Denken wij even samen terug naar de vroege jaren negentig. Op weekendnamiddagen waren er steeds gezinsvriendelijke reeksen om te volgen en eentje daarvan was Road to Avonlea. Rinkelt er nog een belletje? Blond meisje uit de stad komt in landelijk dorp terecht? Enfin, het doet hier eigenlijk niks terzake behálve dat Sarah Polley, dat blonde meisje, nu groot is en al een hele tijd ook aan de andere kant van de camera staat en daar meer dan gesmaakte resultaten mee haalt. Haar nieuwste project is Women Talking, een film waar al reikhalzend naar uitgekeken wordt, ook al is het verhaal allesbehalve eenvoudig.
Ik heb al eens, ooit, aangehaald dat Hollywood bij momenten eenzelfde verhaal op eenzelfde moment lijkt te ontdekken. Voor ‘Women Talking’ duikt de regisseur in de wereld van de Mennonieten, en afgesloten, conservatieve geloofsgemeenschappen zijn de laatste paar jaar een onderwerp van interesse geworden. Zij keren zich af van de moderne wereld, maar de moderne wereld vindt hen én de potjes die net zo hard kunnen stinken als bij ons. Women Talking is gebaseerd op het gelijknamige boek uit 2018 en dát is dan weer gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
In Manitoba, Bolivië, woont een kolonie Mennonieten. De mannen werken er van zes uur ‘s morgens tot negen uur ‘s avonds, er wordt nooit gedanst of gedronken, het lijkt een vreedzame - doch mysterieuze - andere tijd te zijn. Tot in 2009. Reeds een hele periode werden vrouwen (jong, oud, zelfs kinderen) wakker met een groggy gevoel, hoofdpijn, verdwenen ondergoed, pijn. Door diepe gelovigheid kwam dit slecht met mondjesmaat boven, de vrouwen vreesden ‘een duivel’ of een ‘vervloeking’ op hun huis. De gemeenschap is inherent, er is geen ander woord voor, seksistisch. Vrouwen hebben geen stem en zijn sinds de geboorte geplooid in hun onderdanige positie. Het duurde tot een vader effectief een man in zijn huis betrapte, om alles te ontrafelen. Acht mannen die maar liefst 181 vrouwen en kinderen drogeerden en aanrandden.
Women Talking brengt de kijker naar een gesloten ruimte vol Mennonieten vrouwen. Ze hebben 48 uur om te praten en te beslissen. De tagline van de film ‘Do Nothing. Stay and Fight. Leave’. Voor deze vrouwen is het niet enkel een kwestie van trauma, maar ook van gemeenschap en geloof. Voor buitenstaanders is klacht indienen een uitgemaakte zaak, Women Talking toont eens te meer dat het voor slachtoffers niet zwart-wit is. Een sterk verhaal en een heel sterke cast met onder andere Rooney Mara (The Girl With the Dragon Tattoo) Claire Foy (The Crown), Jessie Buckley (Men), Judith Ivey (New Amsterdam), Ben Whishaw (No Time to Die), en Frances McDormand (Fargo). Dit belooft een masterclass in karakterstudie te worden en een inzicht in een nog steeds erg verborgen gemeenschap.
Ik heb al eens, ooit, aangehaald dat Hollywood bij momenten eenzelfde verhaal op eenzelfde moment lijkt te ontdekken. Voor ‘Women Talking’ duikt de regisseur in de wereld van de Mennonieten, en afgesloten, conservatieve geloofsgemeenschappen zijn de laatste paar jaar een onderwerp van interesse geworden. Zij keren zich af van de moderne wereld, maar de moderne wereld vindt hen én de potjes die net zo hard kunnen stinken als bij ons. Women Talking is gebaseerd op het gelijknamige boek uit 2018 en dát is dan weer gebaseerd op een waargebeurd verhaal.
In Manitoba, Bolivië, woont een kolonie Mennonieten. De mannen werken er van zes uur ‘s morgens tot negen uur ‘s avonds, er wordt nooit gedanst of gedronken, het lijkt een vreedzame - doch mysterieuze - andere tijd te zijn. Tot in 2009. Reeds een hele periode werden vrouwen (jong, oud, zelfs kinderen) wakker met een groggy gevoel, hoofdpijn, verdwenen ondergoed, pijn. Door diepe gelovigheid kwam dit slecht met mondjesmaat boven, de vrouwen vreesden ‘een duivel’ of een ‘vervloeking’ op hun huis. De gemeenschap is inherent, er is geen ander woord voor, seksistisch. Vrouwen hebben geen stem en zijn sinds de geboorte geplooid in hun onderdanige positie. Het duurde tot een vader effectief een man in zijn huis betrapte, om alles te ontrafelen. Acht mannen die maar liefst 181 vrouwen en kinderen drogeerden en aanrandden.
Women Talking brengt de kijker naar een gesloten ruimte vol Mennonieten vrouwen. Ze hebben 48 uur om te praten en te beslissen. De tagline van de film ‘Do Nothing. Stay and Fight. Leave’. Voor deze vrouwen is het niet enkel een kwestie van trauma, maar ook van gemeenschap en geloof. Voor buitenstaanders is klacht indienen een uitgemaakte zaak, Women Talking toont eens te meer dat het voor slachtoffers niet zwart-wit is. Een sterk verhaal en een heel sterke cast met onder andere Rooney Mara (The Girl With the Dragon Tattoo) Claire Foy (The Crown), Jessie Buckley (Men), Judith Ivey (New Amsterdam), Ben Whishaw (No Time to Die), en Frances McDormand (Fargo). Dit belooft een masterclass in karakterstudie te worden en een inzicht in een nog steeds erg verborgen gemeenschap.
