Zij die mij al een beetje kennen, weten dat ik een zwak heb voor escape room-games (en boeken) en alles wat maar in de buurt komt van het genre. Toen ik Bureau of Investigation: Investigations in Arkham & Elsewhere zag liggen, was ik niet alleen buiten adem van de titel luidop te zeggen, maar was ik ook ergens verbaasd toen ik de slagzin op de doos zag: “An investigative game set in the Cthulhu Mythos and based on Sherlock Holmes Consulting Detective”. Wow, een shitload aan informatie. We vroegen de game aan bij Asmodee ter review, waarna het tijd was om het spelgezelschap te contacteren en de game onder handen te nemen. Even benieuwd naar het eindresultaat als ik was bij het zien van de game? Lees dan zeker verder (en anders lees je maar iets anders).
Een woordje uitleg is hier op zijn plaats voor zij die het horen donderen in Keulen. Eerst en vooral: "based on Sherlock Holmes Consulting detective”. Ja, het is dus gebaseerd op het bestaande spel van Sherlock Holmes, dat reeds werd uitgebracht in 1981 (!) en dat op vandaag een populaire game is door de heruitgave door Space Cowboys in 2016. “Set in the Cthulhu Mythos”, “Arkham & Elsewhere”. Rings a bell? Nee? Ja? Anyhow, het spel speelt zich dus af in de gekke ideeënwereld van H.P. Lovecraft. Als je hem niet kent of je wilt eens kennis maken met zijn werken, dan stel ik voor dat je gewoon Cthulhu eens opzoekt, om te zien met welke setting je rekening moet houden. Soit, mijn interesse was in ieder geval gewekt, tijd om de doos open te doen en kennis te maken met het spel.
English please
In Bueau of Investigations ga je solo of coöperatief met tot wel acht spelers aan de slag om een mysterie op te lossen dat zich afspeelt in de wereld van H.P. Lovecraft. Tot acht spelers schrijft het reglement voor, maar ik zou aanraden om het maximaal met vijf te gaan spelen, anders wordt het wel heel druk rond de eerder magere spelcomponenten. Mager inderdaad, want je moet het bij het openen van de eerste van de vijf mysteries enkel doen met het grondplan van Arkham en Boston, een soort van Dictionary (omschrijf het als de gele gids, met telefoonnummers van karakters, maar evengoed locatieaanduidingen van gebouwen zoals ziekenhuizen, universiteiten, musea, enz… ) en een krant waarin mogelijke aanduidingen staan. Je hebt best wel iemand in jouw team die de Engelse taal goed machtig is, want het spel bestaat niet in het Nederlands en bevat soms wat minder gebruikte terminologie.
De bedoeling van het spel is simpel: ga op onderzoek en zoek uit welke drie locaties of personen je definitief wil bezoeken om te zien of zij het mysterie oplossen. Als je erin slaagt om de drie correcte personen of locaties te bezoeken, verdien je punten en win je het spel. Alleen is het bij het begin van het spel maar de vraag: waar en hoe begin je jouw onderzoek, want het enige dat je krijgt, is de krant en een grondplan van de stad. Samen met een inleidende tekst van de case krijg je een aantal dagen waarin je het mysterie moet opgelost zien te krijgen. Dat aantal dagen staat gelijk met het aantal personen dat je mag verblijden met een bezoekje om al dan niet meer te weten te komen of je kiest ervoor om niet een persoon, maar de locatie binnen te vallen en deze overhoop te gooien. In ieder geval, na die periode moet je een definitief oordeel vellen over de te kiezen locaties, tenzij je tijdens jouw onderzoek dagen extra krijgt om bepaalde zaken grondiger te gaan onderzoeken. Dit is geheel verschillend met de Sherlock-games, waar het vaak gissen was wanneer je het eindpunt bereikt had.
