Werk Werkdruk: thuiswerk/verlof/uren inhalen

Pas op: ik ken mensen die genieten van zo'n omgeving en de bijhorende druk. Maar die maken dan ook gewoon de harde keuze dat carrière gewoon op de eerste plek komt.

Ziek kind: 't is aan de mama om dat op te lossen. Pedagogische studiedag: die kleine gaat naar een opvang. Verlof: PC gaat mee om te werken. Short notice een weekje buitenland: geen probleem.

Daar zitten wel een paar extremen tussen maar meestal komt het neer op: carrière zo weinig mogelijk "schaden" door het gezinsleven wat te minderen.
Da's trouwens geen oordeel he: doe zien hun kinderen graag en die doen daar ook dingen mee/voor. Maar er wordt toch altijd naar die carrière gekeken.
Diegene die er aarden zijn net diegene die er zich niet druk in maken. Mijn vriend knalt als senior manager binnen de big four ook wat uren, die is naast zijn gewoon projectwerk overladen met interviews van sollicitanten/proposals/demo’s/management meetings/organisatie van interne events/budgetten/planning etc maar door een gezonde nonchalante houding laat die het niet tot zich komen. Die durft op tijd zaken afblokken, kan delegeren en kruipt op tijd op zijne koersfiets om te bezinnen.
Zelf ben ik er ooit vertrokken omdat ik eraan ten onder ging. Alles hangt af van uw eigen persoonlijkheid. Als je met die druk niet om kan zoek je best iets anders, uiteindelijk kom je wel op uw pootjes terecht hoor, je hebt sowieso een zekere ambitie en drive, in de juiste omgeving ga je uzelf evenzeer kunnen ontplooien en goed uwen boterham verdienen :).
 
Een ander heeft het wel altijd makkelijker dan jij, heb ik de indruk.

Dit soort uitspraken zijn wat overbodig. Dezelfde moeite had je kunnen steken in een tegenargument.

Ik sluit me aan bij de anderen hierboven, en de situatie die volgens jou 'nodig' is in een concurrentiële omgeving, blijkt misschien iets minder nodig en duwt je stilaan (?) richting een burnout.

Tja, wat is "nodig"?
Ga je ervoor ontslaan worden? Neen.
Wordt er een professionele houding verwacht? Ja.
Wordt er verwacht dat de projecten vooruit gaan? Ja.
Moet je om een beetje opslag te krijgen op het einde van het jaar bij de beste performers zitten? Ja. (Als je dan toch in de privé werkt, moet je direct all the way gaan anders kun je zowel in een minder competitieve omgeving werken aan vaste barema's. All the way in de zin van: gewoon mikken op ietsje bovengemiddeld verdienen, niet in de in van zotte carrière).

Vaak heb je ook meer miserie achteraf wanneer je jezelf zo kort op voorhand laat vervangen voor een meeting. Tegen dat je uw vervanger gebrieft hebt, en hij jou teruggebrieft, waarbij er dan hopelijk niets achterwege blijft, alle puntjes aan bod zijn gekomne, ... heb je het vaak al lang beter zelf gewoon gedaan.
 
Vooraleer vanalles te veronderstellen, breek eens met de manier waarop je nu denkt. Als je altijd negatief denkt, zal je alleen maar dat negatieve versterken. Alles is perfect/"moet" perfect zijn.

Je MOET veel? Ja. Maar je MOET ook voor je gezin kijken en belangrijke zaken daar gaan voor. Wat zouden de gevolgen zijn? Gezaag? Zeg tegen je werkgever dat het alternatief voor de vergadering niet laten doorgaan omdat je een dag familiaal verlof moest nemen, het verplaatsen van die meeting was tot je terug kwam van de dokter.

Je denkt echt dat je zo uitzonderlijk bent, maar:
- pakweg 80% van de mensen op 30-60 jarige leeftijd heeft kinderen. 80% heeft dus zelf ook al eens meegemaakt dat hun kind ziek was. Ze weten dat mensen voor kinderen naar de dokter gaat.
- 99% van de mensen heeft een dokter bezocht in hun leven en weet dat dit kan uitlopen.

Geen begrip voor een feit dat zoveel andere mensen meemaken? Is dit écht of beeld je je dit gewoon in?

Als ik op voorhand had geweten welke miserie het ging worden, had ik inderdaad wellicht gewoon de hele dag familiaal verlof gepakt. Maar als ik ergens een gaatje zie om het allemaal te combineren, dan probeer ik dat meestal te fiksen.
Maar misschien iets te snel waardoor bij de minste afwijking ik mezelf in de miserie steek. Dat kan. Laat dat dan de lesson learned zijn voor mij.
 
Als ik op voorhand had geweten welke miserie het ging worden, had ik inderdaad wellicht gewoon de hele dag familiaal verlof gepakt. Maar als ik ergens een gaatje zie om het allemaal te combineren, dan probeer ik dat meestal te fiksen.
Volgende keer dus niet enkel proactief denken op je werk, maar ook proactief denken in je privé.

En zorg voor mogelijkheid tot falen. Als elk falen direct een ramp is omdat je geen marge houdt voor onverwachte zaken, dan is dat slecht management van je leven. Zeker als je kinderen hebt, zowat de meest voorspelbaarheidsverstorende factor die er bestaat
 
Heerlijk, in de luwte van de nacht de mailtjes afhandelen waar het overdag te hectisch voor is. Leve de "Bezorging uitstellen"-functie in Outlook (want 's nachts mails versturen blijkt niet professioneel te zijn).

Alleen even zien dat ik wat spreiding steek in wanneer mijn mails verstuurd worden zodat mijn leidinggevenden geen 7 mails op exact hetzelfde tijdstip toegestuurd krijgen. :unsure:
 
Dat moet toch zalig zijn als dokter? Je geen hol moeten aantrekken van een planning, iedereen laten wachten, ... en als resultaat lachende mensen die content zijn dat ze eindelijk mogen spreken met jou.
Als je effectief denkt dat dat een realiteit is, ben je nog verder van het paadje dan ik dacht.

Mijn vrouw is arts in opleiding en de realiteit is dat die planning ook gewoon moordend is. Uw rant is op huisartsen specifiek, maar er is nu eenmaal weinig marge voor noodgevallen of consultaties die uitlopen. Voor een standaard consult rekenen ze ofwel 15 ofwel 30 minuten, maar dat is enkel realistisch indien er geen complicaties zijn. In dat kwartier zit onder andere de patient ontvangen, kort bespreken, betalen, eventuele nieuwe afspraak vastleggen,... Veel succes om in 10 minuten een patient te onderzoeken, zonder hem het gevoel te geven dat hij rap rap buiten moet. Heel zalig! Je kan wel pleiten voor langere consultaties in te plannen, maar er is nu eenmaal ook een economische realiteit.

Gelukkig krijgt ze inderdaad alleen maar gelukkige en lachende mensen die ziek zijn, zagen over het minst, hun eigen lichaam kennen 'want ze hebben een onderzoek op Facebook gelezen', ambetant zijn omdat er een kwartier vertraging is, ambetant zijn omdat ze ziek zijn. Maar inderdaad, zalig gevoel. Misschien best even zelf uw dag leren inplannen en niet om 12h naar een arts gaan, als je de voormiddag vrij hebt genomen. Maar dan zou je uw eigen planning in vraag moeten stellen, wat u precies nogal moeilijk valt.
 
Let's call it a day. 14 mails in mijn Postvak Uit die morgenochtend automatisch verstuurd worden. Daar hadden er eigenlijk nog 5 bij gemoeten maar dat zal voor morgen zijn.

Ongelofelijk hoe je altijd gekloot bent omdat je familiaal verlof moet nemen. Exact hetzelfde wanneer je plots ziek bent. Alle afwezigheden die je niet minstens een paar dagen op voorhand kan plannen, zijn pure miserie. Dan heb je niet alleen het nadeel van ziek te zijn (of uw kind die ziek is), dan zie je ook nog eens alles verkeerd lopen op uw werk van de immer voortdraaiende projectmolen en de immer mail-brakende mailbox en hijgerige telefoon die constant aan uw mouw trekt: "mac-bc, ik heb je nodig!", "mac-bc, ik heb je nodig!", "mac-bc, ik heb je nodig!", ...

Enfin, ik rook nog een sigaret en zal zoet dromen van mijn onbewoond eiland.
 
Als je effectief denkt dat dat een realiteit is, ben je nog verder van het paadje dan ik dacht.

Mijn vrouw is arts in opleiding en de realiteit is dat die planning ook gewoon moordend is. Uw rant is op huisartsen specifiek, maar er is nu eenmaal weinig marge voor noodgevallen of consultaties die uitlopen. Voor een standaard consult rekenen ze ofwel 15 ofwel 30 minuten, maar dat is enkel realistisch indien er geen complicaties zijn. In dat kwartier zit onder andere de patient ontvangen, kort bespreken, betalen, eventuele nieuwe afspraak vastleggen,... Veel succes om in 10 minuten een patient te onderzoeken, zonder hem het gevoel te geven dat hij rap rap buiten moet. Heel zalig! Je kan wel pleiten voor langere consultaties in te plannen, maar er is nu eenmaal ook een economische realiteit.

Gelukkig krijgt ze inderdaad alleen maar gelukkige en lachende mensen die ziek zijn, zagen over het minst, hun eigen lichaam kennen 'want ze hebben een onderzoek op Facebook gelezen', ambetant zijn omdat er een kwartier vertraging is, ambetant zijn omdat ze ziek zijn. Maar inderdaad, zalig gevoel. Misschien best even zelf uw dag leren inplannen en niet om 12h naar een arts gaan, als je de voormiddag vrij hebt genomen. Maar dan zou je uw eigen planning in vraag moeten stellen, wat u precies nogal moeilijk valt.

Minder patiënten inplannen. Opgelost.
 
Minder patiënten inplannen. Opgelost.
Een dokter spendeert meer uren aan zijn werk dan gepland en doet daarom langer over zijn dag. Mac-bc: "hij moet maar meer patiënten weigeren"

Mac-bc spendeert meer uren aan zijn werk dan voor vandaag voorzien. Mac-bc: "ik maskeert dat ik die uren extra doe, want anders is dit niet professioneel".

Ja, een dokter is zelfstandig en jij niet. Maar je bent geen laaggeschoolde die qua competenties zo laag staat dat hij elke job moet aanvaarden die er is. Dus net zoals een dokter heb jij de mogelijkheid om aan te geven: ik wil maar X werk aanvaarden. Als je baas je dan ontslaat omdat je op je strepen staat, kan je, tenzij er wat scheelt aan jou, gemakkelijk een nieuwe job vinden in deze conjunctuur. Mss met iets minder loon, maar dat heeft een dokter ook als hij weigert.
 
Let's call it a day. 14 mails in mijn Postvak Uit die morgenochtend automatisch verstuurd worden. Daar hadden er eigenlijk nog 5 bij gemoeten maar dat zal voor morgen zijn.

Ongelofelijk hoe je altijd gekloot bent omdat je familiaal verlof moet nemen. Exact hetzelfde wanneer je plots ziek bent. Alle afwezigheden die je niet minstens een paar dagen op voorhand kan plannen, zijn pure miserie. Dan heb je niet alleen het nadeel van ziek te zijn (of uw kind die ziek is), dan zie je ook nog eens alles verkeerd lopen op uw werk van de immer voortdraaiende projectmolen en de immer mail-brakende mailbox en hijgerige telefoon die constant aan uw mouw trekt: "mac-bc, ik heb je nodig!", "mac-bc, ik heb je nodig!", "mac-bc, ik heb je nodig!", ...

Enfin, ik rook nog een sigaret en zal zoet dromen van mijn onbewoond eiland.

Los van heel die situatie, maar uitgesteld uitsturen is wel echt een lifesaver.
Zeker als ik bijvoorbeeld op een drukke periode aan het mailen ben dan laat ik ze pas de dag erna vertrekken en komt alles gespreid binnen. Ipv de dag erna op te staan en op al die mails al antwoord te hebben.
 
Minder patiënten inplannen. Opgelost.
Binnen huisartsen speelt jammer genoeg ook het fenomeen van personeeltekorten. Hier in onze gemeente is nog 1 huisarts actief met gevolg dat zijn planning dagelijks uitloopt. Die man ziet patienten van 7u s'morgens tot 1 u ‘s nachts. 6 dagen op 7. Vaak op de baan. Dat op 58 jarige leeftijd.
Die man ziet er jammer genoeg continu uit alsof er een bulldozer over hem gereden heeft. Maar hij is wel gepassioneerd en doet alles voor zijn patienten.
 
Los van heel die situatie, maar uitgesteld uitsturen is wel echt een lifesaver.
Zeker als ik bijvoorbeeld op een drukke periode aan het mailen ben dan laat ik ze pas de dag erna vertrekken en komt alles gespreid binnen. Ipv de dag erna op te staan en op al die mails al antwoord te hebben.
Persoonlijk zie ik het nut niet in van dat uitgesteld sturen. Dan vertraagd je toch gewoon de oplossing? Ik heb veel liever, voor wie rap antwoordt, de volgende dag al een lijst van mails zodat ik mijn dag kan starten met een lijstje, dan onverwachts door de dag heen voor verrassingen te staan met zaken die dringend zijn.

En ja, dan zien ze ook dat je moeite hebt gedaan om 's avonds nog te antwoorden. Wat enige ergernis over een late reactie al kan temperen.
 
Als ik op voorhand had geweten welke miserie het ging worden, had ik inderdaad wellicht gewoon de hele dag familiaal verlof gepakt. Maar als ik ergens een gaatje zie om het allemaal te combineren, dan probeer ik dat meestal te fiksen.
Maar misschien iets te snel waardoor bij de minste afwijking ik mezelf in de miserie steek. Dat kan. Laat dat dan de lesson learned zijn voor mij.
Gewoon minder iedereen proberen te pleasen. Vergaderingen kunnen verzet worden en ge kunt de deurbel negeren.

Ik zou wel een beetje oppassen met uw houding naar uw vrouw. Er straalt een zekere minachting door naar haar toe in uw posts (niet alleen hier trouwens). Ongeacht of haar beslissingen altijd even 'juist' zijn moet ge nog altijd partners zijn voor elkaar. Het leven is moeilijk met een klein kind, ze probeert uw leven niet moeilijker te maken. Ze probeert het beste te doen voor haar kind.
 
Persoonlijk zie ik het nut niet in van dat uitgesteld sturen. Dan vertraagd je toch gewoon de oplossing? Ik heb veel liever, voor wie rap antwoordt, de volgende dag al een lijst van mails zodat ik mijn dag kan starten met een lijstje, dan onverwachts door de dag heen voor verrassingen te staan met zaken die dringend zijn.

En ja, dan zien ze ook dat je moeite hebt gedaan om 's avonds nog te antwoorden. Wat enige ergernis over een late reactie al kan temperen.

Goh ja en nee.
Denk dat dat van situatie tot situatie afhangt?

Als ik drukke momenten heb en iedereen blijft snel op mijn mails antwoorden die ik op dat moment uitstuur dan zorgt dat voor extra druk.
Dus als ik tijd heb om die mails te beantwoorden maar op dat moment geen tijd heb om die antwoorden op die mails te verwerken dan stuur ik die gewoon later uit zodat die vertrekken op momenten waarbij het (normaal gezien door de band genomen) rustiger is.
Idem voor mails op ne vrijdagnamiddag, die vertrekken ook meestal pas maandagmorgen. Als ik dan mijn mails niet nakijken in het weekend heb ik niet x-aantal mails (antwoorden) meer omdat die mensen dan vrijdagavond of in het weekend antwoorden dus begint mijn maandag rustiger.
Want meestal zitten daar toch nog enkele dringende zaken tussen.

Enfin, voor mij werkt dat toch om mijn werkdruk wat te kunnen spreiden met momenten.
 
Gewoon minder iedereen proberen te pleasen. Vergaderingen kunnen verzet worden en ge kunt de deurbel negeren.

Ik zou wel een beetje oppassen met uw houding naar uw vrouw. Er straalt een zekere minachting door naar haar toe in uw posts (niet alleen hier trouwens). Ongeacht of haar beslissingen altijd even 'juist' zijn moet ge nog altijd partners zijn voor elkaar. Het leven is moeilijk met een klein kind, ze probeert uw leven niet moeilijker te maken. Ze probeert het beste te doen voor haar kind.
Een hele belangrijke. Want Mac-bc, wij kunnen zoveel in conflict liggen op dit forum en ik ben mss niet de beste persoon om dat te zeggen tegen je, maar het is een feit dat je hier volgens veel mensen héél verzuurd overkomt. En als dit wat doorsijpelt in je privé-leven kan dit samen met te weinig tijd voor je gezin ( door je werk) én ruzie door slaaptekort wel eens een héél gevaarlijk effect hebben op je relatie.

Dus: neem vanavond even pauze van je werk, van je stress en mss zelfs van dit forum en heb aandacht voor je vrouw. Maar niet teveel, anders hebbn we hier binnen 9 maand weeral een oververmoeide Mac-bc!
 
Ik snap het toch niet hoor, wekelijks rants posten over de werkomstandigheden en hoe moeilijk het is om alles te bolwerken en de grens te trekken tussen werk en privé.

Dan doodleuk trots posten dat er mails worden afgehandeld in het midden van de nacht en die later worden uitgestuurd. En ja, als andere beroepen net hetzelfde ervaren moeten ze hun tijd maar beter managen.

Wat?
 
Terug
Bovenaan