Studiekeuze 2e graad voor jongen met weinig interesses

[Xeo]

Mja, de balans lijkt momenteel ook wel te fel richting computergebruik overgeslagen. Door niet tussen te komen ga je ook geen discipline aanleren.

Ik herken mijzelf wel in het verhaal. Mijn enige hobby was ook gamen op die leeftijd maar mijn punten waren wel nog goed. Ik wou naar wetenschappen-talen gaan ipv wetenschappen-wiskunde en mijn ouders hebben dat toen enorm afgeraden. Zou op dat moment liever zo weinig mogelijk tijd gestoken hebben in school, en besef nu dat het mij eigenlijk niet om die talen te doen was. Dus ik betwijfel hier ook of de motivatie echt is om met auto's bezig te zijn, en niet eerder om (nog) meer vrije tijd te hebben.

Je kan na aso nog alle kanten uit, na bso is dat al een ander verhaal. Op die leeftijd zou ik mijn kind nog geen drastische keuzes zelf laten maken. Zolang er geen overdreven hoeveelheid studeren nodig is, kan je niks fout doen door hem aso te laten afmaken vind ik. Als hij dan nog altijd in auto's geïnteresseerd is heeft hij nog een heel leven voor zich om dat te bewerkstelligen.

 

[Carrion]

Maar de leefwereld van die gasten speelt zich anno 2021 gewoon veel meer af achter een scherm eh. Gamen met elkaar, whatsapp groepen, etc. Het enige dat je met schermtijd afnemen gaat verwezenlijken is dat hij niet samen met zijn kameraden kan praten, lachen, etc. Okay, die zaken moeten ook irl gebeuren, maar je mag ook niet blind zijn voor de huidige leefwereld van de gemiddelde tiener.

Ook die "zet je ernaast", want als er nu wel iets is dat een tiener motiveert is het zijn vader/moeder die op je vingers staat te kijken terwijl je een taak wilt maken. Je kan dat ook oplossen door ergens in de vroege avond eens te vragen om zijn taak te zien. Maar je gaat u er toch niet letterlijk naast zetten om het op de voet te volgen eh, daar raak je ook niet mee vooruit.

Hetzelfde met dat "verplichten" om te sporten, daar maak je het probleem enkel erger mee. Een hele tijd geleden was er in vrije tijd ook zo'n discussie, iemand die zijn kleine wou verplichten om terug bij de jeugdbeweging te gaan. Allé, denk nu soms zelf eens terug aan de tijd dat je 13-14 jaar was. Wat zou je zelf denken als uw ma of pa zou afkomen met "jij MOET bij de jeugdbeweging of een sportclub"?

Maar het mag toch ook gezegd worden dat ouders iets meer zouden mogen hameren op het feit dat je in je leven soms dingen moet doen die je niet leuk vindt. En voor een puber is dat dus voor school werken. Ik ben van de generatie die te horen kreeg dat ze gewoon moesten doen wat ze leuk vinden en roll with it. De huidige generatie is er eentje van "als iets niet leuk is wil ik het niet doen", alles moet tegenwoordig leuk zijn of het is niet goed.

 

[REpute]

Sterk af te raden het limiteren van bepaalde dingen. Hier leer je net geen discipline met aan want eens je kind volwassen wordt gaat hij zelf geen balans kunnen vinden.

Dit dus. Vanaf het middelbaar moet je voor die gasten meer en meer de focus leggen op verantwoordelijkheid geven. En je moet ze ook écht wel de kans geven om zichzelf te bewijzen. Dat doe je niet door er constant naast te gaan zitten en te controleren. Nee, je maakt duidelijk wat je verwachtingen zijn en laat hen daarmee aan de slag te gaan. En natuurlijk zal dat met vallen en opstaan zijn en moet er af en toe bijgestuurd worden. Mijn zoon gaat nu binnenkort het 1e middelbaar afronden en ik heb echt wel gemerkt dat deze aanpak zijn vruchten afwerpt.

Natuurlijk zou ik ook graag hebben dat hij wat minder tijd achter de computer doorbrengt, maar zoals @Carrion al terecht opmerkt, we leven nu in een pak digitalere tijd dan 20 jaar geleden en het is wellicht niet zo'n goed idee om dat zomaar af te pakken.

 

[Sylverscythe]

Sterk af te raden het limiteren van bepaalde dingen. Hier leer je net geen discipline met aan want eens je kind volwassen wordt gaat hij zelf geen balans kunnen vinden.

Dit dus. Vanaf het middelbaar moet je voor die gasten meer en meer de focus leggen op verantwoordelijkheid geven. En je moet ze ook écht wel de kans geven om zichzelf te bewijzen. Dat doe je niet door er constant naast te gaan zitten en te controleren. Nee, je maakt duidelijk wat je verwachtingen zijn en laat hen daarmee aan de slag te gaan. En natuurlijk zal dat met vallen en opstaan zijn en moet er af en toe bijgestuurd worden. Mijn zoon gaat nu binnenkort het 1e middelbaar afronden en ik heb echt wel gemerkt dat deze aanpak zijn vruchten afwerpt.

Maar wat als het niet werkt natuurlijk? Mij hebben ze destijds in het 1ste middelbaar van de keukentafel naar mijn kamer verhuisd, want ik moest het ook zelf maar willen. Natuurlijk met opvolging of alles wel goed ging.

Maar hier lijkt het mij dat die aanpak ook min of meer wordt gebruikt en er nood is aan wat bijsturing. Taken niet maken of te laat maken want het is saai en interesseert hem niet. Eerlijk, moest ik een lijstje maken van alles dat mij zogezegd niet interesseerde als puber van zodra ik ervoor moest werken voor school, er zou niet veel meer overblijven. Maar ik wist ook dat mijn ouders daarin niet meegingen, en er wat zou zwaaien als ik mijn voeten eraan veegde.

Hier, en dat is geen kritiek op de TS, leest het alsof er gewoon meer moet ingegrepen worden. De zoon is ook maar 13 jaar hé. Je hebt studenten genoeg van 18 jaar die de vrijheid van het hoger onderwijs niet kunnen plaatsen.

 

[Blackblade]

Mocht je kind hoogbegaafd zijn:
https://www.hoogbegaafd-idee.nl/hoogbegaafd/hb-valkuilen.html

Nederland heeft tenminste van dit soort sites. In België weten ze bij wijze van spreken nog niet eens waar de zon op komt.

 

[hyDEwdEneS]

De uiteenlopende reacties beschrijven exact mijn probleem:
- ga je er dicht op zitten?
- geef je hem vrijheid?

We hebben alles al geprobeerd, geloof me.
Gamecomputer staat beneden, zodat hij niet stiekem 's nachts kan gamen en dat we een zicht hebben op de uren die hij daarachter besteed.
Limiteren we sterk het gamen of pakken we het gamen af bij slechte resultaten, of vervreemden we hem daarmee volledig?

Hem volledig de verantwoordelijkheid geven lukt kennelijk niet, want zoals eerder gezegd: als hij niet weet hoe er aan te beginnen, zal hij er niet aan beginnen! De nul die er op volgt zal hij voor lief nemen. Hij zal ook geen raad vragen (aan ons, noch leerkracht)

Nu met Corona is het echt niet simpel hoor: scouts moest stoppen => isolement, andere naschoolse activiteiten moesten stoppen => isolement.
Wat had hij dan nog? Online gamen ja. Oud genoeg om spellen spelen met de ouders niet meer leuk/cool te vinden.
Zelf vind hij dat doordat hij nog naar school moest nog genoeg sociale contacten had.
Ik ben echter van mening dat vooral voor zijn leeftijdsgroep Corona wel echt klote was: ongeveer niets meer mogen doen behalve school in de klasbubbel. Jongere kinderen hebben er minder van gemerkt, oudere tieners kunnen het al iets beter plaatsen.
Het ligt niet alleen aan corona, maar het heeft er wel ferm ingehakt denk ik.

 

[Mégane]

Ik zie net hetzelfde bij mijn neef van 14. Zijn schoolresultaten zijn barslecht omdat hij amper moeite doet, en hij zal volgend jaar weer moeten zakken in de hoop dat hij daar een richting kan vinden die hem wel interesseert. Maar hij heeft geen enkele hobby of interesse buiten gamen, twitch en youtube kijken. Hij denkt nu aan automechanica maar heeft 0,0 interesse in auto's en techniek, dus dat gaat waarschijnlijk ook niks worden.
Zijn PS4 heeft hij ondertussen niet meer door de slechte resultaten en gamen op zijn laptop lukt amper. Resultaat : nu kijkt hij nog meer naar idiote twitch streams of youtube filmpjes en speelt enkel van die F2P games.
En ook wel confronterend dat een jonge gast van 14 amper een coherente en foutloze zin in zijn moedertaal kan vormen

 

[REpute]

De uiteenlopende reacties beschrijven exact mijn probleem:
- ga je er dicht op zitten?
- geef je hem vrijheid?

We hebben alles al geprobeerd, geloof me.
Gamecomputer staat beneden, zodat hij niet stiekem 's nachts kan gamen en dat we een zicht hebben op de uren die hij daarachter besteed.
Limiteren we sterk het gamen of pakken we het gamen af bij slechte resultaten, of vervreemden we hem daarmee volledig?

Hem volledig de verantwoordelijkheid geven lukt kennelijk niet, want zoals eerder gezegd: als hij niet weet hoe er aan te beginnen, zal hij er niet aan beginnen! De nul die er op volgt zal hij voor lief nemen. Hij zal ook geen raad vragen (aan ons, noch leerkracht)

Nu met Corona is het echt niet simpel hoor: scouts moest stoppen => isolement, andere naschoolse activiteiten moesten stoppen => isolement.
Wat had hij dan nog? Online gamen ja. Oud genoeg om spellen spelen met de ouders niet meer leuk/cool te vinden.
Zelf vind hij dat doordat hij nog naar school moest nog genoeg sociale contacten had.
Ik ben echter van mening dat vooral voor zijn leeftijdsgroep Corona wel echt klote was: ongeveer niets meer mogen doen behalve school in de klasbubbel. Jongere kinderen hebben er minder van gemerkt, oudere tieners kunnen het al iets beter plaatsen.
Het ligt niet alleen aan corona, maar het heeft er wel ferm ingehakt denk ik.

Hier laat ik hem redelijk vrij zijn goesting doen. Maar de afspraak is dat eerst altijd het schoolwerk gedaan wordt. Heel sporadisch controleer ik dat wel eens, maar laat zoveel mogelijk vrij. En als hij mij probeert te foppen zal het uiteindelijk wel blijken uit de resultaten als er niet voldoende gewerkt is (of er iets niet gesnapt wordt).

Dat was in het begin met veel vallen en opstaan (vaak hameren op de gemaakte afspraken), maar gaat ondertussen al een stuk beter. Verder hebben we ook een systematische afspraak dat we toetsen/taken samen opnieuw maken wanneer het resultaat minder dan 7/10 is. Dit is toch ook al een aantal keer zinvol gebleken (hij dacht dat hij iets goed begrepen had, maar was toch niet het geval).

En voor de rest is het hier hetzelfde hoor. Buiten het naar school fietsen met kameraden en het contact op school zelf, gebeurt de rest van de contacten voornamelijk via de smartphone/computer. Vandaar dat ik er ook niet te fel wil op gaan beperken.

 

[hyDEwdEneS]

"Toetsen/taken opnieuw maken", dat is ook al zoiets.
School sluit op het einde van de week de taken af, kunnen wij niet meer zien wat de opdracht was.
Ook nog nooit toetsen zelf gezien, alleen maar punten.

 

[REpute]

"Toetsen/taken opnieuw maken", dat is ook al zoiets.
School sluit op het einde van de week de taken af, kunnen wij niet meer zien wat de opdracht was.
Ook nog nooit toetsen zelf gezien, alleen maar punten.

Via Smartschool idd alleen de punten. Maar ze krijgen wel degelijk al hun toetsen/taken mee. Moet er wel altijd achter vragen bij hem

 

[CerumenCrevice]

Blijft hij in de studie na school? Indien niet is dat een grote aanrader.

De onze is 12 en moet nu naar het middelbaar en een beetje hetzelfde verhaal. Haalt wel 80% maar we moesten er constant achter zitten. Dan hebben we de tip gekregen van de psychiater (en ja we zijn een normaal gezin want hij heeft een lichte vorm van autisme @mistertimmy952 met je achterlijke reactie trouwens) om hem in de studie te laten en sindsdien gaat het echt heel goed.

Nu hij wil wel niet naar het BSO want hij zou wel de it richting uit willen en beseft wel dat dat anders moeilijk gaat worden.

Ik krijg er vooral het schijt van dat alle 2 mijn kinderen hen niks anders interesseert dan die schermen. Heb hem al gestimuleerd om te sporten maar iedere keer een heel drama en als ik daar dan zelf de helft van mijn week-end en na mijn werk nog mag rap rap rond rijden voor iets dat ze toch niet graag doen. Tjah laat dan maar zitten.

Ik hoop dat het nog komt in het middelbaar want ik ben zelf heel sportief en erger me er wel aan.

Nu ze spelen ook wel nog veel buiten op onze wijk dus daar trek ik me dan aan op

Even een perspectief van iemand die als kind een vader als u heeft gehad.
Mijn vader was/is sportief/competitief ingesteld, heeft naar de scouts gegaan en speelt/luistert graag (naar) muziek.
Uiteraard probeer je uw zonen en dochters wat gelijkaardige dingen leuk te vinden, maar dat lukt toch niet altijd.

Hij heeft 3 zonen en 1 dochter, de eerste heeft hij in scouts 'geforceerd' en heeft dat echt leren leuk vinden, de derde is momenteel (hulp-)coach van een olympisch team. De tweede zoon (moi) is een luie kloot die zelfs binnen gaming competitie mijdt en het verplichten van naar scouts te gaan heeft mij een afkeer doen krijgen van zulke groepsgebeuren. De dochter heeft ook naar de scouts/chiro gemoeten, maar die moest geen sporten proberen, maar hield dat daar ook niet lang uit.

Pas op latere leeftijd komen mijn zus en ik nog het beste overeen met onze vader, door een gemeenschappelijke appreciatie voor muziek en gerelateerde zaken, maar tijdens mijn jeugd kwam heel het gebeuren nogal geforceerd over. Als dit eerder naar boven had kunnen komen, dan was mijn jeugd nog veel aangenamer geweest. Nu, ik heb nooit problemen met school gehad (behalve L.O. ) gezien ik een klein genie ben ( ), maar dat terzijde is het belangrijk om niet te veel te forceren op uw kind.

 

[Str8_6]

Even een perspectief van iemand die als kind een vader als u heeft gehad.
Mijn vader was/is sportief/competitief ingesteld, heeft naar de scouts gegaan en speelt/luistert graag (naar) muziek.
Uiteraard probeer je uw zonen en dochters wat gelijkaardige dingen leuk te vinden, maar dat lukt toch niet altijd.

Hij heeft 3 zonen en 1 dochter, de eerste heeft hij in scouts 'geforceerd' en heeft dat echt leren leuk vinden, de derde is momenteel (hulp-)coach van een olympisch team. De tweede zoon (moi) is een luie kloot die zelfs binnen gaming competitie mijdt en het verplichten van naar scouts te gaan heeft mij een afkeer doen krijgen van zulke groepsgebeuren. De dochter heeft ook naar de scouts/chiro gemoeten, maar die moest geen sporten proberen, maar hield dat daar ook niet lang uit.

Pas op latere leeftijd komen mijn zus en ik nog het beste overeen met onze vader, door een gemeenschappelijke appreciatie voor muziek en gerelateerde zaken, maar tijdens mijn jeugd kwam heel het gebeuren nogal geforceerd over. Als dit eerder naar boven had kunnen komen, dan was mijn jeugd nog veel aangenamer geweest. Nu, ik heb nooit problemen met school gehad (behalve L.O. ) gezien ik een klein genie ben ( ), maar dat terzijde is het belangrijk om niet te veel te forceren op uw kind.

Ik heb het forceren al lang op gegeven. Ik heb ook geen zin om mijn sport aan de kant te zetten om hem rond te voeren naar iets dat toch tegen hun gedacht is dusja..

We zien wel of de interesse er komt in het middelbaar.

 

[Sylverscythe]

Zolang de schoolresultaten er zijn doen ze toch wat ze willen voor mij hoor, ik ben ook pas na het middelbaar enigzins sportief geworden en zaken zoals de Chiro en andere jeugdbewegingen zijn ook niet voor iedereen leuk.

 

[Nick28]

Even onder een ander account dit plaatsen, want is toch persoonlijk.
Mijn zoon (13jaar), moet een richting gaan kiezen voor 2e graad.
Momenteel doet hij STEM-Wetenschappen.
Hij is zeer slim, maar afgelopen 2 jaar is duidelijk gebleken dat hij zeer weinig interesse heeft in studeren omdat geen enkel vak hem echt interesseert, alles is saai.
Ook qua hobbies heeft hij eigenlijk niets meer: enkel nog gamen en youtube filmpjes zien.

Ondanks dat hij regelmatig taken niet afmaakt en niet studeert haalt hij toch redelijke punten (60% ongeveer).
Voor wiskunde haalt hij boven de 80%, ook met weinig studeren, maar dat interesseert hem nog wel een beetje, dus zeker niet dom.

Nu stelde hij voor om BSO Automechanica te gaan doen, omdat dat praktischer is en omdat hij wel een interesse heeft in auto's.
1) ik wil dat hij gelukkig is (en dat is hij nu duidelijk niet), dus als hij dat echt wil doen, mag hij dat.
2) ik vind dit een gigantische verspilling van zijn talenten. En ik ben ook bang dat hij later hier veel spijt van gaat krijgen.

Ik kijk niet neer op BSO, maar ook voor automechanica zal je nog je leven lang moeten bijstuderen (mijn broer is ook automechanieker met graduaatsopleiding en die moet nog best veel opleidingen volgen voor elektrische wagens en alle nieuwe systemen in een auto). Het echte werken wordt ook alsmaar minder en wordt meer de computer aansluiten en vervangen van onderdelen.
Vraag me ook af hoeveel techniekers er nog nodig gaan zijn in garages over 10 jaar met EV's en misschien zelfrijdende auto's.
Kennelijk kan je van BSO naar Professionele Bachelor gaan, maar wordt dit veel gedaan?

Zelf ben ik ook wel in auto's geïnteresseerd en heb hem voorgesteld om eens een oud autootje te kopen voor een paar honderd euro om samen op te knappen.
Dat zag hij wel zitten.

Maar zijn er nog personen die ervaring hebben met slim zijn en gewoon niet op schoolbanken kunnen zitten?
Zijn er andere mogelijkheden?

Ik zou persoonlijk geen BSO automechanica doen. Waarom niet? Door de huidige evolutie naar elektrische voertuigen is er alsmaar minder mechanica en zijn er meer en meer complexe systemen waardoor je een halve ingenieur moet zijn om er nog aan te werken. BSO automechanica is een beetje laag daarvoor vrees ik, met alle respect. Het loon van een garagist in dienst is ook best laag naar mijn mening en zelfs voor een bachelor lager dan in andere sectoren.
Van BSO naar bachelor is in de meeste gevallen niet haalbaar lijkt mij gezien de achterstand in theorie en denkvermogen, maar mits veel inzet kan het wel. Het zullen wel geen leuke jaren zijn.

Als hij iets met auto's wil doen of techniek in het algemeen, raad ik aan om een brede algemene richting te volgen bv. elektromechanica of industriële wetenschappen (wel een niveau hoger) en dan kan hij later een bachelor autotechnologie doen, waar hij wel de nieuwste dingen leert.

Ik vond zelf ook altijd alles saai op school maar in een technische richting heb je veel toekomstperspectieven en kun je nog alle kanten uit naargelang je interesse.

Ik heb zelf elektromechanica gevolgd en daarna een bachelor elektromechanica. Toen ik wat matuurder was geworden heb ik beslist om nog bij te studeren voor industrieel ingenieur, waarbij ik nu deze maand afstudeer. Ik heb ook een vak waar ik de nieuwste snufjes zie van voertuigen, dat is niet van de poes, zelfs niet voor een ingenieur. Op mijn 16de had ik nooit gedacht dat ik die capaciteiten had om ingenieur te worden.
Ik kan letterlijk overal aan de slag en je kan het zo gek niet bedenken of het kan. Ik heb bv. al de kans gehad om te verhuizen naar Amerika of Dubai en met het loon kan ik zeker ook niet klagen.

Wat een andere vraag van je hierboven betreft: ik zou wel redelijk streng zijn om te zorgen dat hij zijn schoolwerk in orde doet. Eens hij zelf bewijst dat hij verstandig genoeg is om zijn school als prioriteit te nemen (en dat kan nog enkele jaren duren), dan mag je hem alle vrijheid geven. Ik ben zelf 23 jaar, en dat is bij mij altijd op die manier geweest. Het is deels door mijn (soms strenge) opvoeding dat ik nu sta waar ik sta.

 

[hyDEwdEneS]

Misschien helpen om nieuwe hobbies te ontdekken van je zoon. Er moet toch wel iets zijn buiten gamen dat hij graag doet. Trouwens nog een even wachten en je kan hem een studentenjob laten doen, dan zit hij tenminste niet 24/7 achter de computer.

Heb je ooit al ouderlijk toezicht geprobeerd? PC instellen zodat hij enkel op een woensdagnamiddag en in het weekend op de computer kan. Bij mij was dit zo de eerste jaren in het middelbaar, al moet ik zeggen eens er geen ouderlijk toezicht meer is je toch zowiezo heel moeilijk gaat kunnen doseren in tijd achter de PC. Maar dit zou mss wel een korte termijn oplossing zijn om je zoon nieuwe hobbies te laten ontdekken en hem door zijn belangrijkste jaren te sleuren.

Als we (en hij!) wisten wat hij graag deed, dan hadden we waarschijnlijk al deze problemen niet.
Nu net meer dan een uur proberen te overtuigen om terug naar de scouts te gaan. Kamp vond hij vorig jaar leuk, maar hij wil niet terug gaan.
Zelfs het voorstel om nu zaterdag 1 dag te proberen. Als hem dat niet zou bevallen, ga ik niet meer aandringen. Nope, totaal geen zin.
Waarom niet? Krijg ik nooit antwoord op.
Het is niet pesten door andere leden of leiding, maar nooit een echte reden. Psychologe is er ook nog niet achtergekomen.

Hij is ongelukkig, dat geeft hij (na veel aandringen) ook toe. Maar iets willen veranderen? Neen, dat is allemaal te moeilijk.
- ik heb hem gestimuleerd om met muziek bezig te zijn: muziekschool, drummen, op de computer met Ableton of zo: noppes.
- ik heb hem gevraagd om mee te gaan lopen of fietsen: rolt hij met zijn ogen van "waar kom jij nu mee af?"
- fietstochtjes met het gezin: tijdverspilling volgens hem, maar hij ging vorig jaar nog mee, dat wel, maar dik tegen zijn goesting.
- in de tuin helpen? Meestal ziet hij dat niet zitten, hoewel hij dat zelf voorstelde toen hij niet meer naar de scouts wilde gaan. Vorige zaterdag heeft hij 2u geholpen graszoden te leggen. Maar de andere helft heb ik kunnen doen want hij was het beu. (Nu, vond ik ook niet leuk als tiener hoor)
- programmeren op de computer om spelletjes te maken of zo? Totaal geen interesse.

Het grote probleem is dat ik er geen woord uitkrijg. Heel soms dan ineens een uitbarsting waar ik niets van versta. Als ik dan rustig vraag om te herhalen omdat ik het niet begrepen heb, is het weer doodse stilte.
Ik heb al gezegd dat ik het verschrikkelijk vind om mijn kind ongelukkig te zien en dat dat gamen het alleen maar erger maakt.
Maar hij moet zelf ook de moeite doen om gelukkig te worden, dat kan ik niet voor hem doen. Hij moet iets vinden dat hij leuk vind.
Alles wat ik voorstel wordt genegeerd.
Als ik lichte dwang probeer te gebruiken, dan krijg ik een uitbarsting. Zwaardere dwang durf ik al niet meer te gebruiken omdat ik bang ben dat ik hem dan helemaal vervreemd.
Hij mag van mij gewoon met vrienden gaan rondhangen op straat, dan zou ik al een gat in de lucht springen! Maar komt er ook niet meer van. Vroeger kwam er nog een vriend langs om hem op te pikken. Maar die komt ook niet meer langs. Ik heb hem ook al gezegd dat hij zijn vriendschappen moet onderhouden, anders heeft hij straks geen vrienden meer. Maar ja, hij zal zelf nooit het contact zoeken met iemand.

 

[DwightSchrute]

Volgens mij doe je alles perfect (als je natuurlijk werkelijk doet wat je hierboven schrijft) en is professionele hulp de enige oplossing.

 

[hyDEwdEneS]

Volgens mij doe je alles perfect (als je natuurlijk werkelijk doet wat je hierboven schrijft) en is professionele hulp de enige oplossing.

Bedankt, maar uiteindelijk is de psychologe na een half jaar ook nog niet veel verder geraakt.

Hij wil/durft nu al wel eens voor de klas te spreken. Maar thuis communiceren blijft o zo moeilijk.
Vroeger bracht ik hem naar de muziekschool en dan konden we in de auto even babbelen en wist ik wat er in dat hoofd omging, maar nu?
Geen flauw idee...

 

[WhiteCollar]

Ik zou eventueel een andere psycholoog proberen. Misschien heeft hij gewoon geen klik met de huidige psycholoog. Ik heb zelf ervaring met verschillende psychologen, en met de ene klikt het gewoon beter dan met de andere. Misschien voelt hij zich beter bij een man/vrouw? Bij iemand ouder/jonger? Vaak voel je al na een eerste gesprek of er een klik is. Wanneer hij geen goed gevoel heeft, denk ik niet dat dat later wel nog zal komen.

En ik zou toch blijven aandringen. Eventueel letterlijk rond de tafel zitten en expliciet zeggen "Zet u nu neer aan tafel en je gaat nu eindelijk rustig zeggen wat er is, zodanig dat we kunnen helpen". Als hij het moeilijk heeft om zijn gevoelens te uiten, kan je eventueel pen en papier geven en vragen dat hij alles opschrijft. Ik begrijp dat je schrik hebt om hem nog meer te vervreemden, maar het is duidelijk dat de aanpak nu met zachte hand niet blijkt te werken.

 

[Nick28]

Is er eventueel een lichte vorm van autisme bij hem vastgesteld? Ik denk er misschien aan omdat hij nogal teruggetrokken is tot zichzelf, graag gamed en eigenlijk best wel slim is ondanks hij weinig doet voor school?

Maar het is niet zo vreemd dat hij geen hobby's heeft buiten gamen, ik denk dat er steeds meer en meer zo'n jongeren zijn. En niet iedereen heeft de interesse/aanleg om te sporten. Ik was zelf ook een gamer tot mijn 18 en was ook niet de beste student en niet de sociaalste maar nu ben ik veel veranderd.

Met de legoblokken spelen etc. is ook minder en minder aan het worden.

 

[hyDEwdEneS]

Autisme: geen idee. Ik wil autisme niet minimaliseren, maar ik denk dat hij vroeger een verlegen jongen genoemd zou worden. (ik ook hoor)
Misschien zou hij vandaag wel een etiket op de schaal van autisme krijgen.

Lego: nog zoiets. Vroeger moest hij altijd nieuwe Lego hebben. Keiveel met zijn spaarcenten gekocht, altijd 1x bouwen, daarna er niet meer naar gekeken. Staat nu allemaal op de zolder.

Ik ben vooral bang dat hij gewoon helemaal geen vrienden gaat hebben als hij geen enkele sociale activiteit meer doet.