Werk Werkdruk: thuiswerk/verlof/uren inhalen

@mac-bc heeft gewoon objectief helemaal gelijk hoor. Maar je mag het niet zo strikt en rigide allemaal over nadenken, word je enkel gefrustreerd van. @mac-bc is plichtsbewust en consciëntieus, de wereld zou beter draaien als iedereen zo was, maar het is niet zo, dus moet je je deels aanpassen en deels trouw aan jezelf blijven
 
Als je méér werkt dan 8 uur per dag als winkelbediende of als vrachtwagenchauffeur, dan is dat vrij eenvoudig te constateren. En dan is de oorzaak ook éénduidig. Je krijgt gewoon teveel werk, je moet teveel uren presteren, etc. Dan kun je perfect daarmee naar uw werkgever stappen.

Als je echter meer werkt dan 8 uur per dag in een consultancy-omgeving (of heel wat andere diensten), dan kunnen er verschillende oorzaken zijn:
- Zoals hierboven: je krijgt teveel werk je moet teveel uren presteren, etc.
- OF "Ah mac-bc, is het waar jongen? Misschien werk jij wel te traag? Heb je daar al eens aan gedacht?"
denk je nu echt dat een transportwerknemer of een winkelbediende geen geklaag kunnen krijgen over te traag werken?
En dan beland je in een discussie van "Uw peers hoor ik niet klagen! Dus blijkbaar is het wel mogelijk om die hoeveelheid werk binnen de 8 uren per dag te presteren!". Dat die peers 's avonds wellicht ook doorwerken, dat weet niemand. En dat zullen ze ook niet zeggen natuurlijk.
en dat zeg jij duidelijk ook niet of wil je minstens niet geweten hebben.
En daar sta je dan. De domme kloot die als eerste zijn mond heeft opengedaan krijgt de stempel van "trage werker", "kan de druk niet aan", ... terwijl de anderen die zwegen en 's avonds ook doorwerken als "good performers" worden beschouwd en opslag krijgen.
denk je dat een kassabediende opslag krijgt als hij hard werkt? Denk je dat de lonen in de transport niet grotendeels vast liggen? Als jij niet meer uren wil doen, zal je mss idd geen opslag krijgen. Zoals de mensen die je daarnet beschreef.

Telkens komt het neer op deze bovenstaande redenering, hoe je het ook draait of keert. En opnieuw ligt dat aan de werkomgeving (waar dokters bijvoorbeeld geen last van hebben), niet aan de jobinhoud. Dat bedoel ik dus met de allesbepalende werkomgeving.
dokters hebben geen ouders met kinderen die om 12 uur een afspraak hadden en pas op 13.x uur binnengerekend wegens de drukte en daarover zagen en klagen?
 
Als JIJ een probleem hebt, ben JIJ diegene die op zoek moet gaan naar wat bij jou past. Niet anderen die moeten gaan presenteren aan jou wat beter bij jou zou kunnen passen.

Ik heb een knaller van een burn-out gehad om in te zien dat het én het systeem was dat niet goed werkte én ik als persoon die het zwaarder had dan veel anderen binnen dat systeem. Dus ik ben iets totaal anders gaan doen aan een lager loon met GIGANTISCH minder stress. Nu heb ik dus wél een match tussen capaciteiten van mezelf én werkomgeving. Maar niemand is bij mij thuis komen aankloppen om mij de match te komen presenteren hoor... 🤷🏼

Dat snap ik wel. Dat was beeldspraak voor het feit dat ik de "ideale" werkomgeving nog niet gevonden heb, enkel de extremen gezien tot nu toe.

Na 3 black boxen te hebben geopend (3 jobs) heb ik nog niet de evenwichtige inhoud gevonden. Als er tips zijn om de werkdruk te proberen achterhalen via een vacature, be my guest.
 
Dat snap ik wel. Dat was beeldspraak voor het feit dat ik de "ideale" werkomgeving nog niet gevonden heb, enkel de extremen gezien tot nu toe.

Na 3 black boxen te hebben geopend (3 jobs) heb ik nog niet de evenwichtige inhoud gevonden. Als er tips zijn om de werkdruk te proberen achterhalen via een vacature, be my guest.
Enkel informeel netwerk kan je daarin helpen: mensen die er al werken of de laatste jaren gewerkt hebben. Of omdat je er al eerder mee samengewerkt hebt.
Al de rest is idd gokken en de sprong wagen.
 
Volgende keer dus niet enkel proactief denken op je werk, maar ook proactief denken in je privé.

En zorg voor mogelijkheid tot falen. Als elk falen direct een ramp is omdat je geen marge houdt voor onverwachte zaken, dan is dat slecht management van je leven. Zeker als je kinderen hebt, zowat de meest voorspelbaarheidsverstorende factor die er bestaat
mac-bc rekent er gewoon op dat mensen even "betrouwbaar" zijn als hijzelf, en is teleurgesteld als het niet zo is.
Jij doet alsof hij in de fout is omdat hij teveel verwacht van mensen, hij vindt de fout bij de anderen omdat die niet zo betrouwbaar zijn als hem. Meesten van het forum kunnen zich niet goed inleven in zijn visie op waarden en normen.

Als je met mac-bc afspreekt om te helpen verhuizen op 21 dec 2022, dan weet je dat hij daar zal zijn. En niet een paar dagen voor dat moment zal sturen "aja ik heb tickets voor een concertje gekocht, zal toch ni lukken, sorry succes"

Als mac-be een doktersbriefje heeft, dan weet je dat hij ziek is, en niet dat hij "zich heeft laten thuisschrijven"
 
Laatst bewerkt:
Enkel informeel netwerk kan je daarin helpen: mensen die er al werken of de laatste jaren gewerkt hebben. Of omdat je er al eerder mee samengewerkt hebt.
Al de rest is idd gokken en de sprong wagen.
Of gewoon er over spreken tijdens de sollicitatie. Bij mijn laatste jobswitch heb ik gezegd dat ik , op enkele uitzonderingen na, altijd op woensdag thuis wil zijn oor de kinderen/partner. Dat ik ook geen uren ga inhalen als de trein vertraging heeft. Maar dat ik in ruil ook niet moeilijk doe als er eens wat extra moet gebeuren of men mij op de woensdag opbelt voor een vraag.
 
mac-bc rekent er gewoon op dat mensen even "betrouwbaar" zijn als hijzelf, en is teleurgesteld als het niet zo is.
Jij doet alsof hij in de fout is omdat hij teveel verwacht van mensen, hij vindt de fout bij de anderen omdat die niet zo betrouwbaar zijn als hem. Meesten van het forum kunnen zich niet goed inleven in zijn visie op waarden en normen.
Ik kan mij daar best in inleven, maar ergens "along the way" leer je wel dat de realiteit is wat ze is uiteindelijk. En het is dan echt geen productieve houding om als een steenezel vast te blijven houden aan hoe jij vindt dat anderen zich moeten gedragen, en en passant hele sectoren te schofferen waar je door een gebrek aan inlevingsvermogen graag de rekening van maakt.

Er is echt niets positief aan een houding met 0 flexibiliteit en veel rancune, de wereld is wat ze is. Al die andere mensen hebben ook kinderen en begrijpen dat je hierdoor niet als een robot een takenlijstje kan afwerken.
 
mac-bc rekent er gewoon op dat mensen even "betrouwbaar" zijn als hijzelf, en is teleurgesteld als het niet zo is.
Jij doet alsof hij in de fout is omdat hij teveel verwacht van mensen, hij vindt de fout bij de anderen omdat die niet zo betrouwbaar zijn als hem. Meesten van het forum kunnen zich niet goed inleven in zijn visie op waarden en normen.
Ik kan me perfect inleven in zijn waarden en normen want ik ben/was exact zo.

Waar ik een probleem mee heb is dat hij hier zegt dat hij en zijn vriendin tegen elkaar staan te roepen midden in de nacht terwijl de kleine huilt, dat hij daar staat te roken in bijzijn van die kleine, dat hij op die kleine let maar ondertussen en een meeting gaat voorbereiden en eten en.. maar dan kwaad is dat dingen niet goed lopen, dat vrienden precies wel tijd hebben om sociaal te zijn, etc

Maar op een bepaald moment moet je kiezen welke dingen het waard zijn om u druk in te maken. Want wat heb je er aan dat je eigenlijk gelijk had maar ondertussen zit je thuis met een burnout, is uw vrouw het afgebold, je hebt een hartaanval op 47 .. weet ik veel wat?
Je kan niet alles hebben eh, er zijn er sommigen die dat misschien kunnen maar ik denk niet dat dat te combineren is met een attitude waar alles perfect moet zijn.
 
De rancune is natuurlijk een gevolg van vaak het deksel op de neus krijgen omdat het merendeel van de maatschappij niet zoals hem is. Zijn ergernis over aannemers is voor hem terecht: hij maakt een concrete afspraak met iemand, en die mens komt niet opdagen. Terwijl hij niet zo is. Ik snap zijn frustratie dat hij vaak aan the receiving end van negativiteit zit, en zelf positief en constructief moet zijn [volgens zijn eigen standaarden]
Hij is net wél flexibel, en dat kost energie.

De naieve oplossing van velen op het forum lijkt dan te zijn om ook wat meer aan jezelf te denken, minder betrouwbaar te zijn, anderen in de steek te laten als het voor jou niet goed uitkomt; maar dat botst met de man die hij wil zijn.
 
Maar op een bepaald moment moet je kiezen welke dingen het waard zijn om u druk in te maken. Want wat heb je er aan dat je eigenlijk gelijk had maar ondertussen zit je thuis met een burnout, is uw vrouw het afgebold, je hebt een hartaanval op 47 .. weet ik veel wat?
Ik denk dat 99% van de lezers hier ervan uit gaat dat dit is hoe mac zal eindigen over 2/5/10 jaar.

Alleen, vol frustraties, al dan niet arbeidsongeschikt.
En dit is op dit moment wél nog te voorkomen. Maar enkel mits drastische ingrepen op meerdere vlakken, helaas.
(Relatie therapie, verbouwingen op pauze zetten, andere job, zelf bij een psycholoog beginnen gaan,...)
 
De naieve oplossing van velen op het forum lijkt dan te zijn om ook wat meer aan jezelf te denken, minder betrouwbaar te zijn, anderen in de steek te laten als het voor jou niet goed uitkomt; maar dat botst met de man die hij wil zijn.

Of minder dingen tegelijk te doen zodat je die persoon kan zijn
 
De rancune is natuurlijk een gevolg van vaak het deksel op de neus krijgen omdat het merendeel van de maatschappij niet zoals hem is. Zijn ergernis over aannemers is voor hem terecht: hij maakt een concrete afspraak met iemand, en die mens komt niet opdagen. Terwijl hij niet zo is. Ik snap zijn frustratie dat hij vaak aan the receiving end van negativiteit zit, en zelf positief en constructief moet zijn [volgens zijn eigen standaarden]
Hij is net wél flexibel, en dat kost energie.

De naieve oplossing van velen op het forum lijkt dan te zijn om ook wat meer aan jezelf te denken, minder betrouwbaar te zijn, anderen in de steek te laten als het voor jou niet goed uitkomt; maar dat botst met de man die hij wil zijn.
Met die eerste alinea kan ik het nog een beetje eens zijn.
Die tweede is gewoon een totaal foute en redelijk ridicule voorstelling van wat er eigenlijk gezegd wordt. Niemand vraagt hem minder betrouwbaar te zijn. If anything ben je net meer betrouwbaar voor je baas als die weet wat hij aan je heeft en welke uren hij 100% iets van je kan vragen, en welke uren 100% niet.
 
Je bent echt op weg naar een zwaar infarct voor uw 50ste Mac.
Hij heeft een vrouw en kinderen , hij kiest er voor,
hij kiest ook voor zijn job.

Ik heb er niet de minste compassie mee.
Zijn allemaal dingen die hij moest incalculeren.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
De rancune is natuurlijk een gevolg van vaak het deksel op de neus krijgen omdat het merendeel van de maatschappij niet zoals hem is. Zijn ergernis over aannemers is voor hem terecht: hij maakt een concrete afspraak met iemand, en die mens komt niet opdagen. Terwijl hij niet zo is. Ik snap zijn frustratie dat hij vaak aan the receiving end van negativiteit zit, en zelf positief en constructief moet zijn [volgens zijn eigen standaarden]
Hij is net wél flexibel, en dat kost energie.

oplossing is om gewoon niets te verwachten van andere mensen, dat gaat u al veel gemoedsrust geven
 
De rancune is natuurlijk een gevolg van vaak het deksel op de neus krijgen omdat het merendeel van de maatschappij niet zoals hem is. Zijn ergernis over aannemers is voor hem terecht: hij maakt een concrete afspraak met iemand, en die mens komt niet opdagen. Terwijl hij niet zo is. Ik snap zijn frustratie dat hij vaak aan the receiving end van negativiteit zit, en zelf positief en constructief moet zijn [volgens zijn eigen standaarden]
Hij is net wél flexibel, en dat kost energie.

De naieve oplossing van velen op het forum lijkt dan te zijn om ook wat meer aan jezelf te denken, minder betrouwbaar te zijn, anderen in de steek te laten als het voor jou niet goed uitkomt; maar dat botst met de man die hij wil zijn.
Sorry, maar als heel de wereld anders redeneert dan jij, en je kan je hier niet aan aanpassen, dan noem ik dat niet flexibel. Ja, die ergernissen over aannemers zijn soms terecht, maar het gefrustreerd schieten op én aannemers, én dokters, én ambtenaren, én ... is niet gezond of wenselijk hoor. Als iedereen zo zou zijn, dan zou de maatschappij misschien een marginaal percentage efficiënter zijn, terwijl het aantal mensen in burn-out of andere mentale problemen zou exploderen.

Het is geen naïeve oplossing om enig pragmatisme toe te passen op je leven hé, het stoort mij enigzins dat dit soort levensvisie als correct wordt aanzien, terwijl ongeveer alle tekenen het omgekeerde uitwijzen. Grenzen stellen zal je trouwens betrouwbaarder maken op professioneel vlak (want er zullen minder zaken tussen het net vallen) en al zeker op privévlak zal men meer hebben aan een partner/vader die effectief beschikbaar is in zijn vrije tijd.
 
Je bedoelt eigenlijk: werken tijdens je verlof, fuck dat.
Wat een werkmotivatie al weer ;)

Gewoon een job zoeken die je graag doet en die je niet ervaart als een vervelende klus die uitgeoefend moet worden of als iets dat je absoluut niet mag doen in je vrije tijd.

Ik sluit me aan bij de anderen hierboven, en de situatie die volgens jou 'nodig' is in een concurrentiële omgeving, blijkt misschien iets minder nodig en duwt je stilaan (?) richting een burnout.
Ik denk ook wel dat hier het probleem ligt, niet iedereen is ervoor gemaakt om in een concurrentiële omgeving te werken. Een tijdje terug belde mijn baas mij ook nog op om 22:15 omdat er dringend iets voorbereid moest worden voor de volgende ochtend (from scratch). Dan kan je ook niet zomaar zeggen "foert, ik kijk vanavond tv", dat past niet in die jobsetting.
 
Laatst bewerkt:
Wat een werkmotivatie al weer ;)

Gewoon een job zoeken die je graag doet en die je niet ervaart als een vervelende klus die uitgeoefend moet worden of als iets dat je absoluut niet mag doen in je vrije tijd.
Ik werk -volgens mij zoals zoveel mensen- graag TIJDENS mijn bepaalde werkuren*, beperkt tot een maximum per week. Daarnaast doe ik ook graag ongestoord een hoop andere zaken waarvan ik kan genieten.

Het is niet omdat ik in mijn vrije tijd liefst niet werk, dat ik niet graag werk.

*Ik ben flexibel in die zin dat ik de taken afwerk waarmee ik bezig ben. Soms duurt de werkdag een uur langer (en dat is vaker dat dan dat hij minder lang duurt dan zogezegd zou moeten) omdat ik ook niet ga stoppen omdat de klok het zegt terwijl ik halverwege een job zat.

Dat geldt even goed voor andere zaken. Ik kijk graag wielrennen op tv, maar ook geen hele dagen. Ik werk graag in de tuin, maar ook liefst maar 1 of 2 dagen per week, ...

Jouw stelling is gewoon extreem zwart-wit.
 
Laatst bewerkt:
Ik denk ook wel dat hier het probleem ligt, niet iedereen is ervoor gemaakt om in een concurrentiële omgeving te werken. Een tijdje terug belde mijn baas mij ook nog op om 22:15 omdat er dringend iets voorbereid moest worden voor de volgende ochtend (from scratch). Dan kan je ook niet zomaar zeggen "foert, ik kijk vanavond tv", dat past niet in die jobsetting.

De vraag is dan of je betaald wordt en/of contractueel verplicht bent om bereikbaar te zijn? En indien niet wat zou er gebeurd zijn moest je niet opgepakt hebben? Het is best mogelijk dat je een telefoon niet hoort of ziet. De kans dat ik een telefoon mis om 22:15 is 80% ofzo behalve wanneer ik van wacht ben.
 
Ik heb de hele thread niet gelezen, maar ik kan @mac-bc wel snappen. Overspannen en vermoeid in combinatie met het gevoel dat jij je altijd maar moet schikken naar een ander terwijl jij zelf van niemand ook maar iets van flexibiliteit of medewerking terug krijgt. Jij moet altijd direct springen, terwijl een ander altijd excuses heeft.

Heeft het ook niet wat te maken met te veel hooi op het vork? Prioriteiten stellen en bepaalde zaken even laten voor wat ze zijn kan echt wel helpen in zo een situaties, ook al zijn er financiële gevolgen.
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan