Ooit overlaadden de grotere firma’s ons met old-school Resident Evil-achtige ervaringen, totdat diens bedenkers (plus de concurrentie) hun eigen markt zo goed als kannibaliseerden. Toch oogstte Capcom de laatste tijd veel succes met de modernisatie van zulke titels, hoewel er een doelgroep overblijft die nog steeds naar het oudere formaat hunkert. Tank controls, camera’s met vaste posities, het bijeen sprokkelen van beperkte hulpmiddelen, enzovoort. Zulke survival horrors zijn verre van met uitsterven bedreigd, maar niemand kan ontkennen dat vooral indie developers dit specifieke subgenre in leven houden. Spiral Bound Interactive voelde zich eveneens geroepen om de spreekwoordelijke fakkel verder te dragen, dit door middel van You Will Die Here Tonight.
Het scenario omtrent deze game maakt meteen duidelijk dat je in zekere mate een conceptuele copycat zult beleven. Bij aanvang zie je dat een team van elite agenten een missie ontvangt om een moordenaar te arresteren en – je raadt het al – ze komen uiteindelijk terecht in een verlaten landhuis. Kort nadat ze per helikopter arriveerden, viel het ARIES-team echter flauw wegens een intens brandende lamp, wat het beginpunt is voor ergere zaken. Gelukkig ontwaakt één van de agenten, maar iedereen is intussen spoorloos, en het duurt niet lang vooraleer je zombies tegen het lijf loopt. Dit landhuis verbergt bovendien lugubere geheimen plus dodelijke vallen, en je moet met andere woorden zien te ontsnappen, met of zonder je collega’s.
Als iemand dan toch overlijdt, dan kun je hun spullen in de meeste gevallen terughalen, hoewel je hun laatste locatie terug moet bereiken. Cruciale items daarentegen worden echter niet uit je inventaris verwijderd, zodat shortcuts en dergelijke paden per poging relevant blijven. Het garandeert niet bepaald ingewikkelde omstandigheden, maar het introduceert hoe dan ook een logische extra nuance voor dit familiaire formaat. Niet de laatste keer dat You Will Die Here Tonight een natuurlijke toevoeging bedacht, want het bezorgde eveneens praktische functies voor deuren. Spelers kunnen namelijk door het sleutelgat van zulke doorgangen piepen en deze (na verloop van tijd) geheel op slot doen, in plaats van louter als een loading screen-transitie te dienen. Confrontaties ontwierp men alsook rondom een centrale innovatie. Normaliter bekijk je het spel vanuit het vogelperspectief, maar je schakelt over naar een First-Person Camera eens zombies je vastgrijpen of zodra jij je geweren nauwkeurig wilt mikken.
Zelfs de aanwezigheid van meerdere personages is een gemiste kans: je kunt ze enkel verwisselen nadat iemand sterft, in plaats van dat het spel een beetje meer vrijheid geeft. Bijvoorbeeld: als je het ooit overwoog om een gewond iemand in de safe room op te bergen, dan kon je hypothetisch gesproken een gezondere ARIES-agent inlassen om met hem of haar het vuile werk te doen. Op die manier kon je (hopelijk) extra slachtoffers vermijden terwijl je kamers ontruimde of naar med kits zocht, mogelijk ter voorbereiding voor een resterende taak. Zo’n dynamiek kon op diens beurt de onderlinge specialisaties tussen de karakters volledig tot z’n recht laten komen, wat in deze game alleen gebeurt wanneer je iemand al dan niet opzettelijk opoffert.
Begrijp me trouwens niet verkeerd: Spiral Bound Interactive wist wat men wou doen en als team begingen ze geen catastrofale flaters wat betreft elk van deze componenten. De ontwikkelaars hielden duidelijk van Resident Evil en als fan koester ik enige appreciatie voor hun inspanningen. Toch heeft een spel in dit oververzadigd genre meer dan een geringe hoeveelheid innovatie nodig, want zo kon men het déjà vu-gevoel geheel verwijderen. Volgende keer beter, misschien …
Ik wil nog snel even kwijt dat ik me mateloos ergerde aan de dialogen van de personages, ook al hebben ze nauwelijks een effect op de eigenlijke gameplay. Uiteraard verlangde ik geen hoogstaand materiaal in You Will Die Here Tonight, aangezien diens inspiratiebron hier eveneens de mist in gaat, maar dit facet is hoe dan ook ronduit afschuwelijk geschreven. Praktisch iedereen gedraagt zich als een afgezaagde stereotype, compleet met erbarmelijke humor, welke alles behalve bij het spel past. Quasi niemand liet een vermakelijke indruk achter; bekijk eens de lijst van ARIES’ bemanningsleden. Een overdreven agressieve leider, een veteraan die “too old for this shit” is, een sociopathische, nerdy incel die met z’n computer flirt, een volslagen idioot wie continu de domste uitspraken verwoordt en iemand wie regelmatig sarcastisch reageert op allerhande referentiële parodieën. Wat een charmante groep, zeg! Wat mij betreft hadden de ontwikkelaars zulke vervelende taferelen liever achterwege gelaten, want dan was ik ten minste niet zo vaak afgeleid …
Het scenario omtrent deze game maakt meteen duidelijk dat je in zekere mate een conceptuele copycat zult beleven. Bij aanvang zie je dat een team van elite agenten een missie ontvangt om een moordenaar te arresteren en – je raadt het al – ze komen uiteindelijk terecht in een verlaten landhuis. Kort nadat ze per helikopter arriveerden, viel het ARIES-team echter flauw wegens een intens brandende lamp, wat het beginpunt is voor ergere zaken. Gelukkig ontwaakt één van de agenten, maar iedereen is intussen spoorloos, en het duurt niet lang vooraleer je zombies tegen het lijf loopt. Dit landhuis verbergt bovendien lugubere geheimen plus dodelijke vallen, en je moet met andere woorden zien te ontsnappen, met of zonder je collega’s.
Residence of Evil
Men koos een gepaste naam voor deze game, want vroeg of laat zul je sowieso sterven. Toch staat dit niet synoniem met het verliezen van progressie of het herladen van een save file, want dit is een gebied waar het spel zichzelf onderscheidde. In tegenstelling tot Resident Evil en consoorten krijg je hier namelijk toegang tot meerdere speelbare protagonisten in dezelfde campagne, in plaats van zoiets op traditionele wijze te splitsen. Legt een persoon het loodje, dan mag je naar één van de andere vijf leden overschakelen, elk met hun eigen specialisatie en relatief minieme verschillen. Hierdoor ga je anders nadenken over hoe je het landhuis verkent. Stel: je ontdekt geneesmiddelen of munitie: normaliter zou je dit zonder getwijfel oprapen, maar nu moet je overwegen of je zulke waardevolle vondsten voor de volgende ARIES-agent wilt achterlaten, afhankelijk van de algemene situatie.Legt een persoon het loodje, dan mag je naar één van de andere vijf leden overschakelen ...
Als iemand dan toch overlijdt, dan kun je hun spullen in de meeste gevallen terughalen, hoewel je hun laatste locatie terug moet bereiken. Cruciale items daarentegen worden echter niet uit je inventaris verwijderd, zodat shortcuts en dergelijke paden per poging relevant blijven. Het garandeert niet bepaald ingewikkelde omstandigheden, maar het introduceert hoe dan ook een logische extra nuance voor dit familiaire formaat. Niet de laatste keer dat You Will Die Here Tonight een natuurlijke toevoeging bedacht, want het bezorgde eveneens praktische functies voor deuren. Spelers kunnen namelijk door het sleutelgat van zulke doorgangen piepen en deze (na verloop van tijd) geheel op slot doen, in plaats van louter als een loading screen-transitie te dienen. Confrontaties ontwierp men alsook rondom een centrale innovatie. Normaliter bekijk je het spel vanuit het vogelperspectief, maar je schakelt over naar een First-Person Camera eens zombies je vastgrijpen of zodra jij je geweren nauwkeurig wilt mikken.
Crowd control
Stuk per stuk handige opties om gevaren mee te ontwijken of beter te controleren, maar tegelijkertijd elementen die Spiral Bound Interactive helaas onderbenutte. “Oppervlakkig” is de term waarmee ik de gameplay zou omschrijven, want You Will Die Here Tonight gaat zelden ver genoeg om diens mechanics uit te diepen. Sommige vijanden kun je bijvoorbeeld vertragen of sneller neerhalen door hun zwakke punten te raken, zoals het gloeiende brein van een zombie nadat je z’n hoofd eraf knalde, maar zulke ideeën zijn sporadisch van levensbelang. De eerder vermelde features van de deuren daarentegen gebruikte ik grotendeels wanneer ik er zin in had, omdat je de meeste schermutselingen zonder vindingrijkheid kunt overwinnen.Oppervlakkig is de term waarmee ik de gameplay zou omschrijven ...
Zelfs de aanwezigheid van meerdere personages is een gemiste kans: je kunt ze enkel verwisselen nadat iemand sterft, in plaats van dat het spel een beetje meer vrijheid geeft. Bijvoorbeeld: als je het ooit overwoog om een gewond iemand in de safe room op te bergen, dan kon je hypothetisch gesproken een gezondere ARIES-agent inlassen om met hem of haar het vuile werk te doen. Op die manier kon je (hopelijk) extra slachtoffers vermijden terwijl je kamers ontruimde of naar med kits zocht, mogelijk ter voorbereiding voor een resterende taak. Zo’n dynamiek kon op diens beurt de onderlinge specialisaties tussen de karakters volledig tot z’n recht laten komen, wat in deze game alleen gebeurt wanneer je iemand al dan niet opzettelijk opoffert.
Itchy, not so tasty
Sommige puzzels struikelen overigens wegens de bovenstaande klacht, hoewel zulke gevallen gelukkig de minderheid zijn. Van nature werden de puzzels cryptisch opgebouwd en meestal volstaat eender wie wanneer je deze met graduele stappen tracht op te lossen. Frustreren deden ze dus niet, dankzij complexiteit die niet te hoog ligt, maar net daar knelt het schoentje. Het karakter-systeem kon ook in dit gebied meer originaliteit of diepgang voorschotelen, zoals – zonder dat ik het idee hier verklap – hoe de technicus van ARIES een uniek moment kan ontrafelen. Een ‘what if…’ fantasie waar ik doorgaans over bleef nadenken, want in mijn opinie kon You Will Die Here Tonight met een tikkeltje meer ambitie voldoende opvallen.In mijn opinie kon You Will Die Here Tonight met een tikkeltje meer ambitie voldoende opvallen.
Begrijp me trouwens niet verkeerd: Spiral Bound Interactive wist wat men wou doen en als team begingen ze geen catastrofale flaters wat betreft elk van deze componenten. De ontwikkelaars hielden duidelijk van Resident Evil en als fan koester ik enige appreciatie voor hun inspanningen. Toch heeft een spel in dit oververzadigd genre meer dan een geringe hoeveelheid innovatie nodig, want zo kon men het déjà vu-gevoel geheel verwijderen. Volgende keer beter, misschien …
Ik wil nog snel even kwijt dat ik me mateloos ergerde aan de dialogen van de personages, ook al hebben ze nauwelijks een effect op de eigenlijke gameplay. Uiteraard verlangde ik geen hoogstaand materiaal in You Will Die Here Tonight, aangezien diens inspiratiebron hier eveneens de mist in gaat, maar dit facet is hoe dan ook ronduit afschuwelijk geschreven. Praktisch iedereen gedraagt zich als een afgezaagde stereotype, compleet met erbarmelijke humor, welke alles behalve bij het spel past. Quasi niemand liet een vermakelijke indruk achter; bekijk eens de lijst van ARIES’ bemanningsleden. Een overdreven agressieve leider, een veteraan die “too old for this shit” is, een sociopathische, nerdy incel die met z’n computer flirt, een volslagen idioot wie continu de domste uitspraken verwoordt en iemand wie regelmatig sarcastisch reageert op allerhande referentiële parodieën. Wat een charmante groep, zeg! Wat mij betreft hadden de ontwikkelaars zulke vervelende taferelen liever achterwege gelaten, want dan was ik ten minste niet zo vaak afgeleid …
Conclusie
Ik eindigde de recensie met negativiteit, maar laat dit je niet tegenhouden als je op zoek bent naar een survival horror van acceptabele makelij. You Will Die Here Tonight is kort, redelijk goedkoop en begaat zo goed als geen rampzalige fouten, maar het is diens voorspelbaarheid die het spel enigszins dwarsboomt. Spiral Bound Interactive duwde een aantal mechanics (die wendingen moesten bevoorraden) namelijk niet ver genoeg vooruit, waardoor de game minder in het oog springt naast de concurrentie. Hedendaagse alternatieven zoals SIGNALIS, Amnesia: The Bunker en My Friendly Neighborhood bijvoorbeeld delen dezelfde Resident Evil-achtige kern, maar wisten (ter vergelijking) die essentie met een aparte identiteit te versieren. Ik beleefde er alvast plezier mee – behalve de ondraaglijke moppen – maar na afloop van m’n playthrough was ik eerder nieuwsgierig over hoe een rechtstreekse (of spirituele) sequel eruit zou zien …
Pro
- Visueel en gameplay-gewijs nostalgisch ...
- Meerdere speelbare karakters in één playthrough ...
- Korte belevenis
Con
- ... maar originaliteit op het vlak van mechanics is zoek
- ... hoewel het merendeel irritant werd geschreven
- Weinig instellingen, inclusief gamepad-configuratie
6
Over
Beschikbaar vanaf
31 oktober 2023
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- PC
Genre
- Horror
- Survival
Ontwikkelaar
- Spiral Bound Interactive
Uitgever
- Spiral Bound Interactive
