Avondland
Well-known member
State of the Union door Biden. De man druipt van het optimisme en ik vermoed dat @JanusDR daar volmondig mee akkoord zal gaan. Hij blijkt toch een zeer energieke indruk te hebben gegeven aan de aanwezigen, in plaats van een seniele.
Inmiddels wel gelezen dat Europese industriëlen zich zorgen maken over de Inflation Reduction Act die enorm veel investeringsmogelijkheden biedt aan bedrijven die in de VS willen investeren. Het overgereglementeerde Europa kan daar mogelijk niet tegenop boksen, waardoor we onze competitiviteit verliezen en mogelijk ook onze knowhow kunnen verliezen aan de VS.
Biden kampt met een povere populariteit, ondanks aanzienlijke verwezenlijkingen in zijn eerste twee jaar als president. Dat is deels toe te schrijven aan de voortdurende politieke stammenoorlog, deels aan zijn gezegende leeftijd, deels aan globale fenomenen zoals de coronapandemie en de hoge inflatie. In deze State of the Union wilde hij de verwezenlijkingen voorrang geven op de perceptie. Hij kán ook opscheppen met een sterk economisch rapport, zelfs al voelen de Amerikanen blijkens peilingen de effecten nog te weinig. ‘Nog even geduld’, zei Biden, ‘de fabrieken worden gebouwd, de investeringen draaien volop, ze worden weldra ook voor u tastbaar.’
Biden goochelde met records. 12 miljoen nieuwe jobs op twee jaar, meer dan om het even welke andere president in vier jaar. Werkloosheid op 3,4 procent, het laagste cijfer in een halve eeuw. De grootste groei in fabrieksbanen in 40 jaar, 10 miljoen Amerikanen – alweer een record – die het afgelopen jaar een bedrijf opstartten. En de vermaledijde inflatie neemt al vier maanden op rij af. Ondertussen zijn de ongeziene investeringen in nieuwe infrastructuur – van luchthavens tot breedbandinternet – op kruissnelheid aan het komen. ‘Mensen die naar de parking van McDonald’s moeten rijden om daar met de gratis wifi hun kinderen hun huiswerk te laten maken: dat moet afgelopen zijn’, aldus de president. Dankzij nieuwe wetten zijn geneesmiddelen veel goedkoper geworden voor de middenklasse, onder meer voor diabetici.
De bruggenbouwer in Biden reikte soms de hand naar de Republikeinen. ‘Laten we de cynici geen gelijk geven: er zijn het voorbije jaar driehonderd wetten getekend met stemmen van beide partijen.’ Die driehonderd wetten wegen niet op tegen de ontelbare problemen die verzanden in een ultravijandige loopgravenstrijd, maar wat moet Biden anders? Nu het Huis van Afgevaardigden een Republikeinse meerderheid heeft, valt er de volgende jaren nog weinig wetgevende vooruitgang te verwachten. ‘We zijn zo hard op de goede weg, let’s finish the job’, was zijn mantra.
Hét moment was toen hij uitlegde dat de Republikeinen geen recht van spreken hebben over fiscale roekeloosheid. ‘Onder Donald Trump is de staatsschuld met 25 procent toegenomen: de Republikeinen keurden telkens probleemloos de verhoging van het schuldplafond goed. Maar nu dreigen ze dat niet te doen – waardoor de VS zijn schulden niet meer kan betalen – en dreigen ze het land te gijzelen met hun eisen. Sommige Republikeinen dreigen zelfs onze sociale zekerheid en Medicare te vernietigen.’
Daarop brak gejouw uit, en Marjorie Taylor Greene riep: ‘Leugenaar!’ (Nochtans heeft Biden gelijk, onder meer de zeer ambitieuze senator Tim Scott stelt zo’n sociale kaalslag voor.) Maar Biden reageerde geamuseerd op het tumult, en zei: ‘Maar hoor dat toch eens aan, wat een verontwaardiging. Een bekering! Als ik het zo hoor, zijn we dus unaniem dat we onze senioren niet in de steek mogen laten? Laat ons allemaal rechtstaan voor hen!’
De Republikeinen moesten wel schaapachtig meegaan in dat gebaar. ‘Dat is dan geregeld’, besloot Biden. ‘En als dit Congres het nodig vindt om toch nog de sociale zekerheid en Medicare aan te vallen, maak u geen zorgen: dan stel ik mijn veto.’
Inmiddels wel gelezen dat Europese industriëlen zich zorgen maken over de Inflation Reduction Act die enorm veel investeringsmogelijkheden biedt aan bedrijven die in de VS willen investeren. Het overgereglementeerde Europa kan daar mogelijk niet tegenop boksen, waardoor we onze competitiviteit verliezen en mogelijk ook onze knowhow kunnen verliezen aan de VS.