Sherlock Holmes heeft in de handen van het Oekraïense Frogwares al behoorlijk wat watertjes doorzwommen. Wat in 2002 nog ontstond als een point and click avontuur in de stijl van Syberia begon door de jaren heen steeds nadrukkelijker tegen de mainstream aan te wrijven. Robert Downey jr. en Benedict Cumberbatch populariseerden het iconische personage van Arthur Conan Doyle op het scherm en Frogwares besloot hun wagonnetje aan die trein te hangen door zowel het personage als de gameplay steeds wat minder stoffig te maken. De culminatie van die evolutie kwam er vorig jaar met Chapter One, een prequel die een jongere Holmes en Watson introduceerde, samen met iets meer gestroomlijnde gameplay en zelfs actie-ëlementen. Dat het een schot in de roos bleek is wel duidelijk uit het feit dat we nu al een sequel op ons bord krijgen.
Nou ja, sequel. Technisch gezien is dit The Awakened een herwerking van het gelijknamige spel uit 2006. De essentie van het plot en het verloop van de zaken blijft dus grotendeels behouden, alleen wordt het nu dus gebracht in het malletje dat al gebruikt werd voor Chapter One. Cynici kunnen uiteraard gaan opperen dat het wat lui lijkt om terug te grijpen naar oude games om te remaken, maar Frogwares heeft uiteraard behoorlijk wat goede argumenten om dat te doen. Allereerst is daar natuurlijk de oorlog die hun thuisland verscheurt en die het maken van nieuwe games tegenwoordig niet bepaald een eenvoudige onderneming maakt. Daarnaast is het ook gewoon een boeiend idee om even terug te kijken naar een oudere titel uit het begin en te ontdekken hoe je die na jaren opgedane ervaring zou aanpakken. Tenslotte is het uiteraard een uitgelezen kans om nog eens een van de meest mythische wezens uit de horrorliteratuur vanonder het stof te halen. Wie dacht dat Moriarty en Jack the Ripper de gevaarlijkste booswichten waren waar Holmes het mee aan de stok kon krijgen, heeft duidelijk nog nooit van Cthulhu gehoord.
De manier waarop het spel speelt is dan ook onveranderd ten opzichte van de voorganger. Je praat met getuigen om hun versie van de feiten te krijgen, analyseert hun voorkomen en maakt een karakterschets die je in je boekje schrijft. Je speurt de omgevingen af, wat behoorlijk vlot gaat omdat een druk op L1 alle highlights even in de verf zet met een gele stip, en zoekt op die manier naar bewijsmateriaal en eigenaardigheden. Je zoekt kortom pratend en speurend naar alle elementen die je nodig hebt om je zaak mee op te bouwen en dan ga je aan het deduceren. De sleutel tot succes blijft uiteraard nog steeds het mind palace. Het is de plek waar je als speler te zien krijgt hoe het brein van Sherlock Holmes te werk gaat en waar je met al je verzamelde stukjes de puzzel legt. Op die manier leg je spelenderwijs verbanden die tot nieuwe pistes en conclusies leiden. Zo ontdek je al snel dat een diabolisch plan om via een krant een aanslag te plegen op Sherlock eigenlijk gewoon de acties van een verliefde dwaas zijn die een stuntelig ongelukje had. Je voelt gewoon de teleurstelling van Sherlock bij die conclusie.
Dat de game volledig voor een macabere onheilspellende sfeer gaat en met momenten volop flirt met gruwelijke horror helpt The Awakened om zich qua toon te onderscheiden van de voorgangers in de reeks. Dat is ook broodnodig, want de game voelt gameplaytechnisch erg vertrouwd als je één van de vorige titels in de reeks gespeeld hebt. Net als in Chapter One komt het dus neer op speuren naar stukjes bewijs en conclusies vormen, afgewisseld met wat kleine puzzels en brokjes actie. Dat laatste mag je trouwens met een wel erg lichte korrel zout nemen, want veel verder dan een quicktime-event om bijvoorbeeld iemand met een injectienaald te prikken gaat het niet. Ook nieuwigheden zoals sloten openen met behulp van lockpicks vallen in de categorie 'geinig, maar niet opzienbarend', net als het spelen met Watson. Het is fijn dat de kompaan van de detective niet louter een aanhangsel is in deze game, maar zijn aanwezigheid weegt zwaarder door in de verhaalvertelling dan in de gameplay.
