Dit is er eentje waar je beter voor gaat zitten. The Great Ace Attorney Chronicles omvat twee games die na stevig succes in Japan eindelijk een westerse lokalisatie ontvingen. Twee games die opgezet zijn als een soort visual novel vol verhaallijnen en intrige die je ongeveer een uurtje of tachtig zoet houden. Nee, het is niet bepaald een luchtig tussendoortje en erg innovatief kun je het geenszins noemen, maar op vlak van verhaalvertelling is het een kleine tour de force.
De games die je hier voorgeschoteld krijgt fungeren als een prequel op de Phoenix Wright-games, wat als leuke meevaller heeft dat enige voorgeschiedenis van de complexe verhaallijnen van de reeks niet nodig is. Deze titel is dan ook een perfect startpunt om de Ace Attorney-games te leren kennen. De klok wordt teruggedraaid naar de jaren 1900 waar we kennismaken met Ryunosuke Naruhodo, een Japanse student en voorouder van Phoenix Wright. Tijdens de uitgebreide verhaallijn van de twee games ontdek je waarom en hoe hij in de advocatuur verzeild raakte en hoe zijn eerste zaken uit wisten te monden in een gelaagd narratief vol verhaallijnen en plotwendingen.
Ik was niet aan het overdrijven toen ik de review begon met het statement dat je hier beter voor gaat zitten. Het is een game die duidelijk alle tijd van de wereld neemt om een verhaal te vertellen. Vooral in de eerste vijf hoofdstukken is het verrassend hoe traag het verhaal vooruit gaat. De belangrijkste personages worden tijdens die eerste uren sterk uitgewerkt, maar tegelijk voelt het alsof het verhaal lang ter plaatse blijft trappelen. Het is een uiterst traag begin dat wel degelijk zijn vruchten afwerpt wanneer de grotere verhaallijn op stoom begint te komen, maar het is zeker noemenswaardig. De game ontplooit zich zodra je in Victoriaans Engeland aan de slag gaat, maar daarvoor heb je al alle kneepjes van het advocatenvak geleerd tijdens de lange proloog die zich in Japan situeert. De boodschap is in elk geval duidelijk. Staar je niet blind op de eerste trage uren van de game, want dat verhaal loopt gaandeweg echt wel los.
Interactieve elementen houden je bij de zaak
Op vlak van gameplay voelt Ace Attorney Chronicles erg vertrouwd aan als je eerder een game in de reeks gespeeld hebt. In essentie zijn het visual novels met interactieve elementen, wat betekent dat het verhaal zijn gangetje gaat en je tussendoor de onderzoekende advocaat mag gaan uithangen. Dat houdt in dat je bij crime scenes op alles wat los en vast zit gaat klikken op zoek naar bewijs dat je vervolgens rond getuigen hun oren kan slaan om hun leugens te doorprikken. Het is erg simpel qua opzet, maar dat maakt het ook zo charmant. Het is gewoon leuk om die stukjes bewijs te vinden en dan tijdens een verhoor een leugen te spotten, je stukje bewijs te nemen en... AWEL MANNEKE???? Hoogst bevredigend moet ik zeggen. Ja, het is een visual novel en dat betekent dat je erg veel aan het lezen bent, maar het vergeet ook nooit dat het ook een game is die de speler moet betrekken in het gebeuren zoals veel andere titels in het genre durven doen.
Vooral tijdens de effectieve rechtszaken die de apotheose vormen van elke zaak mag je na al het onderzoeken en verhoren van getuigen lekker de Jef Vermassen in jezelf los laten. Je neemt het op tegen de rechter, de openbare aanklager en jury en dient iedereen te overtuigen van je gelijk. De jury kan unaniem beslissen dat je cliënt de pineut is en in dat geval slaat de balans van de weegschaal van justitie simpelweg in je nadeel. Het is in dat geval jouw taak om zoveel mogelijk juryleden tot een andere mening te brengen door te luisteren naar hun redenering en daar dan zo veel mogelijk gaten in te prikken. Ook tijdens het onderzoeken van crime scenes in de aanloop naar de rechtszaken is er meer ruimte voor interactiviteit dankzij het personage Herlock Sholmes. Deze al dan niet op een bekend personage gebaseerde detective is een bondgenoot die zichzelf soms een beetje verliest in zijn eigen enthousiasme. Hij zit vaak op het goede spoor, maar slaat vaak de bal mis op een paar belangrijke punten. Het is jouw taak om die punten te corrigeren met een oplossing die wat meer steek houdt.
