Klinkt voor mij gewoon als een puber eerlijk gezegd. Ik had op die leeftijd ook weinig interesses buiten gamen hoor (en geen vriendin), dat werd een of twee jaar later dan veel meer uitgaan en het andere geslacht. Mijn ouders lieten mij ook gewoon doen omdat mijn resultaten op school goed waren.Hoe herkenbaar deze situatie...
Onze zoon is 15j, en interesseert zich enkel voor gamen en zijn vriendinnetje. Als we hem vragen om iets te doen, is het een gezucht en gekreun dat het gene naam heeft. Ik probeer op allerlei manieren zijn schermtijden te beperken, maar zijn vriendjes zijn slimmer dan dat, dus hij vindt altijd een manier om dat te omzeilen. (heeft zelfs zijn pc geheugen en GPU in mijn case ingebouwd en de mijne in zijne zonder dat ik het onmiddelijk doorhad )
Ben er 100% zeker van dat hij 's nachts ook op zijn pc zit.
Hij had een hobby buiten het gamen, dat was zijn sport, maar door het feit dat het een contactsport is , en hij door corona dat al zolang niet meer heeft kunnen doen, is zijn interesse daarin ook aan het wegebben.
Schoolsituatie: Idem, doet nu 3de jaar humane wetenschappen, maar hij verliest een hoop punten doordat hij taken te laat of gewoon niet inlevert, of ze gewoon niet doet. Zo moet hij bijvoorbeeld tegen morgen een vlog maken voor Frans, maar omdat hij heel onzeker is over zichzelf riskeert hij liever een 0/10 dan dat hij zichzelf op camera ziet.
Zijn humeur kan omschakelen binnen de seconde, waardoor het heel moeilijk is om gesprek met hem te voeren.
Maar aan de andere kant : Ik vind dat school zelf hier heel laks in is. Ik heb tijdens de oudercontacten al meermaals aangegeven dat als hij niet in orde is met taken, dat wij daar van op de hoogte willen gehouden worden, en dus op tijd kunnen ingrijpen. Is tot nu toe niet 1x gebeurd.
Ik heb eergisteren een mail gestuurd naar school wegens ziekte van de opa ( leukemie ) dat dat een impact heeft op zijn leefwereld, maar daar wordt gewoon niet gereageerd. Zijn punten zijn in stijgende lijn, en ik heb gevraagd of daar eventueel bij deliberaties rekening mee gehouden kan worden. Ook geen reactie...
Het is wel iets wat beide kanten moet komen. School mag ook een inspanning doen.
Eerlijk, bekijk het ook eens van het standpunt van de school hé. Je hebt een niet-model maar ook niet rampstudent tussen de velen anderen, je moet al meer administratie doen dan je lief is of nuttig lijkt, en dan willen ouders dat je extra zaken komt vertellen en zeggen ze jou hoe je je job moet doen (deliberaties). Dat van die leukemie kan ik begrijpen, maar ga dan gewoon eens praten met zijn klastitularis. Mails zijn maar mails.