is de startkaart voor de jongste speler. Is de startkaart een 1, dan mag hij ervoor kiezen om ook een 1 te leggen of precies één hoger af te leggen. Is de kaart een 2, dan volgt logischerwijs de keuze tussen een kaart met waarde 2 of 3. Is de startkaart een 6, dan kan de speler die aan de beurt is, niet alleen kiezen voor een 6, maar kan hij ook één van de mogelijke lamakaarten spelen. Daarop mag enkel een andere kaart met een afgebeelde lama op gelegd worden of opnieuw een 1-kaart.
In het niet onlogische geval dat je geen zelfde of opvolgende kaart in je bezit hebt, moet je een nieuwe kaart van de stapel trekken (en op hand nemen) of beslissen om jouw lopende ronde te beëindigen. In dat laatste geval mogen de andere spelers verderspelen tot ze allemaal gepast hebben, of tot er één iemand al zijn kaarten heeft kwijtgespeeld, want dan stopt de ronde meteen voor iedereen en kunnen de minpunten worden geteld.
TAMINO: Tel Alle MINpunten Op
Het had evenwel de titel kunnen zijn van het spel, maar dan moest Reiner Knizia allemaal Taminootjes op de achterkanten laten ontwerpen, al zou Tamino voor ondergetekende wel passen in de rol van een nul-waarde. Soit, op het einde van de ronde moeten er natuurlijk nog punten verdeeld worden. In L.A.M.A zijn dit negatieve punten die je liever niet hebt. Voor iedere unieke kaart die je in je hand hebt, moet je het aantal fiches uit de algemene voorraad nemen als er punten zijn. Heb je op het einde van een ronde nog een 3 en twee 4'en over, dan moet je zeven muntjes nemen. Een lamakaart over? Pech, dan mag je een zwarte fiche nemen, die meteen tien minpunten oplevert. Ben je er deze ronde in geslaagd om als eerste al jouw kaarten weg te leggen, dan mag je zowaar een minpunt afleggen (L.A.M.A., remember?) naar de algemene stapel fiches. Zwart of wit, je kiest zelf welke fiche je teruglegt - al moet je een echte lama zijn om geen zwarte fiche terug te leggen, mocht je er één of meerdere in je bezit hebben. Witte fiches mag je trouwens vanaf tien stuks ruilen naar één zwarte fiche. Heeft er niemand 40 minpunten verzameld na het einde van deze ronde? Prima, dan start de volgende ronde met de speler die de vorige ronde beëindigde.
Tactiek of geluk?
Wij speelden L.A.M.A. met zijn tweeën. Al snel werd duidelijk dat de persoon die het meeste geluk had met de volgorde waarin de kaarten werden gespeeld, zou winnen. Toch wordt deze game als redelijk tactisch beschouwd. Tja, in de categorie waarin het zijn spellenprijs heeft gewonnen kan ik wel verstaan dat er "slim" gepast kan worden als je maar twee kaarten van een lage waarde in je hand hebt zitten. Voorts hebben we het na een paar potjes snel terug in zijn doos gestoken en zijn we van plan om het enkel nog boven te halen in gepast gezelschap. Wat is het gepaste gezelschap? Occasionele spelers die het gewoon zijn om Monopoly of Vier Op Een Rij te spelen of wanneer er kinderen vanaf zes, zeven jaar in het gezelschap zijn die ook een spelletje willen meespelen.
Conclusie
L.A.M.A. is een vlot, kleurrijk spel met een leuk design waarbij de geluksfactor een grote rol speelt. Het is een ideaal spel om als afsluiter op tafel te leggen, al zal het bij mij in de kast belanden tot het gepaste gezelschap langskomt, eventueel vergezeld met kinderen vanaf een jaar of zes. De spelregels zijn op slechts enkele minuten uit te leggen en zijn misschien zelfs iets té eenvoudig.
Pro
- Heel eenvoudige spelregels
- Kindvriendelijk spel
- Leuk design en compact verpakt
Con
- Te eenvoudige spelregels
- Veel te grote geluksfactor
- Geen aanrader voor twee spelers
6.5
Laatst bewerkt:
