Timothy’s Night kan voor sommigen onder ons een déjà vu gevoel opleveren. Dat zit zo: in 2018 verscheen Timothy vs the Aliens, een open-world actie platformer, exclusief voor PlayStation 4. Later verscheen diezelfde game in aangepaste vorm ook op Nintendo’s Switch en nu is er dus Timothy’s Night. Wederom dezelfde game, maar nu met de nodige aanpassingen om er een volwaardige PlayStation 5-titel van te maken. Of dat alles een betere game dan het lauw ontvangen origineel oplevert, dat zoeken we uit in deze review.
Welkom in Little Fish City waar Timothy de plak zwaait. De excentrieke gangster was een behoorlijk normaal kind tot hij ontvoerd werd door buitenaardse wezens. Deze kidnapping had het gevolg dat hij enkele speciale krachten eraan overhield, krachten die hij heeft gebruikt om uit te groeien tot de belangrijkste gangster van de stad. Een klein detail was Timmy echter vergeten, namelijk dat de aliens terug zouden komen richting aarde om de boel over te nemen. Het voortbestaan van het menselijk ras lijkt te gaan rusten op een egocentrisch mannetje dat niet van plan is zijn territorium te delen met een stelletje E.T.’s.
Visueel heeft het een eigen smoeltje
Het eerste dat opvalt aan het spel is uiteraard de visuele stijl. De spelwereld is monochromatisch in sepiatinten gehuld wat uiteraard voor een soort noir sfeertje zorgt. De buitenaardse wezens op hun beurt zijn dan weer erg kleurrijk wat voor een leuk contrast zorgt. De aliens zien er erg cliché uit, als monsters uit die foute jaren '50-films, maar door die felle kleuren is het duidelijk dat ze echt niet thuishoren in de donkere wereld van Little Fish City. Het heeft in elk geval een unieke look.
Waar het telt ontbreekt het Timothy aan een eigen stem
De gameplay komt een stuk minder origineel uit de hoek. Het is een open spelwereld waar je objectieven en zij-opdrachten moet zien te voltooien, maar erg vindingrijk kun je het niet noemen. Speel de sleutels van de garage vrij zodat je met je wagen door de stad kan scheuren, verzamel vis zodat je een kat kan pakken in ruil voor een tank... dat soort dingen. Wat je vooral gaat doen tijdens die opdrachten is knallen, veel knallen. Je knalt met een revolver, met een shotgun en uiteraard met een tommy gun, je gooit met granaten. Opdrachten uitvoeren levert geld en andere voordelen op waardoor je het arsenaal dat je tot je beschikking hebt kan uitbreiden, maar erg inventief of opwindend wordt het nooit. Het is gewoon een simpele run and gun shooter waarbij je honderden kleurrijke aliens van het scherm doet spatten.
De hele spelwereld is volgestouwd met dingen om op te schieten en die allemaal onder vuur nemen begint al schokkend snel te vervelen. Mijn tip is gewoon het meeste te negeren en vijanden voorbij te lopen op weg naar je doel. Zelfs wanneer je de meeste aliens negeert zal je toch vaak genoeg gedwongen worden om te vechten in varianten op horde-mode waar je wave na wave van die krengen moet afknallen. In het begin is het nog een amusant gegeven, maar Timothy’s Night gaat echt wel overboord met het steeds maar herkauwen van datzelfde scenario. Dit is gewoon een repetitieve game. Wat ook niet helpt is dat de autosave-functie wat grillig uit de hoek komt en checkpoints soms ver uit elkaar liggen. Wanneer je dan het loodje legt aan het einde van zo een segment waar je waves moet bekampen en helemaal opnieuw mag beginnen, heb je zin om Timothy met een blok beton aan zijn poten de rivier in te keilen.
De DualSense bewijst wederom zijn meerwaarde
Een ander pijnpuntje is de camera die soms een eigen willetje heeft en vast komt te zitten, wat niet ideaal is in een game waar gespuis random om je heen te voorschijn komt. Het gebeurt te vaak dat zo een alien zich Harry Potter waant en random achter je “verschijnselt” om je het leven zuur te maken. Het is echter niet allemaal kommer en kwel met Timothy’s Night. Het is haast schokkend hoe goed de DualSense uit de verf komt in deze game. Het is een kleine titel door een klein team gemaakt op een navenant budget, maar de game bevat wel ruim 180 verschillende effecten op de controller. Voetstappen of het kraken van een deur bij het openen of regendruppels, je voelt het allemaal door je controller heen. Het is bizar hoe inventief de mogelijkheden van de controller hier gebruikt worden, net omdat de game zelf zo weinig origineel uit de hoek komt.
Welkom in Little Fish City waar Timothy de plak zwaait. De excentrieke gangster was een behoorlijk normaal kind tot hij ontvoerd werd door buitenaardse wezens. Deze kidnapping had het gevolg dat hij enkele speciale krachten eraan overhield, krachten die hij heeft gebruikt om uit te groeien tot de belangrijkste gangster van de stad. Een klein detail was Timmy echter vergeten, namelijk dat de aliens terug zouden komen richting aarde om de boel over te nemen. Het voortbestaan van het menselijk ras lijkt te gaan rusten op een egocentrisch mannetje dat niet van plan is zijn territorium te delen met een stelletje E.T.’s.
Visueel heeft het een eigen smoeltje
Het eerste dat opvalt aan het spel is uiteraard de visuele stijl. De spelwereld is monochromatisch in sepiatinten gehuld wat uiteraard voor een soort noir sfeertje zorgt. De buitenaardse wezens op hun beurt zijn dan weer erg kleurrijk wat voor een leuk contrast zorgt. De aliens zien er erg cliché uit, als monsters uit die foute jaren '50-films, maar door die felle kleuren is het duidelijk dat ze echt niet thuishoren in de donkere wereld van Little Fish City. Het heeft in elk geval een unieke look.
Originaliteitsprijzen zal Timothy niet in de wacht slepen.
Waar het telt ontbreekt het Timothy aan een eigen stem
De gameplay komt een stuk minder origineel uit de hoek. Het is een open spelwereld waar je objectieven en zij-opdrachten moet zien te voltooien, maar erg vindingrijk kun je het niet noemen. Speel de sleutels van de garage vrij zodat je met je wagen door de stad kan scheuren, verzamel vis zodat je een kat kan pakken in ruil voor een tank... dat soort dingen. Wat je vooral gaat doen tijdens die opdrachten is knallen, veel knallen. Je knalt met een revolver, met een shotgun en uiteraard met een tommy gun, je gooit met granaten. Opdrachten uitvoeren levert geld en andere voordelen op waardoor je het arsenaal dat je tot je beschikking hebt kan uitbreiden, maar erg inventief of opwindend wordt het nooit. Het is gewoon een simpele run and gun shooter waarbij je honderden kleurrijke aliens van het scherm doet spatten.
De hele spelwereld is volgestouwd met dingen om op te schieten en die allemaal onder vuur nemen begint al schokkend snel te vervelen. Mijn tip is gewoon het meeste te negeren en vijanden voorbij te lopen op weg naar je doel. Zelfs wanneer je de meeste aliens negeert zal je toch vaak genoeg gedwongen worden om te vechten in varianten op horde-mode waar je wave na wave van die krengen moet afknallen. In het begin is het nog een amusant gegeven, maar Timothy’s Night gaat echt wel overboord met het steeds maar herkauwen van datzelfde scenario. Dit is gewoon een repetitieve game. Wat ook niet helpt is dat de autosave-functie wat grillig uit de hoek komt en checkpoints soms ver uit elkaar liggen. Wanneer je dan het loodje legt aan het einde van zo een segment waar je waves moet bekampen en helemaal opnieuw mag beginnen, heb je zin om Timothy met een blok beton aan zijn poten de rivier in te keilen.
De DualSense bewijst wederom zijn meerwaarde
Een ander pijnpuntje is de camera die soms een eigen willetje heeft en vast komt te zitten, wat niet ideaal is in een game waar gespuis random om je heen te voorschijn komt. Het gebeurt te vaak dat zo een alien zich Harry Potter waant en random achter je “verschijnselt” om je het leven zuur te maken. Het is echter niet allemaal kommer en kwel met Timothy’s Night. Het is haast schokkend hoe goed de DualSense uit de verf komt in deze game. Het is een kleine titel door een klein team gemaakt op een navenant budget, maar de game bevat wel ruim 180 verschillende effecten op de controller. Voetstappen of het kraken van een deur bij het openen of regendruppels, je voelt het allemaal door je controller heen. Het is bizar hoe inventief de mogelijkheden van de controller hier gebruikt worden, net omdat de game zelf zo weinig origineel uit de hoek komt.
Conclusie
Timothy’s Night heeft een speelse visuele stijl en waanzinnig sterke support voor de DualSense, maar weet als game helaas slechts matig te overtuigen. De repetitieve gameplay en frustrerende foutjes maken het moeilijk om Timothy’s Night aan te bevelen.
Pro
- De effecten van de DualSense zijn waanzinnig goed
- De game heeft een aparte look
Con
- Gameplay is hoogst repetitief
- Checkpoints liggen vaak te ver uit elkaar
- De camera komt soms vast te zitten
- Te veel random opduikende vijanden die je beter gewoon negeert
5
Over
Beschikbaar vanaf
27 augustus 2021
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- PlayStation 5
Ontwikkelaar
- Wild Sphere
Uitgever
- Wild Sphere
