Om het over een iets andere boeg te gooien en deze discussie even ta hijacken:
Ik hoop dat dit voorval met JC een eerste aanzet is om hier in Vlaanderen mentale gezondheid wat serieuzer te nemen, want dat wordt hier nog altijd absoluut niet gedaan. Het aantal mensen die letterlijk of via insinuatie zeggen dat mensen met depressie, burn-out, .. zich aanstellen, of nog erger: proberen te profiteren, .. Of compleet onbegrip hebbben voor mensen met PTSS door traumatische gebeurtenissen zoals militairen, maar ook slachtoffers van verkrachting, van kindermishandeling of kindermisbruik, van overvallen worden, van zoveel zaken, ..
Nominaal wordt dat wel gedaan als er iets in de media komt of als er recent iets gebeurt is: dan komt er een vloed van compassie natuurlijk. Maar enkele jaren later? Als iemand van depressie naar depressie sukkelt of onverwerkbare trauma's verdoofd met drugs of alcohol-gebruik wordt daar al op een heel andere manier, met veel minder begrip naar gekeken. Omdat begrip, laat staan aanvaarding, van psychologische problemen nog altijd heel moeizaam hier is. Enja, dat is overal ter wereld zo, maar heb het gevoel dat dat onze Vlaamse 'doe normaal want da's al gek genoeg' cultuur toch nog een stuk harder speelt.
Dat er in het begin toen Jurgen verdween er zoveel mensen ineens afkwamen met bezorgheid over PTSS bij militairen en mentale gezondheid in het algemeen klonk voor mij dan ook een beetje hol, ook al hadden ze een punt. Dit is misschien mijn eigen bias, maar in mijn ervaring zijn het echt heel fucking zelden mensen die zo'n erg rechtse sympathien hebben die dit soort mentale problemen bij anderen niet minimaliseren. Het lijken me toch niet de linkiewinkies die afkomen met "Het zit tussen de twee oren" of "Ge moet ma wa harder zijn" en dergelijke "common sense" adviezen voor iemand die psychologisch gekraakt is. Soit, kan liggen aan mijn bias natuurlijk.
Ik ben absoluut niet rechts (lol, duidelijk denk ik) en ik heb echt niks met Jurgen zijn gedachtegoed of acties, maar ondanks wat hij heeft gedaan heb ik echt wel erg veel compassie met die gast en de hel die hij heeft moeten doorgaan om tot deze extreem dramatische conclusie te komen. Mentaal zo kapot dat je jezelf in een of ander bos van het leven beroofd .. Ik ben zelf nooit zo ver geweest en ik heb niemand gekend zo ver is geweest, maar ik heb gezien hoe psychologisch trauma mensen volledig kapot kan maken en hoe oppervlakkig begrip daarvoor kan zijn zodra die problemen geexternaliseerd worden.
"Oei je hebt psychische problemen omdat je als kind door je ouders elke week in elkaar geslagen werd en nu heb je een angststoornis? Zolang je maar doet alsof je normaal bent is dat ok. Als je je angst verdooft door teveel te drinken dan ben je de marginale zatte Rita/Rene en kunnen we eens goed met je marginaliteit lachen". Of mensen die psychische problemen geen job kunnen houden zijn altijd profiteurs en luierikken. Dat die mensen na een werkdag enkele uren in een diepe put zitten te wenen wil niemand zien. (waarmee ik niet wil zeggen dat er geen profiteurs zijn natuurlijk, maar er wordt gewoon standaard van uitgegaan dat iedereen die niet mee kan niet mee wil)
Ik denk dat een belangrijke stap hier (maar dat gaat waarschijnlijk op veel tegenstand stuiten) het invoeren is van een terugbetaling van een psycholoog. Een sessie bij een psycholoog kost je 50 euro, en dat is misschien geen erg groot bedrag éénmalig maar het blijft een drempel en psychologische begeleiding is daarbij meestal een lange-termijn traject.
Tweede belangrijke zaak, en dat is langzaam wel op gang aan het komen (bv die rode-neuzen campagnes en tegek?! maar die zijn exclusief op jongeren gericht) is het normaliseren van psychische en mentale problemen. Dat mensen daarvoor durven uitkomen zonder als marginaal figuur, aandachtszoeker of lepraleider behandelt te worden.
Thanks for coming to my TED talk. Niet echt gericht op iets of iemand, gewoon wat zaken die ik sinds het begin van deze sagawilde verwoorden maar nooit toe gekomen ben.
www.kijkmagazine.nl
