Ik heb gisteren meegedaan aan de volledige marathon. Het was ondertussen mijn vijfde maar nu echt eens meegemaakt wat "de man met de hamer" tegenkomen betekent. Klein verslag:
Training:
Ik begon mijn trainingsblok op 1 januari. Normaal doe ik 18 weken trainingsblokken voor Marathons maar omdat Antwerpen redelijk kort ervoor was besloten om 12 weken te nemen. Achteraf ben ik toch meer fan van 18 weken. Naar mijn gevoel was 12 weken net te weinig om me goed klaar te voelen voor de marathon, ondanks dat ik 3x 30+ heb gelopen. Mijn training ging ook niet vlekkeloos door medische problemen waardoor ik heel februari geen intensieve trainingen heb kunnen doen en ook veel minder volume liep als normaal. Ik had op de 12 weken dan ook "maar" +-70km/w gemiddeld.
Voor de wedstrijd:
Het naar de wedstrijd gaan verliep redelijk vlot. Shuttlebussen waren (tot mijn ervaring) prima geregeld en het ging zeer vlot. Enkel wel zeer weinig toiletten. Ik had geluk dat ik er op tijd was en al kon gaan want ik zag nog echt massaal veel mensen aanschuiven om 9u50 om naar het toilet te kunnen gaan. Dit zorgde achteraf ook voor serieuze opstropping om naar het startvak te kunnen gaan. Ik moest omdat ik zo opgestropt werd eigenlijk random de bosjes lopen om er tijdig te geraken (wat ook wel mijn eigen schuld was, door te laat te vertrekken naar het startvak). Kwam ik daar al lichtbezweet aan, mochten we nog 15 min in de koude wachten alvorens effectief van start te gaan. Er werd ook niks over gecommuniceerd. Als dat over op voorhand geweten is, communiceer het dan toch zodat de lopers nog een extra laag kledij kunnen aanhouden... Nu stonden we allemaal te verkleumen en ons af te vragen wanneer we zouden starten. Ik startte bij de pacer van 3u. Ik vond het wel vreemd dat één van de pacers van 1u30 voor de pacer van 3u stond (daarover seffens meer).
Tijdens de wedstrijd:
Na een lichte opstropping de eerste 10 meter (als in, letterlijk 10 seconden moeten stiltaan) ging de start vrij vlot. Wel af en toe moeten vechten voor positie omdat het zo'n mensenmassa was maar dat ging nog oke. Ik had één gelletje in mijn hand vast omdat die niet meer in mijn zakje paste maar die had ik helaas laten vallen toen ik gestoot werd ergens op kilometer 5. Op die moment dus ook verplicht geworden om mijn voeding van 80g/u terug te moeten schroeven naar 64g/u. Voor de rest ging de eerste helft zeer vlot. Rond km 12-14 wel serieus moeten slalommen ook door lopers die de pacer van 1h30 volgden die voor ons gestart waren die zich dan begonnen terug te laten zakken.
Op het halfweg punt voelde ik mij nog zeer fris. Eigenlijk veel frisser dan in Antwerpen waar ik wel "vlot" onder de 3u had gelopen. Zoals iedereen wel wat last van de wind maar daar kan je niets aan veranderen. Rond kilometer 26 kwam het stuk dat we gezamenlijk liepen met de halve en dat was echt verschrikkelijk. Ik had nog geluk dat de pacer gewoon iedereen aan de weg riep maar we moesten echt op een gigatisch lint beginnen lopen op smalle paadjes. Geen idee waarom ze dat ooit zouden combineren... Vanaf we dan de splitsing terug hadden voelde het plots opeens zwaarder worden. Geen probleem dacht ik want we zaten uiteindelijk al op kilometer 28 ofzo en ik voelde mij nog altijd veel beter op dit punt dan in Antwerpen. De komende kilometers bleef ik de pacer volgen en werd het tempo wel aanzienlijk zwaarder. En dan op de brug van kilometer 30 moest ik een klein gaatje laten. Tot kilometer 33 bleef dat gaatje even groot maar ik merkte dat het niet meer ging. Met het lossen van de groep kreeg ik ook plots de wind vol over mij. En toen kwam de grootste crash dat ik ooit in een loopwedstrijd heb meegemaakt. Mijn benen voelden aan alsof ze 500kg wogen en ik kon niet anders doen dan verder strompelen naar de finish. Dat is wel nog gelukt zonder te wandelen
. Toen ik de bocht op km 38 ronddraaide en die heuvel zichtbaar was ik wel stérk aan het twijfelen. De afdaling daarna was nog veel erger. Uiteindelijk binnengestrompeld tussen de 3:07-3:10 (kwestie om mijn anonimiteit een beetje te behouden).
Dit was de eerste keer dat ik zo'n crash meemaakt want al mijn andere marathons waren eigenlijk altijd redelijk goed gegaan (wel wat verval maar wel altijd mijn tijdsdoel gehaald). . Ik denk dat de crash een combinatie van redenen heeft: niet voldoende gedronken, te weinig voeding, gebrek aan volume tijdens training, gebrek aan intensiteit tijdens training, kutparcours, weersomstandigheden, ...
In ieder geval een heel waardevolle leerervaring. Veel dingen opgemerkt die ik de volgende keer toch anders wil doen. Al bij al vind ik het ook goed dat het nu gebeurd is omdat mijn echte A wedstrijd dit jaar Eindhoven zal zijn in oktober.
Algemeen:
- Totaal geen fan van het parcours. Wie verzint het bijvoorbeeld om dat stuk op 38km er in te steken? Nu was ik al gecrasht maar kan mij voorstellen dat een heel groot deel van het aantal deelnemers daar een totale inzinking. Ook regelmatig stukken slechte weg, kasseien, heel smalle wegentjes, ...
- De bevoorradingen waren heel beperkt. Vaak maar enkele tafeltjes met water waardoor als je niet goed gepositioneerd zat je al geen kans meer maakte. Ook de locaties van de bevoorradingen vond ik vreemd. Bijvoorbeeld vlak na een bocht.
- Ook absoluut geen fan van de halve en de hele tesamen laten starten. En zeker als je ergens onderweg een stuk krijgt waarmee je samen moet lopen met de tragere van de halve (niets tegenover hen, zij kunnen niets veranderen aan de beslissing van de organisatie). Antwerpen is op dat vlak VEEL beter geregeld. Al bij al organisatorisch toch niet zo professioneel geregeld allemaal.
- Om op een positieve noot te eindigen: het publiek was wel geweldig. Op superveel plekken van het parcours wel echt heel veel mensen. Je had wel enkele stukken langs het water waar er minder stonden maar dat was te verwachten.
Ik denk niet dat ze mij nog terugzien in Gent. Volgend jaar doe ik mee met Brussel -> Leuven maar daarna ga ik er toch alles aan doen om in het voorjaar Rotterdam te doen of een ander alternatief te vinden.
zucht
En over het voetpad kan je ze ook niet sturen, want dan kunnen de mensen die daar wonen gewoon hun huis niet in of uit. 