Wu-Tang Clan

Classic Artists Wu-Tang Clan

Voor de mensen die er geen genoeg van krijgen kan ik de site whosampled aanraden, deze website verzameld alle nummers die gesampled worden en zo krijg je soms leuke inzichten hoe zo'n nummer tot stand gekomen is.


En iets wat misschien volledig buiten de scope van de "opdracht" valt maar ik geeft het maar mee, El Michaels Afair heeft ooit een volledig brassband versie van Enter The 36 Chamber gemaakt.


50 Cent niet rauw vind ik wel iets te kort door de bocht,

Eigenlijk is 50 een tikkeltje underrated, iets waar ik me allicht ook schuldig aan gemaakt heb vroeger, Get Rich Or Die Trying was eigenlijk een zeer goed album, In Da Club was een commercieel success maar eigenlijk één van de mindere nummers van dat album. Ik was wel fan van G-Unit Beg For Mercy destijds.

Bon we dwalen af. :D
 
Laatst bewerkt:
Voor de mensen die er geen genoeg van krijgen kan ik de site whosampled aanraden, deze website verzameld alle nummers die gesampled worden en zo krijg je soms leuke inzichten hoe zo'n nummer tot stand gekomen is.


En iets wat misschien volledig buiten de scope van de "opdracht" valt maar ik geeft het maar mee, El Michaels Afair heeft ooit een volledig brassband versie van Enter The 36 Chamber gemaakt.




Eigenlijk is 50 een tikkeltje underrated, iets waar ik me allicht ook schuldig aan gemaakt heb vroeger, Get Rich Or Die Trying was eigenlijk een zeer goed album, In Da Club was een commercieel success maar eigenlijk één van de mindere nummers van dat album. Ik was wel fan van G-Unit Beg For Mercy destijds.

Bon we dwalen af. :D
Ik heb eens een filmpje gezien van 50 van voor hij bekend was en damn die was toen echt 10x better dan wanneer hij echt bekend werd. Hetzelfde met Jay-z.
 
omdat ik het debuut het beste ken, ben ik meteen begonnen aan Wu Tang Forever en The W. Die heb ik wel regelmatig beluisterd, maar meestal greep ik toch terug naar Enter The Wu Tang. Dit zijn toch echt goeie platen, eigenlijk. Wu Tang Forever is een beetje vermoeiend om in één keer uit te zitten, maar tegelijk staat daar verbazend weinig filler op voor een dubbelalbum. The W lijkt een beetje minder sterk te zijn, maar is dan wel makkelijker om in één luisterbeurt te consumeren. En daar staat één van mijn favoriete beats van the RZA op:


Het lijkt me ook wel eigen te zijn aan hip hop dat die precies álles uit een cd proberen te halen. Ik noem hier The W nu wat lichter verteerbaar, maar die plaat duurt ook al meteen een uur. Veel van de grote platen uit die tijd gaan ook los over het uur, denk ik? Vandaar dat ik vroeger al sneller losse nummers opzette als ik zin had in hip hop, denk ik.
 
Bon ik heb 36 Chambers uit. Mja het is wat ik er van verwacht had. Er zitten wat leuke dingen in, het is zeker niet slecht, maar het is vooral mijn genre niet.

Ik heb wel het gevoel dat de plaat voor 90% bestaat uit:
  • Zichzelf voorstellen
  • Zichzelf hypen en oppeppen (zoals bvb voor het begin van een concert)
  • Intro tot een cooler nummer/stuk ...
... maar de echte muziek begint dan nooit en we beginnen weer van vooraan.
Dat is een probleem dat ik wel meer heb met dit type hip hop.


Wat ik wel echt goed vind:
  • De kung fu movie sampling :love:
  • De "rauwere / vuilere" productie
  • Echt goede beats
  • ODB klinkt gelijk Tom Waits in zijn vroegere periode, die aan het rappen is terwijl hij veel te veel gedronken heeft, I like it :biglaugh:
  • Het chaotische over elkaar & samen kwelende aspect dat goede oi punk ook heeft (wat waarschijnlijk een heel rare vergelijking is), e.g.

Goede nummers vind ik Wu-Tang Clan Ain't Nuthing Ta F' Wit, Da Mystery, Tearz, Can it be all so simple, en Shame on a Nigga ... maar die op minuut 2 heeft wel een serieus spraakgebrek :laugh:.

En :laugh: @ ergens beschrijven ze elkaar (alweer) en ene zegt ene "GZA, we form the Ultron, and he da head" :laugh:.


Ben er aan begonnen en vind het wel ok. Meestal ben ik een hip hop album al beu na de helft van de liedjes maar heb nog 4 nummers te gaan en ben het nog niet beu. Kan er niks uithalen dat er bovenuitstak enkel dat Tearz wat minder was
Tearz vind ik zelfs het beste nummer.
 
omdat ik het debuut het beste ken, ben ik meteen begonnen aan Wu Tang Forever en The W. Die heb ik wel regelmatig beluisterd, maar meestal greep ik toch terug naar Enter The Wu Tang. Dit zijn toch echt goeie platen, eigenlijk. Wu Tang Forever is een beetje vermoeiend om in één keer uit te zitten, maar tegelijk staat daar verbazend weinig filler op voor een dubbelalbum. The W lijkt een beetje minder sterk te zijn, maar is dan wel makkelijker om in één luisterbeurt te consumeren. En daar staat één van mijn favoriete beats van the RZA op:


Het lijkt me ook wel eigen te zijn aan hip hop dat die precies álles uit een cd proberen te halen. Ik noem hier The W nu wat lichter verteerbaar, maar die plaat duurt ook al meteen een uur. Veel van de grote platen uit die tijd gaan ook los over het uur, denk ik? Vandaar dat ik vroeger al sneller losse nummers opzette als ik zin had in hip hop, denk ik.
Ben je al bekend met hun solomateriaal?
 
Ben je al bekend met hun solomateriaal?
Eigenlijk hetzelfde als met Wu Tang Clan zelf. Ik heb het merendeel van het beste solowerk gehoord, maar viel altijd terug op dezelfde paar platen. Liquid Swords is ongelofelijk en ik was een tijd behoorlijk into Ghostface Killah, dus dat ga ik komende tijd skippen. In de plaats ga ik wat meer aandacht besteden aan bv Only Built 4 Cuban Linx (nooit echt in geraakt), Tical en het ander solowerk van GZA.

Daarom dat ik de groep genomineerd heb eigenlijk, om wat dieper in te kunnen gaan op de delen van hun werk die ik minder goed ken.
 
Eigenlijk hetzelfde als met Wu Tang Clan zelf. Ik heb het merendeel van het beste solowerk gehoord, maar viel altijd terug op dezelfde paar platen. Liquid Swords is ongelofelijk en ik was een tijd behoorlijk into Ghostface Killah, dus dat ga ik komende tijd skippen. In de plaats ga ik wat meer aandacht besteden aan bv Only Built 4 Cuban Linx (nooit echt in geraakt), Tical en het ander solowerk van GZA.

Daarom dat ik de groep genomineerd heb eigenlijk, om wat dieper in te kunnen gaan op de delen van hun werk die ik minder goed ken.

Eerste solo van Method zeker niet overslaan, mijn persoonlijke favoriete Wu solo is nog steeds "Only built 4..", dat album is quasi perfect imo
 
Ik heb wel het gevoel dat de plaat voor 90% bestaat uit:
  • Zichzelf voorstellen
  • Zichzelf hypen en oppeppen (zoals bvb voor het begin van een concert)
  • Intro tot een cooler nummer/stuk ...
Lyrisch is Liquid Swords van GZA en de stream of consciousness van Ghostface veel dieper dan 't debuut.
 
Check out my graaaavel piiit ... a mystery unraveling :music::music::music:

Gravel Pit kent iedereen wel! Ik heb weinig tot niets met hiphop ondanks dat ik in de vroege jeugdjaren dacht dat dit cool was en groots zou worden, totdat ik dan elektrische gitaren ontdekte en snapte wat ik echt cool zou vinden. Een keuze voor het verleden in plaats van de toekomst, blijkt twintig jaar later. Ik heb wel nog een playlist genaamd Blicks voor in de auto te blazen als ik door de donkere buurten van Genk rijd zodat ik doorgang zonder argwaan verkrijg van de mensen van de straten. Voor de rest ken ik uit die tijd enkel wat werk van rappers als Nas, Mase, Puff Daddy, Biggie en wat klassiekers van dingen als Gang Starr of Souls Of Mischief. Een deel van die nummers die ik ken vind ik ook écht goed overigens, maar het blijft beperkt, en niets is beter dan Mo Money Mo Problems hier. ODB zijn stemgeluid herken ik van Ghetto Superstar, een echte schijf, en Method Man zijn stemgeluid herken ik dan weer van N 2 Gether Now, ook eentje. Om maar te zeggen dat ik alweer van geen nut zal zijn.

Begonnen met 36 Chambers zoals aangeraden door al die wiggas hier (weer dank voor de extra duiding in al die posts!). Dat "Bring the mf ruckus" lijntje in het begin is nog catchy, maar het nummer zelf vind ik niets. Dat vond ik helaas ook voor de daaropvolgende nummers van het album, zelfs na twee keer luisteren, zit niets catchy in voor mij. Wu-Tang Clan Ain't Nuthing ta Fuck Wit en C.R.E.A.M. zijn iets beter, maar na M.E.T.H.O.D. Man is het weer terug naar af en klinkt het weer hetzelfde voor me, niets blijft hangen buiten hier en daar een sampletje. Ge hebt een baslijntje, het typische drumgeluid voor de beat, en wat geleuter daarover en daartussen. Niet echt denderend.

Wu Tang Forever dan maar. Deze was al leuker. Eerste paar nummers vond ik allemaal beter dan wat op hun debuut te vinden was, ietsje meer afwisseling, de muziek klinkt dieper. Visionz vond ik wel erg N 2 Gether Now aandoen tijdens Method Man zijn stukje, ik weet niet of dat aan mij ligt of omdat alles ook echt gewoon op elkaar lijkt. De eerste CD hiervan was OK, niets wat ik nog eens zal opzetten maar wel beter dus dan het debuut. Tweede CD eigenlijk hetzelfde, Triumph en Deadly Melody als beste nummers ... maar da's relatief. Heaterz klonk alweer N 2 Gether Nowig. Ik vind er niet meteen iets van via Google, dus misschien beeld ik me hier iets in.

Nog even doorgeduwd met The W vanwege Gravel Pit. Hmmm, neen, te veel gepose en weer iets donkerder qua muziek, denk ik. Toch tot aan Protect Ya Neck, dat is wel cool. Eindelijk! Vanaf dan vond ik het eigenlijk allemaal wel cool, in tegenstelling tot de tweënhalf vorige albums. Niet allemaal even cool, neen, en niets om te onthouden, maar toch. Gravel Pit ook een serieuze uitschieter op deze plaat lijkt me. Die paar reggeastemachtige dingen hoefden echt niet, maar de tweede helft van dit album lijkt mijn favoriet tot nog toe. Iron Flag opgelegd maar dat begint met geweerschoten en politiesirenes, liever niet. Ik krijg flashbacks naar 50 cent op Pukkelpop die niets anders deed dan geweerschoten laten horen. Ik weet het ondertussen wel, jongeman, ik heb daar geen boodschap aan. Rules als tweede nummer wel beter, dus toch doorgeluisterd maar uiteindelijk niets echt catchy gevonden. One Of These Days vond ik wel OK (trekt dat al niet meer op Dr Dre of zo?), dikke bas, en ik apprecieer dat soort vrouwenstemmen erover wel. Een welgekomen afwisseling qua melodie. Voor de rest, tja, ik heb het allemaal al eens gehoord ook al hoor ik de verschillen.

Dus cava om eens te luisteren, beter dan wat ik nu soms op de radio hoor voorbijkomen in dat genre, en ik plaats dit ook zeker en vast boven The Prodigy van drie weken terug om te luisteren op een blauwe maandag. Ik snap echter niet wat er zo uitzonderlijk goed aan is, en ik heb al helemaal niet het gevoel dat ik iets gemist heb naast Gravel Pit dat ik al kende, buiten Protect Ya Neck (the jump off) misschien .. dus euh, classic artist, het zal wel als jullie en vele anderen het zeggen maar echt geen idee, niet in mijn library. Ik heb de lyrics opgezet om goed te kunnen volgen maar na vier nummers voor bekeken gehouden, vermoeiend! Geprobeerd en ben er verder niets mee, ik vond het zelfs wat minder dan dat ik verwacht had achteraf gezien. Ik zal Nas nog wel eens opzetten dan in de plaats zenne. Whoooooose world is this? :music:
Ik zie dat het @FlyingHorseman zijn nominatie was, terwijl dat die vorige week nog dingen als PJ Harvey zat aan te raden, het kan rap gaan hier!