Uiteindelijk is het echter niet de gameplay die deze titels memorabel maakt, maar de verhaallijnen en de kleurrijke personages die ze bevolken. Naruhodo wordt op zijn avonturen bijgestaan door erg aimabele medestanders en neemt het op tegen heel wat excentrieke antagonisten. De verhaallijnen zitten vol intriges en plot twists en houden je, ondanks het soms gezapige tempo, steeds geboeid. Elke zaak beantwoordt vragen en roept tegelijk nieuwe mysteries op die je aanzetten om verder te spelen. Dit is een erg goed geschreven game. Als je deze titel dan toch iets moet gaan aanwrijven, dan is het vooral dat het wil dat je de verhaallijn volgt zoals bedoeld is. Dat betekent dat je om progressie te maken bijvoorbeeld een specifiek stuk bewijsmateriaal op dat specifieke moment moet kunnen voorleggen. Als je dat stuk bewijsmateriaal niet hebt of niet uitgevogeld krijgt wat je moet doen, dan zit je gewoon vast. Tegelijk kan het ook gebeuren dat je exact weet hoe de vork aan de steel zit en welk bewijs je moet presenteren om de zaak op te lossen. Alleen kan je dat pas doen wanneer de game het ook verwacht en niet eerder. De game dompelt je weliswaar onder in het verhaal, maar veel invloed op de vertelling ervan moet je als speler niet verwachten. Wees trouwens niet bang om muurvast te zitten, je kan namelijk Story Mode activeren waardoor de game zichzelf speelt en de zaak voor jou oplost. Het is een optie die je aan en uit kan zetten wanneer je wil en zonder twijfel handig wanneer je door het bos de bomen niet meer ziet, maar erg grote fan ben ik er persoonlijk niet van. Het schakelt trophies uit en neemt tegelijk ook gewoon de fun weg uit de game.
Een handheld game die tot zijn recht komt op console
Naast de twee uitgebreide games krijg je nog wat extra’s in dit pakketje. Zo zijn er nog wat korte verhalen genaamd Escapades die zich tussen de grote zaken door afspelen. Voor wanneer je er met tachtig uur echt nog geen genoeg van krijgt, weet je wel. Gooi daar nog wat artwork en muziek bij vergezeld door notities van de ontwikkelaars en wat alternatieve kostuums. Dat allemaal op een bestand van nog geen vijf gigabyte. Uiteraard kun je er niet omheen dat dit opgefriste 3DS games zijn, de roots op handheld zijn overduidelijk, maar toch werkt het wonderwel op console. De tekst is duidelijk leesbaar en de kleuren komen netjes tot uiting in 4K waardoor je exact krijgt wat beloofd is... een knappe visual novel.
De games die je hier voorgeschoteld krijgt fungeren als een prequel op de Phoenix Wright-games, wat als leuke meevaller heeft dat enige voorgeschiedenis van de complexe verhaallijnen van de reeks niet nodig is. Deze titel is dan ook een perfect startpunt om de Ace Attorney-games te leren kennen. De klok wordt teruggedraaid naar de jaren 1900 waar we kennismaken met Ryunosuke Naruhodo, een Japanse student en voorouder van Phoenix Wright. Tijdens de uitgebreide verhaallijn van de twee games ontdek je waarom en hoe hij in de advocatuur verzeild raakte en hoe zijn eerste zaken uit wisten te monden in een gelaagd narratief vol verhaallijnen en plotwendingen.
Ik was niet aan het overdrijven toen ik de review begon met het statement dat je hier beter voor gaat zitten. Het is een game die duidelijk alle tijd van de wereld neemt om een verhaal te vertellen. Vooral in de eerste vijf hoofdstukken is het verrassend hoe traag het verhaal vooruit gaat. De belangrijkste personages worden tijdens die eerste uren sterk uitgewerkt, maar tegelijk voelt het alsof het verhaal lang ter plaatse blijft trappelen. Het is een uiterst traag begin dat wel degelijk zijn vruchten afwerpt wanneer de grotere verhaallijn op stoom begint te komen, maar het is zeker noemenswaardig. De game ontplooit zich zodra je in Victoriaans Engeland aan de slag gaat, maar daarvoor heb je al alle kneepjes van het advocatenvak geleerd tijdens de lange proloog die zich in Japan situeert. De boodschap is in elk geval duidelijk. Staar je niet blind op de eerste trage uren van de game, want dat verhaal loopt gaandeweg echt wel los.
Interactieve elementen houden je bij de zaak
Op vlak van gameplay voelt Ace Attorney Chronicles erg vertrouwd aan als je eerder een game in de reeks gespeeld hebt. In essentie zijn het visual novels met interactieve elementen, wat betekent dat het verhaal zijn gangetje gaat en je tussendoor de onderzoekende advocaat mag gaan uithangen. Dat houdt in dat je bij crime scenes op alles wat los en vast zit gaat klikken op zoek naar bewijs dat je vervolgens rond getuigen hun oren kan slaan om hun leugens te doorprikken. Het is erg simpel qua opzet, maar dat maakt het ook zo charmant. Het is gewoon leuk om die stukjes bewijs te vinden en dan tijdens een verhoor een leugen te spotten, je stukje bewijs te nemen en... AWEL MANNEKE???? Hoogst bevredigend moet ik zeggen. Ja, het is een visual novel en dat betekent dat je erg veel aan het lezen bent, maar het vergeet ook nooit dat het ook een game is die de speler moet betrekken in het gebeuren zoals veel andere titels in het genre durven doen.
Vooral tijdens de effectieve rechtszaken die de apotheose vormen van elke zaak mag je na al het onderzoeken en verhoren van getuigen lekker de Jef Vermassen in jezelf los laten. Je neemt het op tegen de rechter, de openbare aanklager en jury en dient iedereen te overtuigen van je gelijk. De jury kan unaniem beslissen dat je cliënt de pineut is en in dat geval slaat de balans van de weegschaal van justitie simpelweg in je nadeel. Het is in dat geval jouw taak om zoveel mogelijk juryleden tot een andere mening te brengen door te luisteren naar hun redenering en daar dan zo veel mogelijk gaten in te prikken. Ook tijdens het onderzoeken van crime scenes in de aanloop naar de rechtszaken is er meer ruimte voor interactiviteit dankzij het personage Herlock Sholmes. Deze al dan niet op een bekend personage gebaseerde detective is een bondgenoot die zichzelf soms een beetje verliest in zijn eigen enthousiasme. Hij zit vaak op het goede spoor, maar slaat vaak de bal mis op een paar belangrijke punten. Het is jouw taak om die punten te corrigeren met een oplossing die wat meer steek houdt.
Dit is een avontuur waar het moeilijk een "objection" tegen in te brengen is.
Uiteindelijk is het echter niet de gameplay die deze titels memorabel maakt, maar de verhaallijnen en de kleurrijke personages die ze bevolken. Naruhodo wordt op zijn avonturen bijgestaan door erg aimabele medestanders en neemt het op tegen heel wat excentrieke antagonisten. De verhaallijnen zitten vol intriges en plot twists en houden je, ondanks het soms gezapige tempo, steeds geboeid. Elke zaak beantwoordt vragen en roept tegelijk nieuwe mysteries op die je aanzetten om verder te spelen. Dit is een erg goed geschreven game. Als je deze titel dan toch iets moet gaan aanwrijven, dan is het vooral dat het wil dat je de verhaallijn volgt zoals bedoeld is. Dat betekent dat je om progressie te maken bijvoorbeeld een specifiek stuk bewijsmateriaal op dat specifieke moment moet kunnen voorleggen. Als je dat stuk bewijsmateriaal niet hebt of niet uitgevogeld krijgt wat je moet doen, dan zit je gewoon vast. Tegelijk kan het ook gebeuren dat je exact weet hoe de vork aan de steel zit en welk bewijs je moet presenteren om de zaak op te lossen. Alleen kan je dat pas doen wanneer de game het ook verwacht en niet eerder. De game dompelt je weliswaar onder in het verhaal, maar veel invloed op de vertelling ervan moet je als speler niet verwachten. Wees trouwens niet bang om muurvast te zitten, je kan namelijk Story Mode activeren waardoor de game zichzelf speelt en de zaak voor jou oplost. Het is een optie die je aan en uit kan zetten wanneer je wil en zonder twijfel handig wanneer je door het bos de bomen niet meer ziet, maar erg grote fan ben ik er persoonlijk niet van. Het schakelt trophies uit en neemt tegelijk ook gewoon de fun weg uit de game.
Een handheld game die tot zijn recht komt op console
Naast de twee uitgebreide games krijg je nog wat extra’s in dit pakketje. Zo zijn er nog wat korte verhalen genaamd Escapades die zich tussen de grote zaken door afspelen. Voor wanneer je er met tachtig uur echt nog geen genoeg van krijgt, weet je wel. Gooi daar nog wat artwork en muziek bij vergezeld door notities van de ontwikkelaars en wat alternatieve kostuums. Dat allemaal op een bestand van nog geen vijf gigabyte. Uiteraard kun je er niet omheen dat dit opgefriste 3DS games zijn, de roots op handheld zijn overduidelijk, maar toch werkt het wonderwel op console. De tekst is duidelijk leesbaar en de kleuren komen netjes tot uiting in 4K waardoor je exact krijgt wat beloofd is... een knappe visual novel.
Conclusie
The Great Ace Attorney Chronicles is voor zowel fans als nieuwkomers die houden van games met een sterk verhaal een fijn hebbeding. Het is een verzameling van twee games die een uitgebreide visual novel vormen waar je naar hartenlust de speurneus en advocaat in jezelf los kan laten. Op vlak van gameplay moet je niet al te veel vrijheid verwachten, maar als je zin hebt in een sterk verhaal vol twists en memorabele personages, dan ben je hier ruim tachtig uur mee zoet.
Pro
- Erg sterk geschreven
- Memorabele personages
- Het zoeken naar bewijs en ondervragen van getuigen is amusant
- De presentatie is opmerkelijk goed voor de port van twee 3DS games
Con
- De eerste uren hanteren een erg traag tempo
- De game verlangt dat je haar specifieke tempo volgt
- Je kan dus keihard vast komen te zitten
9
Over
Beschikbaar vanaf
29 juli 2021
Gespeeld op
- PlayStation 4
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Ontwikkelaar
- Capcom
Uitgever
- Capcom