Heel coöperatief, intensief en een nog meer verhalend spel
Het spel draait dus voornamelijk rond goede samenwerking en goed onderling overleg tussen de verschillende spelers om beredeneerd een volgende stap te zetten in het onderzoek. Houd zeker en vast ook papier en pen bij de hand voor jullie onderzoek, want geloof mij vrij, er wordt gesmeten met namen en niet alles is makkelijk te onthouden. Nu we het toch over 'niet makkelijk' hebben: wij startten met de eerste case (d’uh), wat bestempeld wordt met een één op drie qua moeilijkheidsgraad en dus ook de makkelijkste case zou moeten zijn. Verwacht je echter niet aan een walk in the park, want op bepaalde momenten moesten wij toch menige aanknopingspunten zoeken om een goede vervolgactie neer te schrijven, zonder daarbij het risico te nemen een lead (volgende stap) te verliezen aan een nutteloos interview. Denk ook niet dat je binnen het half uurtje de vijftien interviews doorlopen zult hebben, want na ieder onderzoek of interview kan je bepaalde zaken in twijfel gaan trekken, ongeacht de volgorde dat je zaken bezoekt. Nee, wij speelden toch met zijn drieën ook zeker twee uur aan de eerste case vooraleer we onze definitieve locaties bezochten. Uiteindelijk slaagden we er wel in om zes punten te scoren op de maximaal zeven haalbare punten.
In de tweede case, die we een andere avond speelden en die opnieuw een krantenextract had als basis, konden we (ditmaal met vier) een definitief oordeel vellen na anderhalf uur, wederom met een zes op zeven. Die case werd ook nog als makkelijk bestempeld. Een derde spelavond speelden we case drie, en daar moeten we eerlijkheidshalve toegeven dat we maar vier punten scoorden en we dus eigenlijk faalden in de opzet. De clues leken ook in de moeilijkere scenario’s wat vergezocht en vaak zaten we ook gewoon blok en moesten we echt gokken op een goede volgende zet.
Een woordje uitleg is hier op zijn plaats voor zij die het horen donderen in Keulen. Eerst en vooral: "based on Sherlock Holmes Consulting detective”. Ja, het is dus gebaseerd op het bestaande spel van Sherlock Holmes, dat reeds werd uitgebracht in 1981 (!) en dat op vandaag een populaire game is door de heruitgave door Space Cowboys in 2016. “Set in the Cthulhu Mythos”, “Arkham & Elsewhere”. Rings a bell? Nee? Ja? Anyhow, het spel speelt zich dus af in de gekke ideeënwereld van H.P. Lovecraft. Als je hem niet kent of je wilt eens kennis maken met zijn werken, dan stel ik voor dat je gewoon Cthulhu eens opzoekt, om te zien met welke setting je rekening moet houden. Soit, mijn interesse was in ieder geval gewekt, tijd om de doos open te doen en kennis te maken met het spel.
English please
In Bueau of Investigations ga je solo of coöperatief met tot wel acht spelers aan de slag om een mysterie op te lossen dat zich afspeelt in de wereld van H.P. Lovecraft. Tot acht spelers schrijft het reglement voor, maar ik zou aanraden om het maximaal met vijf te gaan spelen, anders wordt het wel heel druk rond de eerder magere spelcomponenten. Mager inderdaad, want je moet het bij het openen van de eerste van de vijf mysteries enkel doen met het grondplan van Arkham en Boston, een soort van Dictionary (omschrijf het als de gele gids, met telefoonnummers van karakters, maar evengoed locatieaanduidingen van gebouwen zoals ziekenhuizen, universiteiten, musea, enz… ) en een krant waarin mogelijke aanduidingen staan. Je hebt best wel iemand in jouw team die de Engelse taal goed machtig is, want het spel bestaat niet in het Nederlands en bevat soms wat minder gebruikte terminologie.
Dompel je per case gedurende twee uur lang onder in de mysterieuze Cthulhu-wereld.
De bedoeling van het spel is simpel: ga op onderzoek en zoek uit welke drie locaties of personen je definitief wil bezoeken om te zien of zij het mysterie oplossen. Als je erin slaagt om de drie correcte personen of locaties te bezoeken, verdien je punten en win je het spel. Alleen is het bij het begin van het spel maar de vraag: waar en hoe begin je jouw onderzoek, want het enige dat je krijgt, is de krant en een grondplan van de stad. Samen met een inleidende tekst van de case krijg je een aantal dagen waarin je het mysterie moet opgelost zien te krijgen. Dat aantal dagen staat gelijk met het aantal personen dat je mag verblijden met een bezoekje om al dan niet meer te weten te komen of je kiest ervoor om niet een persoon, maar de locatie binnen te vallen en deze overhoop te gooien. In ieder geval, na die periode moet je een definitief oordeel vellen over de te kiezen locaties, tenzij je tijdens jouw onderzoek dagen extra krijgt om bepaalde zaken grondiger te gaan onderzoeken. Dit is geheel verschillend met de Sherlock-games, waar het vaak gissen was wanneer je het eindpunt bereikt had.
Heel coöperatief, intensief en een nog meer verhalend spel
Het spel draait dus voornamelijk rond goede samenwerking en goed onderling overleg tussen de verschillende spelers om beredeneerd een volgende stap te zetten in het onderzoek. Houd zeker en vast ook papier en pen bij de hand voor jullie onderzoek, want geloof mij vrij, er wordt gesmeten met namen en niet alles is makkelijk te onthouden. Nu we het toch over 'niet makkelijk' hebben: wij startten met de eerste case (d’uh), wat bestempeld wordt met een één op drie qua moeilijkheidsgraad en dus ook de makkelijkste case zou moeten zijn. Verwacht je echter niet aan een walk in the park, want op bepaalde momenten moesten wij toch menige aanknopingspunten zoeken om een goede vervolgactie neer te schrijven, zonder daarbij het risico te nemen een lead (volgende stap) te verliezen aan een nutteloos interview. Denk ook niet dat je binnen het half uurtje de vijftien interviews doorlopen zult hebben, want na ieder onderzoek of interview kan je bepaalde zaken in twijfel gaan trekken, ongeacht de volgorde dat je zaken bezoekt. Nee, wij speelden toch met zijn drieën ook zeker twee uur aan de eerste case vooraleer we onze definitieve locaties bezochten. Uiteindelijk slaagden we er wel in om zes punten te scoren op de maximaal zeven haalbare punten.
In de tweede case, die we een andere avond speelden en die opnieuw een krantenextract had als basis, konden we (ditmaal met vier) een definitief oordeel vellen na anderhalf uur, wederom met een zes op zeven. Die case werd ook nog als makkelijk bestempeld. Een derde spelavond speelden we case drie, en daar moeten we eerlijkheidshalve toegeven dat we maar vier punten scoorden en we dus eigenlijk faalden in de opzet. De clues leken ook in de moeilijkere scenario’s wat vergezocht en vaak zaten we ook gewoon blok en moesten we echt gokken op een goede volgende zet.
Conclusie
Verwacht je in Bureau of Investigations zeker en vast niet aan Witse- of Baantjer-achtige mysteries die je moet oplossen, gezien er weerwolven, monsters en andere vreemde creaties kunnen ronddwalen in de mysterieuze wereld van H.P. Lovecraft. Nee, het is een verhalend detectivespel waarbij je alle info beter twee keer leest vooraleer je jouw volgende zet doet. Dat het soms net dat tikkeltje te vergezocht is en het niet altijd even logisch lijkt te zijn, nemen we er dan maar bij, gezien het horrorachtige thema.
Pro
- Je bent meteen ondergedompeld in het thema en je waant je een echte detective
- Mooi vormgegeven spelmateriaal
- Samenhangend spel waarbij de verhalende lijn op geen enkel ogenblik verveelt
- Tijd vliegt bij het spelen (reken zeker anderhalf uur per case)
Con
- Soms onlogische conclusies
- Wat weinig spelmateriaal om met meer dan drie personen te spelen
- Geen Nederlandstalige versie
8
Over
Uitgever
- Asmodee
- Space Cowboys
Designer
Grégory Privat
Aantal spelers
1-8
Tijdsduur
120-240 minuten
