Bordspellen zijn er in alle maten en soorten, en sommige dozen passen gewoon (bijna) in je zak. Een erg populair voorbeeld is Regenwormen, van Reiner Knizia. Het Duitse bordspelmeesterbrein heeft een palmares dat niet op mijn laptopscherm past en hij maakt spellen in alle denkbare genres en niveaus. Regenwormen is zo een van die typische, perfecte tussendoortjes, of het type spel waar je een spelletjesavond mee afsluit. Geharrewar in de Sushibar gaat ook al een hele poos mee, maar kreeg nu door 999 Games nieuw leven ingeblazen, dus wij konden ermee aan de slag.
Net als Regenwormen is ook Geharrewar in de Sushibar
een puur push-your-luck spel waar je goed met dobbelstenen probeert te gooien om zo tegeltjes te verzamelen die je punten opleveren. Het heeft dezelfde look en de doos heeft hetzelfde formaat, maar verder zijn de twee spellen wel compleet losstaand van elkaar. Het gaat dus niet om een uitbreiding of variant, maar wel om dezelfde stijl. De kippen op de voorkant van de doos, die genoeg hebben van regenwormen te eten en nu sushi ontdekt hebben, maken wel duidelijk dat de spellen verwant zijn. Oorspronkelijk werd het al uitgebracht in 2008. De regels leg je in een minuutje uit en het spel duurt ongeveer een kwartier.
Sushi’s en graten
Het doel is simpel: verdien zo veel mogelijk punten door sushitegels te verzamelen. Tegenslagen incasseren en vooral: incalculeren, hoort er echter ook bij. Naast de sushitegels heb je namelijk ook de visgraattegels die minpunten opleveren. Beide soorten tegels leg je bij de start willekeurig in aparte rijen op de tafel. In je beurt mag je ten hoogste drie worpen doen met de vijf dobbelstenen om zo de tegel te kunnen pakken die je het liefste wil. De speler die aan beurt is, gooit de dobbelstenen en mag vervolgens een tegel nemen uit een van de rijen of een tegel stelen van een tegenstander. Als hij dat niet kan of wil, moet hij een dobbelsteen opzijleggen en de resterende dobbelstenen opnieuw werpen. In totaal mag je dit hoogstens drie keer doen, waarna je een tegel moet nemen. Als je dat niet op een reguliere manier kan doen, moet je de tegel met de slechtste waarde nemen.
Tegels die je neemt, moet je stapelen, waarbij de laatst genomen tegel steeds de bovenste is. Je hebt twee stapels, want je moet sushi en visgraten gescheiden houden. Welke tegel je mag nemen, hangt af van je dobbelsteenworp. Op dobbelstenen staan sushi’s, graten en eetstokjes afgebeeld. Het aantal sushi’s of graten dat je gooit, bepaalt welke tegel je mag nemen. Gooi je bijvoorbeeld drie graten, dan neem je de derde tegel uit de desbetreffende rij. Daarom zijn je drie worpen dus zo belangrijk, je zult gewoonlijk een specifieke tegel op het oog hebben. Deze kunnen namelijk nogal verschillen in waarde. Nu vraag je je waarschijnlijk af: waarom zou je dan ooit vrijwillig graten kiezen? Wel… bij de puntentelling leg je beide stapels naast elkaar en als de stapel sushi’s hoger is dan de stapel graten, neem je tegels van je stapel sushi’s totdat de stapels even hoog zijn. Voor de verwijderde sushi’s krijg je dus geen punten. Iedere speler telt de waarde van zijn overgebleven sushi’s bij elkaar op en trekt daar de minpunten van zijn graten vanaf. Daarom moet je dus op gepaste momenten ook weleens graten nemen! Doorgaans zul je dat doen als je makkelijk een tegel met één minpunt kunt nemen. Een tegel van een andere speler stelen, doe je door dobbelstenen met eetstokjes te gebruiken.
Nog een keer!
Geharrewar in de Sushibar is een spel dat niet erg veel om het lijf heeft, maar dat hoeft ook niet. Ik trek mijn neus niet op voor dergelijke spellen, want ze vormen vaak de perfecte afwisseling tussen de zwaardere bordspellen, en soms heb je eens zin in hersenloze fun, of heb je tijdens je dag eens een gat van twintig minuten te vullen. Op dat vlak is Geharrewar in de Sushibar gewoon een hit. Meer nog: na de puntentelling gaat het al vaak over naar “nog een keer?”. Reiner Knizia toont hiermee dat hij ook spellen kan bedenken die super eenvoudig zijn. Maar een eenvoudig spel ontwerpen dat ook goed is, daar ligt de grote uitdaging. Ze draaien vaak puur rond één mechanisme, en dergelijke spellen staan of vallen met het succes van dat mechanisme. De vergelijking met Regenwormen is natuurlijk helemaal onvermijdelijk, en dan moet ik wel bekennen dat Regenwormen mijn voorkeur draagt. Dat betekent helemaal niet dat ik Geharrewar in de Sushibar niet meer wil spelen, beide staan naast elkaar in de spellenkast en zullen waarschijnlijk nooit uit mijn collectie verdwijnen.
Net als Regenwormen is ook Geharrewar in de Sushibar
Sushi’s en graten
Het doel is simpel: verdien zo veel mogelijk punten door sushitegels te verzamelen. Tegenslagen incasseren en vooral: incalculeren, hoort er echter ook bij. Naast de sushitegels heb je namelijk ook de visgraattegels die minpunten opleveren. Beide soorten tegels leg je bij de start willekeurig in aparte rijen op de tafel. In je beurt mag je ten hoogste drie worpen doen met de vijf dobbelstenen om zo de tegel te kunnen pakken die je het liefste wil. De speler die aan beurt is, gooit de dobbelstenen en mag vervolgens een tegel nemen uit een van de rijen of een tegel stelen van een tegenstander. Als hij dat niet kan of wil, moet hij een dobbelsteen opzijleggen en de resterende dobbelstenen opnieuw werpen. In totaal mag je dit hoogstens drie keer doen, waarna je een tegel moet nemen. Als je dat niet op een reguliere manier kan doen, moet je de tegel met de slechtste waarde nemen.
Geharrewar in de Sushibar is een push-your-luck spel dat vergezeld gaat van de nodige dosis pech en geluk, met lachsalvo’s als logisch gevolg.
Tegels die je neemt, moet je stapelen, waarbij de laatst genomen tegel steeds de bovenste is. Je hebt twee stapels, want je moet sushi en visgraten gescheiden houden. Welke tegel je mag nemen, hangt af van je dobbelsteenworp. Op dobbelstenen staan sushi’s, graten en eetstokjes afgebeeld. Het aantal sushi’s of graten dat je gooit, bepaalt welke tegel je mag nemen. Gooi je bijvoorbeeld drie graten, dan neem je de derde tegel uit de desbetreffende rij. Daarom zijn je drie worpen dus zo belangrijk, je zult gewoonlijk een specifieke tegel op het oog hebben. Deze kunnen namelijk nogal verschillen in waarde. Nu vraag je je waarschijnlijk af: waarom zou je dan ooit vrijwillig graten kiezen? Wel… bij de puntentelling leg je beide stapels naast elkaar en als de stapel sushi’s hoger is dan de stapel graten, neem je tegels van je stapel sushi’s totdat de stapels even hoog zijn. Voor de verwijderde sushi’s krijg je dus geen punten. Iedere speler telt de waarde van zijn overgebleven sushi’s bij elkaar op en trekt daar de minpunten van zijn graten vanaf. Daarom moet je dus op gepaste momenten ook weleens graten nemen! Doorgaans zul je dat doen als je makkelijk een tegel met één minpunt kunt nemen. Een tegel van een andere speler stelen, doe je door dobbelstenen met eetstokjes te gebruiken.
Nog een keer!
Geharrewar in de Sushibar is een spel dat niet erg veel om het lijf heeft, maar dat hoeft ook niet. Ik trek mijn neus niet op voor dergelijke spellen, want ze vormen vaak de perfecte afwisseling tussen de zwaardere bordspellen, en soms heb je eens zin in hersenloze fun, of heb je tijdens je dag eens een gat van twintig minuten te vullen. Op dat vlak is Geharrewar in de Sushibar gewoon een hit. Meer nog: na de puntentelling gaat het al vaak over naar “nog een keer?”. Reiner Knizia toont hiermee dat hij ook spellen kan bedenken die super eenvoudig zijn. Maar een eenvoudig spel ontwerpen dat ook goed is, daar ligt de grote uitdaging. Ze draaien vaak puur rond één mechanisme, en dergelijke spellen staan of vallen met het succes van dat mechanisme. De vergelijking met Regenwormen is natuurlijk helemaal onvermijdelijk, en dan moet ik wel bekennen dat Regenwormen mijn voorkeur draagt. Dat betekent helemaal niet dat ik Geharrewar in de Sushibar niet meer wil spelen, beide staan naast elkaar in de spellenkast en zullen waarschijnlijk nooit uit mijn collectie verdwijnen.
Conclusie
Met dergelijke spellen weet je waar je aan toe bent, een snel, eenvoudig en grappig spel. Geharrewar in de Sushibar slaagt dan ook met glans in zijn opzet. Een goeie worp geeft je heel even een gevoel van euforie, en luttele seconden later, kun je een tegenstander neerbliksemen met je ogen als je beste tegel gestolen wordt. Dat hoort gewoon bij het plezier dat dit spel te bieden heeft. Veel strategie en tactiek komt er niet bij kijken. Geharrewar in de Sushibar is een push-your-luck spel dat vergezeld gaat van de nodige dosis pech en geluk, met lachsalvo’s als logisch gevolg. Het heeft net iets te weinig om het lijf om met grote regelmaat op de tafel te belanden, maar af en toe zal ik dit zeker nog eens bovenhalen.
Pro
- Snel en eenvoudig
- Grappig
Con
- Iets te weinig om het lijf
- Regenwormen net iets leuker
6.5
Over
Uitgever
- 999 Games
Designer
Reiner Knizia
Aantal spelers
2-5
Tijdsduur
15-20 minuten
