Wanneer weet je dat een arcade racegame goed is? Wel, als je met je tong mee aan het sturen bent en ook mee naar links of rechts leunt om toch maar die bocht iets scherper te kunnen nemen. Oh ja, en in mijn geval, dat je na een half uur even een pauze moet inlassen omdat je zeeziek bent geworden van al dat draaien. Dan en alleen dan heb je een goede arcaderacer.
En dat is wel wat deze nieuwe arcade flightracer van Digital Reality/HandyGames wist te bereiken. Nu ja, nieuw. Op zich is er niets nieuw onder de zon met deze game. Het gaat zelf verder: het lijkt als twee druppels water op de Skydrift die ze al in 2011 hebben gelanceerd. Zelfde parcours, zelfde gameplay, zelfde namen, zelfs grafisch lijkt er niet veel veranderd te zijn. Als je de beschrijving van de twee versies op Steam vergelijkt, merk je dat het ook daar knippen en plakken met een klein beetje herschrijven was. Wel bizar dat ze niet verwijzen naar de oude release. Dit lijkt niet op de versie van tien jaar geleden, dit is ze gewoon.
Wat verschilt er dan wel? Wel, in plaats van acht vliegtuigen krijg je er nu zestien. Let wel: de originele Skydrift had nog twee DLC's, eentje met drie extra vliegtuigen en eentje met arena's voor multiplayer. De arena's hebben ze hernoemd naar deathmatch en team deathmatch. Wat betekent dat je vijf nieuwe vliegtuigen krijgt, alsook een splitscreenmodus voor een lokale multiplayer sessie. Echt 'infinity' zou ik die extra's niet kunnen noemen.
De eersten zullen de laatsten niet zijn
Laten we toch even kijken wat de game inhoudt. Je hebt een zestal prachtige parcours die je, om de herspeelbaarheid te vergroten, ook in omgekeerde richting gaat moeten afleggen. De races vind je in verschillende vormen, zoals de standaard ‘beland in de top drie’. Verder natuurlijk ook de eliminatie races waarbij je zeker nooit als laatste mag vliegen, want als de timer om is wordt deze geëlimineerd. En ook nog races waarbij je door hoepels moet vliegen wil je van een snelheidsbonus genieten. Mis je te veel van deze hoepels ben je onherroepelijk verloren, want je hebt deze boosts natuurlijk nodig om vooraan te belanden. Verder heb je, zoals eerder aangehaald, ook nog (team) deathmatchen. De deathmatchen waren op het moment van reviewen niet te testen, want er was gewoon nog geen volk om een op te starten.
Wat natuurlijk ook niet mag mankeren in een racer als deze zijn de power-ups. Je krijgt er een zestal. Met vier ervan stuur je je concurrenten naar de niet zo eeuwige jachtvelden of zij jou. En met de overige twee bescherm je je tegen de impact van hun wapens of herstel je de schade aan je vliegtuig. Deze power-ups zijn veelvuldig aanwezig en respawnen binnen de seconde. Gegarandeerd actie. Gelukkig gaat het respawnen van jezelf bij een crash of andere dood ook snel, dus daardoor hink je nooit te ver achterop en blijf je te midden van de actie vliegen.
Vliegen als een pro
Een leuke aardigheid in de game is dat je naast arcademodus je ook kan switchen naar simulatormodus. Verwacht hier natuurlijk geen honderd percent simulator zoals in de echte flight sims, maar het maakt je besturing toch anders. Waar je in arcademodus bij links duwen ook gewoon naar links gaat, verandert dit in simulator naar het doen van een barrel roll. Wil je een bocht nemen is het meer een punt van zowel je vleugels schuin zetten en dan in de juiste mate een nosepull te doen. Een leuke afwisseling voor als je de lat wat hoger wilt leggen. In mijn geval betekende het dat ik na vijf minuten niet meer wist wat de bovenkant en wat de onderkant was en ik bijna tegen elk obstakel vloog. Misschien hou ik het op mijn leeftijd beter bij papieren vliegtuigjes vouwen.
En dat is wel wat deze nieuwe arcade flightracer van Digital Reality/HandyGames wist te bereiken. Nu ja, nieuw. Op zich is er niets nieuw onder de zon met deze game. Het gaat zelf verder: het lijkt als twee druppels water op de Skydrift die ze al in 2011 hebben gelanceerd. Zelfde parcours, zelfde gameplay, zelfde namen, zelfs grafisch lijkt er niet veel veranderd te zijn. Als je de beschrijving van de twee versies op Steam vergelijkt, merk je dat het ook daar knippen en plakken met een klein beetje herschrijven was. Wel bizar dat ze niet verwijzen naar de oude release. Dit lijkt niet op de versie van tien jaar geleden, dit is ze gewoon.
Op zich is er niets nieuw onder de zon met deze game.
Wat verschilt er dan wel? Wel, in plaats van acht vliegtuigen krijg je er nu zestien. Let wel: de originele Skydrift had nog twee DLC's, eentje met drie extra vliegtuigen en eentje met arena's voor multiplayer. De arena's hebben ze hernoemd naar deathmatch en team deathmatch. Wat betekent dat je vijf nieuwe vliegtuigen krijgt, alsook een splitscreenmodus voor een lokale multiplayer sessie. Echt 'infinity' zou ik die extra's niet kunnen noemen.
De eersten zullen de laatsten niet zijn
Laten we toch even kijken wat de game inhoudt. Je hebt een zestal prachtige parcours die je, om de herspeelbaarheid te vergroten, ook in omgekeerde richting gaat moeten afleggen. De races vind je in verschillende vormen, zoals de standaard ‘beland in de top drie’. Verder natuurlijk ook de eliminatie races waarbij je zeker nooit als laatste mag vliegen, want als de timer om is wordt deze geëlimineerd. En ook nog races waarbij je door hoepels moet vliegen wil je van een snelheidsbonus genieten. Mis je te veel van deze hoepels ben je onherroepelijk verloren, want je hebt deze boosts natuurlijk nodig om vooraan te belanden. Verder heb je, zoals eerder aangehaald, ook nog (team) deathmatchen. De deathmatchen waren op het moment van reviewen niet te testen, want er was gewoon nog geen volk om een op te starten.
Wat natuurlijk ook niet mag mankeren in een racer als deze zijn de power-ups. Je krijgt er een zestal. Met vier ervan stuur je je concurrenten naar de niet zo eeuwige jachtvelden of zij jou. En met de overige twee bescherm je je tegen de impact van hun wapens of herstel je de schade aan je vliegtuig. Deze power-ups zijn veelvuldig aanwezig en respawnen binnen de seconde. Gegarandeerd actie. Gelukkig gaat het respawnen van jezelf bij een crash of andere dood ook snel, dus daardoor hink je nooit te ver achterop en blijf je te midden van de actie vliegen.
Vliegen als een pro
Een leuke aardigheid in de game is dat je naast arcademodus je ook kan switchen naar simulatormodus. Verwacht hier natuurlijk geen honderd percent simulator zoals in de echte flight sims, maar het maakt je besturing toch anders. Waar je in arcademodus bij links duwen ook gewoon naar links gaat, verandert dit in simulator naar het doen van een barrel roll. Wil je een bocht nemen is het meer een punt van zowel je vleugels schuin zetten en dan in de juiste mate een nosepull te doen. Een leuke afwisseling voor als je de lat wat hoger wilt leggen. In mijn geval betekende het dat ik na vijf minuten niet meer wist wat de bovenkant en wat de onderkant was en ik bijna tegen elk obstakel vloog. Misschien hou ik het op mijn leeftijd beter bij papieren vliegtuigjes vouwen.
Conclusie
Als we even vergeten dat dit gewoon een gerecycleerd spel is, dan nog kunnen we zeggen dat de flight-racer niets vernieuwend brengt en uit alle gekende vaatjes tapt. Maar figuurlijk gezien zijn de pintjes wel goed getapt. De parcours en actie zijn grafisch gezien niet slecht ondanks de leeftijd, de besturing voelt vlot aan en actie en snelheid zijn volop aanwezig. En op zich moet dat niet meer zijn. Bovendien kan je alleen of multiplayer spelen waarbij je lokaal met twee tot vier via split screen kan spelen of online met acht spelers. De vraag zal zijn of de extra's ten opzichte van de 2011 versie het geld waard zijn, zeker als je de oude game al hebt, en hoeveel mensen dit nog online gaan spelen. De score die ik heb gegeven is puur op gameplay en laat het feit dat dit eigenlijk een oud spel is buiten beschouwing.
Pro
- Action-packed
- Local split screen
Con
- Niets vernieuwend
- Gerecycleerd spel
- Weinig extra's
7.5
Over
Beschikbaar vanaf
29 juli 2021
Gespeeld op
- PC
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PC
- PlayStation 4
- Xbox One
Ontwikkelaar
- Digital Reality
Uitgever
- HandyGames