@Lint heeft gelijk dat we hier niet de zijsprongetjes moeten gaan uitpluizen, maar toch even eentje opgezet uit nieuwsgierigheid vanwege de posts hier: GZA met Liquid Swords. Vond ik wel in orde eigenlijk, dingen als Labels of 4th Chamber kon ik wel smaken. Toch meer dan de eerste twee Wu-Tang albums. Voor de sport dan Method Man met Tical en Ghostface Killah met Ironman meegepikt vanwege @PolletPoulet_OG en @Koonut hun enthousiasme: ik ben er eerlijk gezegd rap doorgebladerd tijdens de avondwandeling door van alles een minuutje tot minuutje of twee te luisteren want het sloeg niet echt meer aan, en ik probeer het af te ronden want straks begint het EK en de eindfase van RG. Ik denk dat Method Man me het meest ligt van die bende, en hij ziet er ook gewoon cool uit. De openingsdialoog op Ironman deed me denken aan wat NPCs tegen elkaar zouden zeggen in GTA-SA, net zoals vele andere van die stukjes, toch een beetje gniffelen. Voor de rest OK, ook hier niets speciaals, sorry!
 
Voor de mensen die er geen genoeg van krijgen kan ik de site whosampled aanraden, deze website verzameld alle nummers die gesampled worden en zo krijg je soms leuke inzichten hoe zo'n nummer tot stand gekomen is.

Als alternatief hiervoor: op youtube staan er veel filmpjes met een opeenvolging van allemaal samples (random vb), idd leuk om te checken vind ik :)
 
Best protect ya neck 😍

Zoals al aangehaald liquid swords en (return to the) 36 chambers zijn absolute top hiphop/rap platen. De ene solo de ander niet. Tical van method man is ook wel de moeite. Wu tang forever is wat minder maar heeft ook wel wat sterke nummers

Method man vind ik ook wat underrated. Later nog eens wat radio interviews of gewoon ad libs gehoord en amai. Ook altijd enorm down to earth gebleven.
Het is al een tijdje geleden dat ik in hun samenwerking alsook individueel werk ben gedoken. Wordt alleszins fijn 😁

Edit; deze vergeten

En waarschijnlijk nog wel wat vergeten. 6 feet deep is wel een rauw album.

Edit2: den Polletpoulet heeft het mooi samengevat. Ik herinner me nog dat ik nadat ik elektronische muziek verafschuwde en niet puur vond rond mijn 13-14 en ik uiteindelijk toch bijdraaide hierrond ik rap/hiphop nog altijd een waste of space/energy vond en er een broer aan dood had. Enkele jaren later dan toch m'n mening herzien en een serieuze deep dive gedaan waaronder alle classics rond de jaren 90 (er zijn er godver heel wat) alsook nieuwere (eyedae, dilla, DOOM, madlib etc.) En amai wat een bommen hoor. Toch wel grotendeels eens met madlob dat alles al gezegd is geweest maar toch sommigen weten wat nog niet. Of hoe nog niet. Vooraf geen fan van samplen (maak je eigen muziek 😜🤪) maar sommigen zijn toch echt geschift goed in hoe wat waar die samples te plaatsen alsook welke te gebruiken.
 
Laatst bewerkt:
Kan alleen maar aanraden om naast de collectieve albums ook de solo projecten te bekijken.
Liquid Swords, Tical, Only Built 4 Cuban Lynx en meer recent the wild zijn allemaal albums met zoveel muzikale waarde.

Natuurlijk is enter the Wu-tang hun klassieke album waarom alles gebouwd is. Maar deze kwam uit in 1993, je moet maar eens luisteren wat men toen nog maakte. Ik noem er nu maar enkele The Chronic, Doggystyle, Illmatic, Ready to die. Zeggen dat uw album het beste is, of top drie staat wilt gewoon immens veel zeggen.

“Ma, throw down some money
The ice cream man is coming” :music:
 
Gisteren de eerste plaat eens opgezet en dat viel eigenlijk goed mee.
Niet in die mate dat ik nu meteen vol enthousiasme in heel de discografie en alle zijprojecten ga duiken, daarvoor is het simpelweg te weinig "mijn ding", maar ik kon er zeker van genieten, alleszins veel meer dan van hedendaagse hiphop genre Zwangere Guy.
 
Nochtans is de Guy future classics aan het maken, als dit forum binnen 20 jaar nog bestaat, zullen zijn albums daar ook de reveu passeren :D

Wie weet wie de volgende beat gemaakt heeft? :coolbrows::music:

J Dilla zeker? Staat ook op Donuts, dacht ik.

Op Fishscale is het fantastische Shakey Dog voor mij het hoogtepunt.
 

Vergelijkbare onderwerpen

Terug
Bovenaan