Als je thuis bent in de wereld van bordspellen, zal er waarschijnlijk wel een belletje rinkelen bij het horen van de naam Bruno Cathala. Deze Franse designer heeft heel wat bekende spellen op zijn naam staan, al dan niet in samenwerking met collega's zoals Ludovic Maublanc of Antoine Bauza. Enkele geliefde spellen waar hij heeft aan (mee)gewerkt zijn Five Tribes, Kingdomino, 7 Wonders, Shadows over Camelot en Cyclades. In 2007 bracht hij samen met Malcom Braff en Sébastien Pauchon Jamaica op de markt en ongeveer een jaar geleden kreeg dit spel een tweede editie met dank aan Asmodee en Space Cowboys.
In Jamaica
speel je als een van zes bekende piraten en maak je de Caraïben onveilig door te plunderen en te vechten met je medepiraten. Je wilt natuurlijk bewijzen dat jij de beste piraat bent en dit doe je door zoveel mogelijk schatten en goederen te verzamelen, alsook door als eerste opnieuw in Port Royale aan te komen. Maar let op, want het gevaar loert om elke hoek dankzij vervloekte schatten en je medespelers die je maar al te graag aanvallen om je te beroven.
De eersten zullen de eersten zijn
In Jamaica komt het er dus niet enkel op aan om als eerste een toertje rond Jamaica te doen, je zal onderweg ook schatten en goud moeten verzamelen. Al leert mijn ervaring dat de speler die Port Royale bereikt meestal de overwinning binnensleept, zeker als de andere spelers meerdere vakken achterop hinken en je kan zelfs vijf punten verliezen als je een bepaald punt niet hebt bereikt op de map. Om je te laten rondreizen maakt het spel gebruik van een uniek spelmechanisme waarbij de startspeler met twee dobbelstenen gooit en deze vervolgens een plaats toewijst in het navigatievak. Vervolgens kiezen alle spelers een kaart uit hun hand en voeren ze de acties uit op deze kaart waarbij de waarde van de actie overeenkomt met het aantal ogen op de overeenkomstige dobbelsteen. Het spel houdt het allemaal redelijk eenvoudig door je slechts twee acties voor te schotelen: goederen plunderen of zeilen. Als je zeilt, moet je wel de kost van de plaats die je bereikt betalen, anders is er sprake van een tekort en moet je enkele plaatsen terug. Land je op een vakje waar zich een andere speler bevindt, dan breekt er een gevecht uit, waarbij je beiden buskruit en een dobbelsteenworp gebruikt om je aanvalskracht te bepalen. De winnaar mag vervolgens een schat of goederen stelen, of een vervloekte schat geven aan de verliezer.
Al bij al is Jamaica een eenvoudig bordspel dat in dezelfde categorie valt als bijvoorbeeld Colt Express, River Dragons of Camel Up. Met andere woorden: een toegankelijk spel met eenvoudige regels dat de hele familie zal aanspreken. Maar net zoals bij deze spellen, staat of valt Jamaica voor een groot deel met de interactie tussen de spelers en speel je het spel liefst met zoveel mogelijk spelers. Ik zeg niet dat je rum in elkaars gezicht moet gaan gooien ofzo, maar als je elkaar aanmoedigt om een speler aan te vallen of je bluft met je schatten wanneer iemand je wilt aanvallen, dan komt dit de spelervaring alleen maar ten goede. Dit balanceert deels ook de weinige planning en denkwerk dat het spel vereist.
Roll...roll..roll your boat...
De reden waarom Jamaica weinig planning en nadenken vereist, is omdat er helaas wat teveel geluk en willekeur aan te pas komt. Zo kan je echt benadeeld zijn wanneer je niet de geschikte kaarten trekt, zeker in combinatie met de dobbelstenen die de waarde van je acties bepalen. Zo heb je slechts drie kaarten in je hand waaruit je moet kiezen en als je niet de gepaste kaarten hebt, kan het zijn dat je een volledige beurt verliest. Dit kan je kans op een overwinning serieus doen slinken. Ook bij het vechten ben je haast volledig onderworpen aan de willekeur van de dobbelsteen. Zo kan je al je buskruittokens inzetten, de hoogste waarde op de dobbelsteen werpen en nog verliezen van iemand die niets inzet en gewoon de ster rolt die je automatisch een gevecht laat winnen. Zo'n momenten tonen aan dat je een potje Jamaica vooral niet te serieus moet nemen.
Daarnaast was het regelboekje van het spel niet altijd even duidelijk en moesten we in het begin toch af en toe gaan spieken op BoardGameGeek om bepaalde dingen uit te klaren. Een aantal elementen konden dus iets beter worden uitgeschreven en ik vind het vreemd dat dit niet gebeurde gezien het om een bijgewerkte versie van het spel gaat. Waar deze tweede editie van Jamaica wel een pluim voor krijgt, is de knappe uitvoering. Zo is de artwork van het spel bijzonder charmant, zijn de spelcomponenten van uitstekende kwaliteit en bevat de doos een kwaliteitsvolle insert om al het materiaal in op te bergen. Dit laatste is iets waar ik persoonlijk veel belang aan hecht omdat dit het opstellen en opruimen van het spel veel fijner maakt. Ik ben dan ook blij dat de uitgever hier de moeite heeft ingestoken, waarbij er zelfs plaats voorzien is voor de uitbreiding The Crew. Langs de andere kant, mocht deze uitbreiding van mij gerust onmiddellijk worden toegevoegd aan deze doos, omdat je nu met een insert zit die voor een derde leeg is en de basisversie van het spel voor mij toch net iets te licht uitvalt.
In Jamaica
De eersten zullen de eersten zijn
In Jamaica komt het er dus niet enkel op aan om als eerste een toertje rond Jamaica te doen, je zal onderweg ook schatten en goud moeten verzamelen. Al leert mijn ervaring dat de speler die Port Royale bereikt meestal de overwinning binnensleept, zeker als de andere spelers meerdere vakken achterop hinken en je kan zelfs vijf punten verliezen als je een bepaald punt niet hebt bereikt op de map. Om je te laten rondreizen maakt het spel gebruik van een uniek spelmechanisme waarbij de startspeler met twee dobbelstenen gooit en deze vervolgens een plaats toewijst in het navigatievak. Vervolgens kiezen alle spelers een kaart uit hun hand en voeren ze de acties uit op deze kaart waarbij de waarde van de actie overeenkomt met het aantal ogen op de overeenkomstige dobbelsteen. Het spel houdt het allemaal redelijk eenvoudig door je slechts twee acties voor te schotelen: goederen plunderen of zeilen. Als je zeilt, moet je wel de kost van de plaats die je bereikt betalen, anders is er sprake van een tekort en moet je enkele plaatsen terug. Land je op een vakje waar zich een andere speler bevindt, dan breekt er een gevecht uit, waarbij je beiden buskruit en een dobbelsteenworp gebruikt om je aanvalskracht te bepalen. De winnaar mag vervolgens een schat of goederen stelen, of een vervloekte schat geven aan de verliezer.
Jamaica staat of valt voor een groot deel met de interactie tussen de spelers.
Al bij al is Jamaica een eenvoudig bordspel dat in dezelfde categorie valt als bijvoorbeeld Colt Express, River Dragons of Camel Up. Met andere woorden: een toegankelijk spel met eenvoudige regels dat de hele familie zal aanspreken. Maar net zoals bij deze spellen, staat of valt Jamaica voor een groot deel met de interactie tussen de spelers en speel je het spel liefst met zoveel mogelijk spelers. Ik zeg niet dat je rum in elkaars gezicht moet gaan gooien ofzo, maar als je elkaar aanmoedigt om een speler aan te vallen of je bluft met je schatten wanneer iemand je wilt aanvallen, dan komt dit de spelervaring alleen maar ten goede. Dit balanceert deels ook de weinige planning en denkwerk dat het spel vereist.
Roll...roll..roll your boat...
De reden waarom Jamaica weinig planning en nadenken vereist, is omdat er helaas wat teveel geluk en willekeur aan te pas komt. Zo kan je echt benadeeld zijn wanneer je niet de geschikte kaarten trekt, zeker in combinatie met de dobbelstenen die de waarde van je acties bepalen. Zo heb je slechts drie kaarten in je hand waaruit je moet kiezen en als je niet de gepaste kaarten hebt, kan het zijn dat je een volledige beurt verliest. Dit kan je kans op een overwinning serieus doen slinken. Ook bij het vechten ben je haast volledig onderworpen aan de willekeur van de dobbelsteen. Zo kan je al je buskruittokens inzetten, de hoogste waarde op de dobbelsteen werpen en nog verliezen van iemand die niets inzet en gewoon de ster rolt die je automatisch een gevecht laat winnen. Zo'n momenten tonen aan dat je een potje Jamaica vooral niet te serieus moet nemen.
Daarnaast was het regelboekje van het spel niet altijd even duidelijk en moesten we in het begin toch af en toe gaan spieken op BoardGameGeek om bepaalde dingen uit te klaren. Een aantal elementen konden dus iets beter worden uitgeschreven en ik vind het vreemd dat dit niet gebeurde gezien het om een bijgewerkte versie van het spel gaat. Waar deze tweede editie van Jamaica wel een pluim voor krijgt, is de knappe uitvoering. Zo is de artwork van het spel bijzonder charmant, zijn de spelcomponenten van uitstekende kwaliteit en bevat de doos een kwaliteitsvolle insert om al het materiaal in op te bergen. Dit laatste is iets waar ik persoonlijk veel belang aan hecht omdat dit het opstellen en opruimen van het spel veel fijner maakt. Ik ben dan ook blij dat de uitgever hier de moeite heeft ingestoken, waarbij er zelfs plaats voorzien is voor de uitbreiding The Crew. Langs de andere kant, mocht deze uitbreiding van mij gerust onmiddellijk worden toegevoegd aan deze doos, omdat je nu met een insert zit die voor een derde leeg is en de basisversie van het spel voor mij toch net iets te licht uitvalt.
Conclusie
Jamaica is een leuk racespel met een piratenthema dat je vooral een luchtige en familievriendelijke ervaring voorschotelt. De strijd om de beruchtste piraat te worden is helaas wat teveel onderhevig aan de geluksfactor en de mogelijkheden die het spel biedt zijn ook wat beperkt, waardoor Jamaica niet bij iedereen in de smaak zal vallen.
Pro
- Knappe artwork
- Handige insert
- Leuke spelerinteractie
- Eenvoudige spelregels
Con
- Hoge geluksfactor
- Weinig variatie in het basisspel
- Heeft net wat te weinig om het lijf
- Enkele regels niet heel duidelijk
6
Over
Uitgever
- Asmodee
- Space Cowboys
Designer
Malcolm Braff, Bruno Cathala, Sébastien Pauchon
Aantal spelers
2-6
Tijdsduur
30-60 minuten
als mede-reviewer weet ik natuurlijk wel hoe subjectief reviews zijn, maar ik hou echt van dit spel en heb het al 10 jaar in bezit.