Ook de sfeer draagt gelukkig zijn steentje bij aan de positieve indruk die The Awakened achterlaat. Het spel gaat op de PlayStation 5, Xbox Series X of PC geen schoonheidsprijzen in de wacht slepen, maar de omgevingen zijn wel apropos vormgegeven. Van de natte straten van Londen tot de beklemmende kilte van een Zwitsers sanatorium of de broeierige bayou van New Orleans is dit een globetrottend uitje dat met een heerlijk clichématige verfborstel op een griezelig canvas schildert. Je merkt weliswaar, zeker aan de gezichten van NPC's, dat dit geen game met een gigantisch budget is, maar de sfeerschepping is solide genoeg om dat met de mantel der liefde te bedekken.
Nou ja, sequel. Technisch gezien is dit The Awakened een herwerking van het gelijknamige spel uit 2006. De essentie van het plot en het verloop van de zaken blijft dus grotendeels behouden, alleen wordt het nu dus gebracht in het malletje dat al gebruikt werd voor Chapter One. Cynici kunnen uiteraard gaan opperen dat het wat lui lijkt om terug te grijpen naar oude games om te remaken, maar Frogwares heeft uiteraard behoorlijk wat goede argumenten om dat te doen. Allereerst is daar natuurlijk de oorlog die hun thuisland verscheurt en die het maken van nieuwe games tegenwoordig niet bepaald een eenvoudige onderneming maakt. Daarnaast is het ook gewoon een boeiend idee om even terug te kijken naar een oudere titel uit het begin en te ontdekken hoe je die na jaren opgedane ervaring zou aanpakken. Tenslotte is het uiteraard een uitgelezen kans om nog eens een van de meest mythische wezens uit de horrorliteratuur vanonder het stof te halen. Wie dacht dat Moriarty en Jack the Ripper de gevaarlijkste booswichten waren waar Holmes het mee aan de stok kon krijgen, heeft duidelijk nog nooit van Cthulhu gehoord.
Vertrouwd speurneuzengedrag
Voor Lovecrafts legendarische monster zijn tentakels rond de nek van Sherlock mag spannen opent de game op een haast ordinaire manier. De beroemde detective is weer eens verzeild in het idee dat de wereld om hem heen uit complotten bestaat en ziet het verdwijnen van zijn dagelijkse krant dan ook als een mysterie dat opgelost dient te worden. De enige reden dat de krant van de grote Sherlock Holmes niet netjes op zijn tafel afgeleverd wordt, moet een snood plan zijn bedoeld om hem van belangrijke zaken weg te houden, toch? Het is een leuke opening die je als speler nog maar eens duidelijk maakt van de excentrieke en zelfgenoegzame kantjes van de speurneus en je ook netjes weer in de gameplay laat glijden zoals je in een warm badje zou doen.De manier waarop het spel speelt is dan ook onveranderd ten opzichte van de voorganger. Je praat met getuigen om hun versie van de feiten te krijgen, analyseert hun voorkomen en maakt een karakterschets die je in je boekje schrijft. Je speurt de omgevingen af, wat behoorlijk vlot gaat omdat een druk op L1 alle highlights even in de verf zet met een gele stip, en zoekt op die manier naar bewijsmateriaal en eigenaardigheden. Je zoekt kortom pratend en speurend naar alle elementen die je nodig hebt om je zaak mee op te bouwen en dan ga je aan het deduceren. De sleutel tot succes blijft uiteraard nog steeds het mind palace. Het is de plek waar je als speler te zien krijgt hoe het brein van Sherlock Holmes te werk gaat en waar je met al je verzamelde stukjes de puzzel legt. Op die manier leg je spelenderwijs verbanden die tot nieuwe pistes en conclusies leiden. Zo ontdek je al snel dat een diabolisch plan om via een krant een aanslag te plegen op Sherlock eigenlijk gewoon de acties van een verliefde dwaas zijn die een stuntelig ongelukje had. Je voelt gewoon de teleurstelling van Sherlock bij die conclusie.
The Game is afoot
Lang hoeft de excentrieke inspecteur echter niet te kniezen, want trouwe sidekick Watson presenteert al snel een nieuwe zaak die heel wat meer vlees rond de botten heeft. Een jonge knecht blijkt verdwenen uit Stenwick Manor, iets wat al snel een kidnapping blijkt te zijn. Holmes en Watson ontdekken dat er meerdere geheimzinnige verdwijningen in Londen zijn voorgevallen, wat hen na wat speurwerk uiteindelijk richting een verlaten ondergrondse tempel brengt. Het is daar waar The Awakened voor het eerst zijn troefkaart op tafel gooit in de vorm van een gemarteld lijk. We hebben te maken met een groep van nietsontziende cultisten die vlotjes mensen offeren. The Awakened ontbloot na een sfeervolle opbouw voor het eerst zijn tandjes en toont zichzelf als een horrorgame. De naargeestige toon is gezet, de jacht op de mysterieuze sekte gaat van start. De volgende aanwijzing leidt dan ook op passende wijze naar een instituut voor geesteszieken in Zwitserland.De griezelfactor zorgt af en toe voor een fijn 'Ow shit Sherlock' momentje.
Dat de game volledig voor een macabere onheilspellende sfeer gaat en met momenten volop flirt met gruwelijke horror helpt The Awakened om zich qua toon te onderscheiden van de voorgangers in de reeks. Dat is ook broodnodig, want de game voelt gameplaytechnisch erg vertrouwd als je één van de vorige titels in de reeks gespeeld hebt. Net als in Chapter One komt het dus neer op speuren naar stukjes bewijs en conclusies vormen, afgewisseld met wat kleine puzzels en brokjes actie. Dat laatste mag je trouwens met een wel erg lichte korrel zout nemen, want veel verder dan een quicktime-event om bijvoorbeeld iemand met een injectienaald te prikken gaat het niet. Ook nieuwigheden zoals sloten openen met behulp van lockpicks vallen in de categorie 'geinig, maar niet opzienbarend', net als het spelen met Watson. Het is fijn dat de kompaan van de detective niet louter een aanhangsel is in deze game, maar zijn aanwezigheid weegt zwaarder door in de verhaalvertelling dan in de gameplay.
Sfeer en ongezelligheid
Ondanks het wel erg vertrouwde gevoel valt er gelukkig niet al te veel af te dingen op The Awakened. Na al die jaren weet Frogwares duidelijk hoe ze je innerlijke speurneus kunnen bevredigen en hebben ze netjes de balans gevonden tussen uitdagend en toegankelijk. Als speler krijg je op die manier nooit het gevoel bij het handje genomen te worden en voorgekauwde oplossingen te slikken, maar je krijgt wel netjes de hulpmiddelen om het je makkelijk genoeg te maken. Verder is het ook duidelijk dat de makers na al die jaren weten hoe een spannend detectiveverhaal in elkaar hoort te steken. Het blijft ook nu fijn om gaandeweg met de stukjes bewijs die je ontdekt de nevel van een warrig verhaal te zien oplossen en de puzzelstukjes in elkaar te zien klikken.Ook de sfeer draagt gelukkig zijn steentje bij aan de positieve indruk die The Awakened achterlaat. Het spel gaat op de PlayStation 5, Xbox Series X of PC geen schoonheidsprijzen in de wacht slepen, maar de omgevingen zijn wel apropos vormgegeven. Van de natte straten van Londen tot de beklemmende kilte van een Zwitsers sanatorium of de broeierige bayou van New Orleans is dit een globetrottend uitje dat met een heerlijk clichématige verfborstel op een griezelig canvas schildert. Je merkt weliswaar, zeker aan de gezichten van NPC's, dat dit geen game met een gigantisch budget is, maar de sfeerschepping is solide genoeg om dat met de mantel der liefde te bedekken.
Conclusie
Sherlock Holmes: The Awakened voelt enorm vertrouwd aan als je al eerder met de aparte speurder aan de slag bent geweest en is, zeker wanneer je Chapter One gespeeld hebt, gewoon meer van hetzelfde. De angel komt er echter in de vorm van Cthulhu en het Lovecraftiaanse sfeertje dat ervoor zorgt dat Sherlock Holmes en Watson zowaar in een nachtmerrie terecht komen waar enkel mentale weerbaarheid en stevig speurwerk een uitweg uit kunnen bieden. Het is dat griezelige sfeertje en het flirten met horror die ervoor zorgen dat een degelijk potje speuren wat extra cachet krijgt.
Pro
- Sfeervol en eng
- Goed geschreven verhaal
- Vind de juiste balans tussen uitdagend en toegankelijk
Con
- Quick time events en korte stukjes actie voegen niks toe
- Voelt op vlak van gameplay enorm vertrouwd aan
7
Over
Beschikbaar vanaf
11 april 2023
Gespeeld op
- PC
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
- Xbox One
- Xbox Series X|S
Ontwikkelaar
- Frogwares
Uitgever
- Frogwares
